Inhoud blog
  • Ziezo!
  • 730. nachtvlinder
  • 729. samenwerking
  • 728. stout & straffen
  • 727. hij zat te lezen
  • 726. de praatmaat
  • 725. none = geen
  • 724. de vaat & de bvba
  • 723. op 't hoekje
  • 722. beschouwelijk
  • 721. droge koude
  • 720. de aha-erlebnis
  • 719. quasi tegendraads
  • 718. vervolgontmoeting
  • 717. er weze licht
  • 716. buurman Jan
  • 715. twéé moeiallen ?
  • 714. boom die sprak
  • 713. een zielige smoes
  • 712. wachtkamer, 1957
  • 711. schrijfantennes
  • 710. littekens
  • 709. grapje op 't bord
  • 708. maan, muis, mug
  • 707. straatnieuws
  • 706. groepsdruk
  • 705. stuur' Knorrepot
  • 704. destructief - II
  • 703. drie suizen
  • 702. destructief - I
  • 701. ín de zon lopen
  • 700. mambo - Swayze
  • 699. steakmes
  • 698. ze meent het
  • 697. de reis van MML
  • 696. lippenstiften
  • 695. schaduw
  • 694. 00°- 000°
  • 693. matabiche
  • 692. efkes denken ...
  • 691. gouden momentje
  • 689. voor slapelozen
  • 690. liefdesverdriet
  • 688. een hond II / II
  • 687. vertrouwen
  • 686. met maten
  • 685. de non, 1971
  • 684. sfeervol ?
  • 683. een hond I / II
  • 682. een vleugje boom
  • 681. uit '96
  • 680. kerkbezoek
  • 679. soep & tekst
  • 678. voor niks
  • 677. de inbreker
  • 676. namen geven
  • 675. heldere koppekes
  • 674. eerste schooldag
  • 673. kindervriendschap
  • 672. van Rika & Leiden
  • 671. tuinpad
  • ------ majesteitelijk
  • 670. wie doet zoiets?
  • 669. alle baten helpen
  • ------ stel ...
  • 668. eerst afwerken ?
  • 667. onkunde >< onwil
  • ------ stokstijf-stil
  • 666. leren zwemmen
  • 665. ruitjespapier
  • ------ op de stoep
  • 664. de modelmoeder
  • 663. die giechel II / II
  • ------ aangehouden
  • 662. winkelding
  • 661. die giechel I / II
  • ------ 't geeft moed
  • 660. foto II / II
  • 659. foto I / II
  • ------ de buis van -
  • 658. flets
  • 657. de Drie Gratiën
  • ------ hoogstam, toen
  • 656. kolen in potten
  • 655. rode kool
  • ------ WTF
  • 654. trullo, trulli
  • 653. boer zoekt volk
  • ------ pech & chance
  • 652. een telefoonlarf
  • 651. match & mismatch
  • ------ wat een kwal !
  • 650. de D-T affaire
  • 649. compliment
  • ------ eendagsvlieg
  • 648. hij stopt ermee
  • 647. een voettocht
  • ------ kinderlogika
  • 646. handtekening
  • 645. horror vacui
  • ------ in Canada
  • 644. schrijven
  • 643. radio Oostende
  • ------ het 4de gebod
  • 642. neurofysiodinges
  • 641. afwezig - III/III
  • ------ de afwezigheid
  • 640. 't is weg
  • 639. afwezig - II / III
  • ------ actrices & tranen
  • 638. beiaard
  • 637. afwezig - I / III
  • ------ humor à la Ma
  • 636. verzonnen verhaal
  • 635. pannekoekendag
  • ------ wat wasser ?
  • 634. een duo-werking
  • 633. kruisbestuiving
  • ------ speciaal moment
  • 632. nog over goud 2v2
  • 631. nog over goud 1v2
  • ------ sterke hond
  • 630. keukenplezier
  • 629. over uitvindingen
  • ------ spiegelen
  • 628. gevonden II / II
  • 627. gevonden I / II
  • ------ schermbeveiliging
  • 626 mondeling
  • 625. zwijnerij
  • ------ fruit is
  • 624. kattemenoeltje
  • 623. Brugse kant
  • ------ boemerang
  • 622. dans der parasols
  • 621. weinig woorden
  • ------ over regen
  • 620. kat & personeel
  • 619. een kattenkijk
  • ------ een vergadering
  • 618. in trance
  • 617. een blij momentje
  • ------ een katte-bak
  • 616. te koop in Urk ?
  • 615. ongerustheid
  • ------ tafelmanieren
  • 614. Oeselgem II/II
  • 613. Oeselgem I/II
  • ------ succesje
  • 612. de lijst
  • 611. kartonnen dozen
  • ------ drie beren
  • 610. ontbijt
  • 609. de kat Viktor
  • ------ mensen
  • 608. een bromance?
  • 607. kretek aroma
  • ------ heilige grond ...
  • 606. kappertjes
  • 605. allebei gevlekt
  • ------ biljarten
  • 604. op late leeftijd
  • 603. dat boek ~ 1946
  • ------ interpretaties
  • 602. potje breekt, ...
  • 601. de Toer
  • ------ zeilcursus
  • 600. ik ben een GG
  • 599. warm & koud
  • ------- alsof
  • 598. hitte & roerloos
  • 597. de perelaar
  • ------ luid & duidelijk
  • 596. hondje op strand
  • 595. wakker worden
  • ------ zonder stem
  • 594. een nieuw boek
  • 593. commotie alom
  • ------ zonder poten
  • 592. camouflage
  • 591. zomerochtenden
  • ------ gespiegel
  • 590. Belgische Oscar
  • 589. luifel & gordijn
  • ------ puur chantage
  • 588. een nieuwe start
  • 587. kussen vergeten
  • ------ een bekommernis
  • 586. hondsdagen
  • 585. wapens aan tafel
  • ------ het wit scherm
  • 584. klasgenoten
  • 583. computerstoel
  • ------ een 'kiebel'
  • 582. zorgzaamheid
  • 581. lidgeld
  • ------ hondenluik
  • 580. niet vals spelen
  • 579. chouchou
    'een heel jaar maart?'
    schrijfvloer 02 ~ afgerond, klaar
    10-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.265. getekend

    Kim Casali, tekenaarster van Liefde is …

    Het leven van Kim Casali's leven is een liefdesverhaal op zich.

     van 't Net Kim Casali   Kim Casali

    Dit bizarre verhaal begint in 1967. De hoofdrolspelers: twee twintigers. Hij uit Italië, zij uit Nieuw-Zeeland.
    Allebei wonend in Los Angeles, maar niet helemaal in orde met hun verblijfsvergunning.  
    Zijn naam: Roberto Casali. De hare: Kim Grove.
    Tijdens de après-ski maakt ze tekeningen over haar kunst- en vliegwerk op de hellingen.
    Ziet er goed uit, zegt hij. Waarmee hij niet alleen haar tekeningen bedoelt.
    De twee kijken elkaar in de ogen en worden een koppel. Ze trouwen in 1971.   
     
    van 't Net  Gerelateerde afbeelding   Kim & Roberto Casali-Grove  

    Kim is smoorverliefd op Roberto. De relatie inspireert. Kim zet wat ze meemaakt met Roberto op papier.
    Ze tekent een meisje en een jongetje en maakt er tafereeltjes van onder de noemer Liefde is ...
    De tekeningen zijn uitgesproken romantisch, op het randje van naïef.
    Tegelijk zijn ze ook grappig en vooral herkenbaar.

    Roberto laat de kribbels van zijn vrouw aan vrienden zien.
    Geen goed idee, zegt zij : té privé en misschien ook te melig. 


    van 't Net  image 0Casali, 1970

    De vrienden reageren enthousiast. Dit moet je publiceren, is hun advies. 
    De Amerikaanse krant Los Angeles Times hapte als eerste toe.
    Op 1 mei 1970 zet het de allereerste Love is in de krant. Het succes is enorm.
    Kim Casali krijgt vrachtwagens fanmail. Ze krijgt post van gevangenen, van pasgetrouwden,
    van psychologen die haar tekeningen gebruiken in hun sessie met getrouwde koppels.

    Af en toe, héél af en toe, een puntje van kritiek. Uit hoek van de feministen.
    In het Liefde Is -land zouden alleen zwakke vrouwen leven.
    Simpele, afhankelijke wezens die enkel goed zijn om hun man te dienen.
    De kritiek sterft onder een indrukwekkende lawine van succes. 

    Met Kim en Roberto gaat het intussen erg goed. Zij tekent in sneltreinvaart, hij regelt haar zaken.
    Ze krijgen twee zoons, Stefano en Dario. In 1975 is het gezin in Engeland gaan wonen.
    Daar kantelt het geluk. Roberto krijgt teelbalkanker.
    Omdat Roberto en Kim een derde kind willen, laat hij zijn sperma invriezen voor later.

    Die later, die komt er niet. Roberto sterft in 1976 in de armen van zijn vrouw.
    De wereld van Kim Casali stort in, maar haar kinderwens blijft overeind.
    Kim heeft geen toestemming van haar overleden echtgenoot om zijn ingevroren zaadcellen te gebruiken,
    daar had de Britse overheid in 1977 geen problemen mee.
    Een bevruchting na het overlijden van de vader was in die tijd zo zeldzaam dat er geen haan naar kraaide.
    Kim ging naar een kliniek en werd bij de eerste poging zwanger. 

    van 't Net   

    Zeventien maanden na de dood van zijn vader werd Milo Casali geboren.
    Hij heeft zijn vader nooit gekend, maar dat neemt hij zijn moeder niet kwalijk,
    zegt hij in de Britse krant Daily Mail : “Zij heeft altijd haar best gedaan om me heel veel over hem te vertellen.
    Ons huis stond vol met foto's van hem.
    Ze zeggen dat mijn moeder met dat derde kind haar rouwproces kunstmatig heeft verlengd.
    Zo zie ik dat niet: mijn geboorte heeft mijn moeder geholpen om iets heel moois uit iets heel verdrietigs te halen.” 

    van 't Net    met jonge Milo erbij

    Milo Casali heeft intussen ook zijn moeder verloren. Kim Casali overleed in 1997 toen ze 55 was.
    Kort na haar dood vernam Milo dat hij zelf vader zou worden:
    “Ik had daar verschrikkelijk graag met haar over gesproken. Het heeft niet mogen zijn.
    Ik troost me met de gedachte dat mijn moeder zich liet leiden door liefde.
    Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor de omstandigheden die mij op deze aarde hebben gezet.''  

    van 't Net   File:Micasali.jpg  Milo Casali 

    De Liefde is-reeks wordt voortgezet door de Britse tekenaar Bill Asprey. 

    door Tom De Leur, https://www.nieuwsblad.be/cnt/g3ua2bc8 
    m -EZW-12/2013, HiH-02/2016, herwerkt - alle afbeeldingen van ’t Net , Bill Asprey https://www.artfulaspreycartoons.co.uk/ 

    10-02-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    09-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.264. station romantiek

    romantiek bloeit overal

                             
                                               Gerelateerde afbeelding

     Ook al zijn de contacten vluchtig, ook al is de aanbidder verlegen,
    soms ontstaat iets op een onverwachte plek, soms op een wel zeer banale plek :

    klank : zonder woorden, enkel de geluiden en sober getekend
    https://www.youtube.com/watch?v=a_9U4kx7eQw 
    09min39 van uw tijd en misschien goed voor de glimlach.

    m – HiH-06/2016, bijgewerkt -

    09-02-2019 om 12:08 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.263. twee liefdes

    twee echtparen, twee levens ~ 2015 van TP

    “Stefaan, een kennis van ons is zwaar dement.
    Het resultaat van twee te lange narcoses amper twee jaar geleden, zegt zijn vrouw.
    Hij is 74, de kinderen dringen bij hun moeder aan op een definitieve opname.
    Simonne, zijn echtgenote, is radeloos, wanhopig.
    Ze weet dat ze de knoop hoe dan ook moet doorhakken, maar ze kan het niet, nu nog niet.
    Ik heb echt met haar te doen, terwijl iedereen informeert naar de toestand van Stefaan vraag ik eerder hoe zij het maakt.
    Stomme vraag eigenlijk. Haar lichaamshouding, haar ogen, haar nervositeit zelfs haar stem spreken boekdelen.
    Het mens heeft geen moment rust meer. Ook ’s nachts niet.
    Wat wil je, als je zelfs voor de kleinste kleinigheid dat je je huis even moet verlaten
    hulp nodig hebt, een oppas voor je man. Zolang Stefaan zijn vrouw in het vizier heeft, is hij nog vrij rustig.
    Is zij er heel even niet dan is het hek van de dam schijnt het.
    Dan moet de buurman of wie ook bij hem zit, zorgen dat Stefaan zijn hond aan de leiband heeft.
    Dat dier brengt ook soelaas, is een steun voor zijn totaal verwarde geest.
    Zijn vrouw en zijn hond zijn de enigen met wie hij nog voeling heeft, de kinderen herkent hij al geruime tijd niet meer.

    Vreselijk toch, echt miserabel zo’n leven. Verschrikkelijk voor Stefaan maar nog erger voor Simonne.
    Onmogelijk voor mij om me voor te stellen dat mijn man in zo’n wereld zou leven,
    een wereld waarin ik totaal  buitengesloten ben.
    Ik mag er niet aan denken, maar de mogelijkheid is nochtans reëel, de feiten zijn er.
    Over enkele maanden wordt hij maar eventjes negentig. Dat is niet niks, negentig jaar.
    Vergeleken met zijn ijzersterk geheugen is het mijne nu al een zeef.
    Kijken we samen naar de Canvascrack, dan moet ik de duimen leggen.
    Vraag hem wie de midvoor van Chelsea is, hij weet het, begin niet over Plinius de Oudere of
    je krijgt de geschiedenis van Pompeï erbij, onvoorstelbaar dat brein van hem.
    Omdat kleinzoon een studieopdracht heeft over Rock Werchter weet die knobbel van mij
    wie Babyshambles, Bastille en Eels zijn, weet hij dat Muse en de Foo Fighters volgende zomer
    het schone weer op de weide in Werchter zullen uitmaken.
    Neen, beste vrienden, ik overdrijf geen zier, mio marito is een vergaarbak van kennis,
    een vat vol parate kennis en toegegeven ook van tal van onnozelheden. 

    Daarom dat ik beetje nieuwsgierig was toen ik zijn schaakmaat, Richard, gisterenavond hoorde vragen:
    “Maar hoe flikt   ge dat om er vijftien jaar jonger uit te zien en meer bij de pinken te zijn dan ene van 60 jaar?”

    “Door mijn vrouw” antwoordde mijn betere-ik “zij verwarmt mijn oude hart met duizend zonnen”. Ik smolt.
    Niet door de warmte van mijn oven en kookplaat in de keuken, wel door de gloed van zijn woorden.
    “Jawel, Richard, door mijn vrouw. Ik leef dagelijks in haar geuren, in haar heerlijke geuren.”
    Ik zweefde in hogere regionen aan het aanrecht. Wie niet?
    Tot hij vervolgde: “Je ruikt toch het konijn met pruimen dat nu aan het pruttelen is en de appeltaart in de oven?

    Klet Mariette, onmiddellijk met de voeten op de aarde gebracht, die sakkerse hoogbejaarde belhamel van mij.
    Terwijl ik in gedachten een passend antwoord trachtte te bedenken, dacht ik aan Stefaan,
    aan de zo vertrouwde genegenheid en innigheid die hij en Simonne moeten ontberen omwille van die verdomde ziekte
    en ik heb mijn belhamel niet van antwoord gediend, maar ben aan het snotteren gegaan… uit dankbaarheid.” TP

    Dat zijn twee authentieke liefdesverhalen, TitiPoes,
    recht uit de realiteit, kort en krachtig. Klet marjet, ik moet er van bekomen. 
    Het eerste schrijnend. Het tweede bitterzoet.

    het eerste koppel

    Stefaan heeft slechts nog twee ankers in zijn denkwereld, zijn vrouw en zijn hond.
    Als geen van beide in zijn gezichtsveld is, wordt hij zeer onrustig tot angstig.
    Naar een WZC kan de hond niet mee. Uitgesloten.
    Het besluit dat Simonne nu moet nemen: gaat zíj dan mee naar het WZC wonen
    of stuurt ze Stefaan helemaal alleen zijn mentale jungle in? 
    Zoals ik het zo bot  samenvat lijkt het de inhoud van een soapaflevering,
    maar het is veel rauwer dan dat, want het is echt: Simonne  moet anticiperen, en dat is zwaar.
    'k Durf niet denken hoe zwaar.

                         Het is uitzichtloos
                   zegt het inzicht
                   Het is wat het is
                   zegt de liefde        (Erich Fried/Geert van Istendael)

    het tweede koppel

    Er is de hoge leeftijd van 1 partner. Dat is een fysieke realiteit.
    Er is de dankbaarheid. Evenzeer een realiteit.
    Bitterzoet, die twee realiteiten samen.

    Zweven aan het aanrecht & snotteren aan het aanrecht.
    Tragikomisch, maar dat zijn veel situaties in het leven.
    En veel van die situaties hebben hun moment tussen de soep en de patatten,
    bij het aanrecht. Op een aanrecht kan men leunen. Soms is dat nodig.
    Want anticiperen kan plots heel zwaar wegen. 

                   Het is alleen maar pijn
                   zegt de angst
                   Het is wat het is
                   zegt de liefde            (Erich Fried/Geert van Istendael)

     ’k Heb beide verhalen een aantal keren herlezen en het is wat het is, zegt Erich Fried. 
    Met die richtlijn zullen we het moeten doen. Denk ik. 

    m – de tekst in het zwart is van TP, HiH-02/2015, bijgewerkt – http://hetmooistegedicht.blogspot.be/2012/04/erich-fried-was-es-ist.html

    09-02-2019 om 02:40 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    08-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.262. duizendpoot II/II

    valentijn in ‘t klein ~ ‘t zit hen niet élke keer mee   

                                 Afbeeldingsresultaat voor centipede futurikon

    geen woorden, enkel rustige geluidjes :
    https://www.youtube.com/watch?v=o9MUS5b7R9A 
    04min50

    08-02-2019 om 05:02 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.261. Arthur Japin

    te gast bij Wim Helsen, Arthur Japin met een fragment uit 'De dood van Iwan Iljitsj' van Lev Tolstoj

          
           En plotseling werd hem duidelijk dat al wat hem benauwd had en hem niet duidelijk was geweest,

           nu plotseling helder vóór hem stond, ja, van twee kanten, van tien kanten, van alle kanten.
           Hij had medelijden met hen en hij moest hun geen verdriet meer doen.
           Hij moest hen en zichzelf van deze kwelling bevrijden.
           "Hoe goed en hoe eenvoudig", dacht hij.
           "En de pijn? vroeg hij zichzelf. Waar moet ik die laten? Ja, waar ben je, pijn?"
           Hij voelde aandachtig.
           "Ja, daar is zij. Nu, goed, laat het pijn doen."
           "En de dood? Waar is de dood?"
           Hij zocht naar zijn gewone, oude doodangst en vond hem niet:
           "Waar is de dood?" Er was geen angst meer, omdat de dood er niet meer was.
           In plaats van de dood was er licht.
           "Dat is het dus!" zei hij plotseling hardop. "Hoe heerlijk!"

     


    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.

    Japin in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a53/ 
    13min03

    Over Arthur Japin : https://nl.wikipedia.org/wiki/Arthur_Japin 
    Over Lev Tolstoj : https://nl.wikipedia.org/wiki/Lev_Tolstoj 
    Over de novelle : https://nl.wikipedia.org/wiki/De_dood_van_Ivan_Iljitsj

    08-02-2019 om 04:48 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    07-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.260. duizendpoot I/II

    Een duizendpoot-juffrouw, hoeveel ringen krijgt zij met Valentijn van haar aanbidder?

    van 't Net  Minuscule - Valentijnsdag

    De makers Giraud & Szabo zien dat zo :

    zonder woorden, wel muziek en natuurgeluidjes,
    https://www.youtube.com/watch?v=diIkW1_XW4A 
    04min33

    :o) – HiH-02/2016, nagekeken -

    07-02-2019 om 04:22 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.259. Annick Ruyts

    te gast bij Wim Helsen, Annick Ruyts met een fragment uit 'De passie' van Jeanette Winterson

           Hoe komt het dat het leven de ene dag overzichtelijk is en je tevreden bent,
           een tikkeltje cynisch misschien, maar over het algemeen toch tevreden,
           en dat je opeens zonder waarschuwing merkt dat de vaste grond een valluik is
           en dat je je bevindt op een plek waar je de weg niet goed weet en de gebruiken je vreemd zijn?

           Reizigers hebben tenminste een keus. Wie het zeegat uitvaart weet dat het niet hetzelfde zal zijn als thuis.
           Ontdekkingsreizigers zijn voorbereid. Maar voor ons, die via de bloedvaten reizen,
           die toevallig aankomen in de steden van het innerlijk, bestaat er geen voorbereiding.
           Wij die welbespraakt waren merken dat het leven een vreemde taal is.
           Ergens tussen het moeras en de bergen. Ergens tussen angst en seks.
           Ergens tussen God en de Duivel ligt passie en de weg erheen is snel en de weg terug is nog erger.

      Afbeeldingsresultaat voor annick ruyts nieuwsblad

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Ruyts in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a52/ 
    09min03

    Over Annick Ruyts : https://www.wifty.be/annick-53-grijs-i-did-it/ 
    Over Jeanette Winterson : https://nl.wikipedia.org/wiki/Jeanette_Winterson 
    Over het boek : http://zoeken.bibliotheek.be/?itemid=%7Clibrary%2Fmarc%2Fvlacc%7C2745278

    07-02-2019 om 04:05 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    06-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.258. dienaangaande

    Nog één keer slapen en morgen begint de aanloopweek naar Valentijn.
    Dit jaar valt Valentijn op een donderdag. Die dag duurt zoals andere dagen 24hrs,
    ongeacht waar men zich bevindt op de aardbol.
    Tijdsverschil mag dus geen excuus zijn om geen mailtje te sturen.

    Zelf zijn LM en ik niet valentijnerig aangelegd, de commercie is teveel aan.
    Elk geschenkidee wordt daardoor al gauw een prul, hoe duur ook.
    De waarde zakt naarmate de prijs hoger ligt. Of zoiets.
    Maar ik volg graag wat er in de rand gebeurt. Heel graag.
    Rond Valentijn staat het Net vol nieuwe anekdotes dienaangaande.
    En Valentijnperikelen vind ik enorm interessant. Waarom weet ik niet.
    Omwille van de broosheid van de instandhouding van een verstandhouding? 

    In de States ziet men Valentijn breder dan bij ons.
    Ginds kan men oma & opa een valentijnskaart sturen. Of vrienden. Of vriendinnen. Zomaar.
    Om hen te laten weten dat zij belangrijke personen zijn in het leven van de afzender. 
    ’k Zeg nu wel de States, maar misschien is dat in nog een aantal landen ook zo hoor,
    dat Valentijn ruimer bekeken wordt. Misschien kan het in België ook al eens ?

    Er is vooral de romantische trend natuurlijk. Dan speelt Valentijn tussen liefdespartners.
    Daar is de commercie het grootst volgens mij. Gewoon de betaalkaart bij hebben en het komt in orde ...? 
    Maar stel dat hij of zij op do-14/02 de moeite doet om in stilte vroeger op te staan en
    die speciale havermoutpannekoeken te bakken, en men wordt wakker met die geur …
    Daar kan geen bankkaart tegenop ook al ligt het cadeau te wachten naast het bord. 

    m – HiH-02/2016, bijgewerkt - 

    06-02-2019 om 03:43 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.257. John Crombez

    te gast bij Wim Helsen, John Crombez met een fragment uit
    'Samen door één deur' van Guillaume Van der Stighelen

           Ooit was het eenvoudig

           De gezondheidszorg was gestoeld op een heel eenvoudig principe:
           er waren geen ongezonde mensen, want wie niet gezond was, ging dood. [...]

           Vergelijk dat met vandaag. [...] We leven langer? We worden niet meer bedreigd door roofdieren?
           Het is al zeventig jaar geleden dat er in ons land een wereldoorlog woedde?
           Was de laatste klimaatconferentie dan geen redelijk succes?

           Juist. En toch zitten we niet goed in ons vel.
           We voelen ons bedrogen en we worden ongemakkelijk bij het zien van de ellende in de wereld.

     John Crombez probeert coalitievorming in Oostende uit impasse te krijgen

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Crombez in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a51/ 
    10min36

    Over John Crombez : https://nl.wikipedia.org/wiki/John_Crombez 

    Over Guillaume Van der Stighelen : https://nl.wikipedia.org/wiki/Guillaume_Van_der_Stighelen 

    Over het boek, "Samen door één deur: hoe wij, kinderen van de verlichting, onze samenleving moeten beschermen"
    Een moderne handleiding voor al wie Europa zijn thuis wil noemen, van vluchtelingen tot verwarde Europeanen zelf.

    Nu de westerse seculiere waarden belaagd worden door religieuze fanatici en door onze eigen gemakzucht,
    steekt Guillaume Van der Stighelen zijn licht op bij actuele denkers en geestelijke leiders
    voor de belangrijkste reclameopdracht van zijn leven: een eigentijdse aanprijzing van onze verlichte waarden.

    Iedereen wordt gelijk behandeld, iedereen is vrij en iedereen zorgt voor elkaar.
    De bekroonde reclamemaker en columnist keert terug naar zijn roots
    om vol overgave een 'klant' met een ongelukkige merknaam te verdedigen: de seculiere samenleving.

    Wie kent nog de Franse verlichtingsdenkers die de lont aan het vuur staken van een samenleving waarin
    kerk en staat gescheiden zijn en iedereen gelijk is?

    En wie weet nog dat België als een van de eerste landen een grondwet op basis van diezelfde verlichte idealen kreeg?
    En nog veel belangrijker: waarom liggen die gedachten aan de basis van ons geluk en dat van onze kinderen?
    Hij breekt daarbij met de gedachte dat de seculiere samenleving alleen maar een 'tolerante' samenleving is
    waarbij levensbeschouwingen elkaar maar moeten leren verdragen. Hij ziet ze als een 'prikkelende' samenleving
    waarin verschillende gedachten elkaar uitdagen en wakker houden.

    06-02-2019 om 03:41 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    05-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.256. schoofzakken

    Toen men nog schoofzakken maakte ~ door Rocor, 03/2007

    We waren thuis met 4 kinderen en die gingen uit werken samen met onze vader.
    Ons moeder maakte dus om 5 uur 's morgens 5 knapzakken met de nodige koffie erbij.
    In die tijd was er nog geen gesneden brood, dus ons moeder drukte die 5 broden tussen haar borsten,
    tikte met het broodmes er een kruisteken op, en sneed die broden precies allemaal op dezelfde sneedikte.
    Soms eens met een uitschieter met als gevolg dat die boterham veel dikker was.
    Ik vond dat brood snijden een hachelijke onderneming.
    Zo dicht met dat scherpe mes bij ons moeder haar borsten, was niet zonder risico.
    Het is nooit tot een ongeval gekomen maar iedere morgen 5 broden snijden is niet niets.
    Misschien heeft dat kruisteken daarvoor gezorgd.

    De keuze van het beleg was kaas of hesp en een boterham met confituur of in betere tijden een reep chocolade.
    Een appel was er altijd bij. Het was feest als ze spek met eieren bakte om mee te nemen.

    Het huis geurde dan naar dat vers gebakken spek. Het ei maakte dan uw brood vochtig en rond de middag
    was het juist van "trok": koud en mals. Ondertussen kookte de 'moor' op de Leuvense stoof en
    er werden 3 scheppen koffie in de zak gedaan, zeg maar beuzze (beurs). Dat werd overgoten met kokend water.
    Er stonden 5 aluminium koffiebussen klaar met een gazet er rond om warm te blijven.
    Er werd toen nog aan de teut gedronken dat was toen nog niet onbeleefd !
    Moeder aan de haard was een lieve vrouw die vroeg opstond en haar kinderen een schoofzak klaarmaakte en ze uitwuifde.
    Ze zei dat we voorzichtig moesten zijn en ze riep: "tot vanavond"

    Ondertussen 50 jaar later, bij de bakker (ik ga iedere dag om 7 uur ‘s morgens naar de warme bakker), stond ik in de rij
    met 7 MAN vóór mij. Een ongewassen bouwvakker vroeg 2 smosjes, 1 met kaas en “heps” en nog een martino.
    Een broodje werd opengesneden er werd gul préparé tussen gesmeerd, men legde er komkommers op en ajuin.

    Men spoot er ketchup tussen en het dreef er aan de zijkant uit.
    Hij vroeg nog een worstenbrood, 2 koffiekoeken en 2 colablikjes, moest rond de 350 frank betalen en was weg.
    Afgezien van het feit dat het € 8,50 kostte vraag ik mij af waar is die moeder of zijn vrouw of zijn lief ?
    Hij was zeker niet uitgewuifd, zijn werkbroek was gescheurd, en hij had een vieze stoppelbaard …
    Misschien was hij wel een goede werker?! Maar toch, moet dat nu zo?
    Als ik goed begrijp worden er dus geen schoofzakken meer gemaakt,
    mij niet gelaten maar waar blijft dan de gezelligheid van het ontbijt?
    Nu valt men uit bed en loopt men naar de bakker… Als ik uit werken ga botert men mijn brood met beleg,
    er zit een appel bij, ik heb een thermoskan bij, af en toe een toetje,
    een kommetje met rijstpap en een beetje bruine suiker! Goed hé ?

    Ga eens na hoe het bij uw kinderen verloopt ? 

    door Rocor, 03/2007 -  van zijn blog geplukt - http://blog.seniorennet.be/rocor/archief.php?ID=17

    05-02-2019 om 03:11 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.255. Imke Courtois

    te gast bij Wim Helsen, Imke Courtois met een tekst van
    Álvaro de Campos (Fernando Pessoa)


    Foto: Verrassende uitblinker gespot:


    Sigarenwinkel

    Ik ben niets.
    Ik zal nooit iets zijn.
    Ik kan ook niet iets willen zijn.
    Afgezien daarvan koester ik alle dromen van de wereld.
    Wat weet ik van wat ik zal zijn, ik die niet eens weet wat ik ben?
    Zijn wat ik denk te zijn? Maar ik denk zoveel te zijn!
    En er zijn zovelen die denken hetzelfde te zijn dat het er nooit zovelen kunnen zijn!
    Genie? Op dit moment wanen honderdduizend breinen zich in droom genie als ik.

     

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Courtois in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a50/ 
    10min55

    Over Imke Courtois : https://nl.wikipedia.org/wiki/Imke_Courtois
    Over Fernando Pessoa : https://nl.wikipedia.org/wiki/Fernando_Pessoa 
    Over Álvaro de Campos : https://nl.wikipedia.org/wiki/Fernando_Pessoa#Heteroniemen

    05-02-2019 om 03:03 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    04-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.254. supermaan

    'k Heb nog maar twee keer écht de maan zien opkomen op zee.
    Meestal zijn we met iets bezig of worden we verondersteld aan tafel te verschijnen. 
    Die Moonrise was twee keer spectaculair.

    De tweede keer zag er ongeveer uit zoals op de onderste foto (van het Net geplukt)
    maar de maan was die keer niet zilverig, wel stevig donkergeel. Ongeveer deze kleur :

    foto = wiki  File:Moon Rise.jpg

    Het was een reusachtige maan, groter dan de twee patrijspoorten samen en die zijn elk 50cm op 80cm.

    van 't Net  
          
    LM en ik zijn De Maan boven gaan bekijken, op de wing. In haar volle glorie.
    Ze was zo groot dat ik dacht dat ze het schip zou verzwelgen.
    En het was zo licht dat we langs buiten naar boven konden gaan.

    'k Vroeg me af of de stuurman van wacht wel de navigatielichten van andere schepen kon zien,
    want zo helder was de donkerte. Het was ter hoogte van Borneo. Daar moesten we gaan laden.
    'k Kan me niet herinneren of er al land in zicht was, maar we konden het al wel ruiken. 
    Het rook niet zoals land op onze breedtegraden.
    Dat ruikt als pas afgereden gras. Of als vers omgeploegde grond. Of als mos. 
    Dit land geurde als specerijen.
    Het was niet de Mediterrane lucht die kruiderijen draagt. 
    Het was niet het droge vleugje dat we ruiken wanneer thuis een keukenkast opengaat. 
    We voeren door een immense koepel van levende exotische geuren,
    die versterkt werden door de tropische vochtige warmte. We proéfden die lucht.

    Dat enorme maanlicht, die adembenemende warmte,
    de bedwelmende aroma's en het stil geruis van het boegwater daar beneden ...
    Dan denkt men van alles te denken maar toen dacht ik eigenlijk niks. Het was te overweldigend.

    m - EZW-12/2011, HiH-02/2015, bijgewerkt -
    van 't Net : Wanneer de Maan in het perigeum staat, staat deze dichter bij en heeft een grotere schijnbare diameter (Grieks: peri: (dicht)bij, Gaia: Aarde).
    Wanneer een perigeum van de Maan (bijna) samenvalt met Volle Maan wordt dit wel een supermaan genoemd. (Wiki, denk ik)

    04-02-2019 om 05:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.253. dunderklumpen

    via andermans fantasie

    Het woord 'bergbouter' in een vertelling van SK bracht me terug naar midden jaren '70,
    naar een verhaal waarin een vriendelijke berg voorkomt die af en toe wakker wordt.
    Jorm is niet echt een bergbóuter, hij is de berg in zijn geheel.
    Maar toch was er in die jaren iets met berg. En misschien ook met bouter. De 70tiger jaren dus.

    We hadden een klant, Mr.RR, die jazz verzamelde.
    Nu was er een platenwinkel op wandelafstand van bij ons, die gespecialiseerd was in het genre.
    Die baas kon Mr.RR niet helpen, ook al kon die winkelbaas als veterane kenner
    én als Brussels jazz-monument rechtstreeks in de States bestellen.

    Voor die ene speciale bestelling werd de klant naar ons doorverwezen.
    Aangezien Mr.RR voor andere muziekgenres bij ons klant was,
    zouden wij die jazzplaat wel efkes bestellen voor hem.

    Dat 'efkes' heeft maanden geduurd -mogelijk zelfs een jaar- want voor de detailhandelaar
    ging toen nog alles via de groothandelaars en die hadden behalve voor platen van ABBA
    zeer weinig contact met Zweden, want van daar moest de LP voor Mr.RR komen.
    Elke zaterdag kwam hij langs om zijn wekelijkse portie muziek te kopen
    en elke keer moesten we hem zeggen dat naast zijn aankopen klassiek,
    zijn speciale bestelling jazz nog niet 'binnen' was.
    Tot op een dag … ik denk dat we toen gezamenlijk een snik van opluchting lieten horen.
    Mijn pa heeft Mr.RR gebeld om te zeggen dat de bestelling toegekomen was en dat hij de plaat wou brengen,
    maar dat was nu ook weer niet nodig, Mr.RR zou zaterdag wel langs komen.
                             
                               platenhoes LP, 1977 Afbeeldingsresultaat voor dunderklumpen LP

    Een jaar of twee later werd de film in België vertoond en ik vroeg me af of  Mr.RR zou gaan kijken.
    Ik ging, ik vond dat ik na zoveel zorg en kommer om een speciale bestelling die film moest gezien hebben.

    -----

    Zó jazz was de muziek niet, Toots Thielemans schreef ook andere dingen.

    Het fluiten dat met hoort is Toots hemzelve. De gitaar ook.
    De eerste proefopname van de begingeneriek en het leidmotief van Dunderklumpen :
    https://www.youtube.com/watch?v=YEqLIigJoVI
    04min34

    We zijn nu een 40 jaar later en ik vind het staptempo nog altijd mooi en ook
    heel uitnodigend voor jonge kinderen.

    Dunderklumpen film, 1974

    Midzomernacht, Zweden - stille weidse natuur.
    Het goedhartige tovermannetje Dunderklumpen voelt zich eenzaam en gaat op zoek naar nieuwe vrienden.
    In de slaapkamer van de kleine Camilla vindt hij knuffels.
    Zodra Dunderklumpen de knuffels aanraakt, worden ze levend. Hij neemt ze mee in zijn tas.
    bij het pratend huis   Afbeeldingsresultaat voor dunderklumpen

    Hij neemt ook het schatkistje mee.
    Jens, het broertje van Camilla hoort de knuffels roepen.
    Hij gaat hen achterna, samen met zijn geitje Steroog en met
    een tekening (Malte) die, door de betovering van de midzomernacht, levend is geworden.
    Papa Beppe, die hulp krijgt van een hommel, volgt hen.                                 

    Het wordt een avontuurlijke expeditie vol muziek en plezier.
    Bizarre wezens vrolijken de tocht op
    en bedrieger Eénoog zorgt voor spanning. (scène op het houttransport - :o)

    Kinderfilmklassieker die animatiebeelden combineert met acteerwerk.
    Het verhaal wordt knap ondersteund  door (fantastische) muziek van Toots Thielemans.

                       alles weer oké  Gerelateerde afbeelding


    De film in zijn geheel, voor wie af en toe tijd en zin heeft:

    Originele versie, prima weergave,
    Engelse ondertitels activeren via het tandwieltje rechtsonder in het filmschermpje.
    https://www.youtube.com/watch?v=2KRfOpw7sic&t=43s
    93min15

    Nederlandstalige versie – geen ondertitels, manke geluidskwaliteit
    https://www.youtube.com/watch?v=q9NJwpRtQvM
    78min39sec

    m– HiH-01/2017, bijgewerkt – 

    04-02-2019 om 05:31 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    03-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.252. oudste uitvinding

    de OUDSTE uitvinding?

    Vuur maken, daar heb ik efkes aan gedacht, ttz, LM had daaraan gedacht.  
    Vuur maken gaat al heel lang mee. Maar ik vraag me af of vuur maken een uitvinding is.
    Misschien is het een ontdekking. Een bijverschijnsel toen ergens vonken in droog gras vielen.
    Et voilà, er was hanteerbaar vuur.  
    Of een bijverschijnsel toen men met een stokje ergens een gaatje probeerde in te draaien.
    Daar kwam toen hitte van en men had ook vuur.

    Wat eigenlijk het verschil is tussen een uitvinding en een ontdekking zal ik eens gaan opzoeken zie. Wacht efkes hé.
    http://www.encyclo.nl/begrip/uitvinding , http://synoniemen.net/index.php?zoekterm=ontdekking 

    Kermille, de twee begrippen overlappen mekaar voor een deel. 
    Maar gevoelsmatig zou ik toch denken dat een ontdekking
    iets te maken heeft met hetgeen al bestond, iets dat al aanwezig was in de natuur. 
    En een uitvinding komt puur uit de menselijke koker. De natuur wordt daar bewerkt tot cultuur.

    Zo is vuur hanteerbaar krijgen volgens mij een ontdekking. 
    Het wiel is een uitvinding, want eer het ding functioneert gaat daar serieus wat denkwerk aan vooraf.
    En de hefboom zit daar ergens tussenin, dat is misschien gewoon een vinding.

    Het oudste werktuig is volgens mij de hefboom, die vinding is nog in veel ouder dan het wiel
    en de toepassingen zijn er vandaag nog altijd.

                              Afbeeldingsresultaat voor lever stone age

    Waarom denk ik dat de hefboom ouder is dan het wiel.

    Omdat voor de hefboom alle onderdelen zichtbaar voorhanden lagen :
    een stok en de kleine steen als steunpunt. Meer was dat niet.
    Wie er aan dacht de stok tot bij de kleine steen te brengen had een hefboom om de last los te wrikken.

    Het wiel vraagt wat meer denkwerk.
    Een rollende boomstam zou men denkbeeldig wel in schijven kunnen opdelen,
    die dan wielen zouden worden, maar dan moet er nog een as komen én ook een systeem dat kon dienen als lagers. 
    En hoe krijgt men die boomstam in schijven? Nee ..., zo is het wiel er niet gekomen.

    En nu denk ik ineens aan de bijl en de speer of de harpoen.

                                Afbeeldingsresultaat voor http://nearwesthomeschoolers.org/how-to-make-a-stone-age-axe/ 

    De eerste mens die een puntige steen aan tak verbond, vergrootte daarmee zijn slagkracht en

    maakte het zo mogelijk meer arbeid te leveren, gewoon omdat er minder fysieke kracht nodig was.
    Of nee, ik zal het toch maar op de hefboom houden.  

    m – EZW-02/2014, herwerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Lager_(mechanica)#Geschiedenis_en_ontwikkeling , http://nearwesthomeschoolers.org/how-to-make-a-stone-age-axe/

    03-02-2019 om 02:37 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.251. in die kringen

    in het kader van de poëzieweek waag ik mij aan een werk van eigen merk :

    Melancholie
    in kringen waar men houdt van dat soort dingen

                Ik ben een melanchool, soms ween ik voor de jool.
            Dat staat goed hoor, in die kringen waar men houdt van dat soort dingen. 
            Wat sentiment, een zakdoekje, soms ook nog een dagboekje. 
            Geen felheid of emotie, daarvan heeft men geen notie. 

            Men kijkt, men mijmt, men zucht, den blik al naar de lucht. 
            En daar men met distinctie schreit is ’t geen ordinair gebleit. 
            Geen ogen rood of snottebel om kommer of om kwel, 
            geen gesnuit ofte trompet, men houdt het er zeer net. 

            Men plengt diskreet een traan, en dat wordt gracieus gedaan. 
            Men houdt het er beschaafd en zo wordt de ziel gelaafd. 
            Er zijn geen neuzen die snuiten, geen tranen die tuiten. 
            De tranen strélen er ’t gelaat. Ja, u weet wel hoe dat gaat 
            in die kringen, waar men houdt van dit soort dingen.


    m - 04/2017

    03-02-2019 om 02:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    02-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.250. vrucht = fruit

    “de vrucht uws buiks” heette het in de bijbel


    'k Had er nog geen sikkepit verstand van maar ik hoorde wel dat ik geen pitten van appelen
    mocht opknabbelen "want dan groeit er een boom in uwen buik!"
    En appelpitten vond ik juist heel lekker, die amandelsmaak vond ik fijn.
    Pitten eten zou dus vruchten in de buik geven? Eigenlijk vond ik dat een plezierige gedachte.

    In het weesgegroet heette het de vrucht van uw lichaam,
    in de bijbel stond de vrucht uws buiks en
    in het Frans was het le fruit de vos entrailles. Entrailles zijn darmen, zei mijn pocketwoordenboekje.

    In het middelbaar kregen we in de scheikundeles iets te horen over cyanide en op slag
    vond ik de amandelsmaak niet meer lekker of interessant.
    En ondertussen wisten we ook iets meer over 'uws buiks' ook.

    Het werd ook  'ontvangen in liefde' genoemd,
    want passie en aanverwante toestanden werden toen doodgezwegen in het onderwijs.

    En elders ook natuurlijk. Elders ook.

    Zo gingen de jaren voorbij
    en een jong mens exploreert. Dat is de praktijk.
    En evolueert naar maturiteit. Dat is een theorie.
    En rondom zich begeeft iedereen zich aan het ouderschap en alzo wordt men tante.

    En dan is daar dat uniek moment, die merkwaardige gewaarwording,
    dat zonderling gevoel, dat helder inzicht wanneer men beseft dat
    de nieuwgeboren vrucht des buiks niet lijkt op de papa en ook niet op de mama
    maar wis en waarachtig op een stuk fruit. Dus toch? Vrucht = Fruit? 

                                 kiwi-baby-head-1  

     m – HiH-02/2016, herwerkt - 

    02-02-2019 om 03:45 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.249. zinvol doel zijn

    Denk er wat meer aan
    dat ook jijzelf een zinvol doel bent om naar te streven.
     van P²

    In '90 was ik voor LM een doel, een streefdoel.
    Of hij in mij iets zinvols gezien had -al was het maar iets zinnigs- weet ik nog altijd niet,
    maar ik weet wel wat ik in hem gezien had.
    En zo hobbelen wij al 28 jaar samen voort.

    Enfin, ik was op een bepaald moment het centrum van zijn doen en denken, van zijn wereld,
    want meneer was verliefd. Acute tunnelvisie, wil dat zeggen.
    Hij had op dat ogenblik maar één doel, dat was bij mij zijn, met mij praten, mij horen,
    naar mij luisteren -alhoewel ik dat laatste betwijfel-, mij zien, mij het hof maken en natuurlijk mij in zijn bed krijgen.

    Zeer vleiend vond ik dat alles, alleen … ik ben geen nóbel doel,
    ik verwachtte namelijk iets terug : gevoel voor humor, om te beginnen.
    En loyauteit. Dus niet enkel trouw, maar dat titske meer.
    En zo nog een paar dingen die ze niet meekrijgen op school. Ze hebben het van in de kool. Of niet. 
    Want niet elk speelkameraadje is partner-materiaal, zoveel had ik intussen wel bijgeleerd.

    Toen we dan eindelijk samenwoonden kwam hij me tijdens het koken
    vertellen wat hij die dag allemaal gelezen en bestudeerd had
    en welke politieke kwiet nu weer …
    dat terwijl men er het hoofd moet bijhouden, bij het dirigeren van de kokerij.

    Het is er later en sinds zijn pensionering niet op gebeterd. Integendeel.
    's Avonds komen de politiek en sociale kwesties mee naar de keuken,
    terwijl hij een ganse dag de tijd gehad heeft om die zaken ter sprake te brengen.

    Maar blijkbaar moeten de dingen eerst bezinken,
    en pas 's avonds zijn de reflecties klaar om vrijgegeven te worden aan de buitenwereld, in casu ikke.

    Wanneer deze buitenwereld zich dan naar de keuken begeeft,
    volgt hij haar naar die keuken, ook al loopt hij er soms danig in de weg.
    Hij moet zijn ei kwijt. Hij heeft een klankbord voor zijn gedachten nodig. 
    'k Zal dan wel een zinnig aanspreekpunt zijn, veronderstel ik.
    hij heeft niet genoeg aan mijn gezelschap, hij zoekt mijn nabijheid op.

    Waarschijnlijk ben ik voor hem dan efkes een zinvol doel,
    al voel ik mezelf op zo'n moment eerder het beschikbaar doelwit. 
    Dat is mijn manier om die situatie te bekijken hé.

    m – HiH-12/2015 - bijgewerkt

    02-02-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    01-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.248. één jaar later

    In memoriam Menno Wigman: 'Had je maar nooit een gedicht gezien'
    Knack-journalist Piet Piryns neemt afscheid van zijn vriend Menno Wigman. Uit Knack van 07/02/18

    Hij was de dichter van de grote droefenis: lijdend aan ongeneeslijke romantic agony en aan 'een diarree van liefdes'.
    Oud geboren en veel te jong gestorven, zoals van gedoemde dichters verwacht wordt. 

                                              
                                               Menno Wigman © De Beeldunie

                                               Menno Wigman (1966-2018) Hij gedijde niet bij daglicht.

    'Met afstand de beste dichter van zijn generatie', noemden collega's als
    Gerrit Komrij, Luuk Gruwez en Ingmar Heytze hem.
    Vorige week overleed in Amsterdam op 51-jarige leeftijd de Nederlandse dichter Menno Wigman.
    Groot nieuws was dat in Vlaanderen blijkbaar niet:
    De Morgen wijdde er geen letter aan,

    De Standaard deed het af met een berichtje van welgeteld 98 woorden.
    Dat zegt iets over de toenemende culturele verwijdering tussen Vlaanderen en Nederland, en
    het bevestigt misschien ook de twijfel die Menno Wigman uitte in een van zijn vroege gedichten:

                       'Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed
                       waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand
                       of drie geloof ik meer en meer dat poëzie
                       geen vorm van naastenliefde is. Eerder een ziekte
                       die je met een handvol hopeloze idioten deelt.'

    Porno, snackbars en wildplassers -
    het waren geen voor de hand liggende onderwerpen voor lyriek.

    Een lachebekje is hij nooit geweest. Hij dichtte 'met de moed der wanhoop' - een kind van de punkgeneratie.
    Zijn bundel Mijn naam is Legioen zou later een motto van Johnny Rotten meekrijgen:
    'Fuck this and fuck that/ Fuck it all and fuck the fucking brat.'

    Dat punk en poëzie konden samengaan had hij al vroeg in de gaten,
    toen hij op de middelbare school hoorde dat Charles Baudelaire in 1852 zijn haar al groen verfde.
    Hij werd drummer in een paar bandjes en richtte het eenmanstijdschrift Nachtschade op,
    'cahiers voor decadente literatuur', waarin hij ook zijn eerste gedichten publiceerde.
    Die stonden nog helemaal in de zwart-romantische traditie van Baudelaire en Rainer Maria Rilke.
    De punk sloot daar goed bij aan. In Amsterdamse schrijverscafés was de jonge, gekwelde dandy
    een graag geziene verschijning met zijn jarenvijftigkuif, zwarte maatpakken en altijd goed gepoetste schoenen.

    Hij was de dertig al voorbij toen in 1997 zijn debuutbundel ‘'s Zomers stinken alle steden’ verscheen
    bij een echte uitgeverij. Het was een bundel die meteen opviel door zijn dwarse, onmodieuze toonzetting.
    Hier trad een dichter aan van klassieke allure, die meer met J. Slauerhoff en Martinus Nijhoff op had
    dan met het postmodernistische anything goes van zijn tijdgenoten.
    Critici loofden zijn virtuoze, in die jaren ongebruikelijke vormvastheid.
    Soepele volzinnen, jambische verzen met veel verdoezeld binnenrijm: 'De la musique avant toute chose'.

    Maar hoe klassiek van vorm ook, zijn gedichten vertolkten evenzogoed een hedendaags, urbaan levensgevoel.
    Porno, snackbars, wildplassers, zakkenrollers, lege winkelstraten, jeugdvandalisme -
    het zijn niet de meest voor de hand liggende onderwerpen voor lyriek.
    Wigman bleek de dichter van de desillusie:

                       'En dwars
                       door alles heen de onpeilbare verveling
                       van een dinsdag, het licht doet pijn,
                       de regen zeikt, er kruipen auto’s langs
                       en dat zal alles zijn.'

    Onze wegen kruisten elkaar kort na de millenniumwisseling, tijdens de door Behoud de Begeerte
    georganiseerde poëzietournee Koningsblauw ter nagedachtenis van Herman de Coninck.
    Menno las er gedichten, ik was de spreekstalmeester van dienst.
    Het was vriendschap op het eerste gezicht - 'een weerzien met iemand die je nooit eerder hebt ontmoet'.

    In een aantal opzichten deed Menno mij ook wel denken aan Herman de Coninck,
    al stond die toch wat opgewekter in het leven.
    Maar net als Herman leefde Menno gulzig en gedijde hij niet bij daglicht,
    net als Herman ademde hij poëzie en had hij de pest aan poëticale moeilijkdoenerij.
    We voerden lange nachtelijke gesprekken over zijn lievelingsdichters - Rilke en Baudelaire natuurlijk,
    maar ook Maurice Gilliams, Leonard Nolens, J.C. Bloem - en over het zonderlinge gegeven
    dat mensen wel bereid zijn te betalen voor een poëziefestival waar ze dichters als wilde dieren kunnen gadeslaan,
    maar geen cent willen neerleggen voor een dichtbundel. Menno kon zich daar behoorlijk over opwinden.

    Net als Herman de Coninck leefde Menno gulzig en gedijde hij niet bij daglicht,
    net als Herman ademde hij poëzie en had hij de pest aan poëticale moeilijkdoenerij

    Toch liet hij zich overhalen om vanaf 2005 mijn co-presentator te worden op de jaarlijkse Nacht van de Poëzie in Utrecht.
    En we trokken samen op bedevaart naar de gevangenis in Mons, waar hij per se de cel wilde zien
    waarin Paul Verlaine van 1873 tot 1875 opgesloten zat,
    nadat hij in Brussel met zijn dronken kop zijn vriend Arthur Rimbaud had neergeschoten.
    Menno had een grote fascinatie voor misdaad en gevangenissen.
    Als kind, vertelde hij mij toen, was het altijd zijn droom geweest om gevangenisbibliothecaris te worden.

    In de winter van 2013 waren we samen op Schiermonnikoog voor een driedaags schrijversfestival.
    We praatten er over de doorstart van de Nacht van de Poëzie,
    waar Ester Naomi Perquin voortaan als copresentator zijn plaats zou innemen.
    Menno was intussen stadsdichter van Amsterdam geworden, leed aan chronische slapeloosheid
    en was zwaarmoediger dan ooit. Zijn drukke bezigheden als stadsdichter hadden hem gesloopt en
    de schoonheid van de Waddeneilanden was niet echt aan hem besteed.
    Sterker nog: ze vervulde hem met weerzin. (cfr Bomans?)
    Hij mocht graag herinneren aan de boutade van Willem Kloos:
    'Natuur is mooi, maar je moet er wel wat te drinken bij hebben.'

    In 2015 begon hij zich steeds vaker af te vragen of het allemaal wel de moeite waard was geweest,
    al die doorwaakte nachten met veel drank, drugs en ongelukkige liefdes.
    Van de kort op elkaar volgende zelfmoorden van generatiegenoten-dichters Rogi Wieg,
    Joost Zwagerman en Wim Brands werd hij ook niet vrolijker.
    Hij raakte ervan overtuigd dat de roofbouw die hij op zijn lichaam pleegde 'in naam van de poëzie'
    zijn leven had verpest. In wat zijn laatste en alom bejubelde bundel zou worden, Slordig met geluk,
    citeerde hij instemmend Slauerhoff: 'Had je maar nooit een gedicht gezien'.
    De bundel bevatte een aantal gedichten die hij schreef nadat hij in 2014
    met een mysterieuze hartkwaal op de intensive care was terechtgekomen:

                       'Twee weken in mijn eigen graf gekeken,
                       zo diep dat ik het grondwater zag staan -
                       mijn borstkas blafte, o, ik ging eraan.'

    'Ik denk weleens dat mijn gedichten meer weten dan ik', zei hij in een interview met de Volkskrant in 2016.
    'Het was spelen met zwart vuur, achteraf. Ik heb het leven bijna uit mijn handen laten glippen.
    Maar er komen ook vast weer betere tijden, het kan nog.'

    Het kon niet meer. Vorige week werd Menno Wigman opnieuw in het ziekenhuis opgenomen
    met een dubbele longontsteking. Hij overleed op 1 februari in zijn slaap na een hartfalen. Hij is 51 geworden.

                       Afscheid van mijn lichaam
                       Waarom, mijn lichaam, was je mij zo weinig waard?
                       Waarom bleef ik zo koppig tronen in mijn hoofd
                       en woonde ik mezelf zo hevig uit?

                       O ja, ik hield van wijn, van zwaar doorrookte feesten,
                       lucide katers en oneindig gulle lakens.
                       Zo leefde ik verlicht mijn tijd aan stukken.

                       Nu lig ik op een zaal, mijn hart, die logge spier,
                       verlaat me, laf als een gedicht laat het me staan
                       en voor het eind van deze avond zakt de dood
                       mijn longen in.

                       De zon was mij niet opgevallen als hij niet steeds onderging.
                       Geen lucht, geen flonkering, geen hoop.
                       Waarom, mijn lichaam, heb ik nooit in je geloofd?

                       Uit Slordig met geluk, 2016

    Piet Piryns,  Knack 07/02/2018

     

    01-02-2019 om 04:09 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.247. Lieve Joris

    te gast bij Wim Helsen, Lieve Joris met Ithaka van K.P. Kaváfis


                Houd altijd Ithaka in je gedachten. 
            Daar aan te komen dat is je bestemming. 
            Maar overhaast de reis volstrekt niet. 
            Beter dat die vele jaren duren zal, 
            en dat je, oud al, landen zult op het eiland, 
            rijk met alles wat je onderweg hebt gewonnen, 
            niet verwachtend dat Ithaka je rijkdom geven zal.

            Ithaka gaf je de mooie reis.
            Zonder dat eiland was je niet op weg gegaan.
            Verder heeft het je niets meer te geven.

            En als je het armelijk vindt, Ithaka misleidde je niet. 
            Zo wijs als je bent geworden, met zoveel ervaring, 
            Zul je al begrepen hebben wat Ithaka’s betekenen.

     Afbeeldingsresultaat voor Lieve Joris      

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Joris in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a49/ 
    12min07
     

    Over Lieve Joris: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lieve_Joris  
    Over K.P. Kavafis : https://nl.wikipedia.org/wiki/Konstant%C3%ADnos_Kav%C3%A1fis 

    01-02-2019 om 04:08 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    31-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.246. tegen de lamp

    1986, de pre-LM periode

    'k Was gemonsterd op een klein schipke. Klein is relatief natuurlijk,
    het was gewoon kleiner dan de andere schepen waarop ik al gewerkt had.

           Afbeeldingsresultaat voor coral temse


    Een klein schipke wil zeggen dat het de rivieren op kon, Rio Grande, Orinoco,
    tot ver in het binnenland om daar dan iets nuttigs te gaan laden.
    Veel was er aan een jungle terminal niet te zien.
    Laden en zo rap mogelijk weer weg van insecten en andere vieze beesten.

    De woonruimtes waren navenant. Compact.
    Later heb ik nog kleiner meegemaakt, maar dat is een ander verhaal.

    Als verlichting zijn er aan boord van een vrachtschip TL-buizen.
    Nu had als kind al een hekel aan dat soort licht. 'k Werd er neerslachtig van.
    Op geen enkele plek waar ik ooit gewoond heb gebruikte ik TL-licht.
    Al hing het er, ik gebruikte het niet.
    'k Installeerde iets met witte knijpspotjes, spotjes op knijpers,
    om de plek en mezelf een warmer licht te gunnen.
    Die knijpspotjes waren toen spotgoedkoop bij Ikea.

    Er gingen ook knijpspotjes in de bagage mee naar boord,
    want aan boord was TL de alleenheerser in heel de bewoning
    en ik wou mijn cabine wat menselijk hebben, niet als een hok.

    In heel de bewoning TL, dwz ook in de pantry.

    In alle ruimtes waar water verbruikt wordt, de keuken, de pantry & de laundry
    werden waterdichte armaturen gebruikt. Zoals buiten aan deck of beneden in de machineruimte.
    Die waterdichte modellen waren iets dikker dan de andere armaturen
    en kwamen bijgevolg lager uit het plafond.

                                         Waterdichte dubbele TL armatuur IP65 2x LED TL BUIS 150cm - 0

    Op dat schipke had de pantry een verhoogde vloer. Waarom dat was weet ik niet.
    Wie er binnen stapte kwam plots een 10cm dichter bij het plafond te staan.
    En daar hingen dan twee (of drie?) van die plompe armaturen.

    Wanneer de captain binnengestoven kwam met een hongertje of zin in koffie
    of andere dringende noodzakelijkheden waarvoor men in de pantry moet zijn,
    liep hij met zijn 1m90 al eens tegen de eerste lichtarmatuur, tegen de lamp.

    De eerste keer was ik bezorgd.
    Hij was de gezagvoerder, hij mocht zich geen hersenschudding lopen.
    Wel, toch liefst niet op mijn terrein.

    De tweede keer moest ik mijn lach verbijten en ik haalde het klassieke zinnetje boven:
    "Ai kaptein, ze hebben hier vannacht een lamp gehangen zonder u te verwittigen?"
    Over de ezel en de steen zei ik niks, want ik zag hem denken.

    De derde keer haalde ik mijn schouders eens op en ik vroeg me af of hij het opzettelijk deed.
    Die keer zou hij zich werkelijk pijn gedaan hebben maar ik reageerde al niet meer.
    Het is geen vierde keer gebeurd.

    Als ze aandacht willen moeten ze iets anders verzinnen. 

    m – HiH-09/2016, bijgewerkt -

    31-01-2019 om 03:29 geschreven door maart


    >> Reageer (0)




    E-mail

    klik op knop om me te mailen


    Zoeken in blog


    Archief per maand
  • 03-2020
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!