DE GAVE VAN KENNIS, vierde en laatste verhandeling.
Romeinen 15 v 14:
"Broeders en zusters; ikzelf ben ervan overtuigd, dat u inderdaad niets dan het goede wilt en dat het u niet aan KENNIS ontbreekt, zodat u ook in staat bent om elkaar terecht te wijzen".
Wat hierin allereerst opvalt, is de toon van optimistische vriendelijkheid , die Paulus zo vaak heeft. Hij ziet altijd mogelijkheden, waar een ander alleen maar onmogelijkheden ziet
Als een ander zou zeggen, bij wijze van spreken:
"Dit glas is driekwart leeg",
zou híj kunnen opmerken:
"Nee, het is al voor éen kwart gevuld".
Dat maken van vriendelijke, opbeurende opmerkingen aan het adres van de broeders ( en zusters ditmaal) heeft Paulus van de Heer Jezus. Ook daarin is hij steeds meer aan het gelijken op zijn grote voorbeeld, ook óns grote voorbeeld, Jezus Christus onze Heer.
Want die sprak bij het laatste avondmaal zulke woorden als:
(Mijn discipelen) hebben uw woord bewaard"
en
"Ik ben in hen verheerlijkt", Johannes 17 v 6 en 10).
Eerste les: laten ook wij onze medegelovigen bemoedigen en vriendelijk-opbeurend toespreken bij voorkomende gelegenheden.
Na : 'U wilt niets dan het goede', komt dus :
"Dat het u niet aan kennis ontbreekt",
met als gevolg daarvan:
"zodat u ook in staat bent om elkaar terecht te wijzen".
En nu gaat het mij om dat woord 'kennis".
Vergelijk dat eens met 1 Corinthe 13 v 9, waar Paulus schrijft dat ons kennen ONvolkomen is.
Maar Paulus ziet altijd déze idee in het verschiet, die hij verwoord heeft in Efeze 4 v 13:
"....totdat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de Zoon van God een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van Christus".
In deze jonge gemeente van Christus in Rome ziet hij al een weg naar de 'volle kennis', die in de bedding van ons geloof de gelovigen omsmeedt tot een eenheid, de volmaakte mens, zoals die er eens zijn zal, tot volle wasdom gekomen.
Wat ik jullie vertelde over de gave van kennis zal bij jullie wellicht het idee hebben doen ontstaan:
"Maar dit haal ik nooit".
Dat hoeft ook niet. Laat Jezus ook in dit opzicht in jullie harten werken. Sta hem niet tegen. Werk met hem mee. Zet alle kamers van je hartenhuis maar open voor hem. Hij zal het doen.
Tenslotte nog een toegift:
Er staat:
"...zodat u ook in staat bent om elkaar terecht te wijzen...".
De steeds groeiende gave van kennis, gebed in een steeds groeiende liefde zal ons dus in staat stellen om anderen 'terecht te wijzen', de goede weg te wijzen, wanneer ze daarnaar vragen en ook om ze op die goede weg te wijzen, wanneer ze een zijweg aan het inslaan zijn.
Dat is vaak nodig. maar wanneer de gave van kennis gebruikt wordt in het kader van een warme, geestelijke liefde en een 'steeds het beste hopen', zoals in de aanvang omschreven, dan zal ook deze gave, waarvan wij nu afscheid nemen, de gemeente ten zeerste kunnen dienen.
Daag
Ger |
