Eerst de tekst maar. Ik zie het al aankomen; bij die ene tekst zal het wel blijven.
Zeg nu niet:
"Ger....wat doe je nou ? Zo kom je toch nooit klaar ?!".
Moet dat dan; ik weet het : ik ben 85, maar in de eeuwigheid, die komt, wil ik met mijn bijbelstudies ,in aangepaste vorm uiteraard, doorgaan. En of ik dan klaarkom ?
Goed dan: de tekst Galaten 4 v 21 -26).
...............
'Vertelt u eens, u wilt u onderwerpen aan de wet, maar....luistert u wel naar ' de wet' ?
Er staat geschreven, dat Abraham twee zonen had :
- een van zijn slavin
-......en een van zijn vrijgeboren vrouw.
De zoon van de slavin dankte zijn geboorte aan de loop van de natuur
- maar die van de vrijgeboren vrouw aan de belofte.
Dit is een beeld : de vrouwen staan voor twee verbonden.
- Hagar staat voor het verbond van de berg Sinai in Arabie, dat slaven baart.
- Als beeld van dat verbond belichaamt Hagar het huidige Jeruzalem, dat met zijn kinderen in slavernij leeft.
- Maar het hemelse Jeruzalem is vrij ...en dat is onze moeder".
...........
Er was een tijd in de heilsgeschiedenis, dat alles draaide om 'het aardse Jeruzalem'. En dat was ook wel terecht. Daar behaagde het God eeuwen lang om zijn voortgang met de mensheid een uitvalsbasis te geven, waarvan eens het grote heil zou starten in zijn zoon, Jezus Christus.
Maar toen Christus zijn werk voltooid had, door uit te roepen:
- "Het is volbracht"
- en de Heilige Geest achter te laten als groot, blijvend cadeau daarnevens,
was de bedoeling, dat het nieuwe Jeruzalem , het geestelijke Jeruzalem, zich zou baanbreken en dat alle gelovigen 'het aardse Jeruzalem' achter zich zouden laten.
Even een grapje trussendoor: ik heb eens een heel kromme beeldspraak gehoord:
"Met zijn ene been stond hij nog vastgezogen in de modder van een voorbije traditie...met zijn andere been begroette hij juichend een 'blijde toekomst'.
Nu niet te lang blijven grinniken hoor, we moeten door. Deze 'mislukte vergelijking' had trouwens betrekking op iets heel anders.
En toch kunnen wij hier iets mee.
Die Galaten he¨... die lieten 'hun ene been' door de 'Judaiserende broers' weer vastzuigen in de modder van een oude traditie, die ze niet eens zelf gekend hadden. De 'Joden uit de besnijdenis' hadden ze al ' naar het verleden teruggepraat' en zouden ze zelfs er toe brengen om zich te laten besnijden, (5 v 2), als dat ene been niet vrij kwam uit de modder van het verleden. Want de oude wet van Mozes had door Jezus' tussenkomst nu nieuwe eeuwige glans en een nieuwe geestelijke inhoud gekregen .Het oude was voorbijgegaan, nu het nieuwe gekomen was. En wat voorbij is en toch wordt gekoesterd, wordt zuigende modder.
En zo als het vroeger ten tijde van Abraham was:
Abraham had Ismael bij Hagar verwekt uit ongelovige, tegen Gods belote ingaande motieven.
En al die aardse motieven:
- het is Gods tijd nog niet, als het wel Gods tijd is, (Haggai 1 v 2)
- Het is God tijd, terwijl het Gods tijd nog niet is, ( zoals bij Abraham),
brengen alleen maar ellende teweeg, (Haggai 1 v 6)
En de Galaten, al zo goed bezig, (3 v 3)...bijna met twee benen uit de modder en veilig op de stevige grond, lieten éen been weer zakken. ....
"O...o...o...o...o daar komt narigheid van",
zong Wim Sonneveld al eens.
De mensen, nog met hun gedachte bij het aardse Jeruzalem, die 'zwoeren' bij de berg Sinai, waar de wet in de oude vorm vandaan kwam....
( die berg Sinai heet trouwens bij de Arabieren 'Hagar', -Chadsjar-)
.... deden eigenlijk niets meer of minder dan de Christus en zijn eeuwige zaligheid-brengen verwerpen.
En de ware gemeente is een stad, een hemels Jeruzalem, vol gelukkigen,die in Jezus hun zaligheid verwachten.
De gemeente is hemels, omdat zij door genade die van boven komt, leeft. De gelovige kiest voor de 'vrije'Sara' , tegenover de slavin Hagar.
(Stoor je nu niet aan die woorden, die tegenwoordig wat ergernis kunnen verwekken).
Wat wil dat nu voor jullie zeggen.
Julle steunen al met éen voet op de vaste rots van ons behoud, Jezus. Maar die andere voet, dat andere been. .....
wonderlijk dat een mislukte beeldspraak soms in ander verband toch weer bruikbaar is
..... wordt door satan en zijn trawanten beetgepakt om het zo mogelijk teug te zuigen.
Een voorbeeld uit oude tijden, nu ja: 1970.
Ik was ergens in een zeer conservatief gezelschap, waar mij de vraag werd gesteld:
"Zou u- eventueel- op zondag met de trein willen reizen".
Toen ik bevestigend antwoord gaf, wendde de ondervrager zich triomfantelijk tot de overige aanwezigen, zeggende:
"Nu horen jullie het toch ook; het is onverbloemd 'de geest uit de afgrond' die hier spreekt".
Dat is iets, wat tegenwoordig nog maar heel weinig zal voorkomen.
Maar wat zijn de Judaiserende werkingen bij jullie.
Laatst dacht ik wat tegen te komen:
- mag een Christen roken
- mag een Christen zich laten cremeren
- mag een Christen naar de film 'Narnia'gaan. Er komt daarin een jongen met een panfluit voor, een soort Griekse god.
En daarbij komt nu weer een nieuwe, zelf bedachte:
- mag een Christen in een ernstige bijbelstudie verwijzen naar...Wim Sonneveld
Maar laat ik een grote lijn proberen te vinden.
Alles, wat je tegenhoudt om in de gemeente de onzienlijke wereld te beleven met :
- de vervulling met Gods Geest met al zijn gaven en vrucht
- de waarde van gebed als 'vertrouwelijke omgang met God', (Job 29 v 4).
- en al die verrukkelijk, hemelse, 'nieuw-Jeruzalem dingen' meer
...en wat je terugbrengt naar een soort hoogmoed:
"Wij van het Volle Evangelie",
( nare term eigenlijk, straks komt er iemand met een 'voller' of 'volst'....zou gewoon : Nieuw Testamentische gemeente niet beter zijn?)
...is een stap terug : naar het aardse , afgedane 'Jeruzalem-verwachten'
En dan is het al weer: slot. Want het mag niet zo lang worden, dat jullie aandacht gaat verslappen.
Daag
Ger
|
