NIET ALLEEN EEN PERSOONLIJKE RELATIE...MAAR: SAMEN MET ALLE HEILIGEN, (Ef 3 v 18).
Mensen willen nog wel eens zeer de nadruk leggen op deze kreet;
"Het is onontbeerlijk om 'een persoonlijke relatie met God te hebben' ".
Nu is het heerlijk om zo zachtjes voor je heen te zingen:
"Ik ben dicht bij mijn Heiland...
en hij is dicht bij mij.
Zo zijn wij altijd samen...
en dat maakt mij zo blij.
Er kan geen dag passeren...
er gaat geen uur voorbij,
dat hij en ik niet samen zijn....
Mijn dierb're Heer met mij...".
Maar het is goed, om "het een te doen en het andere niet na te laten", Matth 23 v 23.
God roept mensen op tot een leven in samenhang met elkander.
"Dan....(als Christus woont in uw hart), (doordat u een persoonlijke relatie hebt met hem en met God), zult u MET ALLE HEILIGEN (samen) de lengte en breedte , de hoogte en de diepte kunnen begrijpen....ja, de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat , opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid".
Een voorbeeld: ik ken in een gemeente een oude zuster, een weduwe van omstreeks 80 jaar, die in de gemeente een onopvallende plaats innam en eigenlijk geen duidelijke taak had. 'Anderen' kwamen op het kostelijke idee om op marktdag een 'instuif' annex permanente rommelmarkt te beginnen voor 'de gaande en koemende man'. Men verzocht haar om een van de gastvrouwen te zijn. Zij doet het voortreffelijk als zodanig, bloeit helemaal op.
Ik twijfel er niet aan, dat zij een persoonlijke relatie met de Heer Jezus had. Die is echter door de 'kettingwerking' van het gezegende idee van 'anderen' en de uitnodiging aan haar:
"Wij hebben een plaats, waar jij je nuttig kunt maken voor de Heer",
opengebloeid tot iets van veel meer allure.
Samen met 'op haar pad gekomen' andere heiligen kan zij nu - voor zover ik dit als buitenstaander kan beoordelen- veel meer ontdekken van de 'meerdimensionale liefde van Christus.
In allerlei dergelijke gevallen heb ik bespeurd dat gelovigen veel sterker werden, veel meer geconditioneerd om vol te stromen met Gods volkomenheid.
Daarom roep ik jullie, jonge individualisten op om Christenzijn nóg ruimer te zien dán jullie het al doen. Voeg je bij een gemeente als je dat al niet gedaan hebt. Dóe daar iets. Zoek een taak.
Zo ken ik ergens een hooggeplaatst iemand, die zich in de gemeente niet bepaald profileert als 'een opvallende broeder'. Maar hij heeft voor het moment zijn taak gevonden in het onderwijs in de kinderdienst aan....vijfjarigen.
En ik ken jongeren, die zeer bemoedigd zijn, wanneer zij, omdat 'anderen' iets veelbelovends in hen zien, mogen dienen bij het avondmaal met brood en wijn uitdelen. Je zíet ze groeien.
En laatst zag ik een jong zusje van mij 'met de hemel in haar ogen'....
haar persoonlijke relatie met God en Jezus kon je er als het ware 'uitscheppen'
...die er met de snelheid van de liefde bij was, toen een dwars tienertje 'kwaad en verdrietig' de dienst verliet.
Even later kwamen zij samen weer binnen, de een getroost en bedaard, de andere nóg blijder.
(Latere toevoeging: enkele jaren later zag ik dat 'dwarse tienertje' nu weer anderen troosten).
Jullie hebben toch al een 'relatie met Christus'. Verstevig die nu eens door een gemeente te zoeken , je daar nuttig te maken en zó de liefde van Christus, met wie je toch al 'een persoonlijke relatie hebt', nog dieper te leren kennen, zodat de volkomenheid van God, met wie je toch ook al 'een relatie hebt', dat toebereide hart nog ruimer kan binnenstromen.
Daag
Ger
Toon op deze manier de nieuwe orde van Gods koninkrijk in grotere schittering.
|
