Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
05-09-2008
Wat is een man... als hij niet zingen kan!
"De computer doet het niet meer, slaat niks op de muis doet ook al het niet helemaal niks... niente ! Ik kom vanmorgen net thuis na het aquajoggen. Wim is bij het mannenkoor Valerius. De jonge flitsende dirigent Daniel Rouwkema trekt er stevig aan de touwtjes. Er zou vanmorgen hier thuis geoefend worden met een zangprogramma op de computer. Zo kan Wim zn eigen partij als 1e bas thuis alvast inoefenen. Albert was gekomen om hem te instrueren hoe het in zn werk gaat. Zijn ze net klaar en dan gebeurt het! Niks doet het meer. Wim weet normaal overal een remedie voor, maar computers . Gelukkig komt Mark tussen de middag. Blijkt hij één of ander ding te ver van de computer af te hebben liggen. Dat is even een pak van zn hart. Ik heb al een aantal concerten bijgewoond van Valerius sinds Wim daar zingt... met Ben en Niesje een kerstconcert en het kwam toevallig zo uit dat op die ene dag dat Berdena en Curtis met Ben en Diny bij ons in Emmen waren Wim meezong in het Bevrijdingsconcert. Er waren ook een aantal Engelse "bevrijdingsliederen" bij. Ze vonden het geweldig! Vanavond - dinsdag- is het de vaste oefenavond van Valerius. Vanmiddag, de eerste dinsdag van de maand, was ook het inzamelen van oud papier voor het goede doel- Valerius èn het milieu natuurlijk. Wim heeft twee aanhangers weggebracht... van de fa Wildkamp, Wielens, ons eigen en Marks oud papier. Hij doet het met plezier, Gisteravond was het oefenen met de Eemslander Shantys. Hij geniet er van, niet alleen van het zingen, maar van het hele sociale gebeuren er omheen. Bij de Shantys helpt hij met opbouwen en afbreken met één pilsje na. Ze hebben veel optredens en alle mannen zijn gek met hun nieuwe dirigente Henriette. Ze komt helemaal uit de klassieke hoek, zingt opera, maar geniet enorm van het enthousiasme van de Shantys . Vandaag zag en hoorde ik ze zingen op een dvd van een optreden in Haselüne en hoorde Wim solo zingen. Klinkt echt heel mooi! Hij is nu heel ontspannen wanneer hij solo zingt en daardoor komt het nog beter over. Nee Wim verveelt zich niks. Hij heeft tot zijn grote verdriet een paar keer verstek moeten laten gaan in de vakantie, maar zaterdag...... is hij erbij. Ze gaan optreden in Haulerwijk. Samen met de bus! Ja gezellig!
In Twente zijn nog veel zouttorens. Dit is een oude, maar die blijven wel staan omdat het een typisch beeld van dit deel van Twente is... richting Boekelo.
De tijd van de bramen is er weer. Ze staan gewoon naast de ponywei en ik ga er maar eens op af met een plastic zak. Niets is zo lekker als bramensap door de yoghurt. In de jaren dat er veel bramen zijn maak ik er sap van en vries dat in tot de vlierbessen rijp zijn. Dan maak ik er bramen/vlierbes/appelgelei van. In de tijd dat we nog in Hengelo woonden ging ik vaak op bramenjacht, soms met Marijke of Betsie, maar ook wel in m'n eentje. Wim vond dat helemaal niks dat ik zo buitenaf in mn eentje gewapend met bakjes en plastic zakken op pad ging. Om hem enigszins gerust te stellen nam ik dan kleine Laska mee, onze eerste gezinshond lief maar zeer waaks. Bovendien had ik een speciaal broodmes. Die ging mee in de fietstas voor je weet maar nooit. Zo struinde ik in mn eentje nou ja anderhalf de houtwallen tussen de weilanden van Twente af. Verbeeld ik me nou dat de bramen toen veel dikker waren of zou dat met het verschil in grondsoort te maken hebben tussen Twente en Drente? Marijke en ik verzonnen allerlei lekkere en gezonde recepten. We probeerden zelf zuurdesembrood te maken zo supergezond hè. Maar geen hond die het bij ons wou eten. Ook maakten we zelf yoghurt met een yoghurtplantje. Daar hadden we meer sukses mee. Ik had en heb nog het boek In Pot en Fles, waar je allerlei ideeën uit kon halen. Het was ook de tijd dat ik vaak in het voorjaar de bloemschermen van de vlier in een soort pannenkoekbeslag doopte en dan ging frituren. Alle kinderen in de buurt likten hun vingers er bij af. Nee de bramen hier zijn niet veel bijzonders dit jaar. De druiven Glorie van Boskoop zijn ook nog niet rijp terwijl schoonzus Anneke die in Lochem woont, hemelsbreed 100 km zuidelijker, ze al geoogst heeft. Afgelopen vrijdag waren Bertus en Marijke hier bij ons op bezoek. Marijke en ik beginnen te praten zo gauw we elkaar in de armen sluiten en we houden pas op wanneer we ze met Bertus in de auto de bocht om gaat. Net of de tijd heeft stil gestaan. Dat kun je soms zo hebben hè!
Op het weblog wimhetty ( herinneringen) schreef ik vorig jaar al over de gebeurtenissen om mijn geboorte. Nu kreeg ik het boek dat veel meer vertelt over de familie Sanders.
Op de bruiloft van mijn ouders in 1942 is ook Elly, een Joods meisje. Ze is bij opa en opoe Eggink in huis op hun boerderij in Barchem. Haar ouders ( haar moeder is blond) bezoeken hun kinderen, die overal in het land ondergedoken zitten, regelmatig met een soort sjees. Elly gaat ook gewoon naar het 2 klassige buurtschooltje in de Wildenborch.
Na 1,5 jaar komen er plotseling een paar Nederlanders om haar op te halen. Haar ouders zijn gepakt en vader is zo in elkaar geslagen dat hij de verblijfplaats van Elly vertelt. Die mannen krijgen nl 7,50 per Jood die ze te pakken kunnen krijgen.
Opa probeert van alles om ze op andere gedachten te brengen. Niets helpt. Je moet blij zijn dat ze je niet als Jodenhelper tegen de muur zetten. Die nacht slapen de mannen in het hooi en de volgende morgen volgt een hartverscheurend afscheid. Opa brengt de mannen met Elly naar het station in Lochem om naar haar ouders gebracht te worden naar de Amsterdamsche Schouwburg.
Diezelfde dag ben ik geboren. Wanneer opoe en opahun nieuwe kleindochter komen bewonderen is het wel een heel dubbel gevoel: intens verdriet om Elly en blij met mij.
Na de oorlog horen ze via het Rode Kruis dat Elly op 14 september al omgekomen is in een Duits concentratiekamp.
Elk jaar op 4 mei vertel ik deze vreselijke gebeurtenis aan de kinderen op school en nu aan wie het maar horen wil! Op de kinderen maakt het steeds diepe indruk.
foto: Opa en opoe Eggink begin jaren 30 op de Dam in Amsterdam!
Een verjaardag vol nostalgie! Vandaag vierde ik mn 65e verjaardag met de naaste familie. Natuurlijk dacht ik er aan mijn beide ouders dit niet hebben mogen halen. Ook Wims vader overleed al op vrij jonge leeftijd. En daar zaten we dan. Van onze beide families zijn we er allemaal nog en zijn we in goede gezondheid op wat mankementjes na. Zelfs oma van der Kolk zit er op haar 95e nog bij al krijgt ze lang niet alles meer mee. Geweldig dat de jongens en meiden de zorg op zich namen om iedereen op tijd van alles te voorzien. Robin hielp goed mee bij het barbecuen. En samen met Eva maakte hij een serie mooie fotos. Voor Henry en Tonny is dit de zoveelste dag van afscheid nemen. Donderdag vertrekken ze. Ik kan me nog niet voorstellen dat we in Hattem langs de Zuidwal rijden en er anderen in hun huis zullen wonen. Toen we oma vertelden van de plannen van de grote verhuizing verblikte of verbloosde ze niet, maar toen we vertelden dat ze er ook al een huis gekocht hadden zei ze:Hebt ze daor dan wel genog geld veur? Toen we dat konden bevestigen was ze gerust. We hadden de schaduw opgezocht bij de Kota en de kippenren. De hele dag hadden we het gepiep van de kuikens en gekraai van de hanen vlakbij. Pas toen we daar weggingen kwam de familie kip in actie en waagde zich weer op de rest van het erf. Toen ik zonet ging kijken bracht de haan zn kip met het ene kuiken naar de struiken voor de nacht nadat hij moeder met de nu nog 7 kuikens al naar haar nest onder de conifeer gebracht had. Dan pas zoekt hij zn eigen boom op. Hij heeft het maar druk met zn harem.
foto: Eva
Oma van der Kolk 95 jaar is er nog bij!
Rick maakt het zich gemakkelijk.
Samen met Anneke bekijk ik het boek: De ondergang van de familie Sanders , geschreven door de bekende journalist Dick Verkijk. Eén van de kinderen Sanders, Elly, heeft in de oorlogstijd bij opa en opoe Eggink in Barchem ondergedoken gezeten, maar werd verraden. Ondanks veel onbaatzuchtige mensen is haar hele familie via Westerbork naar een Duits kamp afgevoerd en vergast.
Nee hè! Met afschuw kijkt Wim naar het programma op de tv waar ik naar zit te kijken: One million dollar wedding! Niet dat ik het zo spannend vind, maar ik ben gewoon nieuwsgierig of het leuk kan worden. Dat flauwe gedoe dat gelebber hu ! Wim is niet iemand die van die troetelwoordjes heeft. Hij kan ze gewoon niet uit z'n strot krijgen. Hij gruwt van schatje of honnepon. Gisteren hoorde ik een nieuwe: m'n allessie. Wim is geen man van veel woorden, maar meer van daden. Hij laat zijn gevoel voor me meer merken door altijd voor me klaar te staan of iets lekkers klaar te maken. De zakdoekjes bij Mary Borsato, één van de juryleden, doen steeds dienst, zo gegrepen is ze door de emotionele verhalen van de stelletjes. Ze moeten als stel duidelijk maken waarom ze het ideale droompaar van 2008 zijn. Nee ik heb het wel gezien, het is niet waar ik voor thuis blijf. Dan is de verkiezing voor Josef de Musical veel interessanter. Wat een enthousiasme! We zitten wat uitgeblust samen op de bank. Het was een dag van voorbereidingen voor morgen als kinderen en broers en zussen en waarschijnlijk moeder van der Kolk mijn verjaardag mee komen vieren. Alleen Joke en Johan kunnen dan niet, omdat Jos feest heeft en niet de boerderij en camping kan waarnemen. En het is voorlopig de laatste keer dat Henry en Tonny er bij zullen zijn . Volgende week vertrekken ze naar Canada om zich er , misschien wel voorgoed, te vestigen. Gera, Fred en de kinderen vinden het heerlijk dat ze vlak bij hen gaan wonen. Er moesten vandaag stoelen afgesopt worden die we het hele jaar nog niet gebruikt hebben. We doen al twee dagen boodschappen. Steeds vergeten we toch weer iets. Nou ja morgen komen de kinders de honneurs waarnemen. De barbecue wordt verder door hen verzorgd. Rick was hier vanavond en terwijl we aan de koffie zitten meldt hij dat hij geen bloemen voor me meebrengt, maar dat hij een snoeischaar veel leuker vindt om te geven. Niet dat hij die al gekocht zal hebben, maar er is in elk geval initiatief! Heel goed!
Gewoon uit de tuin.
Henry , één van Wims broers, gaat met zijn Tony in de buurt van Gera wonen. Gera emigreerde 18 jaar geleden met Fred naar Alberta om te gaan boeren en woont met haar gezin in Spruce View, waar een aantal jaren terug ook Evert van Benthem zich vestigde. In Alberta met z'n lange winters is schaatsen en ijshockey een volkssport.
Het begint hier op onze boerderieë wat uit de hand te lopen. Wat betreft onze kippenfamilie dan. We houden allebei wel van puur natuur, maar nu wordt het toch te gek. We waren natuurlijk weer een kip kwijt. De moeder van de 7 kuikens van 5 weken oud was spoorloos. Die grote kuikens redden zich wel. Daar gaat het niet om, maar wáár is die kip? Is hij opgepeuzeld door een vos of heeft ze zich weer verstopt in de struiken op een stel eieren. De andere kip loopt met één kuiken rond en legt ook nog niet. De vier kuikens uit het eerste nestje in mei blijken allemaal haantjes te zijn. En vader haan voegt zich zoals het hoort bij de kloek met de kleinste kuikens en kraait zich de longen uit het lijf de opschepper! Een paar dagen terug hoorden we weer het bekende geluid van een klokkende kloek en piepende kuikens. We zagen onder een conifeer twee kuikenkopjes vanonder de kloek vandaan komen. Wim had nog de stille hoop dat het bij die twee bleef. Maar de volgende morgen liep moeder kloek trots met 8 kuikens in de ren. Wim had het niet meer. Wat mow toch met al die kippn en haann? Ze wodt ons nog kats de baas. Wie kriegt ze zo ok niet te pakken. Straks hebbe wiej een jager neudig um ze uut de boom te schietn. Hij loopt al rood aan en z'n ogen schieten vuur. Ik kan er niks aan doen, maar ik lig krom van het lachen dat ze ons weer te slim af zijn. Ha! Dat neemt Wim me weer niet in dank af. Ja iej hebt makkelijk lachen. Hij bezint zich grimmig op een hanenplan. We begonnen dit voorjaar gewoon met één haan en twee hennetjes. Die gingen om de beurt broeden. Geen eitjes meer voor ons dus. Bovendien konden we de nesten ook niet vinden. s Nachts zitten twee hanen in de berkenboom, de grotere kuikens in de hulstboom en drie haantjes kiezen toch voor het kippenhok. De kloek met de kleinste kuikens verstopt zich gewoon s nachts met de kuikens warm onder zich. Gistermorgen was ik nog binnen en Wim is de dieren aan t voeren. Ineens staat hij met de bak kippenvoer binnen en zegt buiten adem en enthousiast:Kom gauw met ze bunt 'r allemaole in de ren allemaole.. ok de kloeke met de acht kukens. Natuurlijk ga ik gauw achter hem aan. We genieten samen van de hele kippenfamilie ademloos! Maar wanneer iemand belangstelling heeft voor een mooie haan. Gratis ophalen, maar wel zelf vangen.
Ooit een pastoor, een dominee èn een burgemeester samen zien dorsen met een ouderwetse dorsvlegel? Dan moet je echt eens het grote oogstfeest De Stoppelhaene bezoeken in Raalte. We waren er vanmiddag op uitnodiging van onze vakantievrienden Ben en Riet.. jawel uut Luttenberg. Een echt oogstfeest met een grote gast rogge midden op de Grote Markt in Raalte. Die bestaat uit de laatste garven van de boeren uit de omgeving. We waren mooi op tijd en zagen alles, van het vlag hijsen tot en met de optocht met praalwagens en versierde fietsen en trekkers- groot en klein. Een boer uit de buurt vertelde over zijn boerderij, tevens een bed en breakfast. Er is flink door de bevolking van Raalte ingezameld voor de aktie voor de vrouwen van Etiopië om hun vrouwen te leren omgaan met alles wat met land- en tuinbouw te maken heeft, tot nu toe al 26000. Er was veel muziek en er was een prachtige optocht met praalwagens maar ook kinderen met versierde fietsen, allemaal in het teken van de oogst met veel granen en vruchten. Een echt cultureel gebeuren. Er was een echte oogstkoningin met een paar hofdames Natuurlijk moest Femke, één van de kleindochters van Ben en Riet met hen op de foto! Vriend Ben zong mee in het koor van de Straotkjals. De burgemeester was nog niet zo lang in Raalte in zijn ambt net als de dominee. De pastoor was er al veel langer. In een interview zittend terwijl hij voorzien werd van een mok koffie vertelde hij nog wel een verhaal van een haan die nog maar één oude hen om zich heen had. Toen de toom aangevuld werd met jonge hennen, brak er zon beetje oorlog uit in het kippenhok. De oude hen pikte het niet dat jonge spul er bij en de haan raakte van slag. Pas toen de oude hen weggehaald was keerde de rust weer. De pastoor vond het verhaal goed passen bij het vormen van een nieuwe werkgroep om met allemaal nieuwe mensen te starten. Wat zegt het dan wel over uw eigen positie, werd er lachend gevraagd. De pastoor lachte mee!
De gast, die bestaat uit de laatste garven van het roggeland van de boeren, met de stoppelhaene wordt de markt op gereden.
De opening. Alle medewerkers op een rij: de bindsters, de dorsers, de vrouwen die voor de koffie zorgen, de boerendansers en tussen beide presentatoren de boer die over het boeren van deze tijd vertelt.
De burgemeester l. -half-, de pastoor- midden- en de dominee- rechts- aan het dorsen met de ouderwetse dorsvlegel.
De pastoor met een kom koffie na het dorsen vertelt zijn verhaal van de haan met de oude kip en de jonge hennen.
De Straotkjals. Onze vakantie vriend zingt uit volle borst mee!
Eén van de kleinere versierde wagens.
Er kwam zoveel langs... te veel om allemaal op te noemen, maar als ik een schaap zie... nou ja... en dan nog met de volgende tekst:
Eva's tekening over een paard, een Tinker, die eerst bang was en nu na de training alles weer durft.
Nu ik 65 ben krijgt Wim wat twijfels over mijn functioneren. We vinden soms van alles en ik weet niet waar het vandaan komt. Hij ook niet, maar dat telt niet. Vanmorgen komt Wim met een boodschappentas met een pak melk, vanillevla, ham, kip en gehakt uit de schuur. Waarom zet je dit met tas en al in de vriezer? Ik bekijk het eens en kan me niet herinneren dat ik die tas eerder gezien heb laat staan dat ik die in de vriezer kan hebben gezet. Wim schudt zn hoofd en begint zich zorgen te maken over mijn vergeetachtigheid, want hij heeft het natuurlijk zeer zeker niet gedaan. Het enige dat ik bedenken kan . is opnieuw Ben en Niesje die wat gehaast weggegaan zijn aan het eind van hun vakantie. Enfin de melk en vanillevla ontdooid .. De melk hebben we gebruikt om pannenkoeken mee te bakken, de ham was erg lekker en hebben we samen met Robin en Eva op een broodje opgesnoept en het vlees weer in de vriezer gelegd. Ben en Niesje komen toch zondag! Robin heeft zich weer uit kunnen leven op de grasmaaier en ik ging met Eva naar de ponys. Ze ruimde eerst de paardenkeutels aan de kant en begon met borstelen. Amber was helemaal in the mood, maar Sara was volgens mij weer hengstig en Hector begon weer te joelen. Toen hebben we die twee maar los gelaten . Ze raceten samen de wei rond. Maar tot een dekking zal het niet komen. Hector wordt te oud denken we. Hij wil wel, maar het lukt em niet. De stok is-t-er uut, zei Wim al. Zou er voor paarden ook iets als Viagra zijn? We hebben daarna maar lekker tompoezen gemaakt en gekwartet. Het trainingsschema voor Amber voor de volgende keer heeft Eva al klaar en hangt al op de deur. Toen Jennifer Eva kwam halen om naar paardrijden te gaan, kwam de aap uit de mouw! Ze vroeg:Heeft Mark de tas uit de vriezer al weer meegenomen? Die had hij gisteren toen ze voor mijn verjaardag kwamen zolang in de vriezer gelegd Ach dat eventjes Ik neem hem zo weer mee!
Wat wil je hebben voor je verjaardag klinkt het ieder jaar zon twee weken voor die tijd. In de loop van het jaar ben ik al zoveel dingen tegengekomen die ik leuk zou vinden, maar die je voor jezelf niet zo gauw koopt. Maar echt waar tegen de tijd dat die verjaardag er weer aan komt overvallen ze me weer en weet ik het gewoon niet meer. Je kunt wel raden wat ze dan zeggen: Schrijf het dan een keer op! Maar dit jaar schoot het me toch te binnen. Ik ben nu 65 jaar geworden en nooit van mn leven ben ik bij een schoonheidsspecialiste binnen geweest. Dat lijkt me toch een fijne ervaring. Dus dat gaat nu gebeuren. Gisteren was de heuglijke dag en hebben we het in kleine kring gevierd. Dat geluk heb je als alle drie de kinderen in de buurt van Emmen zijn blijven wonen. Wim maakte de beroemde van der Kolk-nassi met zorg klaar met die speciale pindasaus waarvan het recept nog van Tonnys moeder komt. Zondag gaan we het nog eens dunnetjes overdoen met de broers en zussen.. Het zijn de onverwachte dingen die zon dag tot verrassingsdag maken. Ben en Diny belden vanuit de bergen boven het Gardameer. Dick en Anda reden door de Povlakte op weg naar hun vakantiehuis toen ze belden. Buurvrouw Wielens en Susan kwamen op de koffie. Neef Gerrit was net weer gearriveerd op camping De Boomgaard en meldde dat hij de volgende dag jarig zou zijn. Maor wet iej wie dr vandage jeurig is, vroeg Joke hem. Hetty. Dus Gerrit kreeg ik ook aan de lijn. En zo ging het door. Mn nichtjes uit mijn schooljaar Gerrie en Gerke, ook 65 geworden, lieten van zich horen, prachtige zelfgemaakte kaartjes van Geesje en Willy, van Riek. En uit Uithuizen van Jannie, Gerko en Amanda ook een mooie kaart. Van Corrie en gezin een e-mail kaart- leuk hoor! Zelfs van onze Eggink-sister uit Minnesota, Berdena, een mooie kaart èn precies op de dag! Felicitaties van West Vlaamse blogvriendin Ani via de mail. Naast alle familietelefoontjes uit Nederland, belden ook Marijke en Piet uit Frankrijk èn Marijke uit Hengelo, in die tijd mijn steun en toeverlaat. En dat was wederzijds. We zijn al 25 jaar uit Hengelo weg, maar we zullen altijd vriendinnen blijven. Op zon dag als gisteren besef ik dat ik een rijk mens ben!
De familie Bijenhof 1944 met Gerrie- r. bij tante Janna op schoot. Daarnaast zit ik- ja met die duim- bij mama. En Gerke zit tweede kind van l. bij tante Hermien ... alle drie 65.
Hier ben ik 3 maanden.. op een konijnenvelletje. Samen met m'n nichtjes Gerrie en Gerke ben ik 65 jaar en krijg ik ook AOW. Opa Bijenhof zou zeggen: "Jullie trekt van Drees." Hij was in het begin 50er jaren zó blij met het AOWpensioen dat hij daarna altijd op de PVDA gestemd heeft omdat minister Drees sr van deze partij heeft meegeholpen met deze wet.
Gistermorgen sprak ik een buurman die wat verderop woont. Die woont ook vrij geïsoleerd net als wij. Hij vertelde dat er zaterdagmorgen een oud fietsje voor de schuur had gelegen en de fiets van zijn vrouw was met kinderzitje en al gestolen. Ach die schuur hadden ze nooit op slot. En dat niet alleen. Ook de vriezer in de schuur was geplunderd. Ze hebben wel een hond, maar dat is een jachthond. Die had niks gemeld. Dat is er zo één.... die helpt de dieven nog inpakken! Ik dacht gelijk . Zaterdagmorgen..? De nacht van vrijdag op zaterdag was Queeny bij ons. Mark en Jennifer hadden een bruiloft helemaal in Noord- Brabant en bleef Queeny een nachtje logeren. Die nacht begon ze immers om half drie s nachts samen met Tessa vreselijk te blaffen. Wim had nog uit het raam gehangen en de lampen aan gedaan. Het zit er dik in dat ons een dergelijke inbraak bespaard is door onze beide geweldige honden. Normaal doen ze geen vlieg kwaad, maar als iemand die ze niet kennen aan het hek komt dan ken je ze niet weer. Je hoort aan het soort blafje wat er langs komt. Zondagmorgen ging Tessa te keer, zoals ik nog nooit van haar gehoord heb. Ik er naar toe. Staat er een man voor het hek met twee enorme Rottweilers, die volop in de aanval willen. Hij had ze blijkbaar niet aangelijnd gehad en toen ze Tessa zagen èn hoorden wilden ze dwars door het hek als dat gekund had. De man had ze met zn blote handen ieder aan de halsband vast, maar kon ze niet meekrijgen, hoe hard hij ook tegen ze schreeuwde. Pas toen ik Tessa had afgevoerd kreeg hij ze weer enigszins onder controle. Rottweilers ik hou er niet van als je alleen die grote bek al ziet! Toen we nog aan de Kuifmees woonden had een buurman ook een Rottweiler die vaak gewoon op de oprit lag. Op een keer liet ik Laska, onze Schotse collie, die we toen hadden, uit en op de terugweg kom ik vlak langs hun huis met inderdaad de Rottweiler op de rand van de oprit. Tot dan was ik nooit bang voor een hond. Op het moment dat we langs haar lopen blafte ze ineens zo keihard dat ik een luchtsprong maakte. Toch was het niet agressief bedoeld meer van Je weet het hè? Hier waak ik! Nee ik heb het niet op Rottweilers en evenmin op Dobberman Pinchers. Huuh !!
Eva met Queeny
Wim timmert de buitenren en Alfa is erg geinteresseerd.
Eén van de weinige antieke voorwerpen in ons huis... een tegeltableau, ingemetseld in de schoorsteen. Het komt uit een oud boerderijtje dat wat verderop gestaan heeft en afgebroken is.
Eén van mijn favoriete programmas is Tussen Kunst en Kitsch. Rick belde vanavond een kwartier voor de tijd op om even wat te bespreken, want zo zei hij: "Straks begint TussenKunst en Kitsch en daar kijk je altijd naar. De verhalen vind ik het leukst. Vanavond was er een stijlvolle mevrouw die een Delfts Blauw mannetje bij zich had . "Ach", zo zei ze, "ik vind het gele broekje zo leuk". Het honderden jaren oude wijnkarafje, want dat was het, zou volgens de expert 15000 waard zijn. De dame verblikte geen moment. Ze zei slechts: Dan gaan we samen weer naar huis jongen! Een gezellige man vertelde over de mooi gekleurde glazen lamp die zn moeder ooit op de kop had getikt, maar door vader afgekeurd op een overloop terecht kwam. Toen hij het later meekreeg, paste het eerst niet in hun interieur en had het zonder kap en met een grote lamp 60 Watt lamp erin de schuur van voldoende licht voorzien. Later was hij toch op een beter plek terecht gekomen. Het bleek een echte Tiffanylamp in Jugendstil te zijn. De waarde van die garagelamp bleek 17000 te zijn. Eén man vertelde man over de erfenis van moeder. Hij had een schilderij geërfd met boten erop. Zn zus vond het niks en daarom mocht hij het hebben. Het bleek een goed 17e eeuws schilderij te zijn van een bekende zeeschilder en werd op 35000 geschat. Een vrouw liet een mooi ringetje zien met twee rondjes met briljantjes. Bij ons heet het een slagring, zei de expert, maar de Fransen hebben een veel mooiere naam voor dit verlovingsringetje: toi et moi! En een jonge vrouw had met een metaaldetector samen met haar piepvriend een bronzen kandelaar van minstens 300 jaar oud gevonden. Ze had hem bijna weggegooid omdat er een stukje van de voet af was. Toch kreeg dit unieke stuk ook een waarde toegekend van 5000. Ze sprong een gat in de lucht Naar de veiling! Wim zit ondertussen naar een spannende film te kijken. Smaken verschillen. Moet kunnen! We drinken samen nog wel een glaasje wijn als afsluiting van de dag!.
Pippeloentje-- voor Paulijne en Isa en alle andere kinderen!
Boven: De HZN (hond zonder naam), later Britt 1 Onder: Kaylee, beiden uit het eerste nestje van Scott en Tessa. Alle pups hadden een wit puntje aan hun staart, zoals het hoort bij een echte bordercollie.
Dit verhaal hoorde ik vertellen in een eerste klas- nu groep 3- toen ik nog stage liep op een lagere school in Doetinchem tijdens mn Kweekschooltijd en heb het vaak met veel plezier doorverteld.
Ergens in een dorpje in Afrika woont een lief jongetje dat Pippeloentje genoemd wordt. Hij is 5 jaar en zal binnenkort naar school gaan. Moeder schudt af en toe haar hoofd. Pippeloentje kan soms nog zulke domme dingen doen. Als dat maar goed komt straks. Op een dag komt oom op bezoek. Pippeloen we hebben jonge hondjes Kom maar gauw eens kijken. Wie weet mag je van je moeder er wel één hebben. Ga jij maar even naar tante, zegt moeder. Nu heb je nog vrij ga maar lekker spelen met je neefjes en nichtjes. Pippeloen gaat de volgende dag op weg. Pas op bij de rivier vlug doorlopen en voor het donker thuis zijn, zegt moeder voor hij weg gaat. Het is best een heel eind lopen, wel een half uur, want oom en tante wonen in een ander dorp. Wat zijn ze blij dat Pippeloentje komt spelen en wat zijn het leuke hondjes. Ze spelen de hele dag. De hondjes zijn vreselijk lief en er is er één bij met een wit puntje aan zn staartje. Die vindt Pippeloentje het aller- allerliefste. Als ik die zou mogen hebben noem ik hem Witstaartje, denkt hij. Het wordt al laat en tante roept hem: Pippeloentje hier heb je een heerlijk pakje boter voor je moeder en ik zag dat je dat ene hondje zo leuk vindt. Vraag maar aan je moeder of je dat ene hondje mag hebben als het groot genoeg is. Pippeloen gaat op weg. Het pakje boter draagt hij op zn hoofd zoals iedereen dat doet. Het is nog warm. De weg is best lang. Hij komt langs de rivier gaat daar de bocht om en ziet zn dorpje al weer liggen. Zn moeder staat hem al op te wachten en kijkt hem wat raar aan. Hij glimt zo vreemd. Mama mama kijk eens wat ik van tante voor je meegebracht heb ! Hij grijpt op zn hoofd en pakt alleen het vette papiertje nog waar de boter in zat. De boter is helemaal gesmolten en loopt aan alle kanten langs zn hoofd. Waarom doe je toch zo dom Pippeloentje. Moeder schudt haar hoofd. Als je weer zoiets krijgt van tante . Dan pluk je gauw een bananenblad, rol daar het pakje boter in. Wanneer je dan bij de rivier komt, hou je het pakje even onder water om af te koelen. Ja mama ik zal er aan denken. Een paar weken later mag Pippeloentje weer gaan spelen bij zn neefjes. Je weet het hè, zei zn moeder. Ja , mam. Pippeloentje ging op weg en speelde opnieuw de hele dag met de hondjes. Wat zijn ze groot geworden. Als je naar huis gaat mag je je hondje wel meenemen hoor, zei tante. Witstaartje is nu groot genoeg. Opnieuw roept tante wanneer het tijd is om naar huis te gaan en met het hondje in zn armen wordt Pippeloentje uitgezwaaid. Hij loopt de lange weg langs het bos en komt bij de babanenboom. Hé wat had moeder nou ook al weer gezegd? Hij klimt vlug in de boom en plukt een paar grote bananenbladeren en rolt Witstaartje er helemaal in. Als hij bij de rivier komt o ja . houdt hij zijn pakje even onder water. Dan gaat hij snel naar huis. Het is al laat geworden. Moeder staat al op de uitkijk. O mama kijk eens Dit is nu mijn Witstaartje. Voorzichtig pakt hij het pakje los en het natte hondje komt te voorschijn. Gelukkig is hij niet ziek geworden, maar moeder schudt opnieuw haar hoofd en zucht: Pippeloen Pippeloentje een hondje. Wanneer je weer zoiets krijgt doe je hem toch aan een touwtje.Alle jongens hebben toch wel een touwtje in hun broekzak. Het is bijna aan het eind van de vakantie. Nu is tante jarig. Moeder heeft vandaag geen tijd. Ach Pippeloentje als jij vandaag eens naar tante gaat. Volgende week ga je al naar school. Het kan nog net. Ik pas wel op Witstaartje. Enne geen domme dingen doen hè? Ahh fijn mama! En Pippeloentje gaat op weg langs de donkere rivier de lange weg langs het bos en dan de hele dag feest. Lekker taart eten en limonade drinken. De tijd vliegt voorbij. Aan het eind van de middag roept tante hem.Kijk eens Pippeloentje, hier heb je een heerlijk krentenbrood voor moeder. Dat zal ze fijn vinden.. Iedereen zwaait hem uit en hij begint aan de lange weg. Ineens staat hij stil en denkt na ( hier begint de klas al een beetje te gniffelen) Dan grijpt hij in zn broekzak pakt een touwtje en bindt die stevig om het brood. Hij loopt nu flink door langs het bos de donkere rivier en ziet dan in de verte moeder al staan. Kijk mam wat ik voor je heb meegebracht kijk. Moeder kijkt en Pippeloentje houdt het touwtje omhoog . En wat denk je........? Eén krentje zit er nog aan het touwtje. Volgende week mag Pippeloentje naar school ., maar hij moet daar nog héél veel leren.
Tessa jr
Britt en Kaylee
Tessa met haar pups
Hier is Scotty al gewend bij z'n nieuwe thuis en die grote vriend Kai
"Wat heb ie'j daor veur broek an?" Wim komt na het douchen beneden in een beige broek die ik niet ken. Hij heeft een paar spijkerbroeken die hij het liefst draagt in de caravan in de Achterhoek laten liggen. We gaan straks even het dorp in een nieuwe spijkerbroek kopen. "Je hebt ook nog een paar lichte broeken", had ik hem gezegd en nu komt hij beneden in deze mooie onbekende."Hij zit anders goed. Ik wist niet eens dat ik die had. Er hing ook nog een overhemd bij ", zegt hij nog. Ik ga kijken en herken een overhemd van broer Ben, je weet wel.... de enige èchte. De Ben die met Niesje ook nu weer bij ons vakantie gehouden èn opgepast heeft. Even later gaan we op pad, Wim in z'n eigen lichte broek. Emmen is best een leuk dorp, maar wel één met stadsallures. We kopen een echte Gardeur voor 99 bij Schomaker en een spijkerbroek voor 25 bij C en A voor overdag. Verschil moet er zijn. Tessa en Queeny kunnen het goed met elkaar vinden. Als ze een geluid horen van een hond of schapen terwijl ik naar de serie van James Herriot kijk worden ze actief en gaan naast elkaar voor het raam naar buiten zitten kijken. Waar moeten we zijn...? Vannacht werden we wakker van het blaffen van Queeny. Tessa deed gelijk mee. Wim inspecteerde het erf vanuit het raam boven, maar als er al mensen met verkeerde plannen aan het hek zouden zijn geweest heeft dat geblaf ze wel op andere ideeën gebracht. Wat is een mens zonder hond?
Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik benScotty" en hoe het unieke boekje te bestellen is op deze website onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
Tessa en Queeny, genomen zonder flits te gebruiken.
Tessa kijkt wat boos naar Toska die we wegens omstandigheden bij haar baas opgehaald hebben
Ziezo dat hebben we weer gehad. Sara, Amber èn Hector zijn ingeënt. Op de terugweg vanuit Klazienaveen waar hij een kleine operatie moest uitvoeren bij een paard kwam dierenarts Nielen-- of dokter Harrie zoals wij hem altijd noemen-- langs. Hij had zn vrouw Monica bij zich om hem te assisteren. Na de ponys is Tessa aan de beurt. We gaan maar naar binnen, want de boekjes moeten ook nog ingevuld worden. Voor ik er erg in heb staat hij ook al met de spuit bij Queeny. Ik denk vlug na. Queeny is de hond van Mark. Uit het nestje van Tessa en Scott van vorig jaar heeft Eva Queeny gekozen. 's Morgens brengt hij haar hier en om 5 uur wordt ze dan weer gehaald. Zou die al opnieuw geënt zijn in april? Ik denk van niet. Wim vraagt voor alle zekerheid : Heb je dan wel genoeg bij je voor Wielens? Ja hoor! En Queeny heeft de spuit al te pakken. Bij Wielens hebben ze anders wel twee honden, zeg ik. Nee dus. Hij raakt er van in de war. Hij nam aan dat wij twee honden hebben omdat hij er bij ons twee zag lopen en één bij Jans en Geesje. Nou moet hij voor de unieke kruising Teckel/Jack Russell ,die luistert naar de naam Lady, nog terugkomen. Ik denk glimlachend terug aan onze opa Bijenhof die van die wijze spreuken had. Wanneer ik drie keer op en neer naar de wei moet lopen omdat ik het brood voor de ponys vergeten ben of de laarzen vergeet aan te trekken hoor ik hem zeggen: Wie zijn hoofd niet gebruikt . moet zijn benen gebruiken! Ik bel Mark voor alle zekerheid even om te informeren of Queeny haar inenting soms toch al gehad heeft in april toen ze een jaar werd. Mark antwoordt precies als ik dacht:Moest dat dan?
Hier zie je al dat Tessa ( r) niks van Toska moet hebben. Gelukkig is ze nu als Josca heel gelukkig bij Ben en Diny en heeft ze echt haar plek gevonden
Toska en Queeny, beiden uit het nestje van Tessa en Scott van vorig jaar.
Waor is de telefoongids? Buurman Jans komt wat druk binnen bij moeder Wielens. Geesje is weg en dan drinkt hij altijd koffie bij moe. Ik zit er ook net. Na het zwemmen ben ik even gaan buurten. Ik had ze na het Boomgaardweekend nog niet weer gezien! Telefoongids?vraagt moe. Jao ik mot echt de oogarts bell'n, zegt Jans. Moe kijkt hem onderzoekend aan op zoek naar iets vreemds aan zn oog. Nee . niet veur mij, maor veur deze hier, en hij wijst op mij. Löp op nog gien meter bij mij langs en zut niks hartstikke blind Bel de oogarts maor! Ik had hem niet gezien terwijl hij in het stookhok aan het werk was. Jans is weer goed op streek. Buurvrouw begint te lachen. Weet ie, zegt ze,dat mien va net zo was . Altied vrolijk Altied iederene veur de gek holln. Jans van Jantiena is net zo en dat jochie van um ok al. Pas was ik bij mien zuster en ik heur de kinder al vraogen Is tante Dinie dr ok en dan komt ze an met allerlei griezeligs.. een moes of zo um bij mie in de nekke te leggen. Ze weet gewoon dat ze dan altied sukses hebt. Ik griezele dr van. Ik moet even overleggen met Jans, want morgen komt onze dokter Harrie om de ponys en de honden van ons beiden te enten. Dat scheelt weer voorrijkosten. We moeten zien dat we ze op tijd vast hebben staan. Je leert steeds bij. Toen we onze eerste pony Katja nog hadden- dat was pas echt een loeder- kwam hij ook enten. We hadden ze toen nog niet vast staan. Bartje, het hengstje was geen probleem, maar Katja was andere koek. Ik was er niet en Wim greep de eerste keer mis. O laat maar , zei dokter Harrie. Ik pak haar wel. Hij gaat rustig naar Katja praat wat en grijpt snel het halster. Ogenblikkelijk gaat Katja er in draf vandoor Dokter Harrie plant zn voeten zo stevig mogelijk, maar het is een klein tenger mannetje en Katja laat hem de hele natte wei door skiën. Toch laat hij niet los en ook Katja wordt geënt. Zo ik heb mn gymnastiek voor vandaag weer gehad, is het enige wat hij zegt.
Vanmorgen heeft Wim voor het eerst in z'n leven een Klassiek Homeopatisch arts bezocht. En ik mocht mee.... Onze huisarts met assistent-arts, ondanks bloedonderzoeken en overleg met een internist kwam er niet uit. Wim heeft nl al acht maanden spierpijn in de schouders en in mindere mate in andere spieren. Het gekreun bij het omdraaien in bed is niet van de lucht. En laat ik het niet hebben over de akelige geluiden die hij liet ontsnappen toen hij in de caravan over me heen moest klimmen om naar het toilet te gaan. Toen de huisarts er niet meer uitkwam en zwager Johan zelfs opmerkte dat ouder worden ook ongemakken met zich mee kan brengen.......! Oei! We hebben allemaal wel wat! Maar ja... je wilt er toch wat aan proberen te doen! Je wilt toch zo prettig mogelijk oud worden... De chiropracter en de magnetiseur hebben we al gehad. Ik stelde hem nu een homeopaat voor. We hebben een ervaren klassiek homeopaat hier in Emmen. Vanmorgen is zijn hele doopceel gelicht in iets meer dan een uur. Alles wilde hij weten om een goed beeld van zijn patient te krijgen. Er kwam heel wat aan bod: ziekten, angsten, schrik, eigenaardigheden, veranderingen, ergernissen enz. Wim heeft 4 pilletjes gekregen die hij in één keer moest innemen, geen caffeine, pepermunt, kauwgum in de komende maand. Bovendien niet meer dan twee glazen alcohol per dag om de lever te ontzien. Het zelfgenezend vermogen van het lichaam zal door de calcium/carbonaatpilletjes 200k een oppepper krijgen en over vier weken moet hij weer even terug om te kijken hoe het zich ontwikkelt.
Toen ik afgelopen zaterdag tussen de boeken op de boeldag keek, vond ik een boekje met Twentse spreuken. Er zitten heel wat bekende tussen. Terwijl ik bijpraatte met mn oude schoolvrienden Henny en Wim las ik ze een paar voor.
Ik begon met het ouderwetse niet erg geëmancipeerde: Waor boksn sprekt mot rökke zwiegen. Beiden glimlachten bescheiden. Ze kennen me nog wel.
De tweede volgde: n Goeie vrouw is het smeer an de wagen. Daar waren ze het helemaal mee eens. De lach breekt door.
Beiden zijn al meer dan 40 jaar getrouwd. Henny met zijn Anny waar hij op de Kweekschool al verkering mee had.......... Tussen Wim en Lydia heb ik indertijd zelfs de liefde zien opbloeien. het is erg leuk om elkaar na zo lange tijd weer terug te zien.
De volgende kom ik nu tegen: As ne vrouw nich heurn wil is ter gin roopn an.
t Hoes is van mie, maor miene vrouw hef de slöttel
Vriejn en nen brille koopn Moj zelf doon.
De tweede helft van het boekje bestaat uit Nederlandse spreuken, maar gek is dat Ik kan er niet om lachen, zelfs niet een beetje.
Vooruit hier komt er toch eentje: De ideale echtgenoot is hij die elk woord begrijpt dat zijn vrouw niet zegt.
Nu zijn we opnieuw weer thuis. Ben en Riet in Luttenberg en wij in Emmen. Dit gaan we vaker doen zon weekendje met zn vieren. Van het prachtige zonnige weer is niet veel over. Het wordt regenachtig. Op de terugweg hebben we natuurlijk wel even koffie gedronken bij Ben en Diny en met Joska geknuffeld. Daarna kiezen we de prachtige route over de Holterberg die ook met dit weer heel sfeervol is.
Joska verdeelt haar tijd tussen Vera, Ben, Wim en de fietsen.
We worden pas goed wakker als we het geklik klak van paardenhoeven horen. Er komen nu steeds karretjes met mensen erin en dravende paarden ervoor hier over de weg. Leuk gezicht zwaaiende mensen. Vandaag wordt het Bronckhorst.
We zijn net terug en mn achterste gloeit helemaal van het fietsen 34 km dit keer. Ik mag nog wel meer oefenen om eelt op de billen te krijgen. Onze buren een caravan verderop doen niet anders.. Vandaag de zuidelijke Graafschapsroute. Gisteren de oostelijke en morgen de westelijke. Hoe ver zei u? Ooo 50 km per dag! Bronckhorst is altijd de moeite waard. Ben en Riet vonden het prachtig. Op de terugweg zaten we even op een bankje en zagen we iets bruins bewegen 100 m verderop in de wei en we konden niet zien of het een vogel of een konijn was. Ik kieke wel effen, zei Ben en sjeest met de fiets zo het weiland door . Het waren twee joekels van hazen. Hij liet ze maar gauw met rust. Met Ben en Riet gaan we het weekend besluiten met een etentje bij de Rotonde in het centrum van Vorden. Ik weet nog dat het gebouwd is in de zestiger jaren. Ons aller ome Wim Bijenhof kende het woord nog niet. We hadden toen ook nergens in de buurt rotondes. Iemand wilde uitleggen waar je ergens moest zijn in het dorp . O, zei oom Wim Biej de Rotronde? Echt een broer van mama. Die had het immers ook over een sesykar als ze een stationcar bedoelde of De Ratsasa als het restaurant De Radstake. Of de vleisbloemen voor het wilgenroosje en wanneer de forsythia bloeide had ze het over het gele gevaar. De Rotonde is een uitstekend restaurant waar je heel lekker èn gezellig kunt eten. Als dessert kiezen we met zn drieen de lekkere cappucino De Rotonde mèt likeurtje en chocola. Het einde! Ben?.... Die zit te glimmen achter een dikke sorbet met vruchtjes en slagroom.
Ach als we vandaag zo lekker gefietst hebben, kunnen we morgen ook wel op de fiets naar Bronckhorst, zei een van ons. Afgesproken. Riet en ik doen eerst maar even inkopen voor de barbecue gezellig even winkelen en natuurlijk vindt ze ook nog wat voor de wichter een digitaal springtouw. Nooit van gehoord.. kun je calorieën tellen na het touwtje springen. Op de terugweg laat ik haar Kasteel Kiefskamp zien, het kasteel dat het dichtst bij ons in Linde staat. Ons derde kasteel pas vandaag. De rest van de acht laten we maar zitten. Er staan een paar stoeltjes en een tafel met een blikken trommel met boeken in een plastic zak. [i]Stilte gonst van leven [/i]is een indrukwekkend fotoboek over De Kiefskamp en de bossen er omheen èn een cd met geluiden uit het bos daar. Als ondertitel heeft het: Ruimte, Ritme en Vergankelijkheid op een Gelders Landgoed. Ik kan het nu niet laten en vind het een hééél geschikt verjaardagscadeau voor mijn verjaardag. Is Wim gelijk klaar! Rob Stoeckart heeft prachtige fotos gemaakt en haikus geschreven en heeft op De Kiefskamp gewoond. Een paar van de haiku's: In het echolicht is een regenboog zichtbaar, stille kwaliteit.
Paardenbloempluisjes wachtend in hun grijze bol, straks de wereld in.
Sierloos in gelid, het hectarevretend mais, Achterhoekse plaag
Landbouwmachines pletten de lege ruimte, geen sijs te horen.
Nee.. hij is geen familie van de baron. Huize De Kiefskamp is verkocht aan Het Gelders Landschap en ik denk dat het steeds verhuurd wordt. Er komen meer mensen kijken en ik vertel hen het verhaal van pa en de baron van de Wall Bake die aan elkaar gewaagd waren-- wordt vervolgd Deze avond wordt opnieuw heel gezellig! barbecue met een wijntje na bij ons in de caravan.
Eén van de oude beukebomen naast de oprijlaan naar Kasteel Kiefskamp. Er zijn nog maar 4 van de 8 kastelen bewoond door de oorspronkrlijke families.
Een deel van de buurtschap Linde hoorde bij het Kasteel De Kieftskamp en daar woonden vroeger de baron en barones van de Wall Bake. De boerderijen die bij De Kieftskamp horen zijn te herkennen aan hun rood/wit/groene luiken. De baron hield niet van vreemden op zijn terrein. Hoe minder mensen hoe liever het hem was.
Maar het eerste stuk van de Lieferinkweg vanaf de Lindeseweg is er in de 40-er jaren zo slecht aan toe dat er onder de aanwonenden en belanghebbenden een inzameling wordt gehouden om dat stuk van een harde ondergrond te voorzien. Zo komt pa bij de baron aan de deur en vraagt beleefd om een bijdrage. Hij heeft er toch ook belang bij! Maar pa wordt boos en hooghartig door de baron met zijn hoge hese stemmetje weggestuurd. Hij zei zelf: Ik bun as een hond weg ejag.
Niet lang daarna rijdt pa op zijn fiets op het fietspad naast die blubberboel, het enige stukje dat te berijden is. Maar daar komt hij de baron tegen op zijn paard. Het paard met zn vier mooie witte beentjes loopt ook op het fietspad. Ze komen elkaar halverwege tegen. Beiden stoppen en de baron verwacht dat pa de modder in zal gaan. Dan zegt pa en ik hoor het hem zeggen:Daor heur ij met oew peerdjen, en wijst op de blubber. Zonder iets te zeggen stapt de baron met zn paardde modderpoel in. Het wit van de paardebeentjes is snel niet meer te zien.
De volgende dag komt de baron persoonlijk bij pa aan de deur en overhandigt hem 100.
"De computer doet het niet meer, slaat niks op
de muis doet ook al het niet
helemaal niks... niente ! Ik kom vanmorgen net thuis na het aquajoggen. Wim is bij het mannenkoor Valerius. De jonge flitsende dirigent Daniel Rouwkema trekt er stevig aan de touwtjes. Er zou vanmorgen hier thuis geoefend worden met een zangprogramma op de computer. Zo kan Wim zn eigen partij als 1e bas thuis alvast inoefenen. Albert was gekomen om hem te instrueren hoe het in zn werk gaat. Zijn ze net klaar
en dan gebeurt het!
Een verjaardag vol nostalgie! Vandaag vierde ik mn 65e verjaardag met de naaste familie.
Nee hè! Met afschuw kijkt Wim naar het programma op de tv waar ik naar zit te kijken: One million dollar wedding!
Eva's tekening over een paard, een Tinker, die eerst bang was en nu na de training alles weer durft.
De pups in de buitenren.
