Inhoud blog
  • Ziezo!
  • 730. nachtvlinder
  • 729. samenwerking
  • 728. stout & straffen
  • 727. hij zat te lezen
  • 726. de praatmaat
  • 725. none = geen
  • 724. de vaat & de bvba
  • 723. op 't hoekje
  • 722. beschouwelijk
  • 721. droge koude
  • 720. de aha-erlebnis
  • 719. quasi tegendraads
  • 718. vervolgontmoeting
  • 717. er weze licht
  • 716. buurman Jan
  • 715. twéé moeiallen ?
  • 714. boom die sprak
  • 713. een zielige smoes
  • 712. wachtkamer, 1957
  • 711. schrijfantennes
  • 710. littekens
  • 709. grapje op 't bord
  • 708. maan, muis, mug
  • 707. straatnieuws
  • 706. groepsdruk
  • 705. stuur' Knorrepot
  • 704. destructief - II
  • 703. drie suizen
  • 702. destructief - I
  • 701. ín de zon lopen
  • 700. mambo - Swayze
  • 699. steakmes
  • 698. ze meent het
  • 697. de reis van MML
  • 696. lippenstiften
  • 695. schaduw
  • 694. 00°- 000°
  • 693. matabiche
  • 692. efkes denken ...
  • 691. gouden momentje
  • 689. voor slapelozen
  • 690. liefdesverdriet
  • 688. een hond II / II
  • 687. vertrouwen
  • 686. met maten
  • 685. de non, 1971
  • 684. sfeervol ?
  • 683. een hond I / II
  • 682. een vleugje boom
  • 681. uit '96
  • 680. kerkbezoek
  • 679. soep & tekst
  • 678. voor niks
  • 677. de inbreker
  • 676. namen geven
  • 675. heldere koppekes
  • 674. eerste schooldag
  • 673. kindervriendschap
  • 672. van Rika & Leiden
  • 671. tuinpad
  • ------ majesteitelijk
  • 670. wie doet zoiets?
  • 669. alle baten helpen
  • ------ stel ...
  • 668. eerst afwerken ?
  • 667. onkunde >< onwil
  • ------ stokstijf-stil
  • 666. leren zwemmen
  • 665. ruitjespapier
  • ------ op de stoep
  • 664. de modelmoeder
  • 663. die giechel II / II
  • ------ aangehouden
  • 662. winkelding
  • 661. die giechel I / II
  • ------ 't geeft moed
  • 660. foto II / II
  • 659. foto I / II
  • ------ de buis van -
  • 658. flets
  • 657. de Drie Gratiën
  • ------ hoogstam, toen
  • 656. kolen in potten
  • 655. rode kool
  • ------ WTF
  • 654. trullo, trulli
  • 653. boer zoekt volk
  • ------ pech & chance
  • 652. een telefoonlarf
  • 651. match & mismatch
  • ------ wat een kwal !
  • 650. de D-T affaire
  • 649. compliment
  • ------ eendagsvlieg
  • 648. hij stopt ermee
  • 647. een voettocht
  • ------ kinderlogika
  • 646. handtekening
  • 645. horror vacui
  • ------ in Canada
  • 644. schrijven
  • 643. radio Oostende
  • ------ het 4de gebod
  • 642. neurofysiodinges
  • 641. afwezig - III/III
  • ------ de afwezigheid
  • 640. 't is weg
  • 639. afwezig - II / III
  • ------ actrices & tranen
  • 638. beiaard
  • 637. afwezig - I / III
  • ------ humor à la Ma
  • 636. verzonnen verhaal
  • 635. pannekoekendag
  • ------ wat wasser ?
  • 634. een duo-werking
  • 633. kruisbestuiving
  • ------ speciaal moment
  • 632. nog over goud 2v2
  • 631. nog over goud 1v2
  • ------ sterke hond
  • 630. keukenplezier
  • 629. over uitvindingen
  • ------ spiegelen
  • 628. gevonden II / II
  • 627. gevonden I / II
  • ------ schermbeveiliging
  • 626 mondeling
  • 625. zwijnerij
  • ------ fruit is
  • 624. kattemenoeltje
  • 623. Brugse kant
  • ------ boemerang
  • 622. dans der parasols
  • 621. weinig woorden
  • ------ over regen
  • 620. kat & personeel
  • 619. een kattenkijk
  • ------ een vergadering
  • 618. in trance
  • 617. een blij momentje
  • ------ een katte-bak
  • 616. te koop in Urk ?
  • 615. ongerustheid
  • ------ tafelmanieren
  • 614. Oeselgem II/II
  • 613. Oeselgem I/II
  • ------ succesje
  • 612. de lijst
  • 611. kartonnen dozen
  • ------ drie beren
  • 610. ontbijt
  • 609. de kat Viktor
  • ------ mensen
  • 608. een bromance?
  • 607. kretek aroma
  • ------ heilige grond ...
  • 606. kappertjes
  • 605. allebei gevlekt
  • ------ biljarten
  • 604. op late leeftijd
  • 603. dat boek ~ 1946
  • ------ interpretaties
  • 602. potje breekt, ...
  • 601. de Toer
  • ------ zeilcursus
  • 600. ik ben een GG
  • 599. warm & koud
  • ------- alsof
  • 598. hitte & roerloos
  • 597. de perelaar
  • ------ luid & duidelijk
  • 596. hondje op strand
  • 595. wakker worden
  • ------ zonder stem
  • 594. een nieuw boek
  • 593. commotie alom
  • ------ zonder poten
  • 592. camouflage
  • 591. zomerochtenden
  • ------ gespiegel
  • 590. Belgische Oscar
  • 589. luifel & gordijn
  • ------ puur chantage
  • 588. een nieuwe start
  • 587. kussen vergeten
  • ------ een bekommernis
  • 586. hondsdagen
  • 585. wapens aan tafel
  • ------ het wit scherm
  • 584. klasgenoten
  • 583. computerstoel
  • ------ een 'kiebel'
  • 582. zorgzaamheid
  • 581. lidgeld
  • ------ hondenluik
  • 580. niet vals spelen
  • 579. chouchou
    'een heel jaar maart?'
    schrijfvloer 02 ~ afgerond, klaar
    26-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.174. de tokèh vertelt

    "De Tokèh Vertelt"
    is een webpagina voor het voortzetten en het delen van verhalen, g
    emaakt voor en door Indische mensen.

    “Omdat ik op leeftijd ben, ben ik aardiger voor mezelf, en minder kritisch op mezelf geworden.

    Ik ben mijn eigen vriend geworden.

    Ik heb te veel dierbare vrienden deze wereld zien verlaten, te vroeg; voordat zij konden begrijpen
    hoe groot de vrijheid is met het ouder worden. Wiens zaak is het, als ik ervoor kies om te lezen,
    of om op te computeren, tot 02:00 uur in de morgen, of slapen tot 's 12.00 uur 's-middags?

    Ik zal dansen met mezelf op die prachtige muziek van de 50, 60 & 70 's,
    en als ik op hetzelfde moment, zou willen huilen om een verloren liefde, dan zal ik dat doen.
    Ik zal op het strand lopen, in een badpak dat strak is gespannen over een uitpuilend lichaam,
    en ik duik met overgave in de golven, als ik daarvoor kies, ondanks de medelijdende blikken van de jetset.
    Ook zij zullen er ooit oud uit gaan zien. 

    Ik weet dat ik soms vergeetachtig ben. Maar nogmaals, een deel van het leven ben ik ook vergeten.
    En misschien herinner ik me uiteindelijk de belangrijkste dingen.
    Zeker, door de jaren heen, is mijn hart wel eens gebroken. Hoe kan je hart niet breken,
    als je een geliefde verliest, of wanneer een kind lijdt,
    of zelfs als iemand 's geliefde huisdier wordt aangereden door een auto?
    Maar, gebroken harten geven ons kracht, begrip en mededogen.
    Een hart dat nooit is gebroken, is ongerept en steriel, en zal nooit de vreugde kennen van het onvolmaakte. 

    Ik ben gezegend lang genoeg geleefd te hebben om mijn haar grijs te zien worden,
    en mijn jeugdige lachen is voor altijd geëtst in de diepe groeven op mijn gezicht.
    Zo velen hebben nooit gelachen, en zo velen zijn gestorven voordat hun haar zilver kon worden.

    Als je ouder wordt, is het makkelijker om positief te zijn.
    Het kan je steeds minder schelen wat andere mensen van je denken.
    Ik twijfel niet meer aan mezelf. Ik heb zelfs het recht verdiend om het fout te hebben.
    Dus, om je vraag te beantwoorden, ik vind het fijn oud te zijn. Het heeft mij bevrijd.
    Ik hou van de persoon die ik ben geworden. Ik zal niet eeuwig voortleven, maar in de mij resterende tijd,
    zal ik geen tijd verspillen met klagen wat had kunnen zijn, of mij zorgen te maken over wat er nog zal komen.

    En ik zal iedere dag een dessert eten als ik daar lust toe heb.”

    via P² - HiH-12/2016, herwerkt – Radio Tokèh, ooit in Spijkenisse, Rotterdam
    https://www.facebook.com/806629732764192/posts/-omdat-ik-op-leeftijd/823146471112518/ , een tokèh = https://nl.wikipedia.org/wiki/Tokeh

    26-12-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.173. wintergeuren

    op het platteland

    De geuren die uit de schouwen kwamen hoorden erbij.
    Het was pollutie, ooit luchtbezoedeling geheten, maar als kind stoorden wij ons daar niet aan.
    Bezoedelen was iets van de grote mensen in nieuwsberichten.
    De schouwgeuren in de krakende winterlucht hadden iets geruststellend.

    Wij en het ander grut uit de buurt waren scharrelkinderen. In de jaren 50 en 60 kon dat nog.
    Van het lang spelen op wegels en paadjes waren onze tenen ijsklompjes en onze neuzen ook.
    Naarmate we onze huizen naderden waren de schouw-geuren er. Ze zeiden : warmte.
    Na zoveel verkennen en intensief struinen tussen velden en weiden
    moesten we al die indrukken kunnen verwerken,
    best met de hersens op kamertemperatuur.

    Die warmte hadden we zelf verdiend met kou lijden voor onze algemene ontwikkeling.
    En onze pantoffeltjes lagen warm gereed op de radiator van de inkom.
    Dat wist ik, want ik had ze er zelf op gelegd.
    Met warme pantoffels aan komt alles veel sneller weer goed. Ook neus, oren en hersenen.

    Maar eigenlijk was dat wintergevoel er niet alleen in december hoor,
    het was er ook in januari en februari. Zolang het maar koud genoeg was om de schouwen te ruiken.

    Het typisch december-gevoel draaide volgens mij rond Sinterklaas en Kerst.
    Met Oudejaarsavond vloeide het al over in het januari-gevoel.
    Men kan december niet verwarren met januari.
    En dat is een totaal andere sfeer. Daar gaat het over nieuw.

    Als eerste waren er die rot-solden, die ons verplichtten mee gaan winkelen met Ma.
    En het volgende schooltrimester was duidelijk een nieuw begin want elke ochtend
    schreven we het nieuw jaartal in het klasagenda en ’s avonds boven elke huistaak.

    Op 10 januari heette de kerstversiering plots kerstrommel en moest opgeruimd worden. 
    Januari had andere bezigheden, een andere sfeer, gaf een ander gevoel.
    Het bleef winter, dat wel, maar december liep zeer zeker niét door naar januari.

    m – HiH-12/2016, bijgewerkt

    26-12-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------- een kerstboom

    In februari/maart/april werpen herten hun gewei af.  
    Dan liggen de bossen (in het Noorden) vol takken waar een mens een been zou over breken.
    Wat doet een goede boswachter dan? Hij ruimt ze op.
    Het is studiemateriaal voor biologen en andere kundige kenners.

               prodcut-image 

    Maar daarna, waar blijft men ermee? Men verkoopt ze.

    Aan liefhebbers en ook aan kunstenaars en ambachtslieden.
    Die doen daar iets mee : 

                Gerelateerde afbeelding
     
    Mooi hé. Vind ik ook.
    m – EZW-12/2013, herwerkt - foto's van 't Net

    25-12-2018 om 01:47 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.172. mijn vaccin

           Hier een interessante redenering van Peter Piot, kort artikel :
           http://www.hbvl.be/cnt/dmf20161215_02627691/wie-geen-griepvaccin-neemt-is-een-egoist 

    Het griepvaccin wordt best toegediend tussen 15/10 en 15/11,
    om optimaal effectief te zijn wanneer de griep piekt, en dat zou ergens in februari zijn. 

    Als gezagsgetrouwe burger is LM in oktober al gevaccineerd.
    Aangezien ik achterop hink met ongeveer alles wat moet of zou moeten,
    ga ik in december nog gauw efkes die spuit laten zetten, wanneer het nipt niet te laat is.
    Naarmate de leeftijd vordert gebeurt dat met van langsom minder schuldgevoel
    en van langsom minder gêne. Ik ben laat en wat dan nog … 
    Zelfs de huisarts kijkt er niet meer van op. Misschien heeft ze nog van dat soort klanten, laatkomers.

    Een spuit. Een nááld dus hé. Een naald in mijn vel. 
    Mijn hoofd weet dat het oké is, maar mijn lijf weet dat niet.
    Mijn lijf reageert los van mijn hoofd. Ik lijd aan schrik-voor-de-prik. In hoge mate. 

    Een van de laatste vaccins:
    gelijk de dokteres de naald wilde aanzetten, ging de telefoon.
    Ze verdween naar het kantoorgedeelte van de raadpleging. 

    Daar ging heel mijn ademhaling, mijn oefeningetje om de spieren ontspannen te houden,
    allemaal om haar het werk niet te bemoeilijken en mezelf achteraf geen pijnlijke plekken te bezorgen.

    De dokteres is een tengere dame met elfenhanden,
    tussen haar fijne vingers is de spuit monsterlijk groot.

    Toen ze opnieuw naast mijn stoeltje stond was ik al veel minder ontspannen, de zelfcontrole was kwijt.
    Ze ontvette opnieuw het stukje huid op mijn arm.
    "Dokter, als de telefoon nu nog eens rinkelt..." En de telefoon rinkelde opnieuw. Zij opnieuw weg.
    Wanneer ze even later terug naast me stond was ik een wrak.
    Gespannen als een bang konijn, terwijl mijn hoofd toch weet dat een vaccin 'voor mijn eigen goed' is. 

    "Dokter...?" De telefoon rinkelde opnieuw en toen commandeerde ik paniekerig naar het kantoorgedeelte:
    "LM? Neem die telefoon aan!"
    LM dééd dat dus hé, hij nam de hoorn op, want hij vermoedde ondertussen wel hoe ik eraan toe was. 
    Hij deed het nog tamelijk professioneel ook:"Met de praktijk van dokter RL, kan ik u helpen?" 

    Denkt ge dat de dokteres toen eindelijk die spuit gezet heeft ?
    Maar nee! Ze zat op het krukje naast mij, opgetogen over LM zijn interventie en
    ze zat te schudden van het lachen. 

    Nog iemand een vaccin deze maand? Neem LM mee!

    m - EZW-05/2004, HiH- 10/2014,12/2016 - en nog steeds werkelijk waar

    25-12-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.171. nieuwjaarsbrieven

    De Nieuwjaarsbrief,
    naar het einde van het eerste trimester werd er aan begonnen want
    hij moest voor het begin van de kerstvakantie klaar zijn.

    Nieuwjaarsbrieven zouden een puur Vlaamse traditie zijn.
    Het zuidelijk en oostelijke landsgedeelte kennen het gebruik niet.
    En onze noordelijke taalgenoten ook niet? Owee, er is werk aan de winkel:

    https://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwjaarsbrief , http://users.telenet.be/etienne.scheerlinck/inhoud.htm

    'k Ben ook op die tweede webstek eens gaan kijken en mij stond voor
    dat de nieuwjaarsbrieven van de jaren 50 en 60 toen
    veel meer glinsters hadden dan op de afbeeldingen te zien is.
    Glinster, want het woord glitter was toen nog Engels.

    Misschien zijn de glinsters eraf gevallen in de loop der jaren. Die kwamen los hé.
    Na het schrijven van zo’n brief hingen ze aan de vingers. En soms ook op het gezicht.

    En inkt overal … wat een ellende. Het woord stress bestond nog niet maar
    ik vond nieuwjaarsbrieven en alles wat er kwam bij kijken een corvee.
    Van het kiezen van een brief tot en met het voorlezen ervan was het
    een lijdensweg met verschillende staties.

    Brief betalen : centjes meebrengen naar school. Niet Vergeten!
    En dan klamme handen omdat ik ze toch weer niet bij had,
    toch weer vergeten, voor de zoveelste keer.
    Kan het zijn dat zo'n glinsterbrief 3 fr kostte?

    Brief Bestellen : uit al die glinsterbrieven de mooiste kiezen.
    Maar welk was de mooiste? Twijfelen en aarzelen. Zorgen aan het kopke.

    Brief Schrijven : inktvlekken en glinsters overal.
    Op voorhand berusten in de reprimandes die thuis zouden volgen.

    Brief Vervoeren : het kleinood zonder kreuken veilig naar huis brengen.
    De boekentas was die dag als zitje op een glijbaantje gebruikt.

    Brief Bewaren : vlekkeloos en kreukvrij bewaren tot de Grote Dag.
    Een onmogelijke opdracht in een druk huishouden.

    Brief Meenemen naar de Grootouders in Kwestie.
    De ambras in de auto toen ze in Boom merkten
    dat we de brieven voor Antwerpen niet bijhadden!

    Of die keer dat iemand van ons drie op de achterbank
    nog wou 'repeteren' en wagenziek werd.
    Brief totaal onbruikbaar.
    En het humeur van die twee vooraan totaal ondoenbaar.
    En dan moest het 'Brief Voorlezen' nog beginnen.

    Als ik het overschouw … Nee.
    Gelukkig stopte dat gedoe zodra men twaalf werd.

    Nieuwjaarsbrieven gaven maar heel efkes, heel in het begin,
    het gevoel van glorie dat hoort bij de glinster, die alleen maar belooft.

    m - EZW-01/2012, HiH-11/2014, 12/2016 - bijgewerkt

    25-12-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    24-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ gelijk = gelijk?

    gelijk hebben >< gelijk krijgen 

    Vertel wat op uw lever ligt, en als U gelijk hebt, dan hebt U gelijk. van P²

    Was het maar zo simpel. Gelijk hebben is niet voldoende.
    Men moet ook nog gelijk krijgen. En zelfs al legt men het feitenmateriaal op tafel,
    dan nóg wordt er gekrakeeld.
    Niet soms, niet af & toe,
    maar dikwijls en vaak. 

    Bij momenten is dat zeer bevreemdend, omdat het niet
    in een dierentuin gebeurt maar in de mensentuin. 

    m - EZW-12/2014, ongewijzigd - https://en.wikipedia.org/wiki/The_Human_Zoo_(book) 

    24-12-2018 om 02:55 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.170. vintage Disney

    winter à la Disney ~ Donald’s Snow Fight, 1942  

    Na een uitdaging en daaropvolgend een 'ongeval' met de slee
    raakt Donald Duck verwikkeld in een ernstig sneeuwballenconflict met zijn neefjes.
    De neefjes winnen de slag. Om hun victorie te vieren eindigen ze met een Indianendansje rond een bevroren DD. 

    In latere versies werd dit overwinningsdansje weggelaten, omdat het vanaf toen beschouwd werd als
    politiek incorrect tegenover de Native Americans, de autochtone inwoners van het Amerikaans continent.

    van 't Net  Afbeeldingsresultaat voor donalds snow fight     Afbeeldingsresultaat voor donalds snow fight

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=-fIomAY6SYA 
    07min15 retro-genoegen

    m – EZW-12/2014, bijgewerkt - http://en.wikipedia.org/wiki/Donald's_Snow_Fight , https://nl.wikipedia.org/wiki/Indianen 

    24-12-2018 om 02:55 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.169. die brief van-

    gewatteerde realiteit

    De kraamafdeling van een Schots ziekenhuis heeft in september 2017 een bijzonder ontroerende brief gedeeld.

    De boodschap bevat de woorden van een pasgeboren kindje, geschreven door een onbekende auteur.

    Wel, de krant mag de brief dan bijzonder ontroerend noemen,
    persoonlijk vind ik de tekst bijzonder melig en qua informatie vaag, gevaarlijk vaag.

       Liefste mama en papa, 
       Bewaar deze brief alsjeblief op een veilige plaats
       zodat je hem opnieuw kan lezen wanneer je verdrietig bent of door een moeilijke periode gaat. 

    * Verwacht niet te veel van mij als pasgeboren baby en verwacht niet te veel van jullie zelf als ouders.
       Geef ons allebei zes weken als een verjaardagscadeau. Zes weken voor mij om te groeien, te ontwikkelen,
       groter te worden, stabieler en meer voorspelbaar te worden.
       Zes weken voor jullie om te rusten en je lichaam de kans te geven om te herstellen.

    Zés weken voor het lichaam om te herstellen? Welke hobbyist heeft deze tekst opgesteld?
    Er zijn vrouwen die twee jaar nodig hebben om te ontzwangeren,
    twee jaar eer hun lichaam de hormonale balans van vroeger hersteld heeft.

    * Geef me alsjeblief te eten wanneer ik honger heb. In de baarmoeder heb ik nooit honger gekend.
       Klokken en tijd betekenen nog niks voor mij. 

    En telkens voeden heeft dan overvoeding tot gevolg. Zelf van nabij weten gebeuren.
    https://www.menselijklichaam.nl/kinderen/problemen-met-baby-voeding/#overvoeding 

    * Houd me alsjeblief vast. Knuffel me, kus me en raak me aan.
       Ik heb het altijd zo gezellig gehad in de baarmoeder en ik ben nog nooit alleen geweest. 

    * Vergeef me alsjeblief als ik veel huil. Ik ben niet gestuurd om je leven miserabel te maken.
       De enige manier waarop ik kan uitdrukken dat ik niet blij ben, is door te huilen. 
       Blijf bij me en naarmate ik ouder word, zal ik steeds minder huilen.

    … zal ik steeds minder huilen. Dat is een té rozig beeld.
    In het beste geval zal het zes weken tot drie maanden duren, maar langer kan ook.
    En in die periode kunnen heel sombere gevoelens en een aantal situaties ontstaan:
    https://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=art&art_id=9913#4a


    Enkele maanden later moeten de melktandjes erdoor komen en
    een paar jaren later komen de klassieke kinderziektes, maar 'ik zal steeds minder huilen' ?
    Chotchotchot, jonge ouders in slaap sussen ipv ze wakker te schudden, het is bijna misdadig.
    Over zoveel wan-informatie kan ik me serieus zorgen maken. 

    * Neem alsjeblief de tijd om te ontdekken wie ik ben.
       Hoe hard ik verschil van jullie en hoeveel ik jullie te bieden heb.
       Hou me goed in de gaten en ik zal je tonen welke dingen me kalmeren, troosten en blij maken.

    * Onthoud alsjeblief dat ik wel tegen een stootje kan. 
       Ik kan er wel tegen als je natuurlijke foutjes maakt met mij.
       Als je ze met liefde maakt, kan er mij niks ergs overkomen.

    Wat een sentimenteel gebrabbel.
    Alsof iemand die wanhopig is van het kindergeschrei, moedeloos van het werk dat weer ongedaan blijft
    en zich opstapelt en ziek van gebrek aan slaap, fouten maakt uit liéfde!
    Die maakt fouten omdat de situaties die een baby meebrengen boven het hoofd aan het groeien zijn.

    * Wees alsjeblief niet teleurgesteld als ik niet de perfecte baby ben. 
       Wees ook niet teleurgesteld in jezelf als jullie niet de perfecte ouders zijn.

    Wees niet … alsof men een postnatale depressie kan tegenhouden met
    twee zeemzoete lijntjes in een rondschrijven. Chot, wat een naïef gedoe. 

    * Zorg alsjeblief goed voor jezelf. Eet gezond, rust veel en beweeg genoeg
       zodat je genoeg geduld en energie hebt om voor mij te zorgen.

    * Draag alsjeblief zorg voor jullie relatie met elkaar.
       Want wat als er geen familie meer over is voor mij ... 

    Dan volgt er een scheiding met co-ouderschap wat er op neerkomt dat
    de grootmoeders van het kind het moeten overnemen terwijl zijzelf al de zorg
    voor hun moeder of hun vader hebben.

    * Houd ook het grote plaatje in gedachten. Ik ga slechts een korte tijd zo klein zijn,
       ook al lijkt het voor jullie nu een eeuwigheid. Ik mag je leven misschien overhoop gegooid hebben, 
       maar onthoud dat alles weldra weer normaal zal aanvoelen.
       Geniet van mij! Ik zal nooit meer zo klein zijn! 

       Naar verluidt circuleert de brief al bijna een jaar op sociale media.
       Toch blijven de likes binnenstromen, voornamelijk van ouders die zich herkennen in de ontroerende woorden.
       Tot op heden weet niemand wie de tekst geschreven heeft. GVA - 09/2017

    Mij lijkt het alsof iemand van de kraamafdeling de tekst tijdens de middagpauze efkes op schrift heeft gesteld
    en daarna bejubeld werd door gelijkgestemde zielen.
    'k Zou gaan denken dat die kraamafdeling ginder op commissieloon werkt.

    http://www.gva.be/cnt/dmf20170915_03075179/brief-van-pasgeborene-aan-ouders-gaat-viraal-liefste-mama-en-papa-verwacht-niet-te-veel-van-mij

    24-12-2018 om 02:54 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    23-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.168. het ezeltje

    ze ging de koude nacht in wanneer nodig

    Ze was verhuisd naar het appartement bij het marktplein. Daar was meer volk.
    Het was een idee van haar dochter. In haar huis tussen het groen zat ze te verkommeren.
    Spelende kinderen waren er niet meer en de rust die ze daar ooit zo op prijs gesteld had
    was een loden stilte geworden. 

    Met winkels in de buurt was daar op het plein meer geloop om naar te kijken.
    En elke week was er markt natuurlijk, telkens beweging en bedrijvigheid.
    En in december was er een kerststal op mensengrootte, met echte dieren.
    Daar konden kindertjes zich aan te vergapen, aan de echte dieren.
    Vroeger zou ze die verwondering, de ronde oogjes en de open mondjes gefotografeerd hebben.
    Nu stond ze ’s nachts op om het ezeltje te gaan troosten.

    “bij ons op de grote markt staat elk jaar een mooie kerststal er staan levende dieren bij,
    dat vind ik niet nodig want 's nachts staat dat ezeltje te balken, uit eenzaamheid of van de kou,
    dan sta ik op om hem te gaan troosten en dan wrijft hij tegen mijn hand van blijdschap”

    Dat vond ik een klein en stil decemberverhaal.
    Een seniora++ die elk jaar in de tweede helft van december
    elke avond warme kledij gereed legde om 's nachts in de kou het ezeltje te gaan troosten.
    De levende dieren zijn ondertussen vervangen door beelden enhoe het met de dame is kan ik niet achterhalen.
    Maar het opstaan 's nachts om buiten in de kou een ezeltje te gaan troosten vond ik toen zeer pakkend.

    Nu nog. 

    m - EZW-02/2013, HiH-12/2016 - met dank aan FA 

    23-12-2018 om 08:20 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.167. decemberstress

    in naam van De Gezelligheid

    In mijn schooljaren vond ik eindejaarsgeschenken zoeken een zware opdracht.
    Ik zag daar enorm tegenop.
    Een onmogelijke taak.
    Met de moed der wanhoop vooruit met dat juk, in naam van De Gezelligheid,
    terwijl ik verging van ellendigheid.

    Degenen die toen hadden moeten/kunnen helpen, deden geen moeite.
    Op de vraag wat ‘wilt ge voor Kerstmis’,
    hadden zowel mijn pa als mijn ma als standaardantwoord : een goed schoolrapport.
    Dat zegden ze op een toon of er iets aan te verhelpen viel.
    Alsof ze niet wisten dat aan de wiskunde-kant weer alles in het rood zou staan.
    Rood zoals in bloed-zweet-&-tranen. Dat soort rood.
    Het is pas toen ik oud genoeg was om sarcastisch te antwoorden
    dat ze die flauwe kerstkeuze achterwege lieten. De laatste twee jaren thuis, eerder niet.

    Dan was er een periode dat ik het al wat beter wist over wat en hoe en voor wie.
    Maar wat ik geschikt vond kon ik niet betalen want al mijn geld ging naar mijn studies.
    Mijn studieresultaten waren nu prima, maar het interesseerde hen niet meer.
    En wat ik kon betalen was niet geschikt.
    Ellendige eindejaar periodes waren dat. In naam van De Gezelligheid.

    Dan was er een periode dat er weinig tijd was om geschenken te kopen.
    Toen moest ik alles nog raprap afhandelen,
    dan joeg ik mezelf zo op dat ik domme dingen kocht.
    Dat het domme dingen waren voelde ik al nog voor ik er mee thuis was,
    terwijl ik nog op de bus zat: dit is niet goed, en dat had ik niet moeten kopen.
    En dan begon ik aan al de rest ook te twijfelen.
    Die spullen waren dwaze zoenoffers aan De Gezelligheid.

    Later was er de periode dat ik mijn zin kon doen. Ik had eindelijk én tijd én geld.
    ‘k Begon ruim intijds aan de kerstinkopen, zo half-november.
    En ik deed dat bij manier van spreken met de chequeboek in de hand.
    Of toch in mijn achterhoofd.
    Een zakdoek en een chequeboek waren mijn belangrijkste attributen.
    De zakdoek omdat ik gewoonlijk verkouden was in die periode.
    Dure offers heb ik toen gebracht.
    De cadeaus waren meer geschikt, en beter gekozen.
    Maar of dat veel bijbrachten aan De Gezelligheid weet ik niet,
    wanneer iemand tussen twee gangen gaat zitten snurken in de zetel.
    En telkens was er die claustrofobische sfeer.
    De  verplichte sfeerverlichting, de open haard,
    het opgewekt gekwek over lekker en knus terwijl de afwas zich weeral opstapelde.
    Dan wenste ik dat ik 1000 mijlen ver weg was. Zeemijlen.

    Kort daarop is het me gelukt.
    Zes jaar na mekaar is het me gelukt op zee te zijn tijdens de maand december,
    telkens een kleine ‘ping’ van opluchting: wat een geluk dat ik niet thuis ben
    want in België bracht december voor mij enkel terneerdrukkende verplichtingen en stress.

    m, doet er al jaren niet meer aan mee – HiH-12/2016, bijgewerkt -

    23-12-2018 om 08:20 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.166. kribbig

    kerstvoorstelling op school 

    Een jonge kleuter heeft voor bijkomende vrolijkheid gezorgd tijdens
    een toneelstukje met koorzang over de geboorte van Jezus.
    Het meisje, dat een schaapje in de kerststal is, nam kindje Jezus uit de kribbe
    en wou de pop niet zo maar weer afgeven. 

    Ook wanneer de oudere kleuter Maria er zich mee moeit, heeft de kleuter geen zin om baby Jezus terug te leggen.

    Kleuter Jozef doet nog een poging om met gevouwen handjes de scène te redden,
    maar de nieuwe interpretatie van het kerstverhaal is al een eigen leven gaan leiden.
    Want er werd gefilmd. Van de verslaggeefster ter plaatse, rechtstreeks nieuws uit de stal:

    Kindje Jezus gered van winterkou door warmhartig schaap 
     

     

    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=76LcOD4aY-o 
    01min36
     

    m – blog, 12/2018 - https://www.dailydot.com/unclick/christmas-play-baby-jesus/ 

    22-12-2018 om 04:39 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.165. extreem dankbaar

    Verliefd op de redder, het bestaat. Het verschijnsel heeft zelfs een naam.

    In 1998 werd een naaste kennis met spoed geopereerd wegens aneurysma in de hersenen, een slagaderuitstulping.
    Toen ze na een pijnlijk herstel het ziekenhuis mocht verlaten
    had ze een gans andere kijk op de wereld en op haar leven.
    Het pijnlijk herstel werd vrij snel vergeten en vanaf nu
    was alles mooi en goed want ze leefde nog.
    De euforie bleef duren -weken- en nam na verloop van tijd bizarre vormen aan. 

    Eerst vertelde ze me dat ze bloemen en een grote² doos Neuhaus pralines had laten bezorgen op de afdeling.
    Wat ik mooi vond van haar, want men mag de mensen van zo'n ploeg wel een bedankje sturen.

    - Nee, niet de ploeg, de chirurg.
    - ?

    In de dagen die volgden had ze nog dingen laten bezorgen.
    Een cadeaupakket dat bevatte :
    1 zwarte ijsemmer, het model hoge hoed + 2 witte handschoenen + 1 toverstafje + 2 glazen + een fles champagne.

    Omdat hij kon toveren en toverhanden had, want hij had haar leven gered.
    Tamelijk tevreden over haar idee toonde ze me de foto van het pakket.
    De witte handschoenen lagen achteloos over de rand van de hoed en het geheel was verpakt in glinsterend cellofaan.
    Toen was het nog een analoge foto, ik kan hem hier niet invoegen want ik heb hem niet.

    Het volgende cadeau waren twee reservaties voor een sauna-arrangement
    ergens in een landelijk gebied, met uitzicht op het groen.

    - Maar enfin, gilde ik, dat zijn dingen die men naar een gigolo stuurt, niet naar
      een hardwerkende chirurg!

    - Hij is waarschijnlijk homo want hij heeft nog niet gereageerd op die sauna-reservaties.
    - Gij zijt zot! Weet ge dat?

    Natúúrlijk gebeurt het dat een eenvoudig burgermeisje gered wordt uit een brandend huis
    en dan trouwt met de stoere brandweerman die uiteindelijk van adel blijkt te zijn
    en de enige echte groothertog is van iets in de Balkan.
    Dat soort dingen gebeurt in de  romannekes van Courths-Mahler, en dat is niet het echte leven.

    In het echte leven hebben chirurgen geen tijd voor dat soort dwaasheden.
    De sauna-reservaties, daar maken zijn dochter en een vriendin gebruik van
    en die hoge hoed staat in de rommelkamer van de afdeling tot er in de kliniek
    nog eens een tombola bij het personeelsfeest georganiseerd wordt.

    - Dat denkt gij, zei ze smalend. Hij heeft wel in mijn hoofd gekeken hè, beseft ge dat …
    - Ja, en in uw hoofd zag hij blubber en bloed, niet uw nobele gedachten!

    Ik was het gezond verstand dat haar wolkje gelukzaligheid aan het kapot knabbelen was.
    - Meiske, zei ik moedeloos, gij hebt het salvatorsyndroom. Bel Jan en vraag het hem.

    Tot mijn verbazing deed ze dat. Ze stapte naar de telefoon. Een rode.
    Dat was nodig ook, een rode telefoon, want de situatie was in rood alarm,
    ze besteedde aan dure cadeaus en leveringen geld dat ze zelf hard nodig had.

    Jan was toen haar huisarts. Hij was die dag biezonder bij de pinken.
    Toen hij het woord salvatorsyndroom hoorde reageerde hij alert
    en antwoordde dat het syndroom gekend was in de medische wereld.
    En dat de hoge hoed inderdaad zou dienen bij een volgende tombola.
    Klinieken staan vol met rommel van mensen met het salvatorsyndroom.

    Toen Jan dat van die rommelkamer en die tombola bevestigde
    was ze ogenblikkelijk genezen van haar extreme dankbaarheid.

    Op dat moment was ik Jan zeer dankbaar omdat hij zo vlot reageerde op een term die ik verzonnen had.
    Salvatorsyndroom … nooit van gehoord. Iemand wel?
    Hij ook niet, maar hij ging wel mee in het verhaal en stuurde haar bij.
    Prima huisarts.

    m – HiH-12/2016 - https://nl.wikipedia.org/wiki/Hedwig_Courths-Mahler

    22-12-2018 om 04:38 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    21-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.164. oprecht dankbaar

    26 dec 2004

    LM was nog aan boord, ik was iets vroeger afgemonsterd en was al weer in België.

    Putteke nacht word ik wakker, zomaar. Ik sta op en zet de TV aan, waarom weet ik niet.
    Het gebeurt wel vaker dat ik de juiste dingen doe zonder dat ik weet waarom.
    Ja, lap! Extra-nieuwsuitzending. Zeebeving, tsunami.
    De ravage was nog niet in kaart gebracht, de berichten liepen per minuut binnen en lieten telkens erger vermoeden.
    Uiteindelijk besloeg het gebeuren een volledige oceaan met alles wat daar rond lag.

    Het schip was ergens in de buurt van Banda Atjeh, in de zone van de beving.
    Ik zond een voorzichtig mailtje van weinig woorden naar het schip, naar LM,
    iets van 'alles oké?' meer wou ik op dat ogenblik niet weten.
    En dan zitten wachten op antwoord.
    Veel tijdsverschil tussen hem en mij was er niet,
    want ik was wakker op een uur dat het in Indonesië dag was.
    Misschien was LM aan het werk ?
    Ik was te zenuwachtig om het precieze tijdsverschil op te zoeken,
    om exact zijn werkuren om te zetten naar Belgische uren.

    -----

    In de loop van die dag hebben de mensen aan boord zoveel verontruste mails van familie ontvangen

    dat capt DM een briefing gehouden heeft :
    dat een tsunami op volle zee hanteerbaar is, mogelijk zelfs nauwelijks merkbaar.
    Die uitleg konden zijn mensen dan naar ongeruste familie mailen.
    Zijn uitleg staat in mijn geheugen gebrand. Van opluchting.

    Nog altijd mijn dank aan capt DM omdat hij er zich niet van af maakte met een paar sussende geluiden
    zoals anderen zouden doen.
    Hij heeft de moeite genomen om degelijke informatie in een verstaanbare uitleg te gieten.
    En het mailkanaal bleef 24 hrs open, om de inkomende mails van familie aan de wal te kunnen ontvangen.

    Die man blijf ik eeuwig dankbaar
    Niet alleen voor mezelf, maar omdat hij weer eens bewees dat hij weet wat leiding geven is.

    Op elk thuisfront werden mensen gerustgesteld door een mail van hun zeevarende,
    al dan niet een heldere met een uitgebreide uitleg,
    maar in elk geval,
    iedereen aan boord leefde nog.
    En er was niks aan de hand, al was het maar 'omdat de captain het gezegd heeft'
    Zoveel rust ging er uit van die man.

    DM was een crème van een kaptein, maar dat heb ik sinds '82 al duizend keer verteld, vrees ik.
    Zij het niet hier.
    Buiten mijn bewondering voor de filosofie waarmee hij zijn beleid voerde
    heeft hij nog altijd mijn oprechte dankbaarheid voor de eerlijke briefing in 2004,toen die dag.
    Over een kwart van de wereldbol werd daardoor een aantal mensen gerustgesteld.
    Dat was toen erg nodig ook.

    m  - HiH-12/2016, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeebeving_Indische_Oceaan_2004

    21-12-2018 om 02:43 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.163. Jasmien Naciri

    te gast bij Wim Helsen, Jasmien Naciri met een tekst van Anne Frank

             Niemand die zelf niet schrijft weet hoe fijn schrijven is;
           vroeger betreurde ik het altijd dat ik in ’t geheel niet tekenen kon,
           maar nu ben ik overgelukkig dat ik tenminste schrijven kan.
           En als ik geen talent heb om voor kranten of boeken te schrijven, wel,
           dan kan ik nog altijd voor mezelf schrijven.
           Maar ik wil verder komen, ik kan me niet voorstellen, dat ik zou moeten leven zoals moeder,
           mevrouw Van Daan en al die vrouwen die hun werk doen en later vergeten zijn.
           Ik moet iets hebben naast man en kinderen, waar ik me aan wijden kan!
           O ja, ik wil niet zoals de meeste mensen voor niets geleefd hebben.
           Ik wil van nut of plezier zijn voor de mensen,
           die om mij heen leven en die mij toch niet kennen,
           ik wil nog voortleven, ook na mijn dood!

       Afbeeldingsresultaat voor yasmien naciri.

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.

    Naciri in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a29/ 
    10min50

    Over Jasmien Naciri : https://nl.wikipedia.org/wiki/Yasmien_Naciri ,
    Over Anne Frank : https://nl.wikipedia.org/wiki/Anne_Frank 

    21-12-2018 om 02:33 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.162. de inkt was weg

    Een verhaal over een derde stuurman (23), die in Argentinië in de zoveelste haven
    het  zoveelste meisje had leren kennen. En deze keer was het niet 'zomaar', het was menens.
    Zoals hij in elke haven overliep van de romantische gevoelens achteraf. 

    Bij het afscheid wilden ze e-mailadressen uitwisselen, maar geen van beiden had papier bij. 

    Dat was rap opgelost: geroutineerd schreef ze haar mailadres in de palm van zijn hand,
    voor de zoveelste keer datzelfde gebaar dat voor haar ooit eens een eerste stap
    naar een ander bestaan zou kunnen zijn. Want ze was bijna 26 … 

    Hij zou haar mailen van zodra hij aan boord was en dan had ze dezelfde avond nog zijn adres !
    De idee verzoette voor hem het afscheid een beetje.
    Dit was geen definitief afscheid. Voorlopig is niet definitief, ruiste de oxytocine in zijn bloed.

    De jongen haastte zich naar boord, zijn wacht zou zo beginnen.
    Vierklauwens beklom hij de lange steile gangway -omzeggens in één ademteug.
    Boven plofte hij neer in de stoel aan de desktop en toen merkte hij
    dat het adres op zijn handpalm weg was.
    In zijn hand stonden enkel nog een paar vage blauwe vegen.
    De rest van het adres hing in minuscule inktpartikels op de geruwde reling van de gangway. 
    Zijn hand was leeg.

    Hij is er een paar dagen stil van geweest. Want die jonge zeeman liet in elke haven
    een stukje van zijn hart achter natuurlijk. Onder andere van zijn hart.

    m - EZW-01/2014, HiH-04/2016, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Oxytocine  

    20-12-2018 om 01:21 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.161. W. Vermandere

    te gast bij Wim Helsen, Willem Vermandere met een gedicht van Guido Gezelle


           't L A A T S T E - AAN DEN ONBEKENDEN LEZER
     
           Hoe zoet is ‘t om te peizen dat, terwijl ik rust misschien,
           een ander, ver van hier, mij on-bekend en nooit gezien,
           u lezen kan, mijn dichten, mijn geliefde, en niet en weet
           van al de droeve falen van uw vader den Poëet!
           Hoe blij en is ‘t gedacht niet, als ik neêrzitte ende peis,
           u volgend waar gij loopt op uw gezwinde wereldreis,
           dat, zondig en allendig als ik ben; geliefde kroost,
           uw stem, waarin geen zonde ‘n zit, misschien een ander troost;
           uw stemme kan verblijden, schoon hij droef zij die u miek;
           uw stemme kan genezen, zij uw Dichter nog zoo ziek;
           uw stem misschien doet bidden, wijl ik zuchte en, biddensmoê,
           versteend zitte en mijn herte noch mijne ogen opendoe!
           o Dichten, die ‘k gedregen, die ‘k gebaard hebbe, in pijn
           des dichtens, en gevoesterd aan dit arem herte mijn;
           mijn dichten, die ‘k zoo dikwijls hercastijd heb, hergekleed,
          
    bedauwend met mijn tranen en besproeiend met mijn zweet.

      

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Vermandere in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a28/ 
    09min43

    Over Willem Vermandere : https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Vermandere ,
    een héél interessant gesprek :
    http://intervista.be/2015/06/10/willem-vermandere-ik-ben-een-sukkelaar-met-af-en-toe-een-helder-moment/ 
    Afbeeldingen van willem vermandere
    Over Guido Gezelle : https://nl.wikipedia.org/wiki/Guido_Gezelle

    20-12-2018 om 01:16 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    19-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.160. krijgsgevangene

    Krijgsgevangene ~ door Rocor, 12/2015 

    Onlangs zag ik een man een vest aanpassen die naast de container lag.
    Hij liet zijn eigen vest ter plekke liggen en liep opgewekt verder, zichzelf tevreden bekijkend.
    Raar om te zien want wie draagt nu nog kledij van iemand anders?
    Iemand zei : Ik heb dit kleed nog maar 2 keer gedragen maar ik zie het niet graag meer, iedereen draagt het.
    In de container ermee! Verwende trut dacht ik. 

    Nog zoiets : bij de groene glasbak zag ik dat er een doos stond met een pot mayonaise nog half gevuld,
    ook een pot chocopasta nog goed gevuld, confituur en pickles, allemaal zo weggesmeten met deksels erop.
    De ophaaldienst liet de bak staan met een briefje erbij : deksels eraf en uitspoelen a.u.b.
    Teveel weelde? Niet makkelijk om dragen …

    Midden in de Tweede Wereldoorlog was ik 6 jaar. Een ei moest worden verdeeld onder twee mensen,
    er was honger bij de mensen. Sokken moesten hersteld worden en toen bestonden er geen containers om
    gedragen spullen in te doen.

    Onze vader was krijgsgevangene. Hij kwam thuis en woog nog amper 38 kilo.
    Hij was voorheen een man van 78 kilo. Hij was precies een geraamte. Hij vertelde er niet veel over.
    Soms kleine anekdotes. Ze moesten alle dagen 14 uren werken.
    Ze kregen enkel een beetje soep en werden beschimpt en geslagen als het te traag vooruit ging.
    Ze konden zich amper wassen en zaten onder de vlooien. Ze scheerden zich met een scherf glas, als dat er was.

    Het toilet was een balk boven een gat in de grond. Allemaal naast elkaar. Dat was afschuwelijk, zei onze pa.
    Precies allemaal levende lijken die probeerden hun behoefte te doen.
    Toen één van de gevangenen achterover viel van uitputting in die shit, zeiden de Duitsers,
    (ik schrijf het zoals mijn vader het zei) : “oenderheisen” …. De gevangenen konden het niet.
    Ze hebben hem uit de stront getrokken en begraven. Toen liep er een traan langs onze pa zijn gezicht.
    Hij heeft nooit nog iets verteld over die verschrikkelijke tijd. Soms was hij heel stil en staarde hij voor zich uit.
    Hij trok me dan tegen zich aan. Voor mij iets om nooit te vergeten. Wat ging er toen allemaal door zijn hoofd?  

    door Rocor, 12/2015 - http://blog.seniorennet.be/rocor/archief.php?startdatum=1448924400&stopdatum=1451602800 

    19-12-2018 om 02:04 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.159. Bas Birker

    te gast bij Wim Helsen, Bas Birker met een tekst van Rick de Leeuw

            Zou je niettegenstaande
            de recente gebeurtenissen
            toch nog een verblijf
            op amoureus gebied
            in overweging willen nemen,
            alsjeblief


       Afbeeldingsresultaat voor bas birker

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Birker in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a27/ 
    08min08

    Over Bas Birker : https://www.basbirker.be/#bas , http://nl.wikisage.org/wiki/Bas_Birker
    Over Rik De Leeuw : https://nl.wikipedia.org/wiki/Rick_de_Leeuw 

    19-12-2018 om 02:03 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.158. LED-kaarsen

    kerst met batterijen van MML

    "Ik had me laten verleiden om snoerloze LED-kaarsen te kopen. Tot grote vreugde van
    de kleine mannekes die de afstandsbediening in beslag hadden genomen : Rood! Néé blauw! Dat is mijn kleur!
    Je kan ze ook roze en groen en wisselend kleuren. De huiskamer leek eerder een disco dan een knus oord in kerstsfeer.
    En dan moest de jaarlijkse traditie van kerstverhaal vertellen en Kindje Jezus in de kribbe leggen nog beginnen.
    Het jongste aanwezige lid van de familie mag het kerstverhaal vertellen of lezen.
    Dan mag hij het Jezuskindje naar de kribbe brengen en de kaarsen errond aansteken.
    Dat jaar was Seluj de uitverkorene.

    Hij begon met Maria die haar nicht (was ze een jongen geweest dan was hij haar neef geweest) ging bezoeken
    om te vertellen dat ze zwanger was. God was de vader en Jozef de pluspapa.
    Ze moesten het kind Jezus noemen, want dat had de engel zo gezegd.
    Dan moesten ze naar Bethlehem voor hun paspoorten, want de slechte koning wou die controleren.
    Maria moest haar kindje krijgen, maar alle hotels waren vol en ze waren arm.
    In een stal was er nog plaats met een os en een ezel. Ze legden Jezus in een kribbe.
    De herders werden verwittigd dat er iets gebeurd was en ook de drie wijzen uit het oosten.
    Iedereen ging op zoek en nam een kadootje mee.

    Hier wilden we zijn relaas stoppen, maar hij was op dreef, en eigenlijk werd het voor hem (6) nu pas spannend.

    De boze koning wou alle kleine jongetjes vermoorden en daarom gingen ze op de ezel op de vlucht.
    Jezus doet heel veel trukjes met brood en vissen en wijn en zo
    en dan wordt hij gevangen genomen en hangen ze hem aan het kruis.

    Breed gesticulerend, de kruisiging imiterend keek hij ons ernstig aan : ja, zo is het gegaan.
    Snel zegden we als afgesproken allen samen Amen. Tot volgend jaar.
    Het beeldje werd op zijn plaats gelegd en hij mocht echte kaarsen aansteken samen met Moemie.   
    Toen kon het belangrijkste voor hem beginnen. De pakjes."  MML

    'k Zie het zo voor me, dat de kleinzoon zijn élan niet liet afremmen. 
    Als men een verhaal mag vertellen, dan stopt men niet zomaar wanneer de vaart er in komt.
    Als men een publiek te onderhouden heeft, dan serveert men drama, met een paar mirakels
    en een kruisiging als toemaatje. Of wat had ge gedacht.

    Gellie zei amen. LM & ik geven applaus voor ulle huisentertainer.

    m – HiH-12/2015, herwerkt - boverstaande tekst is geplaatst met toestemming van MML 

     

    18-12-2018 om 01:49 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.157. Lieven Van Gils

    te gast bij Wim Helsen, Lieven Van Gils met een tekst van Cormac McCarthy

    De Weg

    Hij werd door iets gewekt. Hij draaide zich op zijn zij en lag te luisteren.
    Hij hief langzaam zijn hoofd op, met de revolver in zijn hand.
    Hij keek omlaag naar de jongen en toen hij weer naar de weg keek kwamen de eersten al in zicht.
    Mijn God, fluisterde hij. Hij reikte opzij en schudde de jongen heen en weer terwijl hij naar de weg bleef kijken.
    Ze kwamen door de as schuifelend naderbij,
    met verhulde hoofden die steeds van de ene naar de andere kant keken. [...]
    Vlug, fluisterde hij. Vlug. De jongen was verstijfd van angst. Hij drukte hem tegen zich aan.
    Het gaat wel goed zei hij. We moeten rennen. Niet omkijken. Kom!

      Afbeeldingsresultaat voor Lieven van Gils

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.

    Van Gils in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a26/ 
    10min33

    Over Lieven Van Gils : https://nl.wikipedia.org/wiki/Lieven_Van_Gils, https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20180902_03697829 
    Over Cormac McCarthy : https://nl.wikipedia.org/wiki/Cormac_McCarthy, https://en.wikipedia.org/wiki/Cormac_McCarthy 
    Over De Weg : https://en.wikipedia.org/wiki/The_Road, 2006

    18-12-2018 om 01:47 geschreven door maart


    >> Reageer (0)




    E-mail

    klik op knop om me te mailen


    Zoeken in blog


    Archief per maand
  • 03-2020
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!