ZESENDERTIG TEKSTEN, DIE EROVER SPREKEN, HOE WE MET ELKAAR DIENEN OM TE GAAN.
De toepassing in de gemeente als voornaamste leidraad.
Jullie zullen mogelijk tegen me zeggen;
"Ger....je doet ze toch niet alle 36 ?! Dan komen we nérgens".
Maar dan vraag ik:
"Moeten we dan 'ergens' komen ? Ze zijn stuk voor stuk zo steengoed. Och; laat de Heer het maar leiden. Ik denk ook niet dat we ze alle 36 nodig hebben, maar.... ach; we zien wel".
Coos, de broer van Wim, heeft ze voor ons uitgezocht. Uit de concordance haal je dat niet. Laat ik maar pronken met andermans, in dit geval Coos' veren.
O ja....Willem, die broer dan, heeft indertijd - in 2001, vlak na 'de torens'- deze website gestart. Velen weten dat al niet meer; dus
- op Willems website
- dóor met Coos z'n veren.
Markus 9 v 50:
"Zout is goed ! Maar als het zout zijn kracht verliest , hoe zullen jullie het zijn kracht dan teruggeven ? Zorg dat jullie het zout in jezelf niet verliezen en bewaart onder elkander de vrede".
(Coos volgt de NBG, maar ik nu toch maar de NBV. Ieder heeft weer zijn eigen stijl).
Ik trek hier nog even vers 49 bij.
"Iedereen moet met vuur gezouten worden".
In vers 45-47 ....
nu tooi ik mij weer met de veren van 'de Korte Verklaring'
....wordt de eis gesteld:
Breek met alles wat het leven met God bedreigt, de ziel in haar gemeenschap met God in gevaar brengt.
In dat verband verwijst:
"Iedereen moet met vuur gezouten worden",
naar het vuur,dat volgens Numeri 31 v 23 een ritueel reinigingsmiddel is.
Ieder kind van het koninkrijk moet in zelfverloochening een offer brengen. Dagelijks moet 'de oude mens' in het vuur sterven. Zo, doordat de naar de wereld toegekeerde en heel gemakkelijk door die omgeving te beí¯nvloeden ziel van de mens zich dagelijks laat reinigen van:
gebrek aan liefde en blijdschap en vrede en vriendelijkheid en zelfbeheersing
...om zo maar eens wat delen van de Geestes-vrucht te noemen
brengen wij die ziel in het vuur van de reiniging van Godswege. Daardoor worden wij gezouten. Een onveermijdelijk offer, dat elk kind van God gaarne zal willen brengen. Immers, wat is er op de duur meer profijt brengende dan alle slecnbtheid uit te laten logen, tezamen met alle geestelijke en zielse ontrouw en hardvochtigheid.
Maar dit soort 'zout van Godswege' kan zijn smaak verliezen. Zo is bekend dat het zout uit de Dode Zee met allerlei bestanddelen gemengd was. Wanneer er overvloedig regen viel, zag dat Dode Zee zout, dat Jezus bedoelde, er nog steeds als zout uit, maar het wás geen zout meer, het was zoutloos en smakeloos.
Getransponeerd naar eeuwige waarden is het zo, dat wij het' vuur van Godswege', dat ons moet zouten, kunnen 'denatureren'.
We laten het - heel gewoon- overvloedig regenen uit de onuitputtelijke voorraden van onze 'geestelijke luiheid'.
Die luiheid wil niet weten van:
- Geestelijk liefde, maar wel van wrevel jegens elkaar
- Blijdschap, maar wel van sacherijnigheid
- vrede, maar wel van onvrede, bijvoorbeeld 'die rotregering'
- vriendelijkheid, maar wel van snibbigheid.
- ... en ga zo maar door.
Dan lijkt ons 'geestelijk zout' nog o.k., maar de smaak is er af en de kracht is er af.
Niemand wil dat 'zout van God' in zichzelf verliezen. En hoe verlies je het gegarandeerd snel: door onder elkaar de vrede NIET te bewaren.
En waar ontmoeten we elkaar: in de gemeente; het zij in de plenaire vergadering op zondag, hetzij in de bijbelstudie, hetzij in de gemeente-instuif, hetzij in de tieneravond, hetzij in de jeugdavond enz enz.
En daar loert altijd het gevaar, dat wij voorrang op elkaar willen hebben en dus de onderlinge vrede niet bewaren. En weg loopt je eigenlijke, wezenlijke zout.
In onze streekgemeente bestaat de gewoonte dat elk kwartaal- bijvoorbeeld- éen van de regio's de dienst verzorgt. Deze morgen was dat éen van onze kleinere regio's. Wat een talent, dat anders 'in de grote hoop' niet zo opvalt! Ik genoot en heb na afloop vele van die zangeressen en sprekers gecomplimenteerd, krachtens dít motto moedig elkaar aan. En het deed er niet toe, dat de rest van de gemeente dit keer nu niet zo'n taák had. Iedereen had eigenlijk een beetje vrij-af.
En iedereen was zo opgetogen over de morgen. Ik bespeurde geen enkele 'strijd om de voorrang'. Iedereen gundE het deze regio van harte om eens 'stevig uit de hoek te komen'.
Ik maak als slotsom : in de gemeente geen 'strijd om de voorrang' , maar 'elkaar bemoedigen'. Zo blijft 'Gods zout in jouw leven' in conditie.
Daag
Ger
Maar stilletjes denk ik wel:
"Zó nog 35...??!!".
G |
