Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
22-09-2008
Rick---- 41 jaar!
Dit werd de dag van Rick! Berend en José waren er nog eerder dan de jarige zelf! Sascha ging de hele tijd op onderzoek uit. Ze was nieuwsgierig wat er allemaal te zien is achter iedere deur of achter iedere bocht. Het is een echt buitenkind. Ze vond ook al gauw de serie poppen en sleepte ze mee naar buiten. Het duurde even voor de hele familie bij elkaar in de kota zat. Rick was ondertussen heel nieuwsgierig geworden naar z'n cadeau. Het bleek een schot in de roos... zo'n viewer waar je digitale foto's geprojecteerd worden. Er kwamen telefoontjes uit Canada, maatje Didi uit Deventer en Ben en Diny.Ook de smsjes deden het goed. Nee.. ... Rick was echt het feestvarken. Het was een gezellige boel en een waardige afsluiting voor we morgen vertrekken. We kijken nog even naar de verkiezing van Josef de Musical.... en dan.... pakken we morgen de laatste zaken bij elkaar en gaan we richting Frankrijk.
Neef Berend, José en Sascha waren ook van de partij. Berend ging ooit met ons mee naar Wales. Rick en hij in een tentje en Wim en ik in de caravan. Vanuit Cardiff vlogen die twee weer terug, nadat Rick nogal naar z'n paspoort moest zoeken en Berend z'n fotorolletje bij de douane uit z'n fototoestel werd gehaald. Hij mocht daar nl niet fotograferen. Bovendien ging hij op één van Ricks vakanties mee naar Fred en Gera in Canada. Samen hebben ze met de auto van Piet, Freds vader, de Rockies doorkruist, het Dinosaurusmuseum bekeken, gebadderd in de warmwaterbaden bij Banff: de Hot Springs en twee maal dezelfde weg gereden omdat Rick z'n portemonnee bij een banzinepomp had laten liggen. Ze overnachtten onderweg in Youth Hostels. Berend en Rick... wanneer die elkaar zien beginnen ze allebei te lachen. Dat hadden ze als kind al en ik zag het vandaag opnieuw: dat doen ze nog steeds.
Mn lijstje voor Mark is klaar . denk ik. Na ons bezoek aan Judith en Gerhard om de verjaardag van Judith te helpen vieren gaan de voorbereidingen door. Mark neemt straks de meeste honneurs waar, maar Rick en Gerhard staan vast stand by. Het was een gezellige boel aan de Kuifmees. Edith was deze dag ook jarig en vierde dat gelijk maar mee. Robin werd ogenblikkelijk gecharterd om de vuurkorf aan te steken en de hele avond konden we buiten blijven. Het was een echt mannengebeuren bij het vuur, terwijl het vrouwvolk meer onder het afdak verbleef. Zo konden we het vrij hebben over alle goede en minder goede eigenschappen van sommige mannenen enkele vrouwen. Er werd goed gebruik gemaakt van Robins boomhut. Er werden kussens en lekkers naar toe gesleept. De opas hoorde ik overleggen over het isoleren van de hut. Nooit weg! Het is ook altijd leuk om Ger en Lies, onze vroegere buren dus, weer te spreken. Met die opgroeiende kinderen van ons en hen hou je altijd gezamenlijke herinneringen. Net als Ingrid en Marco die in het huis van Jan en Korry zijn gaan wonen. Ingrid schildert ook en heel mooi. We hebben er allebei weer zin in nu het lesseizoen bij Ellen Kroeze weer van start is gegaan. Maar eerst bouwen we straks nog een klein feestje voor Rick. Berend en José uit Apeldoorn komen zelfs met de kleine Sascha. Wat zal hij opkijken!
Tessa met de fleslammeren die we ook bij de fam. Knol meegekregen hebben. De kennismaking met de Noord-Groningse klei vergeet ik ook niet gauw. (zie weblog 1 19 juni-2007)
Wanneer ik een programma op de tv bekijk is het de kunst om te raden waar iemand vandaan komt. Ze kunnen nog zo goed alle Nederlandse woorden correct uitspreken er blijft de klankkleur die verraadt waar ze opgegroeid zijn. Ooit nam ik mijn eigen stem op de bandrecorder op om een dictee in te spreken voor school en ik hoorde tot mn schrik dat mn stem eveneens verraadde waar mijn wiegje heeft gestaan. Ik vond het toen wat confronterend, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het juist bijzonder is om dat beetje te hebben. In Emmen is het ook wat. Op de streekschool, indertijd de RK.LTS De Zuidoosthoek kwamen de kinderen uit alle streken rondom Emmen, de meesten spraken hun eigen dialect. Die uit Erica en Schoonebeek kon ik goed volgen. Sleen en Oosterhesselen ook, maar kwamen ze uit Emmer Compascuum of Ter Apel dan was het even anders. Ze spreken daar Kanaols zoals ze het zelf zeggen. Het Gronings is er al mee verweven. Ik vroeg eens een jongen waar hij vandaan kwam en hij antwoordde:Uut Taontie. Ik moest het even laten bezinken, maar een buurjongen hielp me uit de brand : Het Haantje. Het is een mooi klein dorpje richting Schoonoord. In de brugklas ging er bij de methode Nederlands ook een hoofdstuk over Schooltaal- Thuistaal. Het voorbeeld was het sprookje van Roodkapje in het Amsterdamse dialect. Dat vonden ze lachen! Daarna kwamen ze zelf aan de beurt in Drents, Fries of ... ja... Kanaols. Zelf moest ik natuurlijk ook met de billen bloot en dat werd Hans Knol in het Achterhoeks, een gedicht dat opa Bijenhof vroeger in het begin van de 20e eeuw al had voorgedragen op de Jongelingsvereniging. Als klein kind zei opa vaak Hans Knol voor ons op.... zo vaak dat ik het nog steeds helemaal uit het hoofd ken. Ik moest wel een paar woorden vertalen, maar ze hadden ogen op steeltjes! Een poos terug waren we op bezoek bij de familie Knol in Uithuizen helemaal aan de Waddenzee waar ze een schapenboerderij hebben. Het was heel gezellig. Ze hadden één van onze bordercollie pups, Toska, en we kwamen eens kijken. We spraken met elkaar gewoon Nederlands. Ineens ging de telefoon en dochter Corrie was aan de lijn. Toen hoorde ik voor het eerst het onvervalste Noord- Gronings. Mooi hoor! Vanmorgen ging ik naar de kapper en las in het blad Naober. Daarin vertelde een politica over haar verhuizing als opgroeiende puber naar Gendringen ja in de Achterhoek. Er waren in het begin wat communicatieproblemen. Ze was toen al goed gebekt en één van de jongens noemde haar een frech blaag. Ze had geen idee wat dat was. Dus bleef ze een frech blaag (brutaal kind) Mn eigen Achterhoekse taal zelf blijft me altijd na aan het hart liggen. Als ik in Vorden kom en ik doe even wat boodschappen in een supermarkt en ik hoor de streektaal van Vorden... dan denk ik toch meteen: Hè hè hier praten ze eindelijk weer gewoon.
Petra met dochter Anna voor haar sfeervolle winkel.
Er moet nog flink wat werk verricht voor we met onze Swift op pad kunnen. Inkopen doen en nu eerst nog een avondje met Jans en Geesje. Jans heeft de rekening klaar van hooi, inentingen van de paarden en honden, kunstmest en waarschijnlijk nog wel wat. Voor de vakantie hadden we al willen afrekenen, maar ach Dat kump wel . Iej komt toch nog wel weerumme?! Wat ben je hier zonder een goede buur? Dan de verjaardagen van Judith en op de valreep ook nog Rick. Rick komt bijna altijd s zondags bij ons zo tegen een uur of vier. Ik vroeg hem wat hij ging doen aan zn verjaardag. Oooo, ik kom gewoon hier. Doe ik anders ook op zondag". Er was geen praten tegen. Robin en Eva vonden het vorig jaar bij jou ook leuk met dat dartbord boven op zolder. Het hielp niks. Dan komen jullie volgend jaar maar aan de Ruinerbrink. Dan moet je ook niet langer zeuren, want dan is het gebeurd bij Rick. Ik lijk op jou met de verjaardagen, zei hij nog. Kan ik in mn zak steken. De houten borden voor Mary Anne zijn klaar. Nog één keer de jachtlak er op en dan kunnen ze hangen. Vanmiddag bracht ik het laatste schilderij naar Schoonebeek, naar de winkel: Het Huis VanHarmonie. Bij mooi weer kunnen de Staartenen Hooglanders in de Achterhoek" buiten hangen. Past mooi bij die mooie winkel met baanderdeuren!
Dit is nou echt zon dag dat bijna alles tegen zit . Vanmorgen al te laat wakker geworden. Dat wordt dus haasten voor het aquajoggen, want om kwart voor 9 word je verwacht. Ik neem maar gauw de auto. Daarna wil ik de stofzuigerzakken voor Piet en Marry gaan halen, want we hebben een lijstje gekregen met zaken die in Frankrijk niet te krijgen zijn. Wat denk je? Het blaadje met afdruk van die zakken op tafel laten liggen. Gauw naar de Bieb boeken ruilen. Nou?.... Gaat de Bieb s middags pas open. Daarna heb ik een afspraak bij de tandarts om naar mn nieuwe gebitsprothese te kijken. Die schiet me nu s morgens na het poetsen gewoon los. Hè .dat werkt tenminste goed. Er wordt een tijdelijk voerinkje in gelegd en ik kan weer een paar maanden verder. Als troost maar even een rondje Het Goed, maar dit keer is er niets voor me bij. Wim gaat vanmiddag naar zn homeopaat. Die valt het tegen dat er zo weinig vooruitgang in zit. Nu heeft hij dus een ander pilletje voorgeschreven: Rus. Volgens mij beginnen de klachten ook te wennen, want hij kreunt en steunt veel minder. Het dikke kussen s nachts helpt misschien ook wel wat. In de tussentijd heb ik geslapen als een os, gewoon in de hunkerbunker, zoals Ben van Diny mn hoekje met bed, boeken en allerlei herinneringen uit Engeland, noemt. Ik zal het wel nodig gehad hebben. En dan ga ik met een voorraad schilderijen naar de cadeaushop van Petra van Oostrom in Schoonebeek. Samen zoeken we een stel geschikte uit. Wordt vast een mooi geheel. De shop is gevestigd in een mooi oud pand naast een Museumboerderij midden in het mooie dorp Schoonebeek. Wie in de buurt is moet maar eens gaan kijken. Onze voorbereidingen voor onze vakantie zijn in volle gang, maar het vervelende is dat ik een betaalpas kwijt ben. Na veel zoeken en nadenken wist ik waar ik hem het laatst gebruikt had: Bij Albert Heijn!! Wim belt en ja hoor we kunnen hem gelijk ophalen. Dat was dus vandaag!! Wim zit voor de voetbal bij te komen en ik heb net Mary Anne een foto gestuurd van de opdracht die bijna af is!
Hallo..... met Ada Burgers. Even dacht ik nog dat iemand een verkeerd nummer gedraaid had . Ken je dat? Jullie kennen ons wel We zijn familie van Henry en Tonny en we hebben elkaar op hun feestje nog gezien. Er begint iets te dagen, maar een gezicht er bij . Nee! We zijn op vakantie in Diever en gisteren waren we ook al bij Ben en Niesje in Hattem. We willen graag eens bij jullie komen kijken in Emmen. Ja wat zeg je dan Altijd goed natuurlijk ! We beloven na verder uitleg over de route dat we ballonnen op zullen hangen. Ballonnen?..... Jullie zullen zien dat dat goed werkt! Vanmiddag kwam het echtpaar Ada en Leen Burgers, beiden al dik in de 80, familie van een oom en tante van Tonny. Ze hebben jarenlang in de zomer op het huis van Henry en Tonny gepast wanneer die naar Canada waren. Ik moet zeggen dat ze even tijd nodig hadden om van de schrik te bekomen vanwege de drukke weg, maar de ballonnen hebben opnieuw goede diensten bewezen. Wat hebben we het leuk gehad met ze. Leen praatte honderd uit met Wim en Ada en ik hadden gesprekstof te over. Ada had een fotomapje bij zich met familiefotos. Zo leerden we weer een nieuwe familie kennen. De tijd vloog. Ze vonden alles prachtig, bewonderden m'n schilderijen en het uitzicht. Toen we het erf even rondliepen langs kota, keetje en de wei waren ze verbluft over de ruimte die we hebben. We vertelden over Hector en de beide jonge merries, maar dat we volgend jaar toch geen veulens zullen hebben. Hector is te oud, hij wil nog wel, maar het lukt hem niet meer. Ada kwam niet weer bij.... Ja dat krijg je als je ouder wordt Ha ha! Er werden heel wat fotos gemaakt. Ze snappen er niets van dat Henry en Tonny zomaar naar Canada vertrokken. Heeft Gera dan heimwee of zo? Nee we konden ze geruststellen dat dat zeker niet het geval is tenminste .! Je moet het ze zelf maar eens uitleggen Tonny! Een bijzonder echtpaar. Het was een genoegen om ze bij ons te hebben.
De laatste dag op camping De Boomgaard: opruimdag. De voortent moet er weer af en even schoongemaakt. Daor buj de hele dag druk met , zei Johan gisteravond nog. Dat kon ik me niet voorstellen zon voortentje doe je toch even in een half uur. Toen we s morgens bij Johan en Joke in het zonnetje zaten aan de koffie moest ik toegeven dat het toch even langer dan een half uur zou worden. De caravan heeft hier meer dan drie maanden gestaan. Ben en Niesje gingen heel tevreden naar Hattem terug en wij poetsten nog even door. Volgend jaar komen we gezamenlijk een weekje terug. Ach het is ook goed weer thuis te zijn. De kippetjes komen meteen op ons af. De ponys staan al bij het hek en Suze en Loedertje staan klaar om mee naar binnen te glippen. Ik ben al weer aan het schilderen, want de houten borden voor Mary Anne wil ik graag af hebben voor we volgende week vertrekken. We zijn ondertussen ook al weer naar onze chiropracter geweest. Toen die hoorde van Wims klachten onderzocht ze hem ook en vond dat hij een strakke milt heeft. Het zou zelfs verergerd kunnen zijn door de ingreep om zn pacemaker om te wisselen. Vanaf april is het inderdaad vervelender geworden. Ze heeft hem extra behandeld om zn spieren wat losser te krijgen en heeft voedingsadviezen meegegeven: s morgens en s avonds ananas. Daarnaast eens in de twee dagen leverpaté om zn ijzergehalte wat op te vijzelen. Ze noemde een aantal eigenaardigheden die bij dit verschijnsel horen: een Calvinistische inslag kort lontje te veel bezig met dingen doen i.p.v. genieten. Ik zeg niks . Maar sommige van die dingen herken ik wel. Ha ha! Zn creatieve kant moet maar eens meer uit de verf. Zingen doet hij al met plezier nu moet hij gaan leven zoals ze in Zuid Portugal doen. Gewoon alles heel ontspannen doen .. en beetje bij beetje. En dat is het nu juist. Als hij één keer bezig is moet alles af klaar finito ready! Maar goed dat we straks nog weer op pad gaan met ons caravannetje ja richting Zuid Portugal.
We hebben niet voor niets de fietsen meegenomen. Vandaag gaan we verder met de Monumenten. We beginnen maar in Hengelo( G) bij het Achterhoeks Museum 40- 45. Daar vind je alles wat er te vinden was over de 2e WO. Het begon toen Jean Kreunen als 12 jarig jongetje aan zijn opa vroeg wat dat toch voor helm was dat daar thuis lag. En van het één kwam het ander. De nu ong. 40 jarige Jean heeft een prachtig Museum opgebouwd dat begint met de verdedigingswerken aan de IJssel in 1939 en dat doorgaat tot en met de oorlogsbruidjes die met hun Canadees naar Canada vertrokken. Zelfs de originele vlaggen die bij de overgave in Wageningen hingen heeft hij te pakken gekregen. Indrukwekkend waren de verhalen die erbij hoorden. Er stond ook een bruidspaar uitgebeeld van twee mensen uit het verzet. De bruid droeg een bruidsjurk, gemaakt van de parachute van een Engelandvaarder die als spion weer gedropt was in de Achterhoek, vaak gevangen was genomen en weer ontsnapt, maar uiteindelijk één keer te weinig en toch gefusilleerd. Ze wisten waar de parachute verstopt was en hebben hem na de oorlog weer opgegraven. We bekijken ook de oude Ned.Hervormde Kerk, die aan restauratie toe is. De tekeningen voor een meer multi-functioneel gebruik hangen er al. De man die er over vertelt komt me ergens bekend voor . Ik lees zijn naam op zn jasje: Chris Lubbers en ineens zie ik weer die 15-jarige jongen voor me van de jongensclub van Hengelo, smal gezicht en wat rossig uiterlijk. Joke Maalderink en ik gingen mee met de club op jongenskamp om te koken. Dick Lettink en Wim Enzerink, ook nog maar 18 en 19 jaar waren de leiders. Joke en ik werden letterlijk op handen gedragen. Man . Wat lachen! Wat een leuk weerzien na 46 jaar. Daarna stappen we weer op de fiets en gaan we verder in het spoor van de 2e WO. Op verschillende plekken stond aangegeven wat er vroeger gebeurd is van een droptank van een vliegtuig dat door een dak van een boerderij gevallen is, een vliegtuig dat bij Timmerman Ruiterkamp neerstortte tot een boerderij De Viersprong verderop richting Ruurlo waar de toenmalige minister van Landbouw en rechterhand van Mussert , Folkert Posthuma, zijn vakantie verblijf had. Hij is daar geliquideerd door iemand van het verzet hier uit de buurt. Hier stopt onze route want we zijn in de buurt van ons doel: Pannenkoekenboerderij De Heikamp. Robin heeft daar in de vakantie ook al zn eerste echter Achterhoekse pannenkoek met spek genuttigd. Ben en Wim proberen de shoarma pannenkoek en Nies en ik de pannenkoek met appelcompote, noten en roomkwark. De avond kan ook al niet meer stuk, want met zn zessen, incl. Johan en Joke in onze de caravan wordt er wat afgelachen.
Het was Open Monumentendag gisteren. Diny meldde ons al dat Huize Verwolde bij Laren ook open zou zijn en heel erg de moeite waard is en ook nog gratis dit keer. Na de koffie gaan we dus richting Laren en vinden de mooie oprijlaan met aan het eind een parkeerplaats. Een plaatselijke huifkar met een vrolijke koetsier staat ons op te wachten om ons naar het grote huis te brengen. Wat een landgoederen heeft de Achterhoek nog. Wat had de adel het hier toch voor het zeggen. Maar net als met de meeste is ook dit grote huis met prachtige tuin voor een symbolisch bedrag overgegaan naar het Geldersch Landschap. De laatste baron heeft de laatste 20 jaar in een boerderij op het Landgoed gewoond en nu woont zijn vrouw er nog. Op 81 jarige leeftijd is hij vorig jaar overleden en ligt hier op Landgoed Verwolde begraven net als meer familieleden waaronder ook zijn broer die voor de Engelse Inlichtingendienst werkte in de 2e WO. Hij werd verraden en is gefusilleerd. We krijgen een fantastische rondleiding en hebben daardoor een goed beeld hoe de adel de laatste twee eeuwen leefde. Geen wonder dat ze zoveel personeel nodig hadden. De gouvernante kamer, de kinderkamers, de slaapkamers waarin ze hun vrienden ontvingen, de maskerades die gehouden werden enz. Ook het sousterrain waar de dienstboden werkten is een blik waard. De keuken zelf verzorgt nu de koffie en thee die je op het terras kunt gebruiken en Niesje trakteert ons op koffie met een Verwolde koek. In Lochem hebben we rondgewandeld en bekijken de grote Kerk bekeken die ook open is. Henk en Anneke zijn hier indertijd getrouwd. Er is een soort ouderwets aandoende winkel met het opschrift: "Beter Hooiplukken in Lochem dan Spaanse Pepers halen uit de Oost".Daarover later! Deze dagen kan ik niet ophouden met vertellen aan Ben en Nies. Zoveel plaatsen met herinneringen zijn hier. Aan het eind van de middag gaan we met zn vieren naar Ben en Diny. Zo zee'j je mekare een paar jaor niet en zo twee keer in de wekke, zegt Diny. Op mijn verjaardag vorige week hadden ze Ben en Niesje ook al gezien. Heel gezellig! Wat een mooie plek, zegt Niesje als we wegrijden. We hebben nog één bezoek voor de boeg. De Rotonde in Vorden. Het eten is weer voortreffelijk. Doen we nog eens. O . wat we voor toetje hadden? Ben en Wim een Irish Coffee en Nies en ik tja . Een heerlijke coupe ijs.
Huize Verwolde
Bij Ben en Diny op het terras.
Joska lekker aan het werk. Vera vindt het allemaal best!
Nou je huid ziet er nog goed uit. Ik zie helemaal geen rimpels of zo. Doe je je wenkbrauwen zelf helemaal goed. O en je wimpers hoeven ook niet geverfd. Ik was het verjaardagscadeau van de kinderen aan het besteden. Jazeker bij Salon Els. Het werd een compleet verwenpakket. Het harsen was even wat minder, maar daarna kreeg mn 65 jarige gezicht een echte opknapbeurt inclusief scrubben, masker en massage. Heerlijk! Ze leerde me ook hoe ik me op een subtiele manier op kon maken en opgefrist kwam ik weer thuis. Dan denk je natuurlijk dat iedereen het aan je ziet. Nee hoor dat viel tegen. Foi wat buj late, sprak Wim. En toen ik over de complimenten begon die Els over mn gezicht zei, voegde Mark er aan toe:Je was er zeker voor de eerste keer . Klantenbinding hè. Met dat stel .... daar moet je nou de oorlog mee winnen. Maar ik zie het zelf wel en ik ga beslist over een paar maanden nog eens. En nu zijn we al weer een nachtje op camping De Boomgaard. Johan en Joke waren ook terug van hun weekje Beieren. Joke had de koffie al klaar en vanuit de tuin zwaaide ze met iets wits om ons te roepen. Kiek es an. Dee zwaait al met de witte vlagge, zei Johan gevat. Dee gif zich aover. Ik kreeg voor mn verjaardag zelfs nog een prachtige Mexicaanse stenen eend voor in de tuin. Er liggen allerlei tijdschriften in de recreatieruimte. Ook het blad Vrouw in de regio. Er stond een aardig artkel in over relaties. Marga Jansen geeft workshops aan stellen: Werken aan liefde. Nou heeft onze relatie al 43 jaar stand gehouden èn met plezier, maar soms denk je dat er misschien méér uit te halen valt. Dus las ik Wim wat tips voor. Misschien hebben jullie er ook wat aan: --Kijk elkaar regelmatig in de poppetjes van de ogen. --Maak door de dag heen lichamelijk contact: aai over de bol, arm om de schouders --Geef eens een compliment, ook voor vanzelfsprekende zaken. --En het allerbelangrijkste: maak tijd voor elkaar. Die eerste twee ....daar had hij geen moeite mee!
Een heuglijke dag was dat gisteren: buurman Jans was jarig èn het was de trouwdag van Piet en Marry! We hoorden al van Ben, de enige echte, dat Jans al dacht dat hij door Wim gebeld werd en gelijk over de hanen begon die een veilig heenkomen gevonden hadden. De stemmen van Wim en Ben lijken op elkaar! Of misschien hun taal? De hanen? Ja . Die hebben het onderspit moeten delven. Afgelopen vrijdag was Jans er weer en kreeg er drie van de vier te pakken. Hij kwam wel met verwondingen uit de strijd want de hanen vlogen hem letterlijk aan. Ook toen ze zaterdagmorgen opnieuw gevangen moesten worden int zwienehok bij Jans werd het een heel spektakel. Jans won! Maar ik heb ook een leuke mededeling. Eén kip is weer aan de leg. Eindelijk weer een echt scharrelei van eigen kip. s Middag was het weer de middag met Robin en Eva. Dit keer haalden we Evas vriendinnetje Amber ook op uit Sleen. Eva waarschuwde ons op weg naar Sleen al: "Dat wordt wel giebelen straks". Dat was niet te veel gezegd. Ze zaten nog niet op de achterbank of daar begon het al! Robin keek me aan en sloeg de ogen ten hemel, zo van . echt meiden hoe bestaat het! Ja jongens hebben heel ander lawaai wanneer ze met meer zijn. Jongens hoef je niet te zoeken. Je hoort al vanuit de verte waar ze zitten. En wanneer je niks hoort... kun je beter even gaan kijken. Ik spreek uit ervaring! Ik had er in elk geval gisteren geen kind aan. Robin heeft bijna de hele middag gras gemaaid. Hij kwam iedere keer stoer langsrijden met helm en gehoorbeschermers. De meiden wierpen zich op de ponys. Er werd getut, geborsteld en getraind voor zover je dat met een Shetlander kunt tenminste. Amber vond het ook allemaal geweldig. Ze was helemaal onder de indruk van de ruimte die we hier hebben. En Eva en Amber gaan reclame maken voor mn boekjes. Leuk!
De oude Hector houdt wel van een beetje tutten. Zo kan hij weer langs z'n lange pony heen kijken.
Shetlanders zijn heel eigenwijs. Hier helpt Eva een handje.
De najaarsopruiming om het huis is begonnen. In het voorjaar had ik al eens flink wat klimop weggehaald, maar nu wordt het nog rigoureuzer aangepakt. De groencontainer zit al vol en de takkenwal heeft een nieuwe groene laag gekregen. We hebben bij Mark en Jennifer gezien hoe lastig het is om de klimop van hun schuurdak af te krijgen. Alle restanten van die kleine taaie worteltjes had Mark met de hogedrukspuit aardig weg kunnen krijgen.. Nu ziet het er weer pico bello uit! Bij ons zat de klimop hier en daar al op de kozijnen en zelfs al op het raam. Dus Wim toog na het weghalen van de klimop in zn stoere gele tuinpak ook aan het hogedrukspuiten. Je ziet meteen ook de plekken waar het houtwerk weer geschilderd moet worden. Zo zie je van het één komt het ander. Wim is nog niet blij met zn pijnlijke armen. Hij slaapt al op een dikker kussen. Gelukkig voelt hij zich niet ziek of moe en conditie heeft hij ook wel, maar ja pijn wil je toch liever niet. Toen hij zondag bij het koffiedrinken na de kerkdienst iemand sprak en er over vertelde zei die:Iej mot es naor de Welkoop gaon veur de Osmonds witte ölie. Ik kenne dr ene die is dr helemaole van opeknapt. Het is een paardenmiddel tegen van alles, maar vooral tegen pijnlijke spieren bij paarden. Ja ik schoot ook wel even in de lach. Maandag ging Wim meteen. Nu masseer ik bij hem twee keer per dag 5 minuten zn bovenarmen en stukje schouder. Volgens mij zit er ook terpentine in..zo stinkt het. Ik ben héél benieuwd!
Behalve het indrukwekkende landschap van de Yorkshire Dales komt er nog wel meer herkenbaars voor in de serie van James Herriot. Vandaag werd James geroepen bij een boer die zieke schapen had. Ik zag de bek van het eerste schaap en jakkes de ellende van de lammeren vorig jaar kwam weer goed boven. De ziekte van Orff besliste James. Hier zeggen ze ook wel zere bekjes of bekschurft. Het is zon naar gezicht al die dikke blaren. Vorig jaar kregen we van iemand uit Erica een paar fleslammeren. Die ene zag er wel een beetje vreemd uit, maar dat was een kruising met een Drents heideschaap. Die bleek deze ziekte te hebben. Op een na kregen alle lammeren het. Allemaal fleslammeren die je dus veel aan hun bekje zit met je handen. Ik waste ze wel goed, maar na een poosje kreeg ik toch een plek aan een duim. Bah! Zelfs Wim kreeg een plek aan een vinger. De huisarts had het nog nooit gezien en zette de infectie op kweek. Ja hoor inderdaad: De ziekte van Orff. Hij zal wel geen schapenboeren in zijn praktijk hebben. De man van die lammeren waagde ook nog weer te bellen. Hij had nog meer lammeren in de aanbieding. Zelf hadden ze geen tijd voor fleslammeren. Toen ik vertelde van het cadeautje van de zere bekjes gaf hij als antwoord:Dat gaat toch vanzelf weer over? Leuk! Nee van hem hoef ik ze nooit meer. We hadden wel Beertje van hem. Die was blijkbaar immuun. Beertje was er één van een drieling die al wel een dag of 10 oud was, maar niet wou groeien omdat hij van moeders niet genoeg kreeg. Toen de familie Knol in juni Toska kwam halen vertelden we van de zere bekjes. Zij kenden het ook wel en waren zelf ook al wel eens besmet. Siebrand zelfs zo erg dat hij zn hele arm vol met blaren had. Nee schapen .is echt niet alleen rozengeur en maneschijn! En toch .!
"Heb je je rose pil al gehad? Ik hoor de sinaasappelpers draaien. Wim regelt het ontbijt. We zijn allebei aan de pil. Het worden er ook steeds meer. Vanwege de versleten knieschijven probeer ik Glucosamine. De huisarts vindt het de moeite van het proberen waard. Hijzelf en zn vrouw hadden ze ook uitgeprobeerd. Hij merkte geen verschil, maar zn vrouw wel. En warempel dankzij die Glucosamine , de wonderfiets èn het aquajoggen ben ik weer goed ter been. Maar nu dan de rose pil: de zgn KH3. Het zou helpen tegen veroudering, zowel mentaal als lichamelijk. Dat komt zo: Anda vertelde, toen ze voor 3 maanden op pad gingen naar Australië en Nw Zeeland, dat een groot deel van hun bagage bestond uit allerlei pillen. Ze willen net als iedereen graag gezond oud worden. Nu heeft Anda een tante die heel jeugdig en helder van geest is gebleven. Hoe krijg je dat toch voor elkaar, had ze gevraagd. Haar tante vertelde dat ze ook een heleboel pillen voor van alles en nog wat had geslikt, maar toen ze een keer een professor in het ziekenhuis sprak en hem de hele handel liet zien, bekeek die de verzameling eens goed en zei:Je moet het helemaal zelf weten .. de meesten doen weinig, maar die rose moet je maar blijven gebruiken. Bovendien had Wim voor zn verjaardag van Gerhard een geheugentrainer gekregen voor op de computer. Ik probeerde die Brainpower ook eens uit. Kom ik toch nergens uit . zelfs op het laagste level kon ik nog niet veel. Onze gesprekken gaan ook al vaak over Dinges iej wet wel We piekeren ons dan suf welke naam er ook al weer bij hoort en pas na een tijdje gaat het goeie geheugenlaadje open en weten we weer wie Dinges is. .Jaaaa.. je zou al gaan denken. Gelukkig heb ik een blogje gelezen van iemand jonger dan ik die dat ook had en al dacht aan Alzheimer of Dementie. De arts had haar goed onderzocht en gerustgesteld. Zolang je zelf denkt dat je het hebt valt het mee, zei die. Degenen die er echt aan lijden hebben het zelf niet in de gaten. Maar we zijn nu toch beiden aan de rose pil.
Zaterdagmiddag is een middag met Rick. Hij wil een nieuwe jas. Eindelijk vindt hij het tijd worden. Je kon hem na zes jaar wel uittekenen in z'n mosgroene jas. Alleen . het moet wel weer een Gaastra worden. We spreken van te voren altijd af bij Mickey, een restaurantje waar we ons thuis voelen en waar ze heerlijke cappucino hebben . ook belangrijk. Wies, tevens een buurvrouw van Rick, is hier de kok. Ik zit al buiten op het terras als Rick verschijnt. Hij doet eerst altijd net of hij me niet ziet, maar dat kennen we al. Wanneer hij eindelijk zit zegt hij: Hier binnen kom ik nooit weer! Je moet maar raden naar wat hij daarmee bedoelt. Heb je woorden gehad met Wies of zo, probeer ik. Pas als de serveerster een asbak bij hem neerzet, snap ik hem. Ze zien me ook niet in andere cafés, komt er dan uit. Sinds kort mag je nergens meer roken. Hij vindt dat maar betutteling. Wat later gaan we op pad, eerst maar eens naar Perry Sport. Geen Gaastra te vinden, maar wel andere sportieve jassen. Geen rood, beslist Rick. Dan springen alle stoplichten spontaan op rood als ik er aankom! Hij kijkt eens op het prijskaartje. Hij slaat bijna achterover 199. Ik heb het hier wel gezien en gaan naar ons vertrouwde adresje . Friends, eigenlijk Schomaker ,maar dan voor jongeren. Daar wordt hij altijd leuk geholpen. Inderdaad dezelfde jongeman is er en haalt op verzoek de Gaastra jassen op. Er is weer een rode bij die Rick met afschuw bekijkt. De bruine wil hij wel aan. En staat hem meteen heel mooi. Snel kijkt hij op het kaartje en zegt opgewekt: Nog goedkoper ook. We zoeken er meteen maar een mooie passende pet bij, want hij heeft zn favoriete Canada-pet op die zo smerig en vet is dat ik er beroerd van wordt. Hij wordt ook nog voorzien van een mooie wintertrui en dan heeft hij het helemaal gehad. We rekenen eerlijk samen af: ik de trui met pet en hij de jas. Hij tracteert me nog wel op een ijsje. Mmmm ! Die avond krijg ik het voor elkaar: ik mag Rick zn haar knippen. Het is nu zo lang dat hij er zelf ook flauw van is. Wanneer operatie De Hongerige Schaar zoals hij het noemt achter de rug is, kijkt hij tevreden in de spiegel en geeft me het grootste compliment dat ik ooit van hem heb gehad:Je moet een kapperscursus gaan volgen. De Canada-pet zit in de Biotex, want die mag nog niet weg, maar tegen half 9 gaat hij met nieuwe jas, trui, pet en kapsel op pad naar Jans en Geesje ,zoals altijd op zaterdagavond.
In Canada hebben ze genoeg honden . Hier op het "deck" met twee honden... Snowball en Angus. Ook Jannie is hier van de partij.
5-9-08 7 uur s avonds Henry en Tonny zijn veilig aangekomen. Ze hebben in Chicago wel veel vertraging opgelopen, maar ze zijn er. Die douanes zijn niet mis, zowel van de USA als van Canada. Toen we twee jaar geleden naar Canada gingen met Henry en Tonny werd Wim steeds gefouilleerd. Vanwege zn pacemaker mocht hij niet door zon detectiepoortje. We moesten de schoenen uitdoen,briefjes invullen, er werd een vingerscan en oogscan genomen - Chicago-. Canada wilde precies weten wat we kwamen doen, hoe lang en bij wie. Toen bleek dat we 6 weken zouden blijven, vroegen ze zelfs of die mensen wel zoveel ruimte hadden. Nou zeg!!!? Tonny belde vanavond. Bij hen is het ochtend natuurlijk. Straks gaan ze naar Fred en Gera koffie drinken en natuurlijk hun huis bekijken bij daglicht. Ze was er heel enthousiast over. Ze hebben een tuin .. zo groot hebben ze nog niet gehad. Het huis heeft bovendien twee balcons. Wasmachine en droger . Het is er allemaal al. Begin oktober komt hun inboedel, maar eerst moet er origineel Canadees bloemetjesbehang afgeweekt worden. Zo Canadees willen ze toch nog niet worden. Binnenkort zullen ze fotos mailen. Ik ben benieuwd. Nu zitten ze zolang in het huisje naast de liquorstore, oorspronkelijk van Freds moeder Jannie. Er is al vaak gebruik van gemaakt. Jannie zal straks ook wel komen, want haar boerderij in Brummen heeft ze verkocht. Zij blij Het is een boerderij waar ze met drie gezinnen in woonden. Jannie woonde in het originele voorhuis met opkamer en al. Er zat een echtpaar in het achterhuis èn een familie in het bakhuis. Ze heeft geluk dat ze de mensen er op tijd uit kreeg. Het is een prachtige plek, maar de nieuwe bewoners zullen het wel gaan renoveren. Dan gaat het nieuwe leven van de nieuwbakken emigranten Henry en Tonny beginnen. Ik weet nu al dat ze er geen spijt van krijgen
Drie jaat terug vierde Henry z'n verjaardag ook in Canada-- 28 juli
Hier zet Jans de schoorsteen op de Finse kota vast. Wim heeft wat hoogtevrees.
Buurman Jans was hier. Er moet wat ondernomen worden anders wordt het hier één en al haan. Gisteravond hadden we gezien waar de 4 grote hanen zaten. Nee vader haan zit onbereikbaar voor iedereen s nachts 10 meter hoog in de berkenboom, maar die 4 hè die zaten gisteravond en vannacht gewoon op de schutting. Maar hoe krijg je die te pakken? Wim had bedacht om een net te ggoien over de drie die helemaal tegen elkaar aan op de schutting zitten, anders heb je er één en de anderen zijn foetsie. Wim en Jans bespreken samen hun tactiek. Het is onder de hand helemaal donker geworden en de twee gaan gewapend met net, zaklamp en jute zak naar de plek. Ik ga nooit meer mee. Ik heb de boel al vaak verziekt door al gillend de zak los te laten als de haan er in ging. Huu . De rillingen gaan me nog over de rug wanneer ik er aan denk. Ie hoeft allenig maor die zak vaste te hollen, zei Wim, maar ik griezel er gewoon van. Nee de mannen zullen het samen even opknappen. Die eerste drie gaan mee! Even later komen ze binnen. Wat woj hebben Jans . Een rooigie of wil ie nog koffie. Jans houdt het bij koffie. De hanen, vraag ik voorzichtig. Ach, zegt Wim . Ik gooid'n et net dr niet goed aoverhen en foets waarn ze! Straks zuuke wiej ze nog weer op en probere wiej et nog een keer. Ik probeer echt om niet te lachen, maar Wim ziet mn vertrokken gezicht wel. Ja... lach iej maor....Ie hebt makkelijk praoten : Och kiek toch es wat mooi alweer een kloeke met kukens. Maor as ze operuumd mot wodden dan könne wiej dat opknappn. Na een half uurtje volgt de tweede poging. Even later hoor ik Jans met de tractor wegrijden. En? Wiej konnen ze niet weer vinnn. Mergen kump Jans weer. Nee vervelen hoeven we ons niet hier. Zondag komen Jans en Geesje barbecuen. Zulke buren moet je wel in ere houden.
Wat is er nu te melden op een gewone doordeweekse dag? Wim die weer in de clinch lag met zn zangprogramma? Mark komt tussen de middag langs en tussen de vele telefoontjes door wat is pauze?.... helpt hij geduldig pa Willem de boel op te slaan zonder dat het één en ander in de prullenbak verdwijnt. Samen op de fiets naar het dorp? In de bibliotheek ruil ik boeken en samen drinken we boven een kop koffie terwijl we wat tijdschriften doornemen. Wim is snel moe van lezen en zit al gauw te slapen. We bestijgen onze fietsen weer en nu gaat het naar Brüning, de fietsenhandel. Ik zeg:Die fiets doet een beetje raar kijk maar. Blijkt dat hij aangeeft dat hij zn eerste controlebeurt nodig heeft. Daar krijg ik me toch zon knalblauwe leenfiets mee met zon fietsdrager voorop. Net een bakkersfiets, maar dan zonder mand. Zonder mn e-bike en de wind tegen weet ik in één keer weer waarom ik die nodig heb. We puffen ik dan, even later uit bij buurvrouw Wielens. Want ze gaat morgen op reis naar de kleinkinderen in België. Geesje heeft haar net de krulspelden in gedaan. We zeggen gedag en wensen haar veel plezier. Thuis heb ik een leuke mail binnen van een mede- schrijfster van kinderboeken èn -schilder die graag wil weten hoe ik het aangepakt heb met het laten drukken van de kinderboekjes. Ook zij is al helemaal vastgelopen bij de uitgevers. Terwijl Wim lekker gaat koken mail ik haar wat mijn ervaringen zijn en wat ik tot nu toe ondernomen heb om ze aan de man te brengen. Ze is nu gewaarschuwd dat het veel energie kost. Bijna alle basisscholen en peuterspeelzalen in deze buurt en Vorden heb ik al gehad, maar er is bijna geen geld voor extraatjes. Misschien.... dram ik niet genoeg door om m'n werk aan te prijzen? De raad van de spontane eigenaresse van onze dierenspeciaalzaak: "Slijmen moet je, prijs ze de hemel in, ga er naar toe met een zelfgebakken appeltaart" wanneer ze het heeft over de winkels waar Ik ben Moniek èn Ik ben Scotty te koop liggen. Dat moet ik misschien nog leren.... Ha! Gelukkig zijn de kinderen die ik het verhaal van Moniek heb voorgelezen erg enthousiast en telkens wanneer ik de laatste zin voorlas: Mijn baasje vraagt: Wie wil er straks eenlief jongpoesje, stak ¾ van de klas de vinger op. Leuk hè? Ik heb veel medewerking gehad van vrienden en familie, maar ik heb de helft nog staan en ben me aan het beraden over wat ik verder nog kan proberen. Ik wou dat ik iemand had die de pr op zich zou willen nemen. Of....heeft iemand zomaar een helder idee?
Scotty op z'n nieuwe plek bij vriend èn bordercollie Kai. Dit is de voorkant geworden van Ik ben Scotty
In Ik ben Moniek vertelt onze eigen Moniek over haar leventje bij ons en de andere dieren.
Moniek
Dokter Harrie geeft haar een gipsen pootje
Bij de wei met de schapen en hun lammetjes
Wil je ook graag zo'n boekje voor de kinderen of kleinkinderen? Mail gewoon of kijk op de website www.hettysite.nl onder Kinderboekjes. Ik ben Moniek is voorzien van een echt kattenbelletje. In Ik ben Scotty vertelt één van de pups over z'n belevenissen vanaf dat hij geboren werd totdat hij zich op z'n gemak voekde bij z'n nieuwe baasjes.
"De computer doet het niet meer, slaat niks op de muis doet ook al het niet helemaal niks... niente ! Ik kom vanmorgen net thuis na het aquajoggen. Wim is bij het mannenkoor Valerius. De jonge flitsende dirigent Daniel Rouwkema trekt er stevig aan de touwtjes. Er zou vanmorgen hier thuis geoefend worden met een zangprogramma op de computer. Zo kan Wim zn eigen partij als 1e bas thuis alvast inoefenen. Albert was gekomen om hem te instrueren hoe het in zn werk gaat. Zijn ze net klaar en dan gebeurt het! Niks doet het meer. Wim weet normaal overal een remedie voor, maar computers . Gelukkig komt Mark tussen de middag. Blijkt hij één of ander ding te ver van de computer af te hebben liggen. Dat is even een pak van zn hart. Ik heb al een aantal concerten bijgewoond van Valerius sinds Wim daar zingt... met Ben en Niesje een kerstconcert en het kwam toevallig zo uit dat op die ene dag dat Berdena en Curtis met Ben en Diny bij ons in Emmen waren Wim meezong in het Bevrijdingsconcert. Er waren ook een aantal Engelse "bevrijdingsliederen" bij. Ze vonden het geweldig! Vanavond - dinsdag- is het de vaste oefenavond van Valerius. Vanmiddag, de eerste dinsdag van de maand, was ook het inzamelen van oud papier voor het goede doel- Valerius èn het milieu natuurlijk. Wim heeft twee aanhangers weggebracht... van de fa Wildkamp, Wielens, ons eigen en Marks oud papier. Hij doet het met plezier, Gisteravond was het oefenen met de Eemslander Shantys. Hij geniet er van, niet alleen van het zingen, maar van het hele sociale gebeuren er omheen. Bij de Shantys helpt hij met opbouwen en afbreken met één pilsje na. Ze hebben veel optredens en alle mannen zijn gek met hun nieuwe dirigente Henriette. Ze komt helemaal uit de klassieke hoek, zingt opera, maar geniet enorm van het enthousiasme van de Shantys . Vandaag zag en hoorde ik ze zingen op een dvd van een optreden in Haselüne en hoorde Wim solo zingen. Klinkt echt heel mooi! Hij is nu heel ontspannen wanneer hij solo zingt en daardoor komt het nog beter over. Nee Wim verveelt zich niks. Hij heeft tot zijn grote verdriet een paar keer verstek moeten laten gaan in de vakantie, maar zaterdag...... is hij erbij. Ze gaan optreden in Haulerwijk. Samen met de bus! Ja gezellig!
In Twente zijn nog veel zouttorens. Dit is een oude, maar die blijven wel staan omdat het een typisch beeld van dit deel van Twente is... richting Boekelo.
De tijd van de bramen is er weer. Ze staan gewoon naast de ponywei en ik ga er maar eens op af met een plastic zak. Niets is zo lekker als bramensap door de yoghurt. In de jaren dat er veel bramen zijn maak ik er sap van en vries dat in tot de vlierbessen rijp zijn. Dan maak ik er bramen/vlierbes/appelgelei van. In de tijd dat we nog in Hengelo woonden ging ik vaak op bramenjacht, soms met Marijke of Betsie, maar ook wel in m'n eentje. Wim vond dat helemaal niks dat ik zo buitenaf in mn eentje gewapend met bakjes en plastic zakken op pad ging. Om hem enigszins gerust te stellen nam ik dan kleine Laska mee, onze eerste gezinshond lief maar zeer waaks. Bovendien had ik een speciaal broodmes. Die ging mee in de fietstas voor je weet maar nooit. Zo struinde ik in mn eentje nou ja anderhalf de houtwallen tussen de weilanden van Twente af. Verbeeld ik me nou dat de bramen toen veel dikker waren of zou dat met het verschil in grondsoort te maken hebben tussen Twente en Drente? Marijke en ik verzonnen allerlei lekkere en gezonde recepten. We probeerden zelf zuurdesembrood te maken zo supergezond hè. Maar geen hond die het bij ons wou eten. Ook maakten we zelf yoghurt met een yoghurtplantje. Daar hadden we meer sukses mee. Ik had en heb nog het boek In Pot en Fles, waar je allerlei ideeën uit kon halen. Het was ook de tijd dat ik vaak in het voorjaar de bloemschermen van de vlier in een soort pannenkoekbeslag doopte en dan ging frituren. Alle kinderen in de buurt likten hun vingers er bij af. Nee de bramen hier zijn niet veel bijzonders dit jaar. De druiven Glorie van Boskoop zijn ook nog niet rijp terwijl schoonzus Anneke die in Lochem woont, hemelsbreed 100 km zuidelijker, ze al geoogst heeft. Afgelopen vrijdag waren Bertus en Marijke hier bij ons op bezoek. Marijke en ik beginnen te praten zo gauw we elkaar in de armen sluiten en we houden pas op wanneer we ze met Bertus in de auto de bocht om gaat. Net of de tijd heeft stil gestaan. Dat kun je soms zo hebben hè!
Dit werd de dag van Rick! Berend en José waren er nog eerder dan de jarige zelf! Sascha ging de hele tijd op onderzoek uit. Ze was nieuwsgierig wat er allemaal te zien is achter iedere deur of achter iedere bocht. Het is een echt buitenkind. Ze vond ook al gauw de serie poppen en sleepte ze mee naar buiten.
Dit is nou echt zon dag dat bijna alles tegen zit
.
Hallo..... met Ada Burgers. Even dacht ik nog dat iemand een verkeerd nummer gedraaid had
. Ken je dat? Jullie kennen ons wel
We zijn familie van Henry en Tonny en we hebben elkaar op hun feestje nog gezien. Er begint iets te dagen, maar een gezicht er bij
. Nee!
We hebben niet voor niets de fietsen meegenomen. Vandaag gaan we verder met de Monumenten. We beginnen maar in Hengelo( G) bij het Achterhoeks Museum 40- 45. Daar vind je alles wat er te vinden was over de 2e WO. Het begon toen Jean Kreunen als 12 jarig jongetje aan zijn opa vroeg wat dat toch voor helm was dat daar thuis lag. En van het één kwam het ander. De nu ong. 40 jarige Jean heeft een prachtig Museum opgebouwd dat begint met de verdedigingswerken aan de IJssel in 1939 en dat doorgaat tot en met de oorlogsbruidjes die met hun Canadees naar Canada vertrokken. Zelfs de originele vlaggen die bij de overgave in Wageningen hingen heeft hij te pakken gekregen. Indrukwekkend waren de verhalen die erbij hoorden. Er stond ook een bruidspaar uitgebeeld van twee mensen uit het verzet. De bruid droeg een bruidsjurk, gemaakt van de parachute van een Engelandvaarder die als spion weer gedropt was in de Achterhoek, vaak gevangen was genomen en weer ontsnapt, maar uiteindelijk één keer te weinig en toch gefusilleerd. Ze wisten waar de parachute verstopt was en hebben hem na de oorlog weer opgegraven.
Het was Open Monumentendag gisteren. Diny meldde ons al dat Huize Verwolde bij Laren ook open zou zijn en heel erg de moeite waard is en ook nog gratis dit keer. 
Een heuglijke dag was dat gisteren: buurman Jans was jarig èn het was de trouwdag van Piet en Marry!
Zaterdagmiddag is een middag met Rick. Hij wil een nieuwe jas. Eindelijk vindt hij het tijd worden. Je kon hem na zes jaar wel uittekenen in z'n mosgroene jas. Alleen
. het moet wel weer een Gaastra worden.
In Canada hebben ze genoeg honden . Hier op het "deck" met twee honden... Snowball en Angus. Ook Jannie is hier van de partij.
Wat is er nu te melden op een gewone doordeweekse dag? Wim die weer in de clinch lag met zn zangprogramma? Mark komt tussen de middag langs en tussen de vele telefoontjes door
wat is pauze?.... helpt hij geduldig pa Willem de boel op te slaan zonder dat het één en ander in de prullenbak verdwijnt.
"De computer doet het niet meer, slaat niks op
de muis doet ook al het niet
helemaal niks... niente ! Ik kom vanmorgen net thuis na het aquajoggen. Wim is bij het mannenkoor Valerius. De jonge flitsende dirigent Daniel Rouwkema trekt er stevig aan de touwtjes. Er zou vanmorgen hier thuis geoefend worden met een zangprogramma op de computer. Zo kan Wim zn eigen partij als 1e bas thuis alvast inoefenen. Albert was gekomen om hem te instrueren hoe het in zn werk gaat. Zijn ze net klaar
en dan gebeurt het!
