Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    30-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mensen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet George Knottnerus...het is kort maar krachtig! Schrijven is op zich prachtig...

    Mensen schrijven

    Mensen schrijven
    Liever
    Dan dat ze lezen

    30-09-2010 om 10:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    De weg in 't woud

    Indien gij weet wat leven is en lijden,
    en welk een zee van weedom in een traan ligt,
    laat mij die holle weg in ’t woud vermijden,
    verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt!

    Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden,
    een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht.
    O laat geen lach die stille plek ontwijden,
    geen ruwe spot, waarvoor de zoete waan zwicht.

    Zacht zingt de wind een lied van eeuwig scheiden
    en, voor mijn voeten, dwarrelt van de takken
    -een gouden regen-geel en rossig lover.

    Vrij moge ’t bos een nieuwe lente beiden!
    De bladren, die in ’t slijk der wegen zakken,
    zijn dood, voor eeuwig. Dan, wie treurt daarover?

    Uit de bundel: Blauwe bloemen (1884)

     

    29-09-2010 om 10:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een kort gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Tijd en eeuwigheid

    De Tijd kan de Eeuwigheid niet overwinnen.
    Maar kan de Eeuwigheid één Ogenblik overslaan?
    Laat dan gerust uw Ziel en uwe Zinnen
    Op de stroom van de Vreugde vergaan.

    Uit de bundel: Kwatrijnen (1924)

    28-09-2010 om 14:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

    Herfstbladen op en af

    De vensters langs en straf
    over de ruit; gekneusd, gedeukt,
    geplet, geplakt, gekreukt
    en vaal en grauw van kleur,
    een eenzang en een zeur.
    O het omslachtig wezen
    deze sleur,
    mijn ziel verzinkt in ongenezen
    verveling
    En dan in eens staat overeind
    de koestering, de vreugde:
    blij, treurig, om het even,
    dat ik dit mag beleven,
    dat ik dit rijk gebeur
    bespeur,
    dat deze ogen
    zo in de verte zien mogen,
    gezonken ik
    dit ogenblik
    weer in zweven
    opgeheven,
    als dit blad, dit verbleekte
    en natgeweekte.

    Uit de bundel: Nagelaten verzen

    27-09-2010 om 10:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.levensakker
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van W.L. Penning 1840-1922

    OP DE LEVENSAKKER

    Wij zaaiden wat wij vinden,
    En eenmaal zien wij bloei;
    Maar die de schoof laat binden,
    Gaf 't zaad en gaf 't zijn groei,-
    En schiep, eer zon of regen
    De kiem nog had gekust,
    Als dubb'le wet van zegen
    De arbeid en zijn lust.

    Uit de bundel: Levensavond, gedichten.

    26-09-2010 om 12:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.beker
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    's Levens Beker

    Laat smaragden en saffieren
    's Levens brozen beker sieren;
    Laat robijn en diamant
    Schittren om zijn gouden rand;
    Laat hem roos en anemonen
    Met het geurigst kransje kronen;
    Laat de tintelende wijn
    Gloeien door zijn kristallijn;
    Laat hij tot de boord geschonken,
    Vrolijk schuimen, dartel vonken,
    En verlokken oog en hart;
    Laat hij met zijne eerste teugen
    't Onbedreven hart verheugen;
    Ach, wat geeft hij toch dan smart!

    Duizend die hem vrolijk grijpen,
    Maar met harde vingers nijpen,
    Breekt en barst hij in de hand;
    Dan beklagen zich de droeven,
    Dat zij 't vocht nog nauwlijks proeven
    Of de zoetheid ligt in 't zand.

    Andren netten pas de lippen,
    Of zij laten hem ontglippen,
    En zij doen dezelfde klacht.
    Andren, die er groots mee pralen
    Laten 't nat er in verschalen,
    En verliezen geur en kracht.

    Andren zwelgen! Maar met horten,
    En zij plengen, druipen, storten,
    En verkwisten 't kostbre vocht,
    O, hoe zeldzaam, die terdege
    's Levens volle beker legen,
    Die hem wel genieten mocht!

    Doch men grijp hem wel en handig.
    Hou hem vast, en drink hem leeg,
    Ernstig, matig, en verstandig!
    Ach, wat is het, dat men kreeg?
    De eerste mondvol mag dan smaken,
    En de dorst ons gaande maken
    Door een soort van prikklend zoet;
    't Week verhemelt' zachtjes strelen;
    Lieflijk door de gorgel spelen;
    En doen maag en hersens goed.
    Maar hoe zoet het eerst moog schijnen,
    Al die wellust gaat verdwijnen;
    Al wat smaakte gaat er af;
    Ieder teug valt immer banger;
    En de nasmaak wordt steeds wranger;
    Ja, het laatst is enkel draf.

    Neen, men moog om krans of bloemen
    Of om uiterlijke praal
    Mij die schone beker roemen ;
    Ik, ik dronk hem, die pokaal!
    Ik, ik weet, wat wrede zorgen
    In die wellust zijn verborgen
    Die zijn eerste teug ons geeft!
    'k Heb in maag en ingewanden
    't Zuur vol scherpte voelen branden,
    Hetgeen zijn zoetheid in zich heeft!
    'k Ken de naweên van die teugen,
    Die een ogenblik verheugen;
    'k Heb hun nasmaak in de mond:
    En mocht me iemand, in dit lijden,
    Van de laatste drop bevrijden,
    O, dat waar een blijde stond!

     

    25-09-2010 om 09:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weekend

    Een hartenkreet van Karin Poot! Met het lezen dacht ik wat een leed! Ik voel wat het moet zijn, elke keer dat vreselijk refrein. Een refrein van een mislukt huwelijksleven. Hiervan wordt een mens nimmermeer ontheven. Want altijd zullen de kinderen een vader en moeder willen aankleven. Daarom is het een gegeven dat men als ouder in moeilijke situaties meer om de kinderen moeten geven dan om zichzelf. Water bij de wijn en het gezin draait op den duur weer fijn. Verliefheid gaat over...maar liefde duurt een heel leven en daarin zit een zegen...voor ieders wegen!

    Weekend

    Daar ben je weer
    Je komt de kinderen halen
    De spanning snijdend
    Je blik als ijs
    Pijn in mijn buik, stekend hart
    En haar zie ik in de auto, sms’end balen

    Mompelende verplichtingen
    Bijzonderheden, niets oké en dag
    Mijn keel zit dicht
    Mijn ogen ontwijken
    En de kinderen, die lopen naar de auto
    Zwaaien en een lach

    Dan de stilte..
    Even zitten op de bank
    Altijd die terugblik
    Het bekende gevoel, de angst
    Daar zijn de tranen, zoals verwacht
    Ik sta op en doe de was

    Daar ben je weer
    Je komt de kinderen brengen
    Rug recht, sterke blik
    Ging het goed, oké en dag
    En de kinderen, ik sluit ze in mijn armen
    Met een treurige lach…..

    23-09-2010 om 10:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    22-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gestorven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

    Gestorven

    Eerste wake.

    Laat mij alleen,
    Verstoor de stilte niet;
    Ik kan uw woorden,
    Kan uw troost niet horen!
    Als holle klanken kloppen zij me in de oren;
    Als klanken tergend luid. - 'k Wil met mijn groot verdriet.
    Dat niemand kan verstaan als ik, alleen zijn... 'k Heb
    Zó veel verloren!

    Niemand die weet
    Wat zij mij is geweest.
    Midden in smarten,
    In haar nacht van pijnen,
    In doodnachture liet zij voor mij schijnen
    Haar liefde en haar berusting, wat mij 't meest
    Kon steunen als zij ging - waar ik niet gaan mocht! - meest
    Lichtend nàschijnen.

    'k Wil enkel haar!
    Gun mij toch deze stond
    Van gans alleen zijn,
    Gans met hàar te zamen!
    Harddruisend gaat het leven langs mijn ramen;
    Hier is de lucht van haar, van woorden uit haar mond,
    Van zonnelichtjes uit haar ogen vol.... Ik wil
    Ze alle verzâmen!

    Uit de bundel: De Gids, jaargang 1893

    22-09-2010 om 09:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Diewertje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerbrand Bredero 1585-1618

    VAN DIEUWERTJES VRIJER

    Dieuwer is verliefd (bij get)
    Op zulk een reine vrijer:
    Maar ze heeft er niet eens op gelet,
    Hoe krom dat hij zijn benen zet,
    Gelijk een kreup’le snijer.

    Want als ze naar z’n aanzicht ziet,
    Zij kan d'r niet uitkomen;
    Zij weet dan van zichzelve niet.
    Zij staat, wanneer haar dat geschiedt,
    Al waar zij opgenomen.

    Maar, Dieuwertje, je hebt jouw reden,
    Die jou daartoe aandrijven,
    Je kijkt naar zijn volmaakte leden,
    Die ik van boven tot beneden
    Naar ’t leven zal beschrijven.

    Z’n haar dat is als zilver grijs,
    Z’n aanzicht daar beneven
    Dat is zo rond (wind-honds gewijs):
    Is ‘t dat ik ‘t niet genoeg aanprijs,
    Dat moet je mij vergeven.

    Z’n voorhoofd is gebult zeer hoog,
    Geen schilder zou ’t zo maken!
    Daarbij heeft hij een linkeroog,
    Dat is heel leep en zelden droog,
    Omboord met rood scharlaken.

    Daartoe heeft hij een grote neus
    Vol paarlen en robijnen,
    Op de manier van Heintje Peus.
    Van kleur is die heel glorieus,
    Meest in 't karmozijne.

    Z’n kneveltjes staan hem zo schots,
    Steil boven z’n prop’re mondje,
    Die hij eerst stijfde met wat snots;
    Nou kijkt hij door de haartjes, trots,
    Net als een IJslands hondje.

    Z’n lippen zijn vooral niet zwak
    En zijn trompetterswangen,
    Die staan zo stijf, zo straf, zo strak,
    Men zou met zo een bullebak
    Wel jonge duivels vangen.

    Z’n kinnetje is zo welgedaan,
    En was het niet vol puisten,
    Men zou er kootjes van afslaan.
    Maar is er iemand mee begaan,
    Die sla ze plat met vuisten.

    Het onze Dieuwer dan geen recht,
    Dat zij legt al haar zinnen
    Op deze prachtig mooie knecht?
    Ik bid je (vrienden), dat je ‘t zegt,
    Wie zou hem niet beminnen?

    Want (zie) hij heeft maar één gebrek
    Aan al z’n lijf en leden;
    Wat meer is, ’t is een hoddebek,
    Een lompe loer, een grote gek,
    Van boven tot beneden.

    Maar Dieuwer die is wijs en vroed,
    Niet vleselijk of beestig,
    Zij lieft z’n vlees niet of z’n bloed,
    Maar z’is genegen tot z’n goed,
    Bemint ze ’m dan niet geestig?

    -------------------------------
    bij get - volkse vloek
    opgenomen - in extase
    Heintje Puis - de duivel
    karmozijne - karmijnrode
    kootjes afslaan - kinderspel
    recht hebben - gelijk hebben
    hoddebek - blaaskaak
    vroed - verstandig
    goed - goederen, bezit

    21-09-2010 om 11:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.pessimist
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903 en al zijn ze oud ze doen het nog goed, steeds!

    Aan een pessimist

    Als `t regent, daar de zon bij schijnt,
    Ziet gij alleen de regen ;
    Ik vestig op de zon mijn oog
    En op die lieve regenboog,
    En lach hem hoopvol tegen.

    -Goed ! Maar intussen wordt gij nat.

    O ja, dat was te duchten,
    Zo ik mijn regenscherm niet had,
    Dat 'k altijd meeneem op mijn pad,
    Bij 't zien van donkre luchten.

    -Maar als uw regenboog verdwijnt,
    De regen door blijft stromen;
    Als giet- op gietbui nederstort,
    Uw scherm ten laatste nutloos wordt...

    'k Zoek dan een onderkomen.

    Ik schuil, maar pruil niet, beste vrind !
    En mijd de lui die pruilen.
    De felste bui houdt eenmaal op ;
    Maar van de regen in de drop
    Kwam, die bij U kwam schuilen.

    20-09-2010 om 10:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.adel

    Een gedicht van A van Eesteren Toen ik het las dacht ik, het klopt en het klopt niet! De ware Adel heeft moet zwoegen niet voor eigen genoegen maar voor Zijn schapen. En zijn navolgers moeten even hard zwoegen...dus het is maar hoe je het bekijkt...of je door gewoon of geestelijk geld bent verrijkt.

     

    Arbeid Adelt

    Arbeid adelt
    Werd mij vroeger verteld
    Maar de adel arbeidt niet
    Zij hebben het oude geld

    Blauw bloed
    Stroomt door de aderen
    Zij hebben het goed
    Dankzij hun voorvaderen

    Ik ben niet rancuneus
    Jaloers ben in ook niet,
    Heus!
    Het is hoe men het ziet

    Ik wou er alleen maar even
    De aandacht op richten
    Want over de adel zijn
    Niet zoveel gedichten

     

    19-09-2010 om 19:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    18-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.volkeren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    VOLKEREN DES KRUINS

    Volkeren des kruins, de komende,
    De straks geboren wordende, hoort hij.

    Ik wil, zegt hij, en bij de adem van
    Zijn mond, verschuift de atmosfeer,
    En maakt een jaagpad open voor zijn woord.

    Ik wil ontvangen van de nacht en schemer,
    En van de gouden ochtend het geheim,
    Ik wil het nog niet zichtbare doorzien,

    Ik wil doordringen dit oneindige,
    Altijd wijkende, en fluisterende
    Hoog mysteriespel, dat Leven heet.

    Dronken van kracht neem ik de nieuwe dag,
    Waarop de goudbevachte wolken drijven,
    Neem ik de schubbig rinkelende zee,

    Neem ik de ronde aarde met mijn handen,
    Buig haar tot schip, te varen in het ruim,
    Bij het gejuich der vanenrijke sterren.

    Helpe mij broeders, want de zee is machtig,
    En het licht klimt nog niet aan de einder,
    En de woeste elementen dreigen.

    U te maken heerlijker dan ooit
    Goudbesponnen bloeiend rijke aarde,
    Eindloos blauw heelal, grijp ik U aan.

    Uit de bundel: god, Em. Querido, Amsterdam.

    18-09-2010 om 13:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.slachtoffer
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van E. Laurillard 1830-1908

    EEN SLACHTOFFER VAN TAALMIN

    Een 'hoofd der school' stortte in het water
    En wilde een noodkreet slaken ook,
    Maar was in twijfel, wàt te roepen,
    Terwijl hij al meer onderdook.
    Zou 't 'Help!' zijn? Of, was 't meer taalkundig,
    Te roepen 'Hulp!'? - Een moeilijk iets.
    En midd'lerwijl verdronk de meester;
    Want door die twijfel riep hij niets.

    16-09-2010 om 19:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gedichten

    Ik las hier of daar wat en ineens heb ik de schrijverij opgepakt.. het geestelijk in beweging zijn dat is soms heel fijn!

    Gedichten

     

    Gedichten uit het hart

    Soms zie je de smart

    Soms word je er door verrast

    Soms word je ergens op vergast

    Dan is die of die een leuke gast

    Men heeft het begrepen waar het over ging

    Dan kan het wel zijn dat je hele hart even zingt

     

    Maar is er een intense kritiek

    Dan ben je een momentje ziek

    En je gaat die gast verrassen

    Dan ga je even dichterlijk gassen

    Terwijl je de piepers moest jassen

    Maar de pieper blijft even in z’n jas

    Tot je die nare gast hebt verrast

     

    Oh…wat is schrijven leuk!

    Soms heb je ineens jeuk

    Aan je digitale pen of toetsenbord

    Maak het niet te lang en houd het kort

    Want niet iedereen is er van gediend

    Dat je zulke lange epistels schrijf

    Maar ja, soms is dat buiten kijf

    Als je een schrijvend wezen bent

    Och…je hebt dan uiteindelijk jezelf verwend

     

    Je zoekt dan nog even een mooie bloem

    Die moet hier de rest doen...

     

      

                                                                      

    15-09-2010 om 17:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.doodbed
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Rosalie Loveling 1834-1875.

    Aangrijpend...hier in dit gedicht kun je lezen dat berouw altijd na de zonde komt. Men moet zorgen dat men dat zoveel mogelijk voorkomt. Want het gewetensuur is een zwaar uur of misschien wel een leven lang en het goedmaken dat is er niet meer na de dood.

    Bij het doodbed

    Hij stond voor haar gebogen,
    Zichzelve nauw bewust;
    Hij stond haar aan te staren:
    Daar lag zij in eeuwige rust.

    Het waslicht beeft en wemelt
    Op 't levenloos gezicht,
    De zaal is groot en somber,
    "Is zij het, die daar ligt?"

    Wat denkt die diepbedroefde,
    Daar bij het dodenbed?
    - Hij denkt aan kleine vreugden,
    Die hij haar heeft belet.

    Hij denkt aan haar goedheid,
    Aan menig gruwzaam woord,
    Hem soms in toorn ontschoten,
    Door haar alleen gehoord.

    Hij hief het oog ten hemel,
    En sloeg de handen saam,
    Als om vergeving smekend,
    En fluistert hare naam.

    Hij wil het hoofd afwenden,
    En kan niet henen gaan:
    "Och, opende ze eenmaal hare ogen,
    Och, zag ze mij nog eens aan!"

    Vergeefs! Gij krijgt geen antwoord,
    In al uw wilde smart,
    Geen blik dier gesloten ogen,
    Geen klopping van dat hart.

    Zijn droefheid steeg ten toppunt,
    Hij weende en snikte luid,
    En sloeg de hand aan 't voorhoofd,
    En ijlde ter kamer uit.

    En zij, die 't bespieden, zeiden:
    'Wat heeft hij haar toch bemind;
    Hij stond als verpletterd bij 't sterfbed,
    En hij weende gelijk een kind!'

     

    15-09-2010 om 12:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gevangen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van De Hertog. Een gevangene heeft maar één verlangen en dat is onbevangen de vrijheid te kunnen betreden. Het lijkt allemaal wel een ver verleden...

    Gevangen

    Achter een brede lach
    van stralend witte tanden,
    zo'n twee vragen verwijderd
    van de traan van verdriet
    verstopt zij zich slaafs,
    niemand die het ziet.

    Thuis in haar sloppenwijk
    overleeft zij haar leven
    in eenzaamheid,
    houdt star en ingeperkt
    vast aan haar geloof

    Ze heeft niets anders
    en weet niet beter
    zij zijn met zo velen
    in bittere armoe.

    "Haal die koe eens van de straat!",
    maar hun overheid blijft
    toch nog steeds Oost-Indisch doof??

    14-09-2010 om 11:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bijbel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.J.L. ten Kate 1819-1889

    De Bijbel in huis

    Als de Bijbel wordt gelezen
    In het christlijk huisgezin,
    Poost de zorge van haar vrezen,
    Houdt de scherts haar lachjes in.

    Vader voelt zijn diere plichten,
    Moeder sterkt zich in gebeên,
    En Gods liefdestralen lichten
    Over 't hoofd der kindren heen!

    Al het goede, in 't harte slapend,
    Waakt en wordt op nieuw gewijd;
    Oud en jong voelt zich gewapend
    Voor des Levens heilige strijd.

    Droef zou 's Levens echo wezen,
    Klonk er niets dan 's Mensen woord:
    Waar de Bijbel wordt gelezen,
    Wordt des Heren stem gehoord!

    Uit de bundel: Stichtelijk huisboek

     

    13-09-2010 om 10:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vriendschap
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Katelijn Vijncke

    Vriendschap

    Het water rimpelt wrikkeloos
    doorheen de tijd.

    Hoe dieper je luistert,
    hoe meer je ziet.

    Zuiver water kent geen bodem
    en er tintelt altijd

    iets aan de oppervlakte.
    Het is de stilte zelf,

    terwijl het voortdurend borrelt.
    ’t Is fijn en kwetsbaar

    als kristal wanneer twee mensen
    op dezelfde golf zitten.

    -------------------------------
    uit: 'Broze werkelijkheid', 2003

    12-09-2010 om 11:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    11-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.najaar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Najaarsochtend

    Najaarsochtend. Wijd en wijder
    Wijkt de hemel zilverblauw;
    Om de morgen blijde glijdt er
    Door 't nog scheem'rig bos-gebouw,

    Waar de zon met lichte stijlen
    Straks de stammen schoren zal,
    Vogelkwinklen over 't ijle
    Lover schijnend als kristal.

    Op de heide drijft een herder
    Langs het vochtig morgenspoor
    Vroeg-vergaarde kudde verder
    In des ochtends gouden gloor;

    Tot hij voor de bleke schijn der
    Westerkimme in 't bos verdwijnt
    En opnieuw de ledige einder
    Eindlozer dan eindloos schijnt.

    Uit de bundel: Jeugd

    11-09-2010 om 15:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.specifiek

    Een gedicht in het teken van de herfst...

     

     

       

    Specifiek

     

    Is dat ene

    Dat ene nu specifiek?

    Je leest, je leest…

    Je ruikt hier en daar muziek

    De muziek van de herfst

    In de herfst is er iets dat sterft

    Om de oude mens uit te doen

    En het nieuwe aan te doen

    Wat een geluk

    Het brengt me van me stuk

    Dat door het sterven heen

    Ook al gaat dat met geween

    Er nog is ene nieuwe schrede

    Een schrede naar een gekregen bede

     

     

     

     

     

    10-09-2010 om 10:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geest
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    DE GEEST RIJPT

    De geest rijpt aan de stof, zoals een bloem
    Die zich voelt, door de hemelstof begoten,
    En hoort het kloppen aan haar donkre doem,
    En springt de kelk uit, die haar hield besloten.

    Stof is het Al, de geest is hare roem
    En alderfijnst sieraad, uit licht gegoten
    En zwevend erts dat ik te zamen noem
    Muziek, der aarde zee en lucht ontvloten,

    Hoort hoe omwaart haar blinkende tempeest
    Dat nog in stilte laat een adem horen
    In golving op en aan en nimmer moe.

    Wij doen van klanken dronken d'ogen toe
    En worden lichtende als nooit te voren
    En zweven weg naar een onzichtbaar feest.

    Uit de bundel: God. Em. Querido, Amsterdam

    09-09-2010 om 10:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voortgaan

    Zomaar een gedicht geschreven over de voortgang in het leven...

    Voortgaan

     

    Voortgaan, voortgaan

    Moet men in het aardse bestaan

    Men gaat van dag naar nacht

    En van nacht naar dag

    Je moet blij zijn dat je opstaan mag

    Je mag van alle weertypen genieten

    Ook al is het buiten aan het gieten

    Als het droog geworden is

    En de zon breekt door

    Dan is er een gouden randje hoor

    Om de dag die zo stervend begon

    Maar telkens is daar weer die bron

    Die een mens doet leven in de zon

    Wind en regen het wordt gegeven

    Het hoort er zo allemaal bij

    Anders is een mens niet elke keer weer blij

    Dat wanneer de regen voorbij is gegaan

    En een mens in de droge uren voort kan gaan

    Omdat het werk moet worden gedaan

    Het werk is de levensvreugde

    Werken in positieve zin

    Zonder arbeid heeft het leven geen zin!

     

     

     

     

    08-09-2010 om 13:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zand
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van De Hertog

     

    Striemend zand

    Met losse korrels
    van striemend zand
    snijdt de wind door
    het herfstachtige land.

    Ontelbare druppels
    geselen het gelaat
    over de rug van de dijk
    van dit klimaat.

    Lief en leed doorkruisen
    mijn gedachten,
    Ik fiets, ik leef!
    en wil echt niet wachten.

    Morgen is daar wel de zon.

    08-09-2010 om 13:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zatheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Zatheid

    Toen elke zonde tot het eind vervuld was,
    Toen er geen teer geheim te schennen bleef,
    Toen elke schaamte schaamteloos onthuld was,
    Dacht ik: 'Is dit alles, wat ik beleef.'

    Uit de bundel: Kwatrijnen

    07-09-2010 om 09:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.misbruik
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Misbruik

    Ziet men aan de dorenstruiken
    ’t Geurig roosje niet ontluiken,
    Lentes uitgezochte roem?
    Ook de distel, ook de netel,
    Heeft haar plaats om Flora's zetel,
    Ieder braamsteng draagt haar bloem.

    Ach, in alles is genieten;
    Slechts het misbruik schept verdrieten.
    Waarom grijpt ge woest in ’t rond?
    Laat uw ogen dankbaar weiden
    Waar de schoonheên zich verspreiden;
    ’t Is niet al voor hand of mond.

    Ieder zintuig heeft zijn waarde;
    Ieder heeft zijn deel op aarde:
    Riek het bloempje; smaak de vrucht;
    Zie Natuur haar kleed schakeren;
    Hoor het boskoor kwinkeleren;
    Voel de zoele kus der lucht!

    Waan niet, als een God der Goden!
    Alles onder uw geboden;
    Dienstbaar aan uw grilligheden!
    Stervling, stel uw zwelgzucht palen;
    Waar Gods weldaân op u dalen,
    Wees met wat Hij schenkt tevreden.



    ----------------------------------------------
    Flora: romeinse godin van de bloemen

    Uit de bundel: Rotsgalmen (1823)

    06-09-2010 om 11:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zij
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Astrid Voerman

    Zij wenst de wereld licht

    Heeft toekomst een gezicht?
    balancerend tussen wit en zwart
    wenst zij de wereld licht
    in het hart van haar gedachten
    bloeien witte rozen
    de mooiste is gekozen
    gedragen over de drempel
    van een grijs verleden
    waar meeuwen krijsen
    in het stille sneeuwen
    van pijn..
    waar woorden wachten
    en weer zacht kunnen zijn

    Daar buigt de maan
    de nachten om
    tot dagen
    die dansen rond de zon...

    05-09-2010 om 10:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lucht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    De lucht was geel als gele chrysanthemen

    De lucht was geel als gele chrysanthemen -
    weien goudgroen in fonklende atmosferen -
    van misten - goudgesmolten horizonnen -
    door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd.

    Een gouden licht ter wereld, gouden twijfel,
    overal, overal, koninklijk twijfel,
    twijfelend goud, gouden vertwijfeling.

    Troonden onz' harten in het gouden duister,
    in 't goud onz' ogen als kristallen kronen.

    Uit de bundel: Verzen

    04-09-2010 om 10:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zon

    Een gedicht naar aanleiding van het een en ander. Een mens heeft in het leven soms een verkeerde handel en wandel...maar wanneer men openstaat voor wat er in het Woord staat dan ziet men waarom het soms zo gaat als het gaat!

    Zon

     

    De zon gaat op over goede en kwade

    De goede mensen moeten soms onder het kwade lijden

    Dood en verderf wordt veroorzaakt

    Door de meest kwaden

    De goede moeten de weg naar huis vinden

    En men moet zichzelf op het hart binden

    Dat er maar één weg is naar de vrijheid en troost

    Dat is de weg die Hij heeft afgelegd

    Hij heeft nimmer in zijn lijden iets teruggezegd

    Als een Lam werd Hij ter slachting geleid

    Wie heeft nu nog wat te mekkeren in deze verschrikkelijke tijd

    De mens is op zich een hardnekkig gebeuren

    Wil men het eeuwige leven beuren

    Dan moet men het aardse verbeuren

    En zichzelf van dit alles afscheuren!

     

     

    Psalm 62

     

     

     

    03-09-2010 om 10:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    02-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lezen

    Soms moet je schrijven omdat je ziet dat mensen in een verkeerd beeld verblijven...

     

    Lezen

     

    Er is veel te lezen

    Mooie en minder mooie gedachten

    Ook zie je in een mens de nachten

    De nachten van de gedachten

    Soms kan een mens zichzelf verkrachten

    Met minder mooie nachtgedachten

    Overleven hoe doe je het?

    In het overleven is er een eerste stap gezet

    Maar is deze in de juiste richting gezet!

    Want als een mens goed oplet

    Dan weet een mens dat hij op de aarde is gezet

    Tot eer van de Schepper

    En wil je overleven

    Dan moet Hij je wel oppeppen

    Vanuit Zijn hand

    Want zonder Schepper

    Is er alleen maar die ernstige ziekte van kanker

    Letterlijk en figuurlijk

    De mens heeft een heelmeester nodig

    En vindt men dat overbodig

    Dan wordt alles in het leven verwoest

    Zowel geestelijk als lichamelijk

    Ja, dat vindt men niet betamelijk

    Maar het ligt op ons eigen terrein

    Om te leven met een zeker welzijn

    Dan moet er een leven vanuit de Schepper zijn

    Anders staan de voeten op de deadline

    Slechter kan het in een leven niet zijn

    Die is de laatste scheidslijn

    Tussen leven en dood

    Eén schrede is daartussen

    Maar hebben we de Middelaar mogen kussen

    Dan is het aan het einde goed rusten

    Vroeg of laat!

    Hij behoede de mens dan voor nog meer kwaad!

    Want door het kwaad ontstaat

    Die ernstige ziekte kanker

    Waardoor de mens in het leven wankelt

    De mens laat zich te veel leiden door de zieke mens

    Want de mens heeft maar één wens

    Om te overleven

    En dat is alleen aan de Schepper of Geneesmeester gegeven!

    Om een ziek mens te laten overleven

    Een mens moet in het zieke leven alles teruggeven

    Om gewaar te worden dat alles kan worden vergeven

    Wat de mens verkeerd heeft gedaan

    Dan is er maar één weg en dat is tot de Schepper gaan!

     

     

     

    02-09-2010 om 17:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blazen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    TOEN BLIES UW ADEM,

    Toen blies uw adem, en de zee sloeg stijf,
    En open stond de donkre muil der aarde
    En slikte het alom gepantserd lijf,
    Des jagers die uw adem achtervaarde.

    O Heer wie blonk als gij in strijdbaarheid,
    O Heer wie ging als gij door de aonen
    Gij zwevende, die voor ons heeft bereid
    De uittocht door het land der Faraonen.

    De volkeren hoorden 't aan, en vielen stom,
    Beving besloeg de stam der Moabieten,
    En der Pelasgen, en die van Eden,
    Ontsteltenis en schrik de Kanaieten.

    Voortaan o Heer, uw volk zal zijn gewijd
    En ingeplant en door U aangewezen
    De hoge Erve uwer heerlijkheid
    Waarin gij troont en hen nabij zult wezen.

    Uit de bundel: God, Em. Querido, Amsterdam (1930)

    01-09-2010 om 12:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!