Wedergeboorte.
Matth 13 v 37 en 38:
"Jezus antwoordde en zeide:
'Die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen; de akker is de wereld; het goede zaad, dat zijn de kinderen van het koninkrijk, het onkruid, dat zijn de kinderen van den boze' ".
Wij vinden hierbij nóg een omschrijving van 'wedergeborenen'. Wij kwamen al tegen, dat zij 'kinderen van God' werden genoemd. Nu heten zij ook 'kinderen van het koninkrijk'.
Wanneer Jezus hier spreekt van 'de Zoon des mensen', dan is dat een verborgen zelfaanduiding, die uitgaat van Daniël 7 v 13:
"...en zie!...met de wolken des hemels kwam iemand gelijk een mensenzoon; hij begaf zich tot de 'Oude van dagen'en men leidde hem voor dezen; en hem werd heerschappij gegeven en eer en koninklijke macht, en alle volken, natiën en talen dienden hem.
Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij, die niet zal vergaan, en zijn koningschap is een, dat onverderfelijk is' ".
Wat moet onze Heer Jezus Christus al in zijn opgroeien een bijbelvorser zijn geweest, dat hij deze vrij onbekend tekst uit Daniël kende. Wat zal het een ontdekking zijn geweest voor Hem, toen God Hem openbaarde, dat Híj 'die zoon des mensen' was.
En wat een schrander beleid om deze naam als schuilnaam te kiezen, zolang het nodig was, dat zijn majesteit enigszins verborgen bleef.
Maar dan die term: 'de akker is de wereld'. Wat een grootheid van denken, om op dat moment van zijn rondwandeling op aarde de hele wereld in alle menselijke generaties al te zien als zijn arbeidsveld.
En de nederige opstelling: Al is Jezus dan volgens Daniël de koning van de eeuwige heerschappij....toch geeft Hij hier al te kennen, dat hij ook maar- zélf en in zijn meezaaiende gelovigen - een nederig werktuig is, dat maar moet afwachten, wat er van zijn zaaien terechtkomt.
Maar het zaad, dat Jezus uitstrooit en dat- naast alle andere heerlijke dingen- ook verkondigt:
"Niet uit eigen kracht; dan is níets blijvends mogelijk....maar uitgaande van God: dan is alles mogelijk"....dat zaad zijn de kinderen van God, de kinderen ook van het zich steeds meer ontplooiende rijk van God; het rijk mede van 'de blijvende en vaste normen en waarden', naar de formulering waarvan tegenwoordig zo naarstig wordt gezocht.
Het rijk, dat naast alle onnoemelijk vele heerlijke dingen ook deze grondnormen beleeft:
- liefde, blijdschap , vrede
- vriendelijkheid, lankmoedigheid, (geduld)
- goedheid, trouw,
- zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
Het rijk, dat uitloop op 'de tempel van God, die onder de mensen is'; (Op 21 v 3).
Lieve vrienden en vriendinnen; voelen jullie deze normen en waarden al binnen in jullie groeien; wees blij en verheugd in den Here; het is opnieuw een aanwijzing, dat je kinderen van God bent, wedergeborenen.
Is het echter zo, dat je door de boosheid, die ook al in déze tijd ligt- en heus niet alleen in de volstrekte eindtijd- deze tijd met al die onderlinge bitsheid....dat je daardoor voelt, dat je liefde voor de medemensen aan het verkillen is, dat je blijdschap overwoekerd wordt door zuurheid en dat de onvrede over de 'dingen van alle dag', (nu weer Darfour), je uitzicht op de hemel verduistert, dat je vriendelijkheid verandert in een arrogante opstelling jegens anderen ...enz enz....wees dan waakzaam
Ik weet het, ik weet het: overal vandaan komen van die nare impulsen, die je lankmoedigheid en zachtmoedigheid, je zelfbeheersing en je 'goed willen zijn voor iedereen'...ja zelfs je trouw aan de Heer zwaar op de proef stellen...maar blijf Jezus' hand vasthouden en houd vast aan eeuwige normen en waarden.
Ger
|
