|
Bijbelstudie 214
De vrucht van de Geest, die bestaat in lankmoedigheid (geduld)
De tweede drie van dertien teksten uit het Nieuwe testament, die licht kunnen werpen op het begrip 'lankmoedigheid', (geduld).
Eerst die teksten:
Romeinen 2 v 4.
Veracht u Gods onbegrensde goedheid, geduld (lankmoedigheid) en verdraagzaamheid en weet u niet, dat zijn goedheid u tot inkeer wil brengen ?
Romeinen 9 v 22.
God heeft degenen die het voorwerp van zijn toorn zijn en die hij heeft bestemd voor de ondergang, met veel geduld verdragen omdat:
- hij zijn toorn ook wil tónen
- en zijn macht kenbaar wil maken
2 Corinthe 6 v 6.
(Wij zijn dienaren van God) en willen dit laten zien ook ' door geduld , (lankmoedigheid ) en vriendelijkheid.
Gedachten bij Romeinen 2 v 4.
Ik heb de idee, dat ik deze tekst al ergens behandeld heb. Maar ik ga dat nu maar niet meer na. Misschien zeg ik wel weer iets net een beetje anders of is het goed, dat de behandeling nog eens herhaald wordt.
Gaat-ie.
Gods goedheid wordt door niets begrensd. Zijn hele wezen staat in het teken van goedheid. God verdraagt ook de zonde zonder direct in te grijpen.
Onverdraagzaamheid is een lelijke zaak. Men gaat zixh negatief opstellen tegen anderen. God echter blijft positief staan ten aanzien van mensen.
Bij inkeer denken wij terug aan het ons bekende woord bekering , en ook wel aan het wat ouderwetse 'boetvaardigheid.'
Maar God roept ons tot die voortreffelijke zaken door zijn heerlijkheid en macht, ( 2 Petrus 1 v 3). Hij biedt ons zoveel heil aan. Maar wie dit aanbod veracht, moet niet bij zichzelf denken:
"O.... God blíjft vergeven...het is zijn vak".
Nee....er komt een eind aan die verdraagzaamheid, dat kunnen verdragen, aan die lankmoedigheid, het geduld. Eén keer staat er een heel duidelijke punt: bij het sterven.
Dit alles, nu toegepast op ons, betekent ook voor ons, dat wij goed mogen zijn voor andere mensen, dat wij heel wat kunnen verdragen en dat wij een 'éngelengeduld' hebben.
Een voorbeeld: ik sprak onlangs met een aantal knapen van 15 tot 20 jaar.
Zij stelden wat vragen, maar terwijl ik antwoordde, zag ik, dat zij onderling glimlachjes van verstandhouding uitwisselden.
In mijn hart voelde ik een gedachte:
"Denk nu niet direct dat je in de maling wordt genomen. Zij zijn heus wel geïnteresseerd, maar dekken zich met die 'tekens' in tegen hun vrienden, zodat die later niet kunnen zeggen:
'Je liet je wel helemaal door die vent inpakken hè' ".
En ik luisterde naar die innerlijke stem, die in mijn idee een raad van de Heilige Geest bevatte. Met engelengeduld zette ik mij over alle wrevel heen, ik kon die afleidende houding verdragen en trachtte goed te zijn voor deze jongeren, die het later misschien ergens voor het zeggen zullen hebben en die hoe dan ook kostbaar zijn. Ik gun aan jullie ook dergelijke ervaringen.
Gedachten bij Romeinen 9 v 22.
Weer dat idee, dat ik hierover al heb geschreven. Maar ik ga maar gewoon door.
God had met ieder mens, die hij vroeger, of nu, of in de toekomst op deze wereld plaatst(e), een positief plan,. Hij is de hemelse pottenbakker, die alleen goede dingen kan scheppen.
Maar zoals een aardse pottenbakker wel eens een stuk klei tegenkomt, waarmee niets te beginnen is , omdat er harde, onvriendelijke stukken inzitten, zo moet God ook wel eens mensen loslaten, omdat die mensen zich opengesteld hebben voor demonische invloeden en daardoor zijn verhard, harde klonten in hun klei hebben gekregen.
Een aardse pottenbakker kent het verschijnsel, dat hij een pot al klaar heeft en dat tijdens het bakproces toch nog gebreken aan de dag treden, doordat de pot gaat scheuren.
Zo heeft ook de hemelse pottenbakker te maken met mensen, die hij al tot elementen heeft gevormd, die hij gebruiken kan en wanneer er dan druk ontstaat, ontstaan er in hen scheuren. Dan blijkt dat de boze met zijn verleidingen en overweldiging hen toebereid heeft tot het verderf. Hun eigen verantwoordelijkheid, jammer maar helaas.
En als satan lacht:
"Weer een overwinning voor mij",
dan is toch God de laatst lachende.
Hij wil al die in allerlei stadia mislukte mensen toch alle tijd geven. Hij wil niet, dat sommigen verloren gaan, (2 Petrus 3 v 9).
Dit ontmaskert als onwaar en verderfelijk de redenering, die veel Christenen nog steeds hebben:
"God heeft van eenwigheid sommige mensen voorbereid voor het verderf, de hel".
Dat is Gods weg met de mens niet.
Hij doet zijn zon opgaan over bozen en goeden en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Hij blijft oproepen tot bekering. Maar deze 'mislukte kruiken' (voor eigen verantwoordelijkheid) blijven soms zeggen, zoal Jeremia al vaststelde in 18 v 12:
"Laat ons begaan...wij willen onze eigen plannen volgen".
Zulke mensen willen zich alleen laten leiden door hun koppig en boosaardig hart, ( zelfde vers).
En tenslotte toont God zijn toorn en zijn macht bij het eindoordeel door zijn Zoon Jezus, (Matth 25) en komt er een eind aan de lankmoedigheid.
Maar de glorie van de geredden komt uit de nederlaag van de ongeredden op de meest heerlijke wijze openbaar. Zoals eens de Israelieten zongen aan de Schelfzee, toen de Farao met zijn legermacht verdronk, zo zullen wij ook juichen, wanneer de meest verharde zondaar, de Antichrist, te niet gaat
Voor ons zit hierin deze les:
Wij zullen in geduld met al dat mislukt of mislukkende aardewerk omgaan. Zoals God een mislukkende 'pot'met eindeloos geduld, (eens een andere vorm), nóg eens een kans geeft....
en hoe vaak gelukken zulke geduldige pogingen nog; velen kunnen daarvazn getuigen
.....zo zullen wij kansen geven. Soms moeten wij loslaten...
Ik zelf werk ook ergens op een 'neutrale'site en ontmoet daar mensen, die oost-indisch doof zijn voor al mijn liefdevolle pogingen om hun het eeuwige heil voor te stellen.
Maar zelf als wij heus nog wel geduld en verdraagzaamheid hebben, maar het is voor ons: een onneembare muur....
"Ger...van nu af aan scroll ik door, zodra ik jouw naam maar zie"
.... dan zijn daar aan het eind van onze mogelijkheden toch altijd nog Gods mogelijkheden. Onze lankmoedigheid, ons geduld , is er nog wel, maar die muur.....dat is werk voor God en.... onze lankmoedigheid, ons 'kruit', droog houdende, zeggen wij tegen God:
"God, als u deze 'doorscroller'aan ons terug wilt geven, graag...Maar voorlopig.."
Gedachten bij 2 Corinthe 6 v 6.
Wij willen Gods dienaren zijn. En hoe tonen wij die begeerte van ons hart:
...door altijd te volharden:
- in tegenspoed, in nood en ellende
- onder lijfstraffen, in gevangenschap
- onder volkswoede, slaapgebrek en honger.
Nu ja; je moet een en ander maar in je herinnering opslaan; het kan toch wezen, dat iets hiervan je overkomt in de dienst van de Heer.
Maar geduld en vriendelijkheid zullen altijd beschikbaar moeten zijn, zullen ook altijd beschikbaar kúnnen zijn door Gods genade, die ons tot steeds hoger toppen wil voeren.
Daag
Ger
|
