Let even op dat woord 'genezingEN. Dat is dus meervoud. Tot nu toe heb ik vooral gesproken over 'genezing van geest en ziel'. Maar wij hebben ook nog zoiets als een 'lichaam'. Daarop focussen zich vele gedachten over 'Goddelijke genezing'. En ik kom er nu pas aan toe. Maar ook bij de genezing van het lichaam dient rekening gehouden te worden met kwaadaardige ziektemachten, die als 'specialisme' hebben: 'de levensgeest van de mens beletten zijn functie van opbouw en instandhouding van het lichaam goed te verrichten'.
Over dat begrip 'levensgeest' het volgende: er zijn duizenden processen tegelijk in het lichaam werkzaam. Het is ondenkbaar, dat deze niet vanuit een centraal punt gecoórdineerd en gecontroleerd en op elkaar afgestemd worden. De wetenschap heeft ook verschillende punten in de hersenen aangewezen die toezicht houden. Ik noem deze controle enz activiteiten: 'de levensgeest', dit in navolging van J.E.v.d.Brink, aan wie ik vele gedachten ontleen. Maar dat hoef ik niet voortdurend te zeggen.
Wat de ménselijke geest betreft, dat is dus iets anders dan 'het controle-orgaan': de lévensgeest: - de menselijke geest die de hele persoonlijkheid van de mens stuwt is van een hogere orde dan de 'levensgeest' die toezicht houdt op alle onbewuste en bewuste lichaamsverrichtingen; van hartslag tot 'dingen kunnen vastpakken'.
En nu kan er van die volkomen centrale 'menselijke geest' een kwade impuls uitgaan op de 'levensgeest' met een alles 'overrulende' opdracht: vorm gezwellen en afwijkingen. Natuurlijk kan dit alleen maar , wanneer de 'menselijke geest' weer onder invloed staat van de al eerder genoemde ziektemachten.
Nu even een voorbeeld: Jezus bestrafte bij de schoonmoeder van Petrus de koorts. Jezus bestraft die koorts, omdat in die ziekte van Petrus' schoonmoeder een werking was van een boze geest, (Lucas 4 v 39) duidelijk 'zichtbaar' voor het geestelijk oog. Dat was dus Jezus' dagelijke bezigheid ook: "Ik drijf boze geesten uit en volbreng genezingen", (Lucas 13 v 32).
Ziekten naar lichaam, ziel en geest zijn een volkomen verweven totaliteit. Immers sprak Petrus: "Jezus is rondgegaan , weldoende en genezende allen, die door de duivel overwonnen waren, want God was met hem", (Hand 10 v 38).
Wat kan ik nu hierover tegen jullie zeggen: Zie ziekte niet te eenvoudig en niet te moeilijk. Klaagt je vriendin over 'maagpijn', ga dan niet direct een gebed zeggen of ' de handen opleggen'. Nu ja; als het zo geleid wordt, dan blijf ik er verder buiten.
Maar wat is er leuker dan dat je, haar even liefkozende, toch niet direct in allerlei activiteiten losbarstende, eenvoudig zegt; "Lieve kind...heb je dat wel meer".
En dan kan er van alles uitkomen: - ze kan een wrevel hebben tegen anderen, en het weer dénken daaraan kan haar die maagpijn bezorgen.
(Even een ervaring uit eigen leven: in de tijd, dat Indonesií« bezig was zich van Nederland los te maken, had ik een ontzettende haat tegen Soekarno, (hun leider). Die haat maakte, dat mijn maag zo zwaar was als lood en alle lust tot eten me verging ....ja...ik heb rare dingen gedaan).
- Je vriendin kan ook gestresst zijn door proefwerken op school. Was die wrevel een kwestie van 'de menselijke geest'...die schoolstress kan een kwestie zijn van de menselijke ziel, (de school is te zwaar voor haar, bijvoorbeeld).
En zo kunnen er duizend dingen achter die maagpijn zitten. En een eenvoudig gesprek, in biddend contact met de Heer, kán zo'n achtergrond openbaren. Maar ze kan ook iets gegeten hebben, dat haar niet goed bekomt.
Maar hoe dan ook: als ze klaagt: "Ik voel me zo kneuvelig", dan staat een heel scala aan hemelse middelen ter beschikking om haar welzijn te bevorderen.
Nu kun je zeggen: "Ger....wat gaat dit allemaal l a n g z a a m ". Ach; we komen wel ergens.
