Bekering: we lezen nog even verder in Amos; ( 4 v 7)
"En Ik, Ik heb u de regen onthouden, toen het nog drie maanden voor de oogst was; en Ik liet het regenen op de ene stad, maar op de andere stad liet Ik Ik het niet regenen, de ene akker werd beregend, en de andere, waarop geen regen viel, droogde uit. En twee, drie steden, wankelden naar éen stad om water te drinken, maar zij werden niet verzadigd. ..... Toch hebt gij u niet tot Mij bekeerd, luidt het woord des HEREN".
De gang van zaken, zoals hier geschetst, was als volgt: er is hongersnood, die is een gevolg van droogte en regengebrek op het beslissende tijdstip voor de oogst. De oogst begon eind april en deze is mislukt door het uitblijven van de late regen, (einde maart-begin april). De droogte is niet algemeen geweest; ze was plaatselijk. De HERE toonde, dat Hij wel regen kon geven, maar hield deze toch over het algemeen in. De droogte bracht niet alleen honger, maar ook dorst, zodat de bewoners van díe steden, die het ergste onder de droogte geleden hadden, met wankele schreden, (vanwege de dorst), heengingen naar een meer bevoorrechte stad, om drinkwater te halen, maar hun zoeken naar water bleef vruchteloos, er was niet genoeg voor allen.
En dan steeds weer dat refrein: "Toch hebt gij u niet bekeerd".
Wat kúnnen jullie hier nu mee?
In komende jaren zullen jullie gaan meemaken, dat je om je heen mensen ziet, die omkomen van geestelijke honger en dorst. Ze zullen dit best weten te verbergen onder zure opmerkingen of schijnbaar diepe gezegden. maar jullie, door de genade van God met zijn Heilige Geest vervulden, zullen door jullie gaven van kennis, wijsheid en onderscheiden van geesten haarscherp zien, dat achter oeverloos gekanker en gezwollen, diepzinnige woorden, zich in feite niets verbergt. Om in het beeld te blijven, wat ze zeggen, staat eigenlijk gelijk met wolken, die geen water dragen en met 'knetterende dorens onder een pot', (Pred 7 v 6).
Mogelijk vinden jullie dan woorden om zoiets uit te drukken als: .............. Zou je nu wel verder gaan met zoeken op deze manier. Je hebt toch ook werkelijk van alles gedaan...je Boeddhabeeld heb je de hoogste plaats in je huiskamer gegeven, zodat het altijd boven alles en allen staat. En je hebt alle boeken over reikie gelezen, die er maar waren. En je huis stond vol klankschalen. En toen gooide je het over een heel andere boeg: veel noten eten, omdat de bewoners van de een of andere vallei van gelukzaligen dat ook deden en met gemak 140 jaar werden. En toen waren er weer mensen, die tegen je zeiden: "Er is een nieuwe voedingstheorie met diepzinnige achtergronden....en je wankelde maar meer achter die anderen aan....en nu heb je nóg geestelijke honger en geestelijke dorst. .......... En het zou kunnen zijn, dat de Heer net op die levensakker aan het werk is geweest : - de platgetreden paden heeft Hij- op welke manier dan ook- omgewoeld, zodat het daar gestrooide zaad niet meer open en bloot voor de vogels ligt - nu mag jij mischien wat dorens uittrekken, zodat het zaad, door een ander gestrooid, een nieuwe kans krijgt - of je mag wat grond aanbrengen, zodat het allemaal niet meer zo'n hopeloss dun laagje is over de keien van misverstand heen.
Er kunnen akkers zijn, die jaren daar gelegen hebben, hopeloss verknoeid, maar via anderen of hoe dan ook, is de Heer bezig geweest om van alles beter te maken.
Je hoorders hebben- ik weet niet wat allemaal- onbewogen over zich heen laten gaan, maar nu is het zo, dat er goede grond is, waarin jullie zaad valt en eindelijk is daar: Bekering. (Matth 13).
Een keer was het zo, dat jezelf door Jezus, de grote Koning, bekoord werd. Je verlangde toen als het ware: "O....trek mij met U mee, Koning van de gerechtigheid en de blijdschap en de vreugde en de vrede...laten wij ons spoeden naar alle goede dingen, die U te geven hebt", (Hooglied 1 v 4).
Wat is het een vreugde om -soms volkomen onverwacht- anderen te ontmoeten, die uitroepen: "Ja...ik wil met je mee..."
Het overkwam een van mijn lieve geloofsvriendinnen. Zij viste in de vijver, waar het goed vissen is. Met vele andere jonge moeders stond ze voor de lagere school om haar tedere panden op te halen. En onder al die jonge moeders waren er velen, die naar haar wijze, aangepaste woorden, waarin de kennis en het onderscheiden van geesten terdege een rol speelden, wilden luisteren.
En toch was er die haaat radeloze, perplexe vreugd, toen een van die lieve, jonge mevrouwen zei: "Ik wíl dit...o...eindelijk iets, dat echt ETEN en DRINKEN is..."
