Daar was dus Abram, later met die 'hogere' naam: Abraham.
We lazen, dat hij door zijn vetrouwend geloof, door zijn gelovig vertrouwen, Gods hart zó stal, dat God hem uit dat vertrouwen rechtvaardigde. Van zijn kant vertrouwen. Van Gods kant aanvaarding , het brengen in de rechte staat tegenover God. Dat gebeurde uit Gods vrijmacht om te doen, zoals hij doet, om te handelen, zoals hij handelt. Wij behoeven in wezen niets anders te doen dan vertrrouwen op Gods GENADE.
Vele eeuwen verstreken. Uit Abraham was in de loop van die eeuwen een groot volk voortgekomen. En God ging zijn beloften aan Abraham aan dít volk vervullen,.
Hij deed dit vanuit zijn liefde en trouw, Deuteronomium 7 v 6 t.m.9: "Want u bent een volk dat aan de HEER , uw God is gewijd. U bent door hem uitgekozen om, anders dan alle andere volken op aarde, zijn kostbaar bezit te zijn. (7) Het is niet omdat u talrijker was dan de andere volken, dat hij u lief kreeg en uitkoos- u was het kleinste van allemaal ! (8) Maar....omdat hij u liefhad en zich wilde houden aan wat hij uw voorouders onder ede had beloofd, heeft de HEER u met sterke hand bevrijd uit de slavernij, uit de macht van de farao, de koning van Egypte. Besef dus goed: alleen de HEER , uw God, is God en hij houdt woord, hij komt zijn beloften na en is trouw aan ieder die hem liefheeft...."
Op grond van Gods belofen aan Abraham... God houdt zich aan zijn beloften .....koos de HEER, toen de tijd gekomen was om verdere stappen te ondernemen, de nakomelingen van Abraham uit: - ze waren aan hem gewijd, ze hoorden op een heel speciale manier aan hem toe - zij waren- uit al de vele volken, die er al waren, de Chinezen, de Azteken, de Indianen- zijn kostbaar bezit op grond van hun afstamming van Abraham, die ze wél moesten waarmaken door hun persoonlijk gelovig vertrouwen in God
En...hoe heeft dit slavenvolk, gedemoraliseerd en goeddeels van zijn eigenheid beroofd door honderden jaren slavernij, het er af gebracht ? Jullie kennen allemaal die grote en dramatische geschiedenis van het vrijgekomen volk. Ik hoef dat nu allemaal niet te herhalen van: - niet helemaal gelukte verovering vasn het beloofde land - éven die grootse bloei onder David en Salomo...even de voorafschaduwing van het grote, hemelse volk, dat komt - dan toch weer: afval, geestelijke réveils, voortgezette afval, ballingschap, terugkeer, opbloei, verstarring: een grootse 'vaderlandse geschiedenis'.
En of ze nu mislukt waren of toch een ietsjes gelukt....feit is, dat toen Jezus kwam, daar precies die wereld zo was, zoals die uiteindelijk zijn moest: - vol schijngodsdienst - maar innerlijk zo dood....zo dood - met toch nog weer sintels, die konden opgloeien.
En - even vooruitlopend: - jullie zijn het definitieve volk van de Heer, aan hem gewijd - door jullie vertrouwen , zoals Abraham dat had, zijn jullie de echte voortzetting. - jullie zijn klein in getal, maar door Christus, die alles veranderd, in de mogelijkheid om rijk met de heilige Geest te zijn vervuld. - jullie hebben zoveel meer kansen dan de Joden eertijds. Zij leefden in onbegrepen, vage afwachting van dat bevrijdende woord "Het is volbracht" met al zijn heerlijke gevolgen - het was voor hen zo veel moeilijker om te zien op 'het innerlijk' en niet in uiterlijkheden te vervallen
In ieder geval: het volk der Joden bleek op het glorieuze ogenblik, toen de aartsengel Gabriël tot Maria kwam met die prachtigste boodschap van ooit, geschikt als 'broedstoof' voor het zich ontwikkelende wezen van onze Heer Jezus.
Van jullie, met je veel meerdere mogelijkheden, wordt gevraagd, om een passende entourage te zijn bij Jezus' tweede komst. 1 Thessalonicenzen 4 v 17 roept jullie en mij op om een welkomstcomité te zijn voor onze Heer Jezus in die grote uren , waarin de bazuinen klinken: En als de ontslapen reuzen eerst ácte de présence hebben gegeven, dan is het jullie beurt: "...daarna zullen wij, die nog in leven zijn,, samen met de -ontslapen en uit de dood gewekte 'reuzen' van alle tijden- worden weggevoerd op de wolken en gaan we de Heer in de lucht tegemoet..."
Tegemoetgaan veronderstelt in triomf met de 'gearriveerde' naar de aarde terugkeren.
Je kunt erbij zijn. Zorg, door genade te aanvaarden, dat je erbij bént.
