p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Hallo lieverds; ik probeer vandaag jullie lieve reactie's zo veel mogelijk te beantwoorden..Maar ik weet niet of ik het red. Zit in een situatie, dat me alles boven het hoofd lijkt te groeien...
Hoop dat het weer snel anders wordt; met heel veel lieve weekendgroetjes van Adrie.
Je ziekte een weg van heuvels en dalen; een vergissing of een genetische fout. Peinzend de Artsen en ongewenst falen. De timmerman met zijn lijkkistenhout.
Je dood; dan ongewenst en onvergetelijk; als die zonsondergangen in azuurblauw. Veel witte gezichten wat je aanschouwd. Kastelen die als kaarthuizen bezwijken.
Uit zwarte duisternis, een gapende muil; die zich dan onzichtbaar over je spreidt. Prooi van lijden; waaruit hij je bevrijd. Dan onverzettelijk; die oneindige kuil.
Je sterft; ook je Geschiedenis zal sterven. Maar ook schoonheid valt aan scherven. Zo het was; zo zal het nooit meer wezen; klaar om eeuwige schoonheid te verwerven.
Wens al de lieve bloggers een heerlijk Paasfeest...
Aangezien ik met de komende Paasdagen in Maasland(Midden-Delfsland) vertoef, en niet over een lap-topje beschik; maak ik middels dit berichtje er even melding van...
Ben afwezig vanaf Vrijdag 6 April t/m Woensdag 11 April...
Met veel lieve groetjes van Adrie.
Zie het haantje op de Kerktoren woest gaan draaien; wolken bezig; donkere somberheid te gaan stapelen. Een straathond ziet zich nu al wentelen in de plassen; Ook vogels dromen van plassen waar zij zich wassen.
Maar het zonnetje streelde ons; en doorbloeide harten; laten we weer wachten; en niet meer vallen in smarten. Min het zonnetje; die me lief door deze tijd liet zweven. Me opbeurde in mijn steeds somberder wordend leven.
Wil ook niet langer onder asociale ingrepen zuchten; en gaan leven; ver van de menselijke zoete genuchten. Zo riep ik; ,,Och God hoe erg zijn velen nu verblindt; zij die nu de afbraak ziet; en dat dan bijna nog bemind.
Van waar U vreugd; als men ouderen en zieken kruisigt; waar bleven jullie lesjes; geleerd in jullie geboortehuisje. Wij wachten met onmacht; hoe jullie maaien alles neer! En wat wordt dan ons huis? Zeven planken en niets meer?
auteur:Adrie.27.3.2012.
