De gemeente als huisgezin van God de Vader.
Johannes 1 v 12:
"Wie (het Woord = Jezus) wél ontvangen
en in zijn naam geloven, heeft hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden".
Romeinen 8 v 14;
" Allen die door de Geest van God geleid worden zijn kinderen (NBG:zonen) van God"
Romeinen 8 v 15:
"U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven; u hebt de Geest ontvangen, om Gods kinderen te zijn en om hem te kunnen aanroepen mat 'Abba= pappie= Vader' ".
Romeinen 8 v 16:
"De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn ".
Romeinen 8 v 17:
En nu we Gods kinderen zijn, zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen van God. Samen met Christus zijn wij erfgenamen; wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister".
Uit deze teksten kan allereerst deze gevolgtrekking worden gemaakt:
- wij zijn kinderen van God
- God is onze Vader
- voor elkaar zijn wij broers en zussen
- onze samenkomsten zouden de 'sfeer van een goed gezin' dienen te ademen
- die 'gezinssfeer' is een sfeer van aandacht en zorg.
Maar over elk van die teksten is toch wel wat meer te zeggen:
Johannes 1 v 12
God geeft ons het voorrecht om ' kinderen van God' te worden. In de NBG staat inplaats van voorrecht: macht.
Beide woorden dekken de bedoeling niet helemaal. Wij hebben als gelovigen, die Christus' bloed voor onszelf blij aanvaarden, een juridsch recht om ons kinderen van God te noemen.
Maar dat voorrecht houdt wel iets ín:
Even een voorbeeld: ik heb jullie wel eens verteld, hoe ik in 1957 als rijksaccountant begon. De chef zei:
" U bent nu rijksaccountant in volle rechten. Maar u moet zich nog wel erg in die rol ínleven, opdat die werkelijklheid voor u wordt. Wij- de oudere collega's met mij- willen u daarbij helpen".
Elke gelovige is wel rechtmatig 'een kind van God'. Hij heeft wel- om het nu eens duur te zeggen ' een positionele gerechtigheid', maar zonder 'inburgeren' in die status is hij nog niet écht ' kind van God' . Maar ieder gelovige zal trachten naar die hoge eer te gaan leven.
Romeinen 8 v 14:
Mijn chef hielp mij jaren lang om een echt goede rijksaccountant te worden. Tenslotte was dat ook wel gelukt.
(Even terzijde: ik onderwierp mij aan het gezag van de chef. Maar soms delegeerde hij zijn raadgevende taak aan mijn 'rijpere collega's'. En ik heb een tijdlang moeite gehad om hun -uiteraard lagere - gezag te aanvaarden en stribbelde dan dikwijls tegen. Tenslotte kreeg ik oog voor dat 'kleine' gedoe en zag dat ik hen verdriet deed. Ik beterde ook dít, maar heb er nu nig wel eens een gevoel van gehinderdheid en schaamte over)
De Heilige Geest helpt ons om de ' wettelijke positie' van ' kind van God' waar te maken. Als wij ons gewillig aan hem toevertrouwen, wordt dat ' kind van God' later: ' zoon van God', zoals de NBG ' iets verfijnd' heeft.
(Even een tussengedachte: soms laat de Heilige Geest ons terechtwijzen door medegelovigen of zelfs door ' buitenstaanders' ( Genesis 12 v 10 -20). Aanvaard -na ' doorproeven' ook zo'n 'middellijke' hint van Gods Geest).
Een zoon is natuurlijk ook een 'kind', maar hij is toch iets groter gegroeid. Iemand, die is wedergeboren , is een kind van God. Maar de leringen van de Heilige geest brengen ons nog weer een stapje verder: geen onmondig kind meer, maar een flinke zoon, die zijn vader al eens haast- mannelijk van dienst kan zijn.
Een aardse vader , in de tijd van het schrijven van het nu volgende vers kon zo trots zijn, zo gelukkig:
Psalm 127 v 5:
..." wanneer zijn zonen al iets begonnen te betekenen en hem echt in lastige kwesties terzijde konden staan".
Zo kunnen wij ook voor God worden...geen handenbindertjes meer,zoals kleuters dikwijls zijn...maar flinke zoons, waar Vader wat aan héeft.
Romeinen 8 v 15:
Laatst kreeg ik een vraag:
"Een Christen mag toch zeker niet roken".
Ik was wat ongelukkig met die vraag. Ik voelde weer een keurslijf aankomen. In de tijd, dat Romeinen geschreven werd, was het zo moeilijk om je als heiden-Christen te onttrekken aan allerlei regels, die de Joodse Christenen, dikwijls helemaal te goeder trouw, trachtten binnen te smokkelen.
Nee...niet slaaf worden van allerlei nieuwe wetjes. Niet opnieuw in angst leven, 'omdat ze me hebben zien roken'. Nee...de Heilige Geest zal alle gelovigen er wel van overtuigen, waar de hele wereld al van overtuigd Is, dat roken schadelijk is voor de gezondheid (voor Gods tempel). Nu maar eerst God dicht kunnen naderen in alle eerbied als....: Pappa...nog weer een dichterbij-woord dan 'Vader'
Romeinen 8 v 16:
En dan ook geen teruggekijk meer Geen GEbondendheid aan het verleden, dat Grote Ego, dat ons altijd maar van God aftrekt en naar ons oude leven toe. Nee...inplaats daarvan VERbondnenheid met God....Vrijheid En Ruimte, die ons met de Heilige Geest mee doet jubelen:
"Het oude is voorbij...het nieuwe is gekomen",
( 2 Cor 5 v 17)
Romeinen 5 v 17:
Erfgenaam van God...een eeuwigheid lang. Erfgenaam van hem, aan wie alles toebehoort in de zienlijke en onzienlijke wereld; de aarde, het heelal, de engelenwereld. Al die heerlijkheden vallen ons toe samen met Christus, als onze grote mede- erfgenaam. Even door de zure appel heenbijten. De demonen vielen zwaar op Jezus aan. Zij zullen ook op ons aanvallen,. die Jezus volgen, die het Lam volgen, waar het ook gaat. (Openb 14 v 4).
Zonder die vuurdoop ben je niet echt een kind van God. Onttrek je niet aan die verzoekingen, die ook beproevingen zijn tegelijkertijd. De luiister van God wacht.
Romeinen 8 v 18 zegt het zo treflijk:
" Ik (Paulus) ben er van overtuigd, dat het lijden, (om Christus' wil, boven het lijden om deze gebroken wereld, dat ieder mens ervaart) in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard".
Dat vooruitzich sterkt alle trillende handen en
knikkende knieën, (Jesaja 35 v 3)
Dus...medekinderen van God...medezonen van God. Wees echt een broer of zus voor andere medestrijders. Heb aandacht en zorg voor alle leden van dat grote...grote gezin.
Wees echt hartelijk. Feliciteer met verjaardagen. Informeer naar de gang van zaken in voorkomende gevallen. Werk aan de blijde gezinssfeer.
Daag
Ger
|
