|
Bijbelstudie 224
De gemeente in haar achtste van elf functies, haar 'VOLHARDEN'.
Eerst de teksten:
Romeinen 15 v 4-6.
4: Alles wat vroeger is geschreven, is geschreven om ons te onderwijzen, opdat wij , door te volharden en door troost te blijven putten uit de Schriften, zouden blijven hopen.
5:Moge God, die ons doet volharden en ons troost geeft, u de eensgezindheid geven die Christus Jezus van ons vraagt.
6: Dan zult u eendrachtig en eenstemmig lof brengen aan de God en Vader van onze Heer Jezus Christus.
Galaten 5 v 22.
De heer van de slaaf zei tegen hem:
"Voortreffelijk....je bent een goede en betrouwbare, ( volhardende in trouw) dienaar.
Omdat je betrouwbaar bent gebleken in het beheer van een klein bedrag, zal ik je over veel meer aanstellen. Wees welkom bij het feestmaal van je heer".
Gedachten bij Romeinen 15 v 5:
Volharding: bij de Grieken betekent het: sterk in de richting van iets geneigd zijn.
Wij , gelovigen, hebben er een ruimere betekenis aan gegeven. Volharding is een zaak van het diepste innerlijk, zo je wilt: een hartenzaak. Het is een krachtig besluit om vast te houden ondanks alles . Dat is geen sterke karaktereigenschap van sommigen. Altijd is er weer de genade van God . Hij is de God van volharding, degene die volharding geeft.
Het is zo goed om de bijbel te lezen van kaft tot kaft. Laatst overkwam het mij nog eens bij de lezing van Jeremia 31 v 20. Wanneer je geen orde hebt in je bijbellezen, wanneer je die orde niet volhardend zoekt en volhoudt, kom je daar ( in Jerenmia) niet zo makkelijk en mis je zo'n juweeltje als:
"Is niet Efraïm mijn geliefde zoon,
is hij niet mijn oogappel ?
Telkens als ik over hem spreek
rijst zijn beeld in mij op,
dan raak ik diep bewogen,
ik móet mij over hem ontfermen
- spreekt de HEER".
Daar heb je nu weer zo iets: 'wat vroeger geschreven is, dat is geschreven om ons te onderwijzen'. Toen ik dit las, door de genade van God, die mij volhardend maakte om ook het Oude Testament integraal te doorvorsen, putte ik daar zó'n troost uit. Ik maakte de tekst voor mijn eigen naam geschikt en werd gesterkt om te blijven hopen op de toekomst in de nabijheid van zo'n liefhebbende Vader. Doen jullie dat ook maar eens.
Maar....die God van tóen is ook de God van nu. Nog geeft hij aan de mensen in de gemeente ieder afzonderlijk de kracht om te volharden in het geloof aan en van Jezus en al die afzonderlijke volhardingen maken de gemeente heerlijk sterk. Dat wordt ook van ons gevraagd door Jezus, die wil, dat zijn gemeente gereed komt voor de grote bruiloft.
6:En het hoogste doel blijft toch eigenlijk eendrachtig en eenstemmig lof brengen aan God de Vader.
Volharding leidt tot ' onwankelbaar vasthouden van de belijdenis van wat wij hopen, (Hebr 10 v 23). Volhardende individuele gelovigen vormen tezamen een volhardende gemeente, die steeds meer eenswillend wordt en eensgezind. Zo maken wij het grote plan van God mogelijk, dat heerlijke plan van een gelouterde mensheid, die haar doel bereikt heeft en gezeten is naast God en Jezus in hun troon, die ook onze troon is.
Gedachten bij Matth 25 v 21.
Wat zal het toch heerlijk zijn om uit de mond van de Heer te horen:
"Voortreffelijk.....jij ben een goede en betrouwbare dienaar".
Er ligt een verbinding tussen trouw en volharding. Trouw kunnen wij wel vele jaren zijn. Maar om daarin te volharden onder alle omstandigheden door......
Neem nu eens het overbekende verhaal van Elia ná de Karmel. Dáar volop in de dienst van zijn God. Maar daarna, wanneer blijkt, dat het toch geen beslissende doorbraak geeft in de gezindheid van zijn volk die uitputting en het ' er de brui aan willen geven'.
Laatst ontmoette ik een dappere voorganger , die tegen mij zei:
"Ik ben opeens zo moe Ger. Ik kan er zó naar verlangen om in een achterste bank als een onopvallende gelovige zogezegd ' onder te duiken' ".
Deze gelovige heeft weer troost ontvangen om te volharden en het is met hem:' still going strong'.
Maar jullie kunnen later ook ergens zo'n doodmoede man langs de kant van de heilsweg ontwaren en dan mag je hem moed inspreken om te volharden op de weg, die naar de zaligheid voert. En ik wens jullie toe, dat jullie op al die momenten, dat het 'trouwe slaaf zijn' even heel moeilijk is, een vriend vindt, die je bemoedigt, zodat je weer volhardend , met knieën, die niet meer knikken, (Jesaja 35 v 3), verder gaat met het belopen van die heilsweg.... met aan het eind dat woord:
"Voortreffelijk...!...omdat je betrouwbaar gebleken bent in het beheren van een klein bedrag , zal ik je over veel meer aanstellen. Wees welkom bij het feestmaal van je heer".
En wat is dat 'kleine bedrag' van nú: het staan in je gemeente als een rots in de branding, die volhardt om de volharding van de gemeente te bevorderen.
Daag
Ger
|
