Een gedicht van Antoinette Kleijn-Ockerse 1762-1828

Mijn arm is jong; nog blank mijn Zwaard

Mijn arm is jong; nog blank mijn Zwaard;
Nooit zag mijn oog dit veld; -
'k Besteeg geen briesend oorlogspaard;
Mijn vuist doorsloeg geen Held.

Toch is mijn boezem fier en sterk,
Mijn hart als Batoos hart!
Vlug is mijn blik als 't morgenzwerk,
Ze vlammend als mijn hart -

Bathilde gorde mij ten slag!
Haar hand schonk mij dit paard,
'k Sla, haar ter eer, mijn eerste slag,
Dit zweer ik, bij mijn zwaard.

Mijn hart smacht, met verhitte dorst,
Naar het roemrijk oorlogsveld!
'k Omhelze nooit Bathildes borst
Dan als een Hollands Held! -

Neen nooit! vaarwel Bathilde! ik zweer
Dit zij mijn Huwlijkspand,
'k Omhelze u, als verwinnaar, weer;
Of sterf voor u en 't Land! –

Krygsliederen van Mr. J.F. Kleyn en Vrouwe A. Kleyn gebooren Ockerse

05-05-2016 om 21:35 geschreven door Dora

04-05-2016 om 22:08 geschreven door Dora

Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

 Tintelende ontroering

Tintelende ontroering
zich zelf genoeg,
en met de volontloken wangen
en met de forse wrong der haren
met het hoofd aangeleund
stond zij zwaar, zwart;
rijke rozenbottels
oranje en rood,
schat bij schat,
o de (weet je nog) barstten,
bloemenknoppen des harten,
het ongekreukte bloemenblad
lag in onze hand

Schetsen en fragmenten (Verzamelde verzen 1935)

03-05-2016 om 22:01 geschreven door Dora

Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

BLIJLIED

Is mijn Vlaandren oud of jong?
Jong of oud?
Toen mijn hart dit blijlied zong
Hing de lucht vol goud.

Al de bomen sloegen groen,
Groen en blank,
En mijn hart, om mee te doen,
Gaf zijn beste klank.

Al de vogels schalden wild,
Wild en rein,
En mijn harte, zondoortrild,
Was een klaar fontein.

Is mijn Vlaandren jong of oud?
Allebei.
Zo wie daar aan twijflen zoud'
Twijfelt aan de Mei;

Twijfelt aan de dag die ruist,
Zwaar van licht,
Twijfelt aan de moed die bruist,
Twijfelt aan de plicht.

Vlaandren leeft, Vlaandren groeit,
Schoon door pijn;
En mijn hart, dat breekt en bloeit,
Moet in Vlaandren zijn.

De Noordhoorn (1940)

02-05-2016 om 16:29 geschreven door Dora

Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

Le pont de Caulaincourt.

Paardenpoten trapp'len, draven
boven graven, boven graven,
boven het vergaan verleden
stuwt en stijgt het hijgend heden,
boven het gefluisterd Amen,
vlamt de pakkende reclame,
boven 't somber R.I.P.
waarschuwt luid: ‘Si vous toussez....’

't Leven spreidt zijn vleugels wijd
boven dood en eeuwigheid,
spant in vergetrokken togen
zijn versteende brede bogen
tot een veld van koorts'ge strijd;
tussen plecht'ge marmerzerken
zuilen zwaar de zwarte werken,
die het volle leven dragen,
over doden heengeslagen.

Paardenpoten trapp'len, draven
boven graven, boven graven,
boven het Memento Mori
juicht de dag in volle glorie,
tussen zware wagenvrachten
jagen mensen, joelen, jachten,
snorren taxis, toet'ren, tett'ren,
zoemen stemmen, schreeuwen, schett'ren,
logge camions dond'ren, bonken,
monden lachen, ogen lonken,
wielen went'len, knarsen, kreunen,
autobussen dav'ren, dreunen;
in één jacht, één drift gedreven
bruist en kookt het lillend leven;
in de branding opgenomen
van één stroom en tegenstromen
van een durend af en aan
blijft de drom van mensen gaan.

Paardenpoten trapp'len, draven
boven graven, boven graven,
boven weidse sepulturen
slaat de zweepslag van de uren,
boven vroom geknielde liên,
walmt de wierook - de benzien!

O, de dood is zoet in 't g'loven
aan 't bestaan van een: hierboven,
want een ‘boven’ is gegeven,
want hierboven is het leven
vol mysterie, heil en hoop
in 'de grootste' bioscoop,
die, als eind'lijk nacht gaat dekken,
nog de doden tracht te wekken
met zijn kleurdoorvonkte banen
van elektrische reclame,
vol van zon en duizend sterren:
‘Changement de Propriétaire!’

Paardenpoten trapp'len, draven
boven graven, boven graven,
boven heil'ge eeuwigheid
lalt en bralt de nieuwe tijd,
strijdt en stuwt het kermend heden,
met zijn vloek en zijn gebeden,
met, als laatste elegie:
‘L'au-delà?’ - ‘Oui, mais Ribby....!’

Parijsche Verzen ((1923)

01-05-2016 om 21:15 geschreven door Dora