Liefde, rechtvaardigheid, dienstbetoon.
Heerlijke woorden. Zij bloeien op tot hun hoogste waarde in een gemeente, die toegroeit naar dat wat de Heer God met haar voorheeft.
Gods koninkrijk heeft zoveel heerlijke aspecten, onder andere de bovengenoemde. maar alleen samen kunnen de gemeenteleden, de 'kerkgangers', aan die liefde, rechtvaardigheid en dienstbetoon vorm geven.
Je hoort wel eens mensen zeggen:
"Ik wil best geloven, en ik geloof ook. Maar een kerk....
of zoals ze tegenwoordig ook wel zeggen: een gemeente ,
heb ik daarbij niet nodig".
Maar de gemeente...
ik gebruik nu verder maar niet het wat 'dorre' woord kerk, een woord dat overigens in de hele bijbel niet voorkomt
......is de plaats, waar je deze heerlijke zaken behoort te beleven.
Ik zeg 'behoren te beleven', want het is een bekende zaak. dat daarvan in vele gemeenten niet veel terecht komt.
Denk eens aan 2 Corinthe 8 v 5; het gaat hier over een collecte. Ik geef bij nader inzicht ook de 'toeleidende teksten' vanaf 1:
...............
Broeders en zusters , wij willen u niet onthouden wat Gods genade tot stand heeft gebracht in de gemeenten van Macedonií«: ze zijn door ellende zwaar op de proef gesteld, maar vervuld van een overstelpende vreugde en ondanks hun grote armoede zeer vrijgevig.
Ik verzeker u dat ze naar vermogen hebben gegeven, ja zelfs bóven hun vermogen.
Uit eigen beweging hebben ze ons dringend verzocht mee te mogen doen aan de collecte, waarmede de heiligen in Jeruzalem zullen worden ondersteund.
En....ze gaven aanzienlijk meer dan we hadden verwacht: door Gods wil gaven ze zichzelf in de eerste plaats aan de Heer en vervolgens ook aan ons"
Deze tekst bevat belangrijke gegevens:
- ellende, die op zware proef stelt, leidt als het goed is desondanks tot overstelpende vreugde en tot vrijgevigheid ondanks armoede.
- hier wordt een gemeente getekend, die zó geínteresseerd is in een 'medegemeente' en Christenen elders, dat ze beslist mee wil doen om te helpen.
- Door dat liefdebetoon, ondanks alles maken ze hun band met God nauwer, maar ook de band met de medegelovigen.
Als je dit zo leest, zou je er haast naar verlangen om in je gemeente ook eens ellende te ervaren. Dat moet je natuurlijk niet óver je wensen, maar wanneer God toestaat dat die ellende er komt, dan stuurt hij vaak 'meer vreugde' en verdere goede dingen mee.
In bescheiden mate ervaarden wij dat onlangs in onze gemeente. Een van onze leden, een asielzoeker, werd gearresteerd en alles werd gereedgemaakt voor zijn uitzetting.
De droefheid, die wij allen hadden....
hij behoort al jaren tot onze gemeente, is met een lid van onze gemeente al jaren getrouwd...hij is zo helemaal met ons verbonden, dat wij het idee niet konden verdrágen: die broeder in de cél !!
En wat er allemaal gebéurde ! petities met honderden handtekeningen, bezoeken aan het ministerie, krantenartikelen, brieven aan de gedetineerde, te veel om op te noemen.
En toen hij- voorlopig- vrijkwam: die overstelpende vreugde.
En nu werd van ons geen meedoen aan een collecte voor een armlastige mede-gemeente gevraagd. Op díe wijze konden wij onze hechtere verbondenheid niet tonen. Maar uit leed sproot wel een hechtere band voort.
Samen sterk...
om nu niet meer verder over die asielzoeker te spreken
...maakt ook ons getuigenis sterker. Je behoort te voelen, dat je van elkaar afhankelijk bent, zoals de organen in een lichaam van elkaar afhankelijk zijn.
Zulk samenleven , koinonia, is eigenlijk ' je leven met elkaar delen vanuit de liefde van God'.
Jullie gaan elke zondag naar de kerk of naar de sam of naar de gemeente.
Kijk eens goed naar al die overbekende gezichten rondom je heen.
- Niet vragen of ze jou wel genoeg liefde, rechtvaardigheid of dienstbetoon aanbieden.
- Niet kniezen over de vraag, of ze zich in pure geestelijke hartelijkheid wel voldoende aan jóu geven.
- niet denken:
"Dus deze lieden moeten Gods veelkleurige wijsheid en zijn grote heerlijkheid aan mij bekendmaken. (Efeze 3 v 10 en 1 v 14)
Nou...mooie herauten, dat slaperige stelletje".
Nee, niets van dat negatieve.
Als kleuter kwam je de kerk binnen met de andere kleuters, ieder met een kaarsje en je zong:
"Jezus zegt, dat hij hier van ons verwacht
dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht"
en alle mensen zeiden, ook van jóu:
"Ach...wat scháttig".
Maar nú is het de tijd om zo'n kaars te zijn en je kerk, je sam, je gemeente te electrificeren als het ware:
- jij hebt werkzame, actieve liefde
- jij bent van dienst bij koffieschenken of iets technisch
- jij geeft je aan die ander, die zorgen heeft, door naar zijn gang door de moeilijkheden heen te informeren
- jij vertelt aan die sombere zus van Gods grote betekenis in jouw leven.
- jij geeft de ander het gevoel, dat jij hem nodig hebt
- jij deelt jouw ervaringen met die man naast jou in de bank. Je wenst hem in ieder geval bij het eind van de dienst iets goeds toe.
Zo...hij moet maar weer kunnen deze week.
Daag
Ger
|
