De gemeente in haar negende van elf functies, haar 'ONDERWIJS'.
Nú de volgende twee teksten, de volgende drie komen vanaf nummer 235 ( een beetje gerantsoeneerd, de studies worden anders 'per stuk'te groot)
Die twee teksten dus:
1 Petrus 1 v 22 en 23. Nu u gehoorzaam bent aan de waarheid, is uw hart gelouterd en kunt u oprecht van uw broeders en zusters houden. Heb elkaar onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart, 23: als mensen die opnieuw zijn geboren, niet uit vergankelijk maar uit onvergankelijk zaad, door Gods levende en altijd blijvende woord.
Matth 4 v 4. Jezus gaf de duivel ten antwoord: de mens leeft niet van brood alleen , maar van ieder woord dat klinkt uit de mond van God.
Gedachten bij 1 Petrus 1 v 22 en 23:
De waarheid is uit God. God is de waarheid. Jezus is niet alleen de weg en het leven, maar hij is ook: de waarheid. Een kind van God is uit liefde gehoorzaam aan God, Jezus en de Heilige Geest. - Zodra hij weer van een nieuwe richtlijn van hen op de hoogte is gekomen, - zo'n voorheen onzichtbaar gebleven aanwijzing tot zijn menselijke geest is doorgedrongen, haast hij zich om zich daarnaar te richten. Hij is gehoorzaam uit liefde en niet uit slaafsheid. Die gehoorzamheid brengt loutering van het hart teweeg. De groeiende liefde tot God brengt gaandeweg ook oprechte liefde tot de broeders en zusters teweeg. Je krijgt een steeds scherpere geestelijke bril op en leert ze niet meer te zien als 'toevalligen', die ook elke zondagmorgen naar de sam toekomen. Je leert ze zien als broers en zussen, die je vooruit moet helpen en die je ook weer hard nodig zult hebben om jóu in een zwak moment te ondersteunen.En dan geen gedoe meer van : "Hij of zij deugt niet", maar de wil om die ander vrij te maken van de infiltraties van de boze. Je hart hoort daarbij niet vervuld te zijn van allerlei baas- gespeel, zo van: "Ik zal het hem of haar wel eens goed zeggen", maar het moet alleen gevuld zijn met liefde.
Nu zult u misschien zeggen: "Dat haal ik nooit. God heeft een veel te hoge dunk van zijn en Jezus'volgelingen: - uit liefde gehoorzamen, gelouterd zijn - oprecht houden van...ja: onvoorwáardelijk liefhebben - ...met een zuiver hart; ook dát nog. God houdt te hoge standaarden aan voor de gemiddelde mens. Waar is de school, waar ik dit allemaal kan leren?!"
Maar dan geeft de Heer die school aan: Het is niet zo, dat je moet zitten wachten of de Heilige Geest je eens een keer wedergeboren doet worden. Nee.....de Heilige Geest is het water dat de jonge plant van de wedergeboorte begiet. Maar de levenskracht verkrijgt die plant door zich zeer geregeld, volgens een plan en doelbewust te laven aan de bijbel. Je wordt opnieuw geboren: - door het lezen van Gods onvergankelijke woord, want het komt van Hem, de Onvergankelijke - door het lezen van Gods levende woord , de bijbel, want die bijbel bevat alles, wat tot leven en godsvrucht dient - door het lezen van Gods altijd blijvende woord. De auteur is eeuwig en zijn boek blijft eeuwig, zoals zijn schrijver.
Gedachten bij Matth 4 v 4.
En ook in een woord van Jezus gaat het weer over 'schoolgaan'. Dat woord gebruikt hij in zijn titanenstrijd met de hem verzoekende duivel.
Zovelen leven alleen bij brood. Dat hoeft niet alleen het brood te zijn, zoals we dat allemaal wel direct herkennen. Het kan ook het brood zijn van allerlei amusement, dat onze ziel vult met allerhand liflafjes, die niet echt voeden in geestelijke zin. Vanmorgen werd er in de zondagmorgensam weer zo indringend gesproken over Joh 13 v 34:
" Ik - Jezus- geef jullie een NIEUW gebod, heb elkander lief . Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. 35 Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien, dat jullie mijn leerlingen zijn".
Dat was nu zo'n woord uit Gods mond, uit zíjn school, dat je echt geestelijk deed groeien. In 'de school van de Heer' wordt nu - als epiloog aan het eind van Jezus' eerste komst op aarde- uitgelegd, dat het oude gebod van de liefde in Jezus nieuwe zin krijgt. Straks is hij weg, zo legt hij uit, maar in zijn discipelen zal hij altijd doorleven voor de rest van de wereldbevolking. In de onderlinge verbondenheid van zijn discipelen en in hun hechte onderlinge liefde zullen die volken iets van de Heer Jezus herkennen Dat is nog eens brood, zo'n preek. En twee gemeenteleden brachten het door hen geleerde direct in practijk. Ik trachtte op mijn fiets te stijgen in de onverwacht begonnen hevige sneeuwval. Maar uit twee auto's werd geroepen: "Kom hier bij ons. Een man van jouw leeftijd hoort in deze gladdigheid niet zó naar huis te gaan; ín de auto en je fiets achterop". Ik had maar voor het kiezen. Gaan jullie ook zo'n onvoorwaardelijke liefde trachten te ontvangen ( om uit te delen) vanuit de genade van God. Diezelfde onvoorwaardelijke liefde, zelfs voor vijanden, die God ten toon spreidde door zijn hele hemel leeg te geven voor ons in zijn eengeboren Zoon en die Jezus ten toon spreidde, door zijn leven voor ons, vijanden, te offeren.
Het pogen in die richting houd je alleen maar vol door Gods bijstand, maar die is beschikbaar.
De gemeente in haar negende van elf functies, haar 'ONDERWIJS'.
Nú de volgende drie teksten, de volgende drie komen in nr 232 ( een beetje gerantsoeneerd, de studies worden anders 'per stuk'te groot)
Die drie teksten dus:
2 Corinthe 3 v 6. God heeft ons geschikt gemaakt om het nieuwe verbond te dienen, niet het verbond van een geschreven wet, maar dat van zijn Geest. Want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.
1 Petrus 1 v 22b en 23. Heb elkaar onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart, 23: als mensen die opnieuw zijn geboren, niet uit vergankelijk maar uit onvergankelijk zaad, door Gods levende en altijd blijvende woord.
Matth 4 v 4. Jezus gaf de duivel ten antwoord: de mens leeft nietr van brood alleen , maar van ieder woord dat klinkt uit de mond van God.
Gedachten bij 2 Cor 3 v 6. Dit is nu al de derde bijbelstudie over: onderwijs als een functie van de gemeente. Wij zullen dus deze teksten te toetsen hebben in hun functie als zodanig. Eerst deze tekst dus. Paulus is een leraar, die voor een klas met leergierige gelovigen staat. Hij geeft les, niet in Frans of Engels, maar in het nieuwe verbond. Er ís wel een oud verbond, maar dat is uitgeschakeld, afgedaan door dit nieuwe, alles overtreffende. Jeremia 31 v 31 verwees al naar dit nieuwe onderwijs, toen daar geschreven werd: " De dag zal komen- spreeekt de HEER- dat ik met het volk van Israel en het volk van Juda een nieuw verbond sluit". En ná Paulus zal Hebr 8 v 13 verklaren: "Op het monent dat God spreekt over een nieuw verbond heeft hij het eerste als verouderd bestempeld. Welnu, wat verouderd is en versleten, is de teloorgang nabij". Het Nieuw verbond, door Paulus en vele anderen gedoceerd, is niet naar de wet van Mozes. Die treft de zondaar dodelijk. Hij kan die wet immers niet houden. Het nieuwe verbond is het verbond van de genade. Daardoor maakt de Heilige geest een zondaar levend.
Nu dit aan jullie toegepast. Door het onderwijs, in de gemeente- als het goed is- gegeven , word je geschikt gemaakt voor de nieuwe aanpak. Er was een oude aanpak, maar die heeft nooit goed voldaan. Er was een wet, die je móest houden, maar niet kon houden, omdat die wet alleen de diepere bedoeling had je dorstig te maken naar de nieuwe lesstof, die je in staat zou stellen om God op de nieuwe manier te dienen. Ga nu niet zeggen, dat 'de wet' iets was van de vroegere Joden en dat je daar niets mee te maken hebt. Nee, het verraderlijke van die niet te houden wet was, dat je ten onrechte dacht, dat je hem wél kon houden en daardoor niet dorstig werd naar de 'komende bevrijder en vervuller' , terwijl je in feite aan het doodgaan was, geestelijk gezien. En die oude wet is er nog steeds, zij het ook in andere vorm. Als je bijvoorbeeld denkt, dat het alleen maar een kwestie is van hard handgeklap, enthousias meezingen, niet roken en zo nog een heleboel uiterlijkheden meer, dan ben je bezig met 'denken, dat je het wel goed doet'. Eigenlijk laat je dan 'eigen werk'een rol spelen en dat is dodelijk. Maar volg je het onderwijs van Paulus , dan word je geschikt gemaakt voor 'het laten leiden van je leven' door de Heilige Geest en krijg je dadelijk een diploma voor eeuwig, geestelijk leven inplaats van een diploma voor de eeuwige geestelijke dood. Heb nu toch gedaan met het oude verbond van zelfgenoegzaamheid, , dat versleten en verouderde , in feite wereldgelijkvormige gedoe. Erken, dat alles, wat je doet, aan de genade van God is te danken en dat je pas tot echt goede daden in Gods oog komt als je je overgeeft aan de naar het licht en het leven toestuwende kracht Van Gods genade. Maar, hoor ik vragen, hoe doen we dat dan. Altijd maar weer: gebed. Vanmorgen werd ik besprongen door allerlei gedachten, waarvan een oud brein als dat van mij zo'n last kan hebben. En in een vurig gebed vroeg ik God om hulp. En blijde, nieuwe, jonge gedachten verdreven die grauwsluier. Al ben je jong, gebruik die reddingsboei van het gebed maar graag en veel.
Lui, de stof is weer te veel. Twee teksten moeten overstaan.
De tweede twee van vier teksten uit het Nieuwe testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'goedheid'.
Eerst die teksten:
Efeze 5 v 8 en 9: Eens was u duisternis maar nu bent u licht door uw bestaan in de Heer.Ga de weg van de kinderen van het licht 9 Het licht brengt goedheid voort en gerechtigheid en waarheid.
Kolossenzen 3 v 12. - Omdat God u uitgekozen heeft, - omdat u zijn heiligen bent - omdat hij u liefheeft, moet u zich kleden: - in innig medeleven en in goedheid - in bescheidenheid - in zachtmoedigheid en geduld
Gedachten bij Efeze 5 v 8 en 9.
De apostel Paulus plaatst deze teksten in de context van een waarschuwing tegen gekonkel, dat in elke gemeente wel eens de kop opsteekt. Hij zegt hier eigenlijk:luisteren naar of zelf dóen van praatjes, die de kracht van de gemeente ondergraven is een werk van de duisternis. En daarvan weten jullie alles af, als voormalige heidenen. Maar denk je nu eens in: je hebt nu een ander bestaan. Je bent als het ware ingedompeld in en vervuld met de denkwijze van onze lieve Heer en Heiland, die een en al licht is. Je hebt niet alleen deel aan zijn licht, je kóestert je niet alleen in zijn licht, maar zelf ben je licht geworden. Je bestaat in Christus, Christus is je levenbron geworden. Hij heeft jouw aardse dood-bestaan gemaakt tot een hemels leven-bestaan in hém. En als je een kind van het licht bent, dan ga je de weg van de kinderen van het licht. En éen van de kenmerken van de 'kinderen van het licht' is hun goedheid. Dat begrip heeft als inhoud bijvoorbeeld: vriendelijkheid en weldadigheid. Maar goedheid kan ook betekenen: beantwoorden aan de verwachtingen van je maker, (Genesis 1 v 31). Goedheid heeft ook alles in zich van gerechtigheid en waarheid. Onze redding door Jezus heeft ons in beginsel in staat gesteld om al deze heerlijke dingen in ons karakter tot ontplooiing te brengen. Maar als we al in deze heerlijke uitgangspositie zijn gebracht, dan is aan ons de taak om dat ook vast te maken, te bevestigen,( 2 Petrus 1 v 10), in een levenswandel, die steeds meer daarheen leidt. Jullie kúnnen het en ik twijfel er niet aan, dat jullie het ook gaat dóen.
Gedachten bij Colossenzen 3 v 12. Wat een voorrecht, dat wij door God zijn 'uitgekozen'. Alle mensen worden door hem geroepen, zijn roep is uitgegaan over de hele aarde, maar wij hebben die uitverkiezing op ons zelf betrokken met onze vrije wil en die vrije wil is dan toch nog geen verdienste, maar altijd weer : genaxde, een van die onpeilbare raadselen, die wij niet kúnnen doorgronden en ook niet wíllen doorgronden, want wij hebben God zo lief, dat wij hem zijn 'eigenheid' gunnen. En het is genade, dat wij door die aanvaarde uitverkiezing nu als zijn heiligen beschouwd worden. Want God zíet ons reeds als zodanigen en het is onze taak om dat te verwerkelijken, waarvoor God ons ook weer als een voortstuwende kracht zijn genade wil geven. Hij koestert die heerlijke gedachten over ons, omdat hij ons liefheeft. Zo heeft- heel in het klein- een vader zijn zoon lief en die vader ziet in zijn zoon alle dingen, die deze jongen kan bereiken en hij stelt alle middelen daartoe beschikbaar. Een liefhebbende zoon zal zijn vader niet willen teleurstellen. En hoe zouden wij het over ons hart kunnen krijgen om God teleur te stellen!? Daarom moeten wij met liefde de kleding gaan dragen, die al voor ons klaar ligt, waar wij maar in hebben te stappen, terwijl de Heilige Geest gereed staat om ons er in te hélpen. En hier ziet u de deelvrucht van de Geest, goedheid, weer in andere aspecten: bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld.
Oefen je ook hierin, mijn jonge vrienden, evenals ik mij nog dagelijks hierin heb te oefenen.
De eerste twee van vier teksten uit het Nieuwe testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'goedheid'.
Eerst die teksten:
Romeinen 15 v 14. Broeders en zusters , ik zelf ben er van overtuigd, dat u inderdaad niets dan het goede wil, (NBG : dat gijzelf reeds vol van goedheid zijt) en dat het u niet aan kennis ontbreekt, zodat u ook in staat bent om elkaar terecht te wijzen.
Galaten 5 v 22. De vrucht van de Geest bestaat in ( o.a.)....goedheid.
Gedachten bij Romeinen 15 v 14:
Algemeen: aangezien ' goedheid' een deel van de vrucht van de Geest is, heb ik mij na een eerste onderzoek in mijn concordance al direct beperkt tot dit woord. De woorden ' goed' enz waren zo talrijk, dat ik mij in die veelheid niet gewaagd heb.
In deze tekst valt op, hoe voorzichtig- vriendelijk Paulus is tegenover deze gelovigen, die hij niet persoonlijk kent. Er is een vergrovend nederlands spreekwoord: "Met stroop vang je meer vliegen dan met azijn". Maar dat spreekwoord lijkt te duiden op onheilige, geveinsde vriendelijkheid met als 'verborgen agenda': het vangen van onwillige vliegen.
Maar Paulus is heilig, oprecht bemoedigend net als zijn grote voorbeeld: de Heer Jezus. Die sprak,vlak voor Golgotha, in het hogepriesterlijk gebed : "( de discipelen) hebben uw - Gods- woord bewaard...en ik ben in hen verheerlijkt"., (Joh 17 v 6 en 10). En dat terwijl de discipelen toen nog bijna alles moesten leren. Maar de Heer bedoelde kennelijk te zeggen, dat de discipelen rein waren, doordat zij zijn woord gehoord hadden; zij waren in een positie van reinheid gekomen, doordat zij met een oprecht hart de kern van zijn woorden in zich hadden opgenomen, (Johannes 15 v 3). Ze waren, om het met een duur woord te zeggen, 'positioneel 'rein'. Maar de hoge positie , die zij nu hadden, moesten zij nog wel in de practijk van elke dag bevestigen. 2 Petrus 1 v 10 zegt hierover: "Span u daarom in om uw roeping en verkiezing WAAR TE MAKEN".
( Een aards voorbeeld ter verduidelijking: Toen ik in 1957 voor het eerst op weg ging als rijksaccountant, gaf het hoofd van dienst mij deze 'peptalk' mee op weg: "Meneer Gerritse....vergeet dit nooit: u staat in volle rechte. U hebt alle gezag dát... en alle macht, díe elke rijksaccountant heeft. U mag inzage van stukken eisen. U mag alle inlichtingen vragen, die u in de uitoefening van uw ambt nodig hebt. Maar....u hebt nog geen ervaring. Ons hele bureau staat achter u om u te steunen in de eerste, moeilijke tijd. Maar uiteindelijk moet u zélf waar maken, dat u dit werk áankunt....en nu: op pad".)
Zo is het ook in het geestelijke. Vertaal deze toespraak maar daarnaar toe.
En zo zegt Paulus nu ook tegen deze romeinse Christenen, dat zij vol goedheid en kennis zijn, hoewel daar natuurlijk nog wel het nodige aan geschort zal hebben, getuige wat eerder in deze brief werd gezegd. Ook zij moeten nog veel van hun roeping en verkiezing waarmaken. Maar zij mogen al in die roeping en verkiezing gaan stáan en die heerlijke dingen in de practijk WAAR MAKEN.
Paulus zegt dus eigenlijk, dat zij al een van de gaven (kennis) en éen van de delen van de vrucht, (goedheid) hebben.
En zoals zíj de op hoger plan brengende woorden van Paulus moeten gaan waarmaken, zo ook jullie. Jullie hebben door het gelovig aanvaarden van de Heer Jezus en zijn heerlijke gedachtenvolheid in beginsel, ( positioneel) al goedheid als deel van de vrucht van de Geest. Op pad dus, en in de practijk die goedheid invulling geven, handen en voeten geven.
Maar hoe doe je dat: handen en voeten geven. Psalm 23 v 6 geeft een aanwijzing. Daar staat: NBG: Heil en gerechtigheid zullen mij volgen..." NBV: Geluk en genade zullen mij volgen...".
Het dient zó te worden, dat wanneer jullie een bijbelstudie gaan bezoeken en in de ' social talk' vooraf, onder de koffie, in gesprek bent geweest, iemand, die met de andere bezoekers naar de grote zaal stroomt om de bijbelstudie van de spreker van die avond te gaan beluisteren, van de ' gesprekken vooraf' al een prettige, door U gewekte indruk meeneemt: "Ik weet niet wat het nu precies is, maar van een gesprekje met hem of haar voel ik me altijd een beetje opgeknapt, tikje gelukkiger, meer zeker van de glimlach van genade van God over mijn leven, meer zeker ook van mijn roeping en verkiezing. Hè... dit blijft me bij, dit vólgt me als het ware. Zó'n avond kan toch niet meer stuk".
Gaan jullie daar een beetje heen leven om zó een brandende kaars te zijn. Denk om dat kinderliedje.... weet je nog hoe je het vroeger zong, toen je als hummeltje , met de andere schatjes de sam binnenkwam, allemaal in zo'n lief hansopje... een kaarsje torsend en zingend: " Jezus zegt, dat hij hier van ons verwacht, dat we zijn als kaarsjes, brandend in de nacht. En hij wil, dat ieder tot zijn ere schijn: gij in uw klein hoekje.... en ik in 't mijn". "Op pad", zei mijn hoofd van dienst tegen mij: "Op pad", zeg ik tegen jullie.
Galaten 5 v 22: Hier staan ze nog eens allemaal: al die partjes van de vrucht van de Geest. U kent ze; ik hoef ze nog niet eens in hun gezamenlijkheid op te lepelen. Maar wanneer we ze gaan beoefenen, zijn er soms van die glimlachjes van de Heer. Zo verzuchtte vandaag éen van mijn p.c.contacten: "Ach, meneer Gerritse , ik wilde wel, dat er meer tegen mij gesproken was in het verleden, zoals u nu tegen mij spreekt. Maar....het is te laat ...helaas..." Maar dan geef ik alle eer aan God en bid ik maar weer.
De gemeente in haar negende van elf functies, haar 'ONDERWIJS'.
Nú de volgende drie teksten, de volgende zes komen in nr 231 en 232 ( een beetje gerantsoeneerd, de studies worden anders 'per stuk'te groot)
Die drie teksten dus:
Romeinen 6 v 17.God zij gedankt: u was slaven van de zonde, maar nu gehoorzaamt u van ganser harte de leer, waaraan u zich hebt toevertrouwd.
Romeinen 12 v 2. U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.
Johannes 6 v 63. De Geest maakt levend, het lichaam dient tot niets. Wat ik ( Jezus) gezegd heb is Geest en leven.
Gedachten bij Romeinen 6 v 17. In de eerste van de vijf bijbelstudies, op het onderwerp "onderwijzing' betrekking hebbende, heb ik al gezegd, dat het hier niet gaat over 'aardige weetjes', maar om vorming, om het aanhouden van de juiste koers van denken.
In Romeinen 6 v 17 gaat het over 'de vorm van onderricht, die ons is overgeleverd'.(NBG). Aan die goede leer hebben wij ons toevertrouwd. , met als eindproduct van dit onderricht, dat wij geen slaven van de zonde meer zijn. Eigenlijk zijn wij door onze 'bekering van harte' overgeleverd aan een nieuwe meester, de Heer God, de Heer Jezus; zij geven ons die van ouds beproefde leer: - van verlossing en bevrijding, - van los komen en blijven van onze vroegere meester, de duivel, - van doop in de Heilige Geest, - van een diep weten, dat éen voor allen gestorven is en daarom zijn wij voor de zonde dood, ( 2 Cor 5 v 15). Voor al dit heerlijks mogen wij danken, want onze weg naar Gods heil berust niet op eigen inspanning maar op genade van God. Maar die heilsweg wordt pas realiteit, indien wij van harte daarmee instemmen en gehoorzaam blíjven. Dus ; even recapituleren voor jullie, mijn kostbare schatten: dit kan de gemeente doen voor jullie in voortdurend onderwijs door een schare van toegewijde predikers; jullie de weg van het heil voor ogen stellen: - je doordringen van de narigheid, waaruit je door Gods genade bent getild. - je leren juichen: "Ik zing van verlossing zo gaarne, verlossing door 't bloed van het Lam. Ik roem in zijn macht en ontferming, dat hij mijne schuld op zich nam...!" - je het nieuwe leven in de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God, ( Rom 8 v 21) vóorleven En zélf zijn jullie ook tot deze fijne taken geroepen.
Gedachten bij Romeinen 12 v 2. Weer dat heel nieuwe onderwijs, op hoofdzaken gericht, die ons denken, onze richting bepalen Allereerst : hoe kan men - óok - 'de wereld'definiëren: - er wordt daar een wijsheid verkondigd , die niet van 'de toekomende eeuw' is, maar van de tegenwoordige, ( 1 Cor 2 v 6) - er wordt daar alleen maar rekening gehouden met een machts- en krachtsverdeling, die nú bekend is. Van de krachten, die zich meer volkomen gaan openbaren in het duizendjarig rijk, is geen ´Ahnung´, (Hebr 6 v 5). - Met de innerlijk vernieuwdende leer van het Koninkrijk der hemelen, met zijn alle grenzen doorbrekende kracht wordt in het geredetwist van deze tijd geen rekening gehouden, (1 Cor 1 v 20)
Maar innerlijk vernieuwde mensen( 2 Cor 4 v 6) zijn verjongd door deze vernieuwing van hun denken, (Ef 4 v 23). Zij zijn niet meer verblind door 'de god van deze eeuw', ( 2 Cor 4 v 4). Die vernieuwde mens denkt bij ziekte niet meer als 'de mensen van deze wereld'. Hij heeft leren denken, of hij léert denken: "Heer.... - uw Geest woont in mij. - Mijn lichaam is uw tempel evenzo goed als de mijne. - Laat nu uw Geest deze ziekte genezen .....want u wilt alles wat goed is, welbehaaglijk en volmaakt. Al die schatten zijn er ook voor jullie om die door overdenking en 'doorbidden' jezelf toe te eigenen.
Gedachten bij Johannes 6 v 63. Net heeft Jezus een 'harde'uitspraak gedaan. Hij heeft gezegd: "( 56): "Wie mijn lichaam eet en mijn bloed drinkt, blijft in mij en ik in hem". Onder zijn toehoorders waren vogels van velerlei veren. Een aantal nam er aanstoot aan, zonder verder naar een uitleg te willen luisteren( 52), toen hij het even daarvoor iets minder cru had gezegd;( 51) "Ik ben het levende brood....wie eet van dit brood , ( van mij dus), zal eeuwig leven".
Maar de leerlingen , de trouwere volgelingen, vinden het ook maar moeilijk om Jezus'lichaam te eten en zijn bloed te drinken. Zij zeggen min-of-meer verholen,(61 ): " Dit zijn harde woorden, wie kan daarnaar luistern ?!"
Maar voor de 'welwillenden'heeft Jezus een geestelijke uitleg. Jezus brengt 'de Heilige Geest' binnen bereik. De wereld , ik had het bij de vorige vers-bespreking daarover- kan dat allemaal niet vatten. Als je Jezus'dood aan het kruishout, waar zijn lichaam werd verbroken en zijn bloed wegvloeide, voor jezelf als voldoening van jouw zondeschuld kunt aanvaarden, dan eet je geestelijk zijn lichaam en drink je geestelijk zijn bloed. De menselijke natuur zonder meer, het lichaam, kan daar niet bíj. En dat is nu zo'n geestelijke onderwijzing, die dieper gaat dan welke zielse lering ook kan gaan Willen jullie je ook zo laten leren.
Niet ongeduldig weglopen, zodra Jezus en God en de Heilige Geest weer eens zo raadselachtig lijken te zijn. Geduldig doorvragen, niet die sterke hand loslaten en er vandoor gaan. Dan komt dat 'diepere 'onderwijs.
De gemeente in haar negende van elf functies, haar 'ONDERWIJS'.
Eerst de eerste twee teksten, de volgende acht komen in nr 228, 231 en 232 ( een beetje gerantsoeneerd, de studies worden anders 'per stuk' te groot)
Die twee teksten dus:
Efeze 5 v 26. Christus heeft de gemeente liefgehad en heeft zich voor haar prijsgegeven, om haar te heiligen, te reinigen met water en woorden.
Romeinen 6 v 17. Maar God zij gedankt: u was slaven van de zonde, maar nu gehoorzaamt u van ganser harte de leer waaraan u zich hebt toevertrouwd.
Gedachten bij Efeze 5 v 26.
Allereerst dit, zoals Coos ook schrijft: Bij Bijbels onderwijs gaat het niet zozeer om de overdracht van informatie. Het gaat veel meer over vorming. Woorden richten onze gedachten en meningen.Steeds meer hebben we het woord van God nodig om de juiste koers van denken aan te houden. Nog even dit nader verduidelijken. Bijbels onderwijs in dus niet allereerst 'rijtjes leren'...... zoals vroeger bij Aardrijkskunde: Groningen, Veendam, Winschoten enz, of het Bijbels equivalent; ( de rechters): Otniël, Ehud, Samgar, Debora, Barak, Gideon...enz, ( schoon dat nuttig is om 'kapstokjes te hebben) .......maar richt zich direct op het innerlijk
We moeten- allereerst - ons laten wassen in het waterbad van het woord, NBG. In de NBV is dit dus: water en woorden. Als gemeente zijn wij losgemaakt van het kwade en apart gezet voor God. (Let op: ik volg in mijn optimistische woordkeus Paulus, die van elke gemeente wel wat goeds weet te zeggen. Zie bijvoorbeeld het hooggestemde begin van 1 Corinthe, terwijl er in die gemeente toch wel wat rechtgezet moet worden. Zo is het goed om medegelovigen, zo niet álle mensen in eerste aanleg te benaderen met opbouwende, blijde woorden. Wat 'correctiewerk' komt later wel).
Wij worden geheiligd of geheeld naar lichaam en ziel, dat is dus heel wat anders dan het op lager niveau best nuttige: Thola, Jaïr, Jefta. Want de richtlijn bij dit onderwijs, dat in de gemeente dient te worden gegeven, zijn zulke bijbelteksten als ( zie even later): We worden gedoopt 'in woord', dus dat woord is het element, waardoor de Christen gewassen en gedoopt wordt. God reinigt ook 'heidenen', door hun hart te reinigen door het geloof ( in het woord), (Hand 15 v 8 en 9). Jesaja vergelijk het woord van God met regen en sneeuw, die van de hemel neerdaalt, ( 55 v 10 en 11). En Paulus zegt in 1 Corinthe 6 v 11 tegen voormalige zondaars: "gij hebt u laten afwassen". Dit was geschied, doordat zij de prediking van de apostel hadden geloofd. In Titus 3 v 5 is sprake van ´het bad der wedergeboorte´, want we worden herboren door het levende en blijvende woord van God, ( 1 Petrus 1 v 23).
En zo heeft 'J.E.v.d.B.' nog een heleboel teksten opgezocht. Maar ik laat het nu maar hierbij.
Zoek, lieve jongens en meisjes, een gemeente, die jullie harten kan richten om de juiste koers aan te houden. En daarnaast is : Ibsan, Elon, Abdon, Simson, Eli en Samuel' toch ook wel nuttig. Maar...laat je bij elke mogelijke gelegenheid reinigen door het waterebad,. de constant lopende douche van het woord. Wat is er behaaglijker dan na de 'watergymnastiek voor ouderen'.... daar ben ik nu bij .... al dat chloor van je af te spoelen onder de douche. Er dwarrelt zoveel stof op ieder van ons neer. Jullie hebben de douche van het woord hard nodig. En een goede gemeente zorgt ervoor, dat er voortdurend die lafenuis is van wassen met water, bekleden met kostbare gewaden, sieraden schenken, Ez 16 v 8-14, enz. Ja, de gemeente....Jezus heeft er alles voor prijsgegeven om die te verwerven. Die gemeente kan ons zoveel schenken, dat ook wij best wel eens wat voor haar mogen prijsgeven.
Gedachten bij Romeinen 6 v 17.
Nee... ik laat het hierbij. De volgende drie maal drie teksten. Ik heb nu even wat algemene begininformate gegeven.
De vierde en laatste twee van 8 teksten uit het Oude testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'goedheid'.
Eerst die teksten:
Jesaja 63 v 7. Ik zal de liefde van de HEER gedenken en zijn roemrijke daden bezingen: alles wat de HEER voor ons heeft gedaan, de G0EDHEID die hij het volk van Israel bewees in zijn ontferming en onbegrensde liefde.
Psalm 18 v 36. U was het schild dat mij redde, uw rechterhand ondersteunde mij, uw woord maakte mij sterk, ( NBG: uw nederbuigende GOEDHEID maakte mij groot)
Gedachten bij Jesaja 63 v 7. Oorspronkelijk is deze tekst het begin van een aanroepen in grote nood van de Heer. Maar in het Oude Testament is het gewoonte om ook een 'gebed uit de nood'te beginnen met dankzegging en lofverheffing, omdat het oók de 'smekeling uit de nood' betaamt, de deugden van de Heer te verheffen. En zo wordt hier dan ook geroemd over: - de liefde en de grote daden, - de GOEDHEID en de ontferming van God. De eerste gedachte, die naar voor komt, is deze: als het vroeger de gewoonte was om altijd je ontboezemingen jegens de Heer te beginnen met een aanbidding in termen van lof ván de Heer, waarom zouden wij dan deze gewoonte ons niet eigen maken. Psalm 50 v 23 zegt immers: "Wie een dankoffer brengt, geeft mij (God) alle eer, wie zo zijn weg gaat, zal zien dat God redt`. Toen mijn vrouw vorig jaar van de trap viel, kwam deze tekst als eerste in mijn gedachten, toen ik bij haar neerknielde. En....God redde. Jullie hoeven niet precies zó te doen, wanneer je zelfs een ´gebed uit de nood´ begint met een lofprijzing aan God. Let wel: het hoeft zelfs helemaal niet zó,maar het is het overwegen waard.
Maar voor het overige: Gods goedheid wordt hier als een van zijn wezenskarakteristieken gegeven. En het is de bedoeling, dat wij gelijkvormig worden aan Jezus, die zélf zegt: "Wie mij gezinen heeft, die heeft de Vader gezien", (Johannes 14 v 8) En wij zullen dus ook op God gaan lijken.... voor zover dat aan eindige wezens mogelijk is ....in goedheid, die hier ook in verband wordt gebracht met ontferming en liefde en elders met genade en gunst en barmhartigheid, medegevoel met de nood van anderen. Hier ligt voor jullie een mooie taak, mogelijk geworden door de doop met Gods Geest.
Gedachten bij Psalm 18 v 36. Direct in het oog valt, dat in de NBV vertaald is als ' woord', wat in de NBG vertaald is als ' Nederbuigende goedheid'. Allereerst: ' nederbuigend' heeft natuurlijk niets te maken met ' neerbuigend'. God is geen arrogante leraar, die ' neerbuigend' tegen een leerling zegt: "Wel....dat heb je aardig geprobeerd". God lijkt eigenlijk op een lieve, wijze man, die op zijn hurken gaat zitten bij een kleuter om op het niveau van die kleuter met zo'n kind te spreken. Zo is als het ware God ook van zijn hoge, verheven troon gestapt en zit 'zogezegd' op de grond náast ons om via duizenden vergelijkingen en voorbeelden althans íets over zichzelf duidelijk te maken aan ons.
Wat is hij goed om helemaal in onze wereld af te dalen met zijn bijbel om ons te vertroosten en te bemoedigen en te onderwijzen. Daarin is hij zo echt het schild, dat ons redt van de leugens van satan en die sterke hand op onze schouder, die ons overeind houdt.
En zo mag ook onze taak zijn tegenover een wereld, die niets van God begrijpt. In die wereld afdalen zonder hautain te zijn en de heerlijke dingen van God zo goed mogelijk naar die wereld toe vertalen. Zó 'goed zijn' , dat is toch verukkelijk.
De derde twee van 8 teksten uit het Oude testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'goedheid'.
Eerst die teksten:
Psalm 68 v 10 en 11. U liet een milde regen neerdalen, God en schonk uw uitgeput land nieuwe kracht. Uw kleine kudde ging er wonen, in uw goedheid , God, gaf u het aan de zwakken.
Ps 145 v 7. Laat (geslacht na geslacht) de roem van uw goedheid verbreiden, uw gerechtigheid luid bezingen.
Gedachten bij Psalm 68 v 10 en 11.
God heeft in deze tijd.... en nu zie ik het ruim, te beginnen bij die opwekking in San Francisko, waar gelovigen voor het eerst ín tongen gingen spreken in 1900 ....een milde regen uitgestort over uitgeput land. Het geestelijke land was al zovele jaren zonder regen- van- boven gebleven. Toen ik in 1943 belijdenis deed, kreeg ik - zoals gebruikelijk- een belijdenisgeschenk: een doorwrocht boekje van een hoogleraar. Onlangs vond ik het, ongelezen gebleven. Het was onbegrijpelijk geworden. De hooggeleerde had dat dorre land, waar helemaal geen nieuwe impulsen binnenkwamen, nog maar weer eens omgeploegd om tóch iets nieuws te zeggen (Hand 17 v 21). Maar evenals Paulus toen in Athene opeens iets wérkelijk nieuws zei, zo sijpelde, opgehouden door de oorlog, in 1950 ook dat nieuwe in ons land door. En tegenwoordig is het geestelijke leven van ons, gelovigen zo heerlijk opgefrist door de milde regen van het ontdekken van Jezus' grote geschenk, God de Heilige Geest, met zijn gaven en vrucht. Dat uitgeputte, verdorde land heeft nu weer de kracht om frisse, gezonde ideeën voort te brengen. En als er nu staat ' uw kleine kudde' dan zeg ik daar ' amen' op. Temidden van die krioelende 7½ miljard aardbewoners is toch het aantal van degenen, die werkelijk het beloofde land binnentrekken, klein. Ach; laten we blij zijn, wanneer wij door Gods genade nu al mogen zien, wat ons werkelijk erfdeel is: de onzienlijke wereld, met satan daar uitgebonjourd. Wij weten in ieder geval dat in het duizendjarig rijk gejubeld kan worden met de woorden van Jeremia 31 v 34: "Men zal elkaar niet meer hoeven te onderwijzen met de woorden: 'Leer de HEER kennen', want iedereen, van groot tot klein, kent mij dan al- spreeekt de HEER".
Gods volk van voortrekkkers-door-genade is nu nog klein en zwak, maar in zijn goedheid geeft God zijn koninkrijk aan 'de zwakken'.
Over het begrip 'goedheid'kunnen we nu reeds zeggen: - dat het in verband staat met mildheid - en dat het vergezeld wordt van groeizame regen - en dat het kracht geeft om te doen ontwaken, aan alles, wat nog latente groeikracht heeft . - en dat het goed is om in 'het land van de toekomst' nu al te gaan wonen en dat 'goedheid' hiertoe aanspoort
Willen jullie anderen ook met mildheid en een regen van werkelijk verkwikkende en positiverende woorden en daden benaderen. En zouden jullie daar dan de bril van geestelijk gezond optimisme bij willen opzetten. Want uitgedroogde, door dorheid verscheurde grond kan dan opeens in heel korte tijd gaan groenen. En met honderden, al snel met duizenden trekken jullie op, zingende : "Wij zijn op reis nar huis.... Wij zijn op reis naar huis...!!! Zingend gaan wij, zingend gaan wij... NAAR ONS HUIS...."
Gedachten bij psalm 145 v 7.
Ach....ik heb mijn kruit al wel een beetje verschoten. Aan ons de taak om de roem van Gods goedheid te verbreiden en daarin zélf goed en zegenend bezig te zijn. Laten wij het overal doen weten, hoe positief God in ons allen is geïnteresseerd, hoe hij volkomen op ons betrokken is, zodat iedereen het weet: (Jeremia 31 v 20): "Is Efraïm niet mijn geliefde zoon, is hij niet mijn oogappel ? Telkens als ik over hem spreek rijst zijn beeld in mij op, dan raak ik diep bewogen. Ik móet mij over hem ontfermen - spreekt de HEER"
En laten wij onze gesprekpartners maar aanmoedigen om inplaats van 'Efraïm 'hun eigen naam in te vullen. Want dat mág !!!
De gemeente in haar achtste van elf functies, haar 'VOLHARDEN'.
Eerst de teksten:
Romeinen 15 v 4-6. 4: Alles wat vroeger is geschreven, is geschreven om ons te onderwijzen, opdat wij , door te volharden en door troost te blijven putten uit de Schriften, zouden blijven hopen. 5:Moge God, die ons doet volharden en ons troost geeft, u de eensgezindheid geven die Christus Jezus van ons vraagt. 6: Dan zult u eendrachtig en eenstemmig lof brengen aan de God en Vader van onze Heer Jezus Christus.
Galaten 5 v 22. De heer van de slaaf zei tegen hem: "Voortreffelijk....je bent een goede en betrouwbare, ( volhardende in trouw) dienaar. Omdat je betrouwbaar bent gebleken in het beheer van een klein bedrag, zal ik je over veel meer aanstellen. Wees welkom bij het feestmaal van je heer".
Gedachten bij Romeinen 15 v 5: Volharding: bij de Grieken betekent het: sterk in de richting van iets geneigd zijn. Wij , gelovigen, hebben er een ruimere betekenis aan gegeven. Volharding is een zaak van het diepste innerlijk, zo je wilt: een hartenzaak. Het is een krachtig besluit om vast te houden ondanks alles . Dat is geen sterke karaktereigenschap van sommigen. Altijd is er weer de genade van God . Hij is de God van volharding, degene die volharding geeft.
Het is zo goed om de bijbel te lezen van kaft tot kaft. Laatst overkwam het mij nog eens bij de lezing van Jeremia 31 v 20. Wanneer je geen orde hebt in je bijbellezen, wanneer je die orde niet volhardend zoekt en volhoudt, kom je daar ( in Jerenmia) niet zo makkelijk en mis je zo'n juweeltje als: "Is niet Efraïm mijn geliefde zoon, is hij niet mijn oogappel ? Telkens als ik over hem spreek rijst zijn beeld in mij op, dan raak ik diep bewogen, ik móet mij over hem ontfermen - spreekt de HEER". Daar heb je nu weer zo iets: 'wat vroeger geschreven is, dat is geschreven om ons te onderwijzen'. Toen ik dit las, door de genade van God, die mij volhardend maakte om ook het Oude Testament integraal te doorvorsen, putte ik daar zó'n troost uit. Ik maakte de tekst voor mijn eigen naam geschikt en werd gesterkt om te blijven hopen op de toekomst in de nabijheid van zo'n liefhebbende Vader. Doen jullie dat ook maar eens. Maar....die God van tóen is ook de God van nu. Nog geeft hij aan de mensen in de gemeente ieder afzonderlijk de kracht om te volharden in het geloof aan en van Jezus en al die afzonderlijke volhardingen maken de gemeente heerlijk sterk. Dat wordt ook van ons gevraagd door Jezus, die wil, dat zijn gemeente gereed komt voor de grote bruiloft. 6:En het hoogste doel blijft toch eigenlijk eendrachtig en eenstemmig lof brengen aan God de Vader.
Volharding leidt tot ' onwankelbaar vasthouden van de belijdenis van wat wij hopen, (Hebr 10 v 23). Volhardende individuele gelovigen vormen tezamen een volhardende gemeente, die steeds meer eenswillend wordt en eensgezind. Zo maken wij het grote plan van God mogelijk, dat heerlijke plan van een gelouterde mensheid, die haar doel bereikt heeft en gezeten is naast God en Jezus in hun troon, die ook onze troon is.
Gedachten bij Matth 25 v 21. Wat zal het toch heerlijk zijn om uit de mond van de Heer te horen: "Voortreffelijk.....jij ben een goede en betrouwbare dienaar".
Er ligt een verbinding tussen trouw en volharding. Trouw kunnen wij wel vele jaren zijn. Maar om daarin te volharden onder alle omstandigheden door...... Neem nu eens het overbekende verhaal van Elia ná de Karmel. Dáar volop in de dienst van zijn God. Maar daarna, wanneer blijkt, dat het toch geen beslissende doorbraak geeft in de gezindheid van zijn volk die uitputting en het ' er de brui aan willen geven'. Laatst ontmoette ik een dappere voorganger , die tegen mij zei: "Ik ben opeens zo moe Ger. Ik kan er zó naar verlangen om in een achterste bank als een onopvallende gelovige zogezegd ' onder te duiken' ". Deze gelovige heeft weer troost ontvangen om te volharden en het is met hem:' still going strong'. Maar jullie kunnen later ook ergens zo'n doodmoede man langs de kant van de heilsweg ontwaren en dan mag je hem moed inspreken om te volharden op de weg, die naar de zaligheid voert. En ik wens jullie toe, dat jullie op al die momenten, dat het 'trouwe slaaf zijn' even heel moeilijk is, een vriend vindt, die je bemoedigt, zodat je weer volhardend , met knieën, die niet meer knikken, (Jesaja 35 v 3), verder gaat met het belopen van die heilsweg.... met aan het eind dat woord: "Voortreffelijk...!...omdat je betrouwbaar gebleken bent in het beheren van een klein bedrag , zal ik je over veel meer aanstellen. Wees welkom bij het feestmaal van je heer".
En wat is dat 'kleine bedrag' van nú: het staan in je gemeente als een rots in de branding, die volhardt om de volharding van de gemeente te bevorderen.
De gemeente in haar zevende van elf functies, haar 'TOEGEVOEGD WORDEN'.
Eerst de teksten:
Matth 16 v 18: En ik zeg je: jij bent Petrus, de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet kunnen overweldigen
Handelingen 2 v 47. De volgelingen van Jezus loofden God en stonden in de gunst bij het volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden.
1 Petrus 2 v 4 en 5. Voeg u bij hem, bij de levende steen die door de mensen werd afgekeurd, maar door God werd uitgekozen om zijn kostbaarheid, 5: en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijke tempel. Vorm een heilige priesterschap om geestelijke offers te brengen, die God, dankzij Jezus Christus , welgevaliig zijn.
Gedachten bij Matth 16 v 18: Het is goed om toegevoegd te worden aan de gemeente, doordat je toewijding in je hart hebt en verantwoordelijkheid opneemt. Er zit een duidelijk hemels element in de groei en totstandkoming van een gemeente. Je eigen houding behoort er een te zijn van beschikbaar zijn en zoeken en blijven zoeken hoe God je wil gebruiken. Met de anderen gemeente-zijn gebeurt op basis van vrijwilligheid en toewijding aan een hogere zaak Anderzijds is het 'toegevoegd worden'ook een duidelijke hartenzaak. Je weet je plekje en er is een gezond 'mijn'gevoel: dit is 'mijn'gemeente. Hier hoor ik bij. Heb je Jezus lief, dan heb je ook zeker lief, wat hij liefheeft.
Petrus was zo'n man, die Jezus lief had. En toen hij eindelijk als eerste zei, wat velen van de andere apostelen in hun hart voelden, maar nog niet onder woorden wisten te brengen: "Jezus...zoon van God....DE zoon van God", werd onze Heer daar helemaal lyrisch van. Eindelijk iemand, die UITSPRAK, dat hij het doorhad. Hij aanvaardde als eerste het 'ambt van alle gelovigen': erkennen van de absolute grondregel van het geloof van Jezus: "Jezus Christus....God en mens....verlosser", (ichtus). En op die belijdenis , op dat 'ambt' bouwt Jezus zijn gemeente. God schept ambten . geen ambtsdragers. Die ambtsdragers zijn sterfelijk, het ambt is blijvend. Petrus is gestorven. Nu wordt zijn ambt ingevuld door een steeds grotere en steeds 'zich verversende'schare, die geen duimbreed van deze grondwaarheid afdoet, die waarheid, die hartenzaak is geworden. En op die grondwaarheid, dat Christus maar niet een sympathieke vent is geweest, die diepe dingen zei, maar dat hij IS: 'God en mens', is de hele gemeente verrezen , zoals we die tegenwoordig kennen, die trouwe kern van met het hart betrokken 'palstaanders'. En wat het dodenrijk ook probeert om er het leven uit te halen, niets lukt. De meest subtiele praatjes van de duivel en de door hem misleiden zullen er nog niet in slagen, de ' vasthouders-in-liefde door die vreselijk poorten naar binnen te slepen.
Gedachten bij Handelingen 2 v 47. Volgelingen van Jezus zijn geen drammers, die ' rechthaberisch' hun stellingen aan anderen 'door de strot duwen'. - Zij hebben het veel te druk om God te loven door middel van hun onderlinge liefde, die zich verbreidt over de hele mensheid, nabij en ver - zij loven God ook met hun diepe, innerlijke vreugde, die van hun wezen afstraalt, terwijl anderen miezemauzen over hun verminderende koopkracht - ze loven God door hun innerlijke vrede, terwijl de hele mensheid wel lijkt te 'stikken' van onvrede - ze loven God door hun vriendelijkheid, die verrast door een gebrek aan gehaaide assertiviteit, laat staan agressie. - zij loven God door hun goedheid, trouw, geduld, mildheid en zelfbeheersing temidden van al die ontrouwe, ongeduldige, vlijmscherpe, kruidje-roer-me-niet's. - en wanneer de medemensen dan verrast opkijken en hun gezelschap zoeken....dan zijn er ook nog de woorden, die weer op een andere wijze heel die heerlijke schat van begrippen verbreiden. En dan is het weer de Heer.... die in zijn genade dat alles aan hen gegeven heeft, .....die- ook weer door genade- die anderen bewust maakt, dat hun toestand erom vráagt om daaruit gered te worden.
Gedachten bij 1 Petrus 2 v 4 en 5. O...onze dierbare Heer. Wat lijkt hij als de ene druppel water op de andere op zijn Hemelse Vader, die het in Jeremia 31 v 20 zo líef liet zeggen: "Ben jij, mensenkind, niet mijn geliefde zoon, ben jij niet mijn oogappel ? Telkens, als ik over jou spreek rijst jouw beeld in mij op, dan raak ik diep bewogen. Ik móet mij over jou ontfermen"
Bij zo'n Jezus móet je je toch wel wíllen voegen. Een fundament, die leven is en leven brengt en tot leven wekt. Om toch samen met hem in zijn heerlijke, geestelijke huis te wonen... om helemaal bij dat huis te horen als een bouwsteen, een levende bouwsteen. Laat de mensen maar zeggen, dat je - zoals ze dat soms zo grof kunnen uiten-: "best eens een keer keihard op je bek zal vallen...om dan hardhandig genezen te zijn van je 'gedweep' ". Ze keuren Jezus af...ze zullen jou afkeuren.... zojuist heb ik mensen geshetst, die bij je willen horen, omdat ze gered willen worden. maar helaas zien anderen dat niet of nog niet ...... maar God keurt jullie goed. Hij kiest jullie uit om jullie- ook weer door hem gewerkte- kostbaarheid. En in die tempel, deel uitmakende van Gods tempel, leer je steeds beter om God aanbidding en lof te offeren, die God herkent, doordat jouw geloof in Jezus eraan ten grondslag ligt.
Jongens en meisjes; wat een positieve levensvulling. Die vulling heeft mijn denken verjongd. Maar jullie zíjn zelfs nog jong. Hoe ' jong' en levenskrachtig en levenlustig gaan jullie wel niet worden! Toegevoegd worden, zó je nieuwe identiteit gaan beleven, niet meer vragen: "Wie ben ik nu eigenlijk", maar weten wie je bent in Christus.Wat een zaligheid.
De tweede twee van 8 teksten uit het Oude testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'goedheid'.
Eerst die teksten:
Psalm 27 v 13. NBV: Mag ik niet verwachten de goedheid van de HEER te zien in het land van de levenden ?!
NBG: O....als ik niet had geloofd des HEREN goedheid te zullen zien in het land der levenden!
Statenvertaling: Zo ik niet had geloofd dat ik het goede van de HEER zou zien in het land der levenden, (ik ware vergaan).
Psalm 65 v 15. U kroont het jaar met uw goede gaven,(NBG: van uw goedheid) waar uw voeten gaan, druipt het van overvloed.
Gedachten bij psalm 27 v 13: Eigenaardig is, dat de NBG en de Statenvertaling iets in deze tekst leggen van een hevige gemoedsbeweging, alsof de spreker de zin eigenlijk niet durft af te maken...hij kan zich het verschrikkelijke van dit manco niet indenken.
In de NBV is dit allemaal wat 'gladgestreken', net als in de N.I.V, een belangrijke Engelse bijbelvertaling. Ik wil me eerst bepalen bij de NBV. Inderdaad mogen we verwachten, de goedheid van de Heer te zien, nog in dit aardse leven. God heeft daar alles voor gereed. Door de nu helemaal voltooide bijbel, door al die in het Nieuwe Testament doorgebroken ontdekkingen van 'wedergeboorte' en 'doop in de Heilige Geest' staan wij nu zoveel sterker dan de mensen uit het Oude Verbond. Ik weet wel, dat ook tóen werd gejubeld: "Uw volk staat klaar op de dag dat u ten strijde trekt. Op de heilige bergen, uit de schoot van de dageraad, komt tot u de dauw van uw jeugd". Maar toen ik vanmorgen in de sam tien prachtige jongelui zag zegenen voor nieuwe taken, zag ik dit oude beeld toch heerlijker nog dan tóen vervuld,. Zovele van hen kende ik als 'geestelijke kanjers'.
Jullie ook...jullie...ik heb al zoveel met je meegemaakt; ik weet dat ook onder jullie er zijn,die 'in heilige feestdos van geestesgaven en geestesvrucht' oprijzen uit de schoot van een nieuwe, hoopvolle dageraad.
Maar toch een enkel woord over het afgrijzen, zoals dat in oudere vertalingen verwoord wordt. Inderdaad; wanneer wij de feestdos, als bovengenoemd, niet aandoen, dan wordt het zien van 'de goedheid van de Heer' bemoeilijkt door de rookgordijnen van alle verwarringen, die door talloze nieuwe technieken en problematieken tot ons komen. Laat je niet afleiden.
Gedachten bij psalm 65 v 12. God komt de lof toe voor alle goedheid, die er is, ondanks alle narigheid, die de duivel over de mensheid uitstort. - God is het, die de de zonden wegneemt, 4 - God is het, die ons roept om in zijn heiligdom te wonen, 5 - God is het, die de bron is van onze hoop, 6 - God is het, die het geweld van die 7 miljard mensen leidt naar een grote oplossing, 8 - God is het, die gejuich doet losbarsten over de hele wereld, wanneer de ongerechtigheid verdwijnt, 9 - God is het, die de planeet gaat zegenen met nieuwe verwachtingen 10 - God is het, die zijn tijd van voorspoed doet aanlichten, nu onze Heer Jezus Christus zich gereed maakt om tot ons terug te keren en dan voorgoed. - God is het, die in zijn goedheid zegen gaat verspreiden, in tijden, die komen gaan.
Om die tijden te beleven, roep ik jullie op om je te oefenen in zijn goedheid, die ook door jullie kan worden uitgestraald.
De eerste twee van 8 teksten uit het Oude testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'goedheid'.
Eerst die teksten:
Nehemia 9 v 25. ( De Israelieten, na de woestijn-tocht van veertig jaar, eindelijk gesettled in het beloofde land) aten, raakten verzadigd en werden vet , ze baden in weelde door uw grote goedheid.
Psalm 25 v 7. Denk niet aan de zonden uit mijn jeugd, HEER, maar denk met liefde aan mij en laat uw goedheid spreken HEER.
Gedachten bij Nehemia 9 v 25.
In het Oude testament is eigenlijk alleen maar sprake van goedheid vanwege de Heer. Over goedheid van mensen wordt wel gespróken, maar bij het door mij geselecteerde woord 'goedheid' tref ik daarvan niets aan....wel bij goed doen en zo. Maar ik moet mij beperken en dat doe ik dan op deze manier.
Hoe ging dat met de Israelieten. Nog lang nadat zij in het beloofde land, (Israel) waren binnengekomen en daar ruimte hadden gekregen, leefde de herinnering aan alles, wat gebeurd was, door. Het manna in de woestijn, de gerichten, waarbij een hele generatie te niet ging, de doortocht door de Jordaan, de wonderen tijdens de strijd, het duurde lang voordat die herinnering verflauwde. (Rechters 2 v 7): "Zolang Jozua leefde, had het volk de HEER gediend. Ook na zijn dood waren ze de HEER blijven dienen, zolang de stammen werden aangevoerd door Jozua's leeftijdgenoten, die getuige waren geweest van de grootse daden, die de HEER voor Israel had verricht".
Maar zoals we lezen in Nehemia 8 v 26 werd het daarna al gauw ellende, terwijl daarvoor , toen ze nog trouw waren, zij Gods GOEDHEID ervaarden.
En hier komt dan toch uit het Oude testament een les voor ons.
Velen van jullie zeggen nog vol dankbaarheid: "Dat waren mooie tijden, toen ik onder die predkingen van vurige voorgangers bij Gods goedheid werd bepaald. En dat feest gaat nog maar steeds door. Telkens kan ik weer terug naar die voortrekkers, die overal nog dezelfde vurige prediking hebben". Maar toch is er een gevaar. Niet, dat ik nu de spelbederver wil zijn, die altijd met dat handje staat te zwaaien. Maar.....de slijtage van het leven maakt je vergeetachtig. En als je niet voortdurend in de weer bent om met de Heer Jezus vooruit te komen.... ook al gaat dat dan vaak met'twee stappen vooruit en éen stap achteruit', .....dan komt de tijd van het stilstaan en in feite achteruitgaan, met opstand en rebellie, wetverachting en lastering,(v 26) met uiteindelijk : de slavernij onder satan teruggekeerd, (27)
Maar ik heb goed vertrouwen, dat velen van jullie vooruit zullen blijven snellen. Wij weten tegenwoordig zoveel meer dan de Israelieten van toen, vatzittende in de veel wredere tijden van destijds. Zij konden niet anders dan nog een beperkte blik hebben. Wij hebben , na het grote woord van Jezus: "VOLBRACHT' en zijn grote geschenk van de Heilige geest, zoveel meer ontvangen dan zij.
Gods goedheid blijft voor eeuwig. Wij streven er naar om die goedheid ook tot ontwikkeling te brengen in eigen leven Gods genade stuwt ons altijd maar door naar grotere hoogten.
Gedachten bij Psalm 25 v 7. ´Zonden van de jeugd´....ik heb jongens en meisjes gekend, die in de onbezonnenheid van hun tiener- en -'early twen´jaren enorm slecht bezig waren. Sommigen verwensten hun ouders op manieren en met woorden, die ik nog nooit had horen gebruiken, die wel héel ver afweken van het vroeger al erg gedurfde `mijn ouders begrijpen mij niet`. Toen jullie je ' met je ziel' bekeerden en later met je 'menselijke geest', wat jullie wedergeboorte was. en jullie ook de vreugde van de doop in de Heilige Geest ervaarden, toen raakten voor jullie de ' zonden van de jeugd', welke die dan ook geweest mogen zijn, geleidelijk aan gedaan en werden jullie omkoesterd door Gods liefde en goedheid. En ook jullie kan het gebeuren, dat die liefde en die goedheid blijven spreken, wat ik van harte hoop. Ook hier geldt: " (Jezus zegt)Niemand kan ( mijn gelovigen) uit mijn hand roven", (Johannes 10 v 10). Maar je kunt wel zélf uit die hand weglopen door onachtzaamheid bijvoorbeeld. Laat niet gelden, waartegen Openbaring zo waarschuwt in 3 v 7: " ( Jezus zegt): ' Houd vast aan wat gij hebt, dan zal niemand u de lauwerkrans kunnen afnemen' ". Vasthouden kinderen.Je hebt goud in handen
De gemeente in haar zesde van elf functies, haar GETUIGE ZIJN
Eerst de teksten:
Handelingen 1 v 8: Wanneer de Heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen en van mij getuigen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.
Handelingen 6 v 7. Het woord van God vond steeds meer gehoor, zodat het aantal leerlingen in Jeruzalem sterk groeide; ook een grote groep priesters aanvaardde het geloof.
Handelingen 5 v 13. Ofschoon niemand zich daar, ( in de zuilengang van Salomo) bij hen durfde voegen, sprak het volk vol lof over hen.
Handelingen 19 v 28: Bij het horen van deze woorden....( die lui bedreigen onze broodwinning)ontstaken zijn (Demetrius, de zilversmid) toehoorders in hevige woede en barstten los in geschreeuw: "Groot is de Artemis van Efeze".
Algemeen: Getuigen is een opdracht, waarbij het wél vooral gaat om wat je BENT, niet om wat je ZEGT of DOET. Getuigenis is soms in gezamenlijkheid: - samen in gebed - samen de Heilige geest ontvangend - gezamenlijk getuigenis; in Handelingen 2 uitgesproken door Petrus.
Gedachten bij Handelingen 1 v 8. Jezus stelde allereerst een voorwaarde: "De Heilige Geest moet allereerst over jullie komen". Dan pas zouden zij kracht krijgen. Dit betekent niet, dat zonder vervulling met de Heilige Geest er alleen maar een dadenloos afwachten is, hoewel Jezus dat wel in dit speciale geval zei: " Afwachten. Hij komt spoedig"(5). Want dan zou er in de afgelopen eeuwen niets hebben kunnen gebeuren. En we danken God voor wat er allemaal ís gebeurd. Maar écht sterk en efficient word je toch pas, wanneer de Heilige Geest in je hart woont. Maar je kunt ook niet zeggen: "De Heilige Geest ís toch úitgestort. En ieder gelovige heeft hem toch automatisch". Handelingen 8, 10 en 19 leren, dat het een bewuste aparte keus is; 8,(Samaritanen), 10, (Cornelius) en 19, ( de twaalf in Efeze) en geen automatisme . De kracht van de Heilige Geest is wél nodig, (4 v 33) En met kracht spraken de apostelen en later ook de door hen toegebrachten namens Jezus over al wat ze gezien en gehoord hadden en waarvan ze zélf overtuigd waren. En ze zijn uitgezwermd over Jeruzalenm in een poging om alsnog , zoals ook de opdracht van Jezus was, de Joden te overtuigen. En verder ging het ....en verder.
Ook júllie taak: - in de best mogelijke conditie komen: vervuld met Gods Geest. - met zijn kracht bekleed, elke hoon en spot aankunnen. Daarbij niet wachten, tot de Heilige geest je helemaal vervult. Zodra je bespeurt, dat je innerlijke bekering gegroeid is: - tot liefde voor allen , - tot blijdschap als stille ondergrond onder alle omstandigheden - tot innerlijke vrede, die zich telkens weer herstelt van felle beroering - tot vriendelijkheid, die zich zonder neerbuigendheid richt ook tot de meest onbegrijpende hoorders - tot geduld met harde, ogenschijnlijke 'neezeggers', altijd de hoop koesterende, dat een 'jazegger'verborgen is in hun wezen - enz...enz... En dan: erop uit. En ik zie ze op alle mogelijke manieren uitzwermen. En zelf zwerm ik ook digitaal uit: naar Vlaanderen, Duitsland en Amerika. En ze getuigen maar van Jezus, die in hun hart woont met zijn Heilige geest.
Gedachten bij Handelingen 6 v 7. Je zult verbaasd staan over allen, die God hun oor lenen en de velen, die zich bekeren. Ja zelfs harde tegenstanders...ik sprak er al over....versteend in een traditioneel denken, worden soms helemaal omgeturnd. Ikzelf heb deze ervaring al meermalen op éen van mijn sites gehad. En die verrukkingen wachten ook jullie.
Gedachten bij Handelingen 5 v 13. Zolang de apostelen alleen spraken in de zuilengang van Salomo, durfde niemand te bekennen, dat hij innerlijk bij hen wilde horen. Die drempel was te hoog.Maar ze voelden zich heel erg aangetrokken. En uit een volgend vers blijkt wel, hoe zeer de apostelen al bezig waren, de maatschappij te hervormen. Jullie zijn door de genade van God ook een zoutend zout in een maatschappij, die op zoek is naar ferme, duidelijke, troostende, opbouwende taal temidden van alle ' zich kapot amuseren' Soms zul je, net als de apostelen, bespeuren, dat in jullie jeugdrallys niemand naar voren komt, omdat de drempel toch nog te hoog is. Maar dan zal dagen later blijken, dat 'Gods woord niet leeg teugkeert'..
Gedachen bij Handelingen 19 v 28. En wanneer de mensen dan te hoop lopen en je opeens in de grootste moeite komt onder allerlei valse beschuldigingen , waarbij iedereen maar meegilt in allerlei zotte yells, die je kunnen verwarren...dan helpt de Heer toch weer op een ongedachte manier.
De gemeente in haar vijfde van elf functies, haar DISCIPELSCHAP
Eerst de teksten:
Matth 28 v 19; geen zaak, die je kunt doen of niet kunt doen...nee: een opdracht. Jezus zei: "Ga dus ( ondat aan mij alle macht is gegeven in de hemel en op de aarde) op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen door hen te dopen in de naam vn de Vader en de Zoon en de heilige Geest"
Hand 19 v 9. Discipel zijn en discipelen maken in groepsverband. "Voortaan sprak hij (Paulus) dagelijks in de school van Tyrannus"
Coloss 1 v 28. Op persoonlijk niveau: ieder mens onderrichten Wij verkondigen Christus wanneer wij iedereen waarschuwen en in alle wijsheid onderrichten om iedereen tot volmaaktheid in Christus te brengen".
1 Tim 5 v 1 en 2.tegen allerlei afzonderlijke gelovigen. " Ga niet te keer tegen een oude man. Als je hem vermaant, beschouw hem dan als een vader, zoals je jonge mannen als broers moet bezien, oude vrouwen als moeders en jonge vrouwen als zusters en dit in alle zuiverheid".
Gedachten bij Matth 28 v 19. Elk woord heeft hier betekenis. Neem alleen al dat woord ´dus´. Wij staan als gelovigen in dienst van de Heer van hemel en aarde. Dan hebben wij een taak voor ieder, die tot zijn rechtsgebied behoort, ook al behoort zo'n persoon nog tot het wederrechtelijk machtsgebied van satan. Wat een opdracht: - alle mensen van de hele wereld bekend maken met het feit, dat Christus de machten van de duisternis HEEFT overwonnen - al die mensen helemaal voor Christus opeisen - die mensen door je liefhebbend en gezaghebbend getuigenis ertoe bewegen om je woord aan te nemen en zo andere mensen te worden - en die mensen dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest, de drieënige God, althans voor zover zij met zuivere bedoelingen daarom verzoeken, niet zoals Simon de tovenaar dus, uit winstbejag of zo, ( Hand 8 v 36 en 37). - door die doop de bekeerden tot de gemeenschap met en onder het zeggenschap brengen van hem, in wiens naam die bekeerde gedoopt wordt.
Dat is een taak voor julie. Je kunt hier en nu al beginnen. Een zee- of een luchtreis maakt geen zendeling. Verdien je sporen maar thuis, in ieder geval om te beginnen. Maar: laat me iets heel triviaals zeggen. U belt de buurman op: "Buurman...u hebt de verkeerde kliko buiten gezet" "O...dank u...werkelijk heel attent van u".
Zó ontstaat misschien al een opening.
Gedachten bij Hand 19 v 9. Paulus werd uit de synagoge geweerd, althans sommige bezoekers verziekten de sfeer, maar Paulus raakte daardoor niet ontmoedigd. Hij had al mensen positief opmerkzaam gemaakt en ging met hen naar een gehoorzaal die in gebruik was bij een leraar in de welsprekendheid, die daar zijn leerlingen onderwees. Er werd een rooster opgemaakt: "Ja...dan kan het....dan zijn wij er niet" en Paulus ging onverdroten voort, twee jaar lang..,, Ook jullie zullen dikwijls merken, dat er struikelblokken zijn. Maar flink zullen jullie zeggen: " Als het niet rechts om kan dan moet het maar links om, maar ik wíl deze heerlijke boodschap kwijt aan zoveel mogelijk mensen". Paulus bleef niet in de synagoge hangen, waar allerlei mensen hem belachelijk maakten, hij bleef ook niet 'koppen' ( mopperen of zich beklagen), nee: dóor..... en als gevolg van deze positieve aanpak wist heel 'Asia'na twee jaar van de nieuwe leer. Zo gaan ook jullie handelen, met een onverstoord en onverschrokken zoeken en vinden van wegen.
Gedachten bij Col 1 v 8. Paulus en zijn medewerkers waren altijd doende in de gemeente om iedereen, jong en oud, ervaren en pas- beginnend, te waarschuwen voor deukjes in het harnas bijvoorbeeld. Want iedereen heeft het nodig om voortdurend aangevuurd te worden tot het grote doel: volmaaktheid in Christus, gelijk worden aan het beeld van Gods Zoon.
Ook jullie zullen naar die mogelijkheid om te waarschuwen en aan te vuren - en dan ook nog eens in alle wijsheid- toe moeten groeien. Een hele opgave, waarmee je hele leven gemoeid is. Want uitgeleerd kom je nooit bij God. Deze werkzaamheid hoort ook bij de gemeente , is een vorm van discipelschap en discipelen trainen.
Gedachten bij 1 Timotheüs 5 v 1 en 2. Als jullie later oudste of misschien zelfs voorganger zijn, dan zal het vermanen een van jullie zwaarste klussen zijn. Jullie goed gebruikt gezag en jullie dienstwilligheid aan de gemeente worden dan wel op de proef gesteld.Tact en zorgzaamheid moeten jullie werktuigen zijn. Opwekken van liefde uit een rein hart, (1 Tim 1 v 5) zal jullie einddoel mogen zijn. Geen wrevel, geen toorn of zich beledigd voelen mag bij deze vorm van discipelschap voorkomen. Alles wat aan geloof dreigt te sterven, mag je versterken, ( Openb 3 v 2).
Gaat het om oude mannen, die het spoor een beetje bijster zijn, dan zal een jonge voorganger toch niet op die oude man als een onbesuisde knaap losstormen, ( Jes 3 v 5). Men behoort toch Lev 19 v 32 in het achterhoofd te hebben: "Voor het grijze haar zult gij opstaan en aan de oude zult gij eer bewijzen".
Hetzelfde geldt voor oude vrouwen
En jongeren van je leeftijd ga je natuurlijk niet vanuit de hoogte aanspreken, zo van: "Weet je wel, wie ik ben....ik ben je voorganger".
En jonge vrouwen is een héel delicaat punt. Ik weet van mijzelf, dat ik vooral in tropische landen heel voorzichtig was.De dames droegen daar veelal winter en zomer over de schouders niet anders dan flinterdunne schouderbandjes. Ik plaatste dan altijd mijn handen in de bediening zodanig, dat ik met de zijkanten van mijn handen niets meer dan die schouderbandjes aanraakte. Noem het voor mijn part: "Een zelfbescherming van een oude snoeper", maar ik had er veel baat bij. Vele ogen sloegen mij onder de bediening gade. Nu ja; doe er mee, wat je wil, met deze laatste aanwijzing. Ik wil jullie zo helemaal van dienst zijn voor alle situaties.
De vrucht van de Geest, die bestaat in lankmoedigheid (geduld)
De laatste vier van dertien teksten uit het Nieuwe testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'lankmoedigheid', (geduld).
Eerst die teksten:
2 Timoteüs 3 v 10: Jij - Timoteüs- daarentegen bent mij trouw gevolgd in mijn leer, mijn levenswijze, streven, geloof, geduld, (lankmoedigheid), liefde, volharding
2 Timoteüs 4 v 2. Verkondig de boodschap, blijf aandringen, of het nu uitkomt of niet, wijs terecht, straf en vermaan met alle geduld, (lankmoedigheid), , dat het onderricht vereist.
1 Petrus 3 v 20. God wachtte geduldig, toen de ark gebouwd werd...of er mensen zouden gehoorzamen
2 Petrus 3 v 15. Bedenk geliefde broeders en zusters, dat het geduld van onze Heer uw redding is.
Gedachten bij 2 Timoteüs 3 v 10. Paulus verkondigde tóen aan Timoteüs de volle waarheid en hij doet dat nu nog aan ons. Timoteüs luisterde aandachtig, dronk die woorden in en richtte zich er naar. Wij doen goed Timoteüs´voorbeeld te volgen.Hij had gezien, hoe Paulus naar zijn eigen leer leefde, hoe zijn wijze van doen was. Hij nam waar welke doelstellingen Paulus najaagde , wanneer hij bezig was met zijn kerntaak: mensen tot de Heer leiden. Vol bewondering had hij waargenomen, hoe Paulus in al zijn tegenheden niets losliet van datgene wat Jezus hem door zijn Heilige Geest had geleerd.Altijd was Paulus vol lankmoedigheid en verdraagzaamheid ten opzichte van alle gemeenteleden in alle gemeenten die hij had gesticht, vol liefde ook. En telkens weer waren er verdrukkingen om Christus´wil. En telkens ook stond Paulus paraat om in zijn lichaam aan te vullen wat nog ontbrak aan de verdrukkingen van Christus ten behoeve van zijn gemeente, ( Col 1 v 24).
Zo moeten ook wij, gelovigen van deze tijd, door onze leer en levenswandel tot voorbeeld zijn voor geestelijk jongere gelovigen.Evenals Paulus een navolger was van Christus, zo moeten wij dat worden, ( 1 Cor 11 v 1). Dus, jongens en meisjes, zie hier een deel van jullie taak: - leef blij en fonkelend naar de 'edelsteenleer', die jullie verkondigen - breng zielen tot Jezus, niet tot eigen eer of tot glorie van jullie kerkje, maar tot eer van Jezus - houd de toezeggingen en beloften van jullie Heer vast, ook al zegt de 'outcrowd': "Telkens fietst deze nachtschuitvent met zijn oude ideeën door onze eigentijdse gedachten heen" en ook al zegt de 'incrowd': "Wij hebben onze twijfels over Paulus en dat is ook de algemene richting in het moderne Christelijke denken, maar deze 'onaangepaste'....." - wees lankmoedig en verdraagzaam, vol liefde en positivisme jegen jullie mede-gemeenteleden, ook al lijkt het soms of ze lijm aan hun schoenzolen hebben - ...en als vervolging en strijd jullie deel worden, moeilijke omstandigheden en zware tegenwind, blijf volharden, Paulussen van deze tijd.
Gedachten bij 2 Timoteüs 4 v 2. Dít is onze taak: het woord verkondigen. Ik kom ook wel op neutrale forums, waar de vrije loop wordt gegeven aan allerlei menselijk denken of ook aan allerlei andere religies dan het Christendom. En in mijn oren klinkt dat allemaal als ' het gras dat verdort en de bloem , die afvalt.( 1 Petrus 1 v 24) En wanneer je daar ook eens komt met het woord van Christus, dat in eeuwigheid blijft, word je vaak doodgezwegen. Nu zou dat kunnen zijn omdat je de regel: "dringt er op aan, gelegen of ongelegen", verkeerd uitlegt en redeneert: "Al komt het hun slecht uit...ze MOETEN het horen". Maar zo is het met mij niet op die 'algemen sites', want ik weet terdege, dat 'liefde voor alle mensen' ook vereist, dat je ze niet ongewenst met allerlei gepreek aan boord komt. Nee...ik stel me echt bescheiden op en de Heer bemoedigde mij laatst met een e-mail uit die kringen: "Heb ik niet te veel gezondigd. Is er ook voor mij nog redding". Maar dat ' ongelegen' heeft betrekking op jezelf. Mijn vrouw ging in de tijd, dat ze zoveel bloed verloor uit een ontstoken baarmoeder, eens met haar laatste krachten naar het orgel om een dienst te begeleiden. En juist toen sprak een dame haar aan: "Zuster...ik heb een nóod". En mijn vrouw luisterde en bemoedigde.
Weer een taak, ook voor jullie. Zeg niet, zoals laatst een correspondente tegen mij: "Ik ben zwak...ik kan dit allemaal niet". Dus: wijs terecht, hoe moeilijk dat ook kan zijn van een jongere jegens een oudere. Het overkwam mij laatst dat een kittig jong ding naar mij toekwam en zei: "Broer...u laat uw profetieën altijd voorafgaan door enkele woorden in klanktaal. Maar die behoort u ook te vertalen...(1 Korinthe 14 v 27)". Ik aanvaardde deze lichte terechtwijzing gaarne.
Maar ook hier weer: lankmoedigheid, geduld. Het tere, heerlijke onderwerp, dat jullie met mensen behandelen, vereist een zorgvuldige aanpak.
Gedachten bij 1 Petrus 3 v 20. Wij weten het allen: de prediking van Noach, na verloop van tijd samengaande met de bouw van de ark, duurde 120 jaar. En al die tijd wachtte God geduldig of er mensen aandacht aan die zaak zouden schenken. God nam zo écht de tijd. Maar dit geweldige teken; een voortdurende vermaning en een schp, dat steeds meer vaste vorm ging aannemen, bracht de mensen van Noachs dagen niet tot inkeer. Die mensen doen zo denken aan de mensen van de eindtijd, waarvan ik op mijn neutrale sites nu al voorproefjes meemaak. Ik zie, hoe trouwe dienaren van God voortdurend hun stem laten horen temidden van alle 'vuilnis'waarmee die mensen zich 'voeden'. Er wordt gewezen naar 'de ark vn Jezus Christus', die allen, die in nood zijn, wil opnemen. Maar de mensen van nú honen: "Niks nood....jullie zijn in nood", net zoals Noachs tijdgenoten hebben geroepen: "Weet je, wat jíj nodig hebt Noach?: een psychiater".
Maar komaan; de Heer was lankmoedig, 120 jaar lang. Wees ook jullie lankmoedig vanuit de kracht van de waarheid. Openbaring 11 v 13 lijkt er op te wijzen, dat er toch velen naar de 'ark van behoud' toe zullen rennen, wanneer de deur nog nét open is. Zou ook u niet , met de hand boven de ogen, turen op de toegangsweg of daar ook nu nog strompelaars en hompelaars aankomen. O gezegende tijden van nú. Gebruik ze.
De vrucht van de Geest, die bestaat in lankmoedigheid (geduld)
De derde drie van dertien teksten uit het Nieuwe testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'lankmoedigheid', (geduld).
Eerst die teksten:
Galaten 5 v 22.De vrucht van de Geest is: - liefde, vreugde en vrede - geduld, vriendelijkheid en goedheid - geloof en zachtmoedigheid - zelfbeheersing.
Efeze 4 v 2. Wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraagt elkander uit liefde.
1 Timotheus 1 v 16. ( Ik was -de eerste onder de zondaren) en juist over mij heeft Christus zich ontfermd; ik was de eerste aan wie hij zijn grote geduld toonde.
(De NBV heeft 'geduld', waar vroeger 'lankmoedigheid'stond.
Gedachten bij Galaten 5 v 22. Over bijna geen tekst heb ik zoveel geschreven als over deze , in de vele stukken, die ik overal heb gepost in allerlei forums. Ik kom ze allemaal weer tegen in deze bijbelstudiereeks. Liefde, blijdschap en vrede heb ik al gehad. Dit is de vierde, vijf wachten er nog. En daarná komt er D.V. nog zoveel. Ach...ik kom nooit gereed. Maar de dingen grijpen bij de Heer zo in elkaar. Ik zit net in Vlaanderen iets te posten en daarin gaat het onder andere over mijn zoon, die ooit eens een moeilijke periode had. En ik dacht door een ingeving van de Heilige Geest opeens aan een kleinzoon, die nu in net zo´n periode zit. Ik belde direct, trof hem thuis en had in alle lankmoedigheid een gesprek met hem, dat met een hartelijk "dank u wel opa" van hem eindigde. En er víel zo veel te gispen. Maar met dit ' geduldig tot de kern van zijn wezen rakende', bereikte ik meer. Ook hiervoor bedank ik weer de Heer.
Gedachten bij Efeze 4 v 2. In de NBV wordt ( soms) bescheidenheid genoemd, wat voorheen nederigheid heette.In Math 11 v 29 zegt Jezus al van zichzelf, dat hij zachtmoedig en nederig van hart is. En wanneer u en ik het hart soms wat hoog dragen, dan geldt voor ons: (1 Petrus 5 v 6). "Önderwerp u dus nederig aan Gods hoge gezag, dan zal hij u op de bestemde tijd een eervolle plaats geven". In de wereld van die dagen, bij onze voorouders de Germanen, en ook bij de Grieken, waar Paulus veel mee te maken had, was nederigheid een weinig voorkomende eigenschap. Men zei er over, dat het een vorm was van slapheid en onderworpenheid. Ik heb het idee, dat nederigheid in de moderne wereld nog geen hoge ogen gooit. De koning uit Zach 9 v 9 , die als een rechtvaardige, zegevierend en nederig Jeruzalem binnenrijdt, was toen en nu een onbekende verschijning. Lankmoedige, geduldige mensen verdragen beledigingen zonder naar wraak te zoeken. Ze zijn ook niet kort aangebonden. Nu zullen jullie niet zoveel met beledigingen te maken hebben, maar van die spitse gezegden vragen om een ad rem en assertief antwoord in de tijden van heden. Toch is ook hier nederigheid en zachtmoedigheid vaak de beste vorm van assertiviteit. Probeer te starten, vrienden en vriendinnen, met nederigheid. Dat leidt tot zachtmoedigheid en dan wordt geduld gemakkelijker te bereiken. Verdraag anderen in liefde. Want we hebben toch zo´n prachtig voorbeeld in God zélf. 2 Petrus 3 v 9 vertelt iets over zijn houding tegenover ons: ´Hij heeft geduld met ons . Hij wil dat iedereen tot inkeer komt. Hij wil niet dat íemand verloren gaat.` Nu hij zo zuinig op ons is, zal het goed zijn, wanneer wij ook zuinig op elkaar zijn.
Gedachten bij 1 Timotheüs 1 v 16. Een diep gevallen zondaar als Paulus ervaarde de volle lankmoedigheid, het uiterste geduld van de Heer Jezus. En wat was het gevolg van deze goddelijke lankmoedigheid. De voormalige vervolger van Jezus (Hand 9 v 5) werd zijn grootste propagandist. Tot Illyrië,(Kroatië) toe, heeft hij de blijde boodschap van de opgestane Jezus mogen brengen. Paulus had leugen en dwaling verkondigd, twee oerzonden. Maar nu werd hij het type van ' door Gods Zoon bewezen lankmoedigheid' , een voorbeeld voor de miljoenen, die in de toekomst door Christus´lankmoedigheid en geduld zouden worden gered. Doen jullie door genade jullie geduld daar maar bij.
De gemeente in haar vierde van elf functies en daarvan het tweede gedeelte, de laatste twee van vier teksten, betrekking hebbende op: GEVEND DELEN, dat is delen, waarbij wij de gevende partij zijn
Eerst de teksten:
Filipp. 1 v 3 - 5. Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk, telkens wanneer ik voor u allen bid. Dat doe ik vol vreugde, omdat u vanaf de eerste dag tot nu toe hebt bijgedragen aan de verspreiding vaan het evangelie.
2 Corinthe 9 v 13. ( De verarmde Christenen in Jeruzalem) prijzen God omdat u er blijk van geeft gehoorzaam te zijn aan het evangelie van Christus, wat u bewijst door de ruimhartigheid waarmee u met hen en alle anderen wilt delen.
Gedachten bij Filippenzen 1 v 3- 5. Eerst even wat algemene indrukken, gewekt door deze tekst. - Paulus bidt temidden van al zijn overige beslommeringen met vele gemeenten toch heel duidelijk voor de Filippenzen, ( 2 Cor 11 v 28). - Dat doet hij maar niet van een papiertje, waarop hij alle gemeenten heeft opgeschreven: o, nu zijn de Filippenzen aan de beurt. - Nee, hij denkt heel bewust aan elke gemeente, die hij voor zijn geestesoog ziet verschijnen, dus ook de gemeente in Filippi. - En dan dankt hij weer gelijk, omdat er daar blijde dingen zijn.
U kunt Paulus daarin navolgen. Velen van u zullen een lijstje in hun hoofd hebben van gebeden voor geliefden.Maar laat zo'n lijstje nooit iets werktuigelijks worden. Denk er bij na. En als er wat te prijzen is, wees dan verblijd . Dank God.
Maar nu de eigenlijke gedachte, waar het hier om gáat, deze: "Jullie hebben vanaf de eerste dag tot nu toe bijgedragen aan de verspreiding van het evangelie". Daarvoor dankt Paulus vol vreugde. Ik herinner mij nog goed die vrijdag in september 1959, toen we voor het eerst de boodschap van het Volle Evangelie hoorden. Mijn vrouw en ik waren zo wild-enthousiast over de enkele begrippen, die wij die eerste avond vernamen. Wij fietsten de volgende dag over de dijk en ontmoetten een oude, eenzame man, die wij wel kenden, maar nooit hadden aangesproken. En nu deden we dat wel en we droegen het evangelie al weer uit met een nieuw élan, zoals we dat niet eerder hadden gekend. Bij hem thuisgekomen, kníelden wij zelfs met hem. En dat uitdragen doe ik nog. Mijn vrouw is nu te ver weggegleden in de ouderdoms-moeilijkheden, anders zou ze nu ook nog bezig geweest zijn. Doen jullie dat ook ?: meewerken aan de verbreiding van het evangelie Het is toch iets om mateloos je in te verheugen.
Gedachten bij 2 Corinthe 9 v 12 en 13.
In 'de kanttekeningen' vind ik hierover het volgende: "De collecte is meer dan het lenigen van een stoffelijke nood. Het is een heilige dienst aan God. Een collecte is in wezen een religieuze handeling tot eer van God. De arme geloofsgenoten in Jeruzalem zullen God verheerlijken om de milde gemeenschapszin, die door Corinthe's offervaardigheid is geopenbaard.
Vandaag hadden wij een zendeling uit Gabon in onze sam. Hij vertelde heerlijk van het grote werk, daar gedaan. Onze gemeente ondersteunt hem. In dat land is nu een sterke, goed in Jezus Christus gefundeerde gemeente ontstaan. De zendelingen beginnen zich terug te trekken.Die gemeente begint zelf al weer zendelingen uit te sturen.
Zulke heerlijke dingen kunnen jullie ook meemaken. Offer blijmoedig in jullie gemeente, die ongetwijfeld ook weer zendelingen onderhoudt. Al die geredden zullen een kroon op jullie hoofd gaan vormen, zoals jullie weer een kroon vormen voor hen, die- missschien lang geleden- júllie tot bekering en verder hebben geleid of daaraan hebben meegewerkt. En samen vormen wij die vele kronen op het hoofd van onze overwinnende Heiland.(Op 19 v 12). Offer daarom niet routinematig, maar bedenk zo nu en dan bij jullie periodieke overschrijvingen, dat je bezig bent met een dienst aan God.
De gemeente in haar vierde van elf functies en daarvan het tweede gedeelte, de eerste twee van vier teksten, betrekking hebbende op:GEVEND DELEN, dat is delen, waarbij wij de gevende partij zijn
Eerst de teksten:
Romeinen 12 v 13. Bekommer u om de noden van de heiligen en wees gastvrij.
Hebreeën 13 v 16: Houd de liefdadigheid en de onderlinge solidariteit in ere, want dat zijn offers waarin God behagen schept.
Gedachten bij Romeinen 12 v 13.
Wel; wij gelovigen hebben deel gekregen aan en hemelse roeping, delen met Christus in een erfenis, delen in zo iets heerlijks als Gods genade. Deze rijke verworvenheden zijn reeds behandeld. maar eerder ( in vers 12) staat: "Wees verheugd door de hoop die u hebt". En wat houdt die hoop, die toekomstzekerheid zoal in: - overwinning en heil - een erfenis in de hemel - vernieuwing van de totale mens - eeuwig leven, zoonschap - volkomenheid, een plaats op Gods troon - ingeschakeld worden bij herstel van Gods schepping.
Dat is me even wat. En die hoop, die zalige toekomstzekerheid voor 'ons, door genade volhouders', maakt ons eens temeer bereid, om onze medegelovigen in de gemeente..... en ook wel daarbuiten- en in iets mindere mate- al onze medemensen, (Galaten 6 v 10), want ergens moet men toch enige beperking aanbrengen ...... te ondersteunen in de meest uiteenlopende aangelegenheden - gebed en het uitdrijven van demonen - opleggen van handen in de gevallen, beschreven in Gods woord - ondersteuning in geld en natura - verzorgen van kinderen, bij calamiteiten in het gezin - helpen in de huishouding, wanneer het de eerst aangewezenen even 'over de schoenen loopt' - deskundige adviezen. En het is goed om alleengaanden eens op de koffie te nodigen en ook te denken aan zieken, ouderen en vereenzamenden onder ons en om afgepeigerde ouders eens in staat te stellen om samen er even uit te gaan, doordat wij kinderen uit zo'n gezin opnemen. Dat is ook gemeenteleven. Nu wij delen in zo'n grote toekomstverwachting, is het goed om de daardoor verwekte vreugde ook op deze wijze uit te stralen.
En het is goed om daarin constant te zijn. Vers 12 zegt namelijk ook nog: "Wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt". Dat zal zeker gaan voorkomen, ook in jullie Christenlevens. Blíjf je dan bekommeren om 'de noden van alle heiligen' Hoe kan je zo constant blijven. Door de raad te volgen van v 12: "Bid onophoudelijk", ( wees altijd in staat om in gebed te gaan).
Gedachten bij Hebr 13 v 16. Zo dikwijls hebben wij het over ons werkzaam zijn ' in de hemelse gewesten'. Dat is een goede zaak, die in vers 15 is beklemtoond. Maar naast de geestelijke offers, die wij aan God brengen, staan ook opofferingen, die wij ons in de natuurlijke wereld moeten getroosten.Tijd, geld, bezit en krachten, het kan allemaal worden aangewend ten behoeve van onze mede-gemeenteleden in het bijzonder. Wij hebben meestal geen gebrek aan mooie woorden voor onze mede-samenkomstbezoeker. Maar Jacobus 2 v 15 en 16 zeggen dat het daar niet bij mag blijven. Daar staat: " Als een broeder of een zuster nauwelijks kleren heeft en elke dag eten tekort komt, en éen van u zegt dan: ' Het ga je goed. Kleed je warm en eet smakelijk', zonder de andere te voorzien van de eerste levensbehoeften- wat heeft dat voor zin ?"
Denk dan tenslotte eens aan die grote behoeftige: de gemeente zelf met haar vele kostbare behoeften aan electronica en p.c. apparatuur en duizend noden meer. Vergeet vooral niet de offers ten behoeve van het kunnen functioneren van de gemeente
De vrucht van de Geest, die bestaat in lankmoedigheid (geduld)
De tweede drie van dertien teksten uit het Nieuwe testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'lankmoedigheid', (geduld).
Eerst die teksten:
Romeinen 2 v 4. Veracht u Gods onbegrensde goedheid, geduld (lankmoedigheid) en verdraagzaamheid en weet u niet, dat zijn goedheid u tot inkeer wil brengen ?
Romeinen 9 v 22. God heeft degenen die het voorwerp van zijn toorn zijn en die hij heeft bestemd voor de ondergang, met veel geduld verdragen omdat: - hij zijn toorn ook wil tónen - en zijn macht kenbaar wil maken
2 Corinthe 6 v 6. (Wij zijn dienaren van God) en willen dit laten zien ook ' door geduld , (lankmoedigheid ) en vriendelijkheid.
Gedachten bij Romeinen 2 v 4. Ik heb de idee, dat ik deze tekst al ergens behandeld heb. Maar ik ga dat nu maar niet meer na. Misschien zeg ik wel weer iets net een beetje anders of is het goed, dat de behandeling nog eens herhaald wordt.
Gaat-ie. Gods goedheid wordt door niets begrensd. Zijn hele wezen staat in het teken van goedheid. God verdraagt ook de zonde zonder direct in te grijpen. Onverdraagzaamheid is een lelijke zaak. Men gaat zixh negatief opstellen tegen anderen. God echter blijft positief staan ten aanzien van mensen. Bij inkeer denken wij terug aan het ons bekende woord bekering , en ook wel aan het wat ouderwetse 'boetvaardigheid.' Maar God roept ons tot die voortreffelijke zaken door zijn heerlijkheid en macht, ( 2 Petrus 1 v 3). Hij biedt ons zoveel heil aan. Maar wie dit aanbod veracht, moet niet bij zichzelf denken: "O.... God blíjft vergeven...het is zijn vak". Nee....er komt een eind aan die verdraagzaamheid, dat kunnen verdragen, aan die lankmoedigheid, het geduld. Eén keer staat er een heel duidelijke punt: bij het sterven.
Dit alles, nu toegepast op ons, betekent ook voor ons, dat wij goed mogen zijn voor andere mensen, dat wij heel wat kunnen verdragen en dat wij een 'éngelengeduld' hebben.
Een voorbeeld: ik sprak onlangs met een aantal knapen van 15 tot 20 jaar. Zij stelden wat vragen, maar terwijl ik antwoordde, zag ik, dat zij onderling glimlachjes van verstandhouding uitwisselden. In mijn hart voelde ik een gedachte: "Denk nu niet direct dat je in de maling wordt genomen. Zij zijn heus wel geïnteresseerd, maar dekken zich met die 'tekens' in tegen hun vrienden, zodat die later niet kunnen zeggen: 'Je liet je wel helemaal door die vent inpakken hè' ".
En ik luisterde naar die innerlijke stem, die in mijn idee een raad van de Heilige Geest bevatte. Met engelengeduld zette ik mij over alle wrevel heen, ik kon die afleidende houding verdragen en trachtte goed te zijn voor deze jongeren, die het later misschien ergens voor het zeggen zullen hebben en die hoe dan ook kostbaar zijn. Ik gun aan jullie ook dergelijke ervaringen.
Gedachten bij Romeinen 9 v 22. Weer dat idee, dat ik hierover al heb geschreven. Maar ik ga maar gewoon door. God had met ieder mens, die hij vroeger, of nu, of in de toekomst op deze wereld plaatst(e), een positief plan,. Hij is de hemelse pottenbakker, die alleen goede dingen kan scheppen.
Maar zoals een aardse pottenbakker wel eens een stuk klei tegenkomt, waarmee niets te beginnen is , omdat er harde, onvriendelijke stukken inzitten, zo moet God ook wel eens mensen loslaten, omdat die mensen zich opengesteld hebben voor demonische invloeden en daardoor zijn verhard, harde klonten in hun klei hebben gekregen. Een aardse pottenbakker kent het verschijnsel, dat hij een pot al klaar heeft en dat tijdens het bakproces toch nog gebreken aan de dag treden, doordat de pot gaat scheuren. Zo heeft ook de hemelse pottenbakker te maken met mensen, die hij al tot elementen heeft gevormd, die hij gebruiken kan en wanneer er dan druk ontstaat, ontstaan er in hen scheuren. Dan blijkt dat de boze met zijn verleidingen en overweldiging hen toebereid heeft tot het verderf. Hun eigen verantwoordelijkheid, jammer maar helaas.
En als satan lacht: "Weer een overwinning voor mij", dan is toch God de laatst lachende. Hij wil al die in allerlei stadia mislukte mensen toch alle tijd geven. Hij wil niet, dat sommigen verloren gaan, (2 Petrus 3 v 9). Dit ontmaskert als onwaar en verderfelijk de redenering, die veel Christenen nog steeds hebben: "God heeft van eenwigheid sommige mensen voorbereid voor het verderf, de hel". Dat is Gods weg met de mens niet. Hij doet zijn zon opgaan over bozen en goeden en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Hij blijft oproepen tot bekering. Maar deze 'mislukte kruiken' (voor eigen verantwoordelijkheid) blijven soms zeggen, zoal Jeremia al vaststelde in 18 v 12: "Laat ons begaan...wij willen onze eigen plannen volgen". Zulke mensen willen zich alleen laten leiden door hun koppig en boosaardig hart, ( zelfde vers). En tenslotte toont God zijn toorn en zijn macht bij het eindoordeel door zijn Zoon Jezus, (Matth 25) en komt er een eind aan de lankmoedigheid. Maar de glorie van de geredden komt uit de nederlaag van de ongeredden op de meest heerlijke wijze openbaar. Zoals eens de Israelieten zongen aan de Schelfzee, toen de Farao met zijn legermacht verdronk, zo zullen wij ook juichen, wanneer de meest verharde zondaar, de Antichrist, te niet gaat
Voor ons zit hierin deze les: Wij zullen in geduld met al dat mislukt of mislukkende aardewerk omgaan. Zoals God een mislukkende 'pot'met eindeloos geduld, (eens een andere vorm), nóg eens een kans geeft.... en hoe vaak gelukken zulke geduldige pogingen nog; velen kunnen daarvazn getuigen .....zo zullen wij kansen geven. Soms moeten wij loslaten... Ik zelf werk ook ergens op een 'neutrale'site en ontmoet daar mensen, die oost-indisch doof zijn voor al mijn liefdevolle pogingen om hun het eeuwige heil voor te stellen. Maar zelf als wij heus nog wel geduld en verdraagzaamheid hebben, maar het is voor ons: een onneembare muur.... "Ger...van nu af aan scroll ik door, zodra ik jouw naam maar zie" .... dan zijn daar aan het eind van onze mogelijkheden toch altijd nog Gods mogelijkheden. Onze lankmoedigheid, ons geduld , is er nog wel, maar die muur.....dat is werk voor God en.... onze lankmoedigheid, ons 'kruit', droog houdende, zeggen wij tegen God: "God, als u deze 'doorscroller'aan ons terug wilt geven, graag...Maar voorlopig.."
Gedachten bij 2 Corinthe 6 v 6.
Wij willen Gods dienaren zijn. En hoe tonen wij die begeerte van ons hart:
...door altijd te volharden: - in tegenspoed, in nood en ellende - onder lijfstraffen, in gevangenschap - onder volkswoede, slaapgebrek en honger.
Nu ja; je moet een en ander maar in je herinnering opslaan; het kan toch wezen, dat iets hiervan je overkomt in de dienst van de Heer.
Maar geduld en vriendelijkheid zullen altijd beschikbaar moeten zijn, zullen ook altijd beschikbaar kúnnen zijn door Gods genade, die ons tot steeds hoger toppen wil voeren.
De vrucht van de Geest, die bestaat in lankmoedigheid (geduld)
De eerste drie van dertien teksten uit het Nieuwe testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'lankmoedigheid', (geduld).
Eerst die teksten:
Jakobus 1 v 19. Geliefde broeders en zusters, onthoud dit goed: :ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden.
1 Corinthe 13 v 4. De liefde is geduldig, (lankmoedig) en vol goedheid.
2 Petrus 3 v 9. De Heer is niet traag met het nakomen van zijn belofte, zoals sommigen menen; hij heeft alleen maar geduld met u, omdat hij wil dat iedereen tot inkeer komt en niemand verloren gaat.
Gedachten bij Jakobus 1 v 19. Je eerste indruk zal zijn: "Maar hier komt het woord 'lankmoedigheid'en evenmin het woord 'geduld'voor. (' geduld' gebruiken wij tegenwoordig, nu het woord ´lankmoedig' in onbruik is geraakt.).
Maar bij even nadenken zien wij het verband wél. Al de impulsen van werkelijk belang, die wij in het leven ontvangen, komen uit de geestelijke sfeer. Ze komen uit de hemel of uit de hel. Petrus was onvoorzichtig, toen hij Jezus wilde beïnvloeden om Gods weg níet te gaan,. Hij had zich niet beijverd, ( gehaast) om te luisteren naar Gods stem en sprak in de verbolgenheid, door haast ontstaan.
Jona vergaloppeerde zich in zijn wrevel, toen hij zo boos was op die wonderboom. Hij sprak woorden, die de boze hem influisterde. En denk eens aan Mozes, toen hij zijn eigen intocht in het beloofde land verspeelde. Goed...het volk had hem gesard en het was 'begrijpelijk', dat zijn 'geest in hem ontstoken was', ( hij was 'witheet'van getergdheid. Maar hij sprak onbedachtzame woorden, toen de duivel hem te pakken nam in die 'toorn'.
Maar júllie, die deze voorbeelden hebben, ik verwacht van jullie, zoals ik dat van mijzelf verwacht............. en ik val mezelf wel eens tegen - dat jullie handelen naar het woord in Spreuken 15 v 1: "Een vriendelijk antwoord doet woede bedaren". - dat jullie niet traag zijn van begrip, zoals Hebr 5 v 11 daarover klaagt. Zo'n traagheid in het beluisteren van Gods stem leidt tot haastig 'luisteren', (eigenlijk: niet-luisteren) , ongeduldig om maar gauw wat te rebbelen en geneigd om gauw een bits woord te zeggen - dat jullie, naar het woord van Spreuken 17 v 27 : `....verstandige mensen zijn, karig met jullie woorden, bezonnen van inzicht - "dat Gods woorden doorklinken in wat jullie zeggen, in het geval u het woord moet voeren", (1 Petrus 4 v 11) - dat voor jullie geldt: "... als jullie mond ( de goede waarheden van God en Jezus ) belijdt, dan zult u worden gered. " En dat kan alleen maar, wanneer- ondanks incidenteel falen- u zichzelf door de genade van God leert om te luisteren naar hen en naar hun Heilige Geest en uw oor niet in gehaastheid aan de duivel leent, die u eerst 'uw mond voorbij wil laten praten' en daarna tot onheilige toorn wil prikkelen.
Gedachten bij 1 Corinthe 13 v 4. Een goede omschrijving van ' lankmoedig' is geduldig en verdraagzaam'. De liefde, van God afkomstig, tracht mensen vast te houden. Er is echt geestelijk inzicht nodig om steeds verdraagzaam en geduldig te zijn. Natuurlijke liefde zet zo gauw een punt. Die spreekt soms: "En nu is het welletjes". Ouders zeggen dan wel eens: " En nu moet die knul het huis uit". Natuurlijke liefde is begrensd. Gods liefde kent geen beperkingen, althans het ogenblik , dat God zijn toorn gaat openbaren, kan heel ver weg liggen in de meeste gevallen. Zijn volle toorn openbaart Jezus pas in het beschrevene van Matth 25. Gods liefde wordt niet vervuld met wrok over geleden onrecht, dan ook onze van hem ontvangen liefde niet. Die liefde in onze harten barst niet uit in verwijten. Goddelijke liefde in onze harten wacht geduldig af om te zien, wat haar uitwerking is . Ze strijdt alleen tegen boze, opruiende demonen. Die goddelijke liefde in onze harten schenkt de zondaar ruimte om zich te bekeren en te herstellen.
Gedachten bij 2 Petrus 3 v 9. De Heer houdt zo van de mensen, hij heeft met ieder mens, die ooit geleefd heeft, leeft of zal leven, een heerlijk plan.Dat er veel mensen "Nee"zeggen tegen dat heerlijke plan en daarvoor zelf aansprakelijk zijn, is een verborgenheid, waarmee wij ons niet kunnen bemoeien, krachten het woord, door Mozes gesproken in Deuteronomium 29 v 29: "De verborgen dingen zijn voor de Heer onze God".
Laten wij ons maar houden bij: "de geopenbvaarde dingen...want die zijn er voor ons om die te doen". En éen van die geopenbaarde dingen is, dat : "God is als de landman, die geduld heeft , totdat de vroege en de late regen op de akker is gevallen, (Jac 5 v 7). Laten wij blij zijn met deze geopenbaardheid, dat God iedereen, die wil, ook binnen wil hebben en laten wij van die heerlijke mogelijkheid gebruik maken zonder dralen, want éen keer gaat de poort toch dicht. Zach 10 v 1 wekt ons op om: "aan de Heer om regen te vragen, wanneer het voorjaar wordt. `" Met Christus is het voorjaar begonnen. En de Heilige Geest, die van hem uitgaat, is de regen, waarom wij mogen vragen.
Zoals God, zo ook wij.God is zuinig op de mens, zijn hoogste schepping. Hij wil alle oogst binnenhalen, die er maar binnen te halen is. Altijd wil hij voor de mensen: "het goede, het welgevallige en het volkomene".(Romeinen 12 v 2) Als mensen verloren gaan, is dat tegen Gods liefde-willen in. Als mensen de duisternis liever hebben dan het licht dan respecteert God altijd de eigen keus van de mens en geeft hij hen wenend over aan hun(eigen) verwerpelijk denkem (Rom 1 v 28).
Laten ook wij zuinig zijn op onze medemensen in alle lankmoedigheid en geduld .
