Zomaar een versjes uit een poëzie album Vroeger wist men nog hoe de vork in de steel zat Maar tegenwoordig ligt bijna alles in dit soort van dingen op z'n gat Kinderen hebben nog weinig eerbied voor ouders maar ook ouderen! Zo is er veel in het dagelijks geestelijk onderwijs vergaan!
Wil steeds Uw ouders eeren Wil naarstig zijn in't leeren Bij elke goed
onderricht Dan zult gij ondervinden 't Ga voor of tegen winden 't Genot
van zulk een plicht! Je nicht Sientje, oktober 1953
Er is een vriend van kind'ren Ver boven zon en maan Een vriend die nooit
verandert Wiens trouw niet zal vergaan Die vriend blijft steeds
dezelfde In liefde en gena Hij zegent gaarne kind'ren, En slaat hen
vriend'lijk ga, Juffrouw Boon, oktober 1953
Op den weg door 't aardsche leven Treft men dikwijls tegenspoed Op den weg
door 's werelds dreven Groeien doornen voor d'en voet t' Gaat niet altijd
voor den wind, Houd dit steeds in 't oog mijn kind! Tante
Nee, oktober 1953
Tusschen beuken tusschen linden Zult gij steeds een bloempje
vinden Dat U toe roept in 't verdriet Maatje lief vergeet Zus
niet! Je nicht Zus, oktober 1953
Ik kwam thuis, het was een uur of acht en zeldzaam zacht voor de tijd van het jaar, de tuinbank stond klaar onder de appelboom ik ging zitten en ik zat te kijken hoe de buurman in zijn tuin nog aan het spitten was, de nacht kwam uit de aarde een blauwer wordend licht hing in de appelboom
toen werd het langzaam weer te mooi om waar te zijn, de dingen van de dag verdwenen voor de geur van hooi, er lag weer speelgoed in het gras en verweg in het huis lachten de kinderen in het bad tot waar ik zat, tot onder de appelboom
en later hoorde ik de vleugels van ganzen in de hemel hoorde ik hoe stil en leeg het aan het worden was
gelukkig kwam er iemand naast mij zitten, om precies te zijn jij was het die naast mij kwam onder de appelboom, zeldzaam zacht en dichtbij voor onze leeftijd.
Rutger Kopland uit: Onder het vee, Van Oorschot, Amsterdam 1966
Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt die koe ondersteboven? Het hek waartegen ik mij schuur wordt oud en glad en vettig op den duur. Voor kikkers en voor kinderen ben ik schuw en zij voor mij: mijn tong is hen te ruw, alleen de boer melkt mij zo zalig, dat ik niet eenmaal denk: wat is hij toch inhalig. 's Nachts, in de mist, droom ik gans onbewust dat ik een kalfje ben, dat bij de moeder rust.
Laat mij alleen dineren. Half verscholen. Gaaf mij de witte tafel bij het raam. Breng mij wat de chefkok heeft aanbevolen en leg het zwijgen op aan de violen. Wind, neem verzen mee. Zee, draag mijn blaam.
We gingen in de stad boodschappen doen en op de stoep, terwijl zijn binnen was, met het kind bezig, dat drukletters las, spookte het door mijn hoofd: waar wringt de schoen?
Zij komt, haar inkopen half uit haar tas, de winkel uit en vraagt: wat gaan we doen? Alweer, denk ik, alweer zijn de iepen groen, als we gaan zitten op 't caféterras.
Merk je, zegt zij - terwijl haar vlugge hand, die ik al zes jaar ken, de koppen vult en haar stem trilt - de lente is wee in 't land.
Ik antwoord niet, mijn dochter zit en zingt. En nooit méér overtuigd van niemands schuld weet ik minder dan ooit, waar de schoen wringt.
Een leven zonder boeken is steriel, je laat te weinig in je hoofd gebeuren. Want boeken openen gesloten deuren, behalve van de ware bibliofiel.
Die koopt zijn boeken louter om hun kleuren, de linnenrug van eersteklas textiel, en of de inhoud hem nu wel beviel, daar hoor je hem maar zelden over zeuren.
Het gaat hem om het boek als stof'lijk blijk van zetkunst, drukkunst en geschept papier: een voorwerp dat je lieflijk kunt strelen.
Alleen de aanblik doet hem plezier, hij leest het niet, het staat alleen te kijk, de inhoud zal hem daarom nooit vervelen
Een gedicht van Harry de Jong uit de bundel Dag in, dicht uit!
Een mooi ding die televisie: Voor het geld waarmee we anderen konden laten leven zitten we nu uitgezakt te kijken hoe ze sterven ----------------------------------------------- Mijn commentaar
Ook vandaag zien we het weer gebeuren met de geldverslindende Olympische spelen!
Maar wat kan het ze schelen Als men zelf maar de tijd met eigen genoegen door kan brengen!
Sport en spel let niet op een ander z'n hel! Gelijkheid en broederschap Het is een doodgewone mensengrap! Zand in ieder z'n ogen strooien is toch ook wel knap! Daarin zie je hoe een mens voor zichzelf royaal leeft En voor de naaste zo heel erg krap!
Een hartenkreet van Hans Uding -------------------------------------- Iedereen kent of heeft verdriet maar als je het ziet dan leef je mee in zulk verdriet -----------------------------------------------------------
ALS DICHTER ZIT IK ER NU MEE
Als dichter zit ik er nu mee vertaal dit verdriet maar weer in woorden ik stond versteld in veel akkoorden hoe is het mogelijk, deze reactie van een kind
zelf weet ik heel goed,niet altijd wie goed doet ook heel veel goed ontmoet maar hier ben ik erg van geschrokken dit zal veel woorden aan mijn brein ontlokken
ja, lieve vriend, al van jonge leeftijd aan wist zij het beter, ook de weg, die zij moest gaan ze dacht ik bouw voor mijzelf een goed bestaan in mijn leven is verder geen plaats voor jou, ik kan goed op eigen benen staan
jij hebt jouw waarheid en ik die van mij dat was wat ze steeds weer tegen je zei dat herinner ik mij nog goed en ook dat nare woord perceptie andere waarneming in de geest kwam iedere keer weer uit haar mond veel gesprekken heeft ze daarmee afgerond
en nu ben je haar geheel verloren ook haar man kon haar gedachten niet verstoren je hebt de moed nu opgegeven en afscheid genomen in dit leven dat is erger dan de dood afronding zal er dus nooit komen nooit een weerzien op aarde ze gaf geen liefde, ze zag geen waarde
nu wil ik je heel graag troosten en nabij zijn maar dat is voor mij heel erg zwaar je gelooft het niet, maar is echt waar exact hetzelfde is mij gebeurd net afgerond, ik wenste onze dochter een gelukkig leven haar perceptie was ook anders, de Email ging gisteren weg mijn vrouw en ik zijn erg kapot, dagen in overleg een kind verliezen zonder sterven is erger dan de dood er was geen enkele mogelijkheid, die ze ons bood
Alleen als ze je hebben laten dopen, Kun je later over water lopen. Ben je getalenteerd En heb je het eenmaal geleerd, Kun je er ook op de Spelen voor lopen.
Mij lukt het pas, moet je horen, als het stevig heeft gevroren.
