De Gerrit, Ik heb eventjes stilgestaan bij Uw artikeltjes over bekering. Bepaald vrolijk word ik niet als ik uw teksten lees. Zijn wij te bourgondisch? Wordt er tijdens jullie bekeringsproces nooit eens gelachen? 't Is me allemaal zo zwaar op de hand. Ik dacht dat geloven iets fijns was, iets waar een mens blij om mag zijn. Juist die blijheid, die lach, die grap en een grol die mis ik bij jullie. Ik ga me voorlopig dus niet bekeren en ook met bijbelstudie ga ik me ook niet bezighouden. Ik ga met de mensen spelen, een pint drinken en met een kwinkslag een goeie dag zeggen tegen onze pastoor. Die komt ook uit het diepe Nederland maar die hebben we al kunnen bekeren: Die kerel lacht de hele dag, net zoals zijn parochianen. Toch nog veel succes gewenst.