Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    30-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rozenknop

    Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

    Rozenknop

    'k Hoù niet van volbloeide roze,
    Die heur hart heeft uitgezeid,
    Die bij 't oop'nen
    Van heur broze weelde,
    D'éérste stervenstrane schreit.

    'k Zie ze liever wachtend dragen,
    Wat een knop niet openwoelt:
    't Stil gesluimer
    Van zó teer verlangen,
    Dat een and're roos het voelt...

    Want, door elk geluk moet schreien,
    Schemering van droefenis...
    Als een liefde,
    Die door bei geweten,
    Nog onuitgesproken is...

    Liefde, hou me lang verborgen
    't Schroeien van uw pracht'ge gloed;
    't Is de passie
    van het zonne-zoenen,
    Die een roze sterven doet...

    Vondelingskens

    30-06-2018 om 22:37 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomernacht

    Een gedicht van Prosper Langendonck 1862-1920

    Zomernacht

    O! toen was er gedanst op dat verre gehucht,
    in die schuren, omloverd door kanten en bomen!
    Nu verzwond, in de verte, 't bedwelmend gerucht
    en wij keerden naar 't dorpje, verzonken in dromen.
    Zeg! herdenkt ge die nacht nog, die zomerse nacht,
    die onmeetlijke hemel, in eindloze pracht,
    en dat veld in een zilvrige sluier verloren,
    en die zalige rust, die geen leven kwam storen,
    dan 't gelispel der blaren, versmeltende zacht
    in die golvende zangen van 't ruisende koren?

    O! toen was er gedanst op dat verre gehucht!
    Doch we keerden ne weder langs akkers en hagen.
    Een verfrissende veldgeur doorwaaide de lucht,
    op de wiegende wiekslag der winden gedragen.
    Zeg! herdenkt ge die nacht nog, die zomerse nacht,
    toen wij dachten ... o, weet ik waaraan ge wel dacht?
    Doch ik droomde van 't heil aan die boeren beschoren,
    van hun levende vreugd, in geen weemoed te smoren,
    en gij spraakt mij, natuur met bedwelmende kracht,
    uit die golvende zangen van 't ruisende koren.

    O! toen was er gedanst op dat verre gehucht!
    Doch nu keerden wij langzaam en zwijgend en teder.
    Aan uw boezem ontwelde er geen woord of geen zucht,
    maar uw hoofdeke vleide op mijn schouder zich neder.
    Zeg! herdenkt ge die nacht nog, die zomerse nacht,
    O, toen heb ik een stond naar uw liefde getracht
    en dan had ik zo licht u mijn liefde gezworen!
    Zie! daar wenkte de stad met haar lokkend bekoren
    en mijn gloeiende kus bleef voor immer gesmacht
    in die golvende zangen van 't ruisende koren.

    O! toen was er gedanst op dat verre gehucht!
    Doch gij waart een boerinne, gij slanke, gij blonde!
    En ik was er een knaap, wel de stad eens ontvlucht,
    maar wiens jeugdig gemoed nog die boze niet wondde.
    Zeg! herdenkt ge die nacht nog, dien zomerse nacht?
    O mij droomt hij zo vaak in 't verweekte gedacht
    met zijn zalige zoelte en zijn wonderlijk gloren.
    'k Heb het ware geluk, o, zo dwaas! toen verloren,
    en nu drijft in 't verleden een bittere klacht
    op die golvende zangen van 't ruisende koren.

    27-06-2018 om 22:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dicht

    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1919

    Dicht langs een bongerdhaag schichtte een pruimensnaaier

    Dicht langs een bongerdhaag schichtte een pruimensnaaier,
    De klepper vong de wind en joeg de vogel op,
    Er gonsde een ver gerucht van tramp'len en geklop,
    De garvenbindster zong op 't zoeven van de maaier.

    Maar, de open lippen strak in zijn verdoolde kop,
    sliep aan de lauwe berm een schuwe armoedzaaier.
    De zomernoen was heet, de hemel trilde laaier
    En groener rankten zich de bellen van de hop.

    Toen zwol een luwe wind over de brakke sloot,
    Hij deunde door het riet en wuifde op de pluimen;
    Een grauwvink aan de wal zat veer en vlek te ruimen,

    't Was of het zonnerad goudener stralen spoot.
    De slaper had zijn droom naar eigen lust en luimen,
    Van honig en roô-wijn, ham en driekoon'ge-brood.

    24-06-2018 om 19:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.engel

    Een gedicht van Jacob van Lennep 1802-1868 

    De engel en het kind

    Een Engel blikte in ’t wiegje neer,
    En vond in ’t hemels aangezichtje
    Van ’t schuldeloos en sluim’rend wichtje,
         Als in een beek, het zijne weer.

    O (sprak hij) liefje! mij gelijk!
    O! Ga met mij naar hoger sferen!
    Wij zullen samen God vereren
         En zalig zijn in ’t Hemelrijk.

    Volkomen vreugd heerst niet op aard,
    Daar heeft ook ’t heil zijn ongenuchten:
    De blijdschap gaat vermengd met zuchten,
         De wellust met berouw gepaard.

    Daar woont de kommer op elk feest:
    Daar zijn nooit onbewolkte dagen
    Een waarborg tegen onweersvlagen:-
         Daar is nooit waar geluk geweest.

    Hoe, zoude een bitt’re tranenvloed,
    Die blauwende oogjes eens ontluist’ren?
    Zou ’t leed de reine glans verduist’ren,
         Die ’t effen voorhoofd blinken doet?

    Neen! met mij, eer gij zwoegt en lijdt,
    Naar d’onbeperkte trans gevlogen!
    De Algoedheid scheldt uit mededogen
         U al uw verd’re dagen kwijt.

    Uw afzijn bare aan niemand leed!
    Neen, schoon ge uw adem laat ontglippen,
    Vloei de eigen danktoon van elks lippen,
         Die uw geboorte vloeien deed.

    Dat hier geen voorhoofd somber zij;
    Want o! de laatste dag des levens,
    Is hij niet de allerschoonste tevens,
         Wanneer men rein is, liefje! als gij?

    En de opgetogen Engel vlood
    Met brede vlerk naar hoger kringen,
    Om ’t Hallel voor Gods troon te zingen.
    - Ach! moeder! ach, uw kindje is dood.

    -----------------------------------------------
    trans - hemeltrans, hemel
    hallel - lofzang (daarvan afgeleid: halleluja)

    23-06-2018 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de jager

    Een gedicht van Prudens van Duyse 1804-1859

    DE JAGER

    Nauw purperde ’t Oosten met rijzende gloed,
    Reeds snelde,
    Te velde,
    Met wakkere moed,
    Een jager,
    De plager
    Der hazen na d’oegst –
    Een jager zo woest.
    O jagerke, spoed wat uw gangen:
    Ras is er een haaske gevangen!

    Er liepen drie honden vooraf zo gezwind
    Vol leven,
    En dreven
    Als ’t pluimpje op de wind;
    Zij stoven
    En snoven,
    Het muiltje vooruit,
    Verlekkerd op buit,
    O jagerke, spoed wat uw gangen:
    Ras is er een haaske gevangen!

    Wat kijkt zo de jager met lachend gezicht,
    Verhemeld?
    Iets wemelt
    Van verre: wellicht
    Een prooitje.
    Wat fooitje!
    De jager, vervoerd
    Reikhalzende, loert.
    O jagerke, staak wat uw gangen:
    Ras is er een haaske gevangen!

    Maar breder ontsluit hij het vonkelend oog,
    Verzuchtend.
    Als de uchtend
    Zo blozende, toog
    Heel zoetjes,
    Op voetjes
    Zo aardig en kleen,
    Een lieveke heen.
    O jagerke, spoed wat uw gangen:
    Ras is er een haaske gevangen!

    ‘ Waar mijner die buit, o, wat goed zou ’t mij doen!’
    Zo denkt hij;
    Met wenkt hij,
    En pracht om een zoen.
    Nu speelden
    Verveelden
    De honden zich dra,
    ‘t ‘Neen!’ zeide als: ‘Ja!’
    O jagerke, spoed wat uw gangen:
    Ras is er een haaske gevangen!

    Daar wipt er een haaske zijn legerken uit,
    Het liefje,
    Dat diefje,
    Bemerkte die guit:
    ‘ Stout beestje,
    ’t Is feestje
    Nu kun je geen kwaad,’
    Zei ’t loze gelaat.
    O jagerke, staak uw gangen!
    Nu vindt gij u zelve gevangen!

    -----------------------------------------
    Oegst: oogst
    Kleen: klein
    Fooitje: feest dat de boer na afloop van de oogst
    aan zijn arbeiders geeft
    Waar mijner die buit: was die buit maar van mij
    Met wenkt hij: op hetzelfde ogenblik wenkt hij
    Pracht om een zoen: smeekt om een zoen
    Loze gelaat: schalks, ondeugend gelaat

    22-06-2018 om 22:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    21-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twijfel

    Een gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Twijfel

    Wat wacht ik in dit avonduur,
    De Stad beslopen door de slaap,
    Gezeten bij de Tempelmuur;
    God of de Marokkaanse Knaap?

    Kwatrijnen

    21-06-2018 om 21:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de scheiding

    Een gedicht van Rosalie Loveling 1834-1875

     

    De scheiding

    Zij stonden rechtover elkander.
    Zij zagen elkander aan
    De ene had in haar ogen een glimlach,
    En de andere een stille traan.

    Deze was een verouderde vrouwe,
    Die steun zocht aan de wand.
    En gene een jeugdige beeltnis,
    Geschilderd door meesterhand.

    Hoe spraken die zoete trekken
    Nog tot haar zusterhert!
    "'t Is heden zestig jaren,
    Dat zij begraven werd!”

    Zij wreef de hand aan ‘t voorhoofd,
    Zij sloeg de ogen neer,
    En als in toverkleuren
    Rees heel ‘t verleden weer!

    Doch vluchtig als het weerlicht
    Was haar begoochling heen…
    Het beeld wordt weggedragen
    De koopman wacht beneên.

    Zo namen de tweelingzusters
    Daar afscheid van elkaar:
    Een oude gebogen vrouwe
    En een meisje van zestien jaar.

    Gedichten, 2e vermeerderde uitgave (1877

    19-06-2018 om 19:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    18-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.inmaken

    Een gedicht van Adriaan van der Hoop 1802-1841

    Inmaken

    Keulse potten, vaatjes, touwtjes,
    Vleeskuip naar de eis gepikt;
    Nu is 't hoogtijd voor de vrouwtjes,
    't Rookt in huis, dat je er van stikt!
    Zuurkool naar de eis gesneden,
    Molenstenen in de ton,
    Stank van boven tot beneden;
    Vrouw steeds in haar nachtjapon.-
    Zuinig Aaltje is catechismus:
    Wie zag immer zuinigheid,
    ('k Ben niet voor het pessimismus)
    Lezers, bij een keukenmeid?-
    Duizenden Princessebonen,
    Groene bonen bij 't miljoen,
    Tonnen, waar men in kan wonen,
    Als Diogenes mocht doen.
    Kelderflessen, blazen, kurken,
    Uitjes, sambal, peultjes, peen,
    Bloemkool, erwtjes, biet, augurken,
    Canteloupen, fijn gesneên!
    Venkel, foelie, lauwerblaren,
    Thijm, Cardemon, Marjolijn,
    Spaanse peper niet te sparen!
    Ankers wijn-en bier-azijn,
    Boterpekel voor de kroppen,
    Kies vooral de slapste niet!
    't Zelfde voor de spersie-koppen,
    Eer men er d'azijn op giet.
    Appels schillen, boren, drogen,
    Kindren aan de diarree.
    Bruine suiker afgewogen:
    Ach, 't wordt in je beurs zo wee!
    Reine-claudes, mirabellen,
    Brandewijn, kaneel, kandij,
    Perzik, abrikoos, morellen,
    Naaglen, naar de smaak er bij!
    't Geurig sap van d'alebessen,
    Wél gerist, gekookt, geschuimd,
    't Spoelen, 't zwaavlen van de flessen:
    Was de boel maar opgeruimd!
    Al die vruchten en geleien,
    Al dat zoet en al dat zuur,
    Al die vreemde lekkernijen
    Maken juist de inmaak duur.
    Vrouwtjes, zo gij ons wilt tonen,
    Dat gij d'inmaak goed bevat,
    Zie niet op een duizend bonen,
    En een witte kool of wat!
    Wil voor de overmaat niet schromen,
    Deel daarvan met wijs bestel,
    Weet gij er niet dóór te komen,
    De arme luidjes weten 't wel!

    18-06-2018 om 16:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eeuwelingen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

     

    EEUWELINGEN

    Gedaagde, bodemvaste bosgenoten,
    bomen, die ‘k, wel vijftig jaren lang,
    boom wete; en zo hoge als nu geschoten,
    gezien hebbe, op zo menig wandelgang;
    wat ben ik, arme miere, u bijgeleken,
    die sta en u aanschouwe, o hoge bomenreken!

    Mijn handen, uitgestrekt, en konnen, eiken,
    beuken, op wel twee drie vamen naar,
    vamende u om ‘t lijf, malkaar bereiken,
    noch meten uwe stam, die, machtig zwaar,
    die machtig diepe staat, de grond beneden,
    in de onuitroeibaarheid van uwe wortelsteden.

    Gij grijpt mij, grote bomen, vast; en ‘k voele
    vreze mij het hert des herten slaan,
    hore ik, al met eens, omhoge, ‘t koele
    gedaver van de winden dóór u gaan!...
    Gij spreekt dan tegen hen zo'n zware sprake,
    dat, angstig en ontsteld ik worde, en koud gerake!


    9/2/1897

    Rijmsnoer (VI Zomermaand)

    17-06-2018 om 22:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mysterie

    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    Mysterie

    Soms luister ik lang naar het zwijgen
    Van die donkre viool, mijn hart,
    En scheemring na schemering zijgen
    Door een stilte die sluimert en mart.

    Doch eindlijk begint het te trillen,
    Of een zucht langs de snaren streelt,
    Of een enkel met liedren te stillen
    Verlangen er droomt vóór het speelt.

    En een mijmring van tonen zingt éven
    Uit de stilte, als de huivrende geest
    Eener geur die schaduws deed beven...
    Maar mijn ziel is vervúld geweest.

    En hetgeen in haar duister blijft hangen,
    Een levende smart schoon ze zwijgt,
    Is de snik van een eindloos verlangen
    Uit een droefheid die woordenloos hijgt.

    Gedichten - Het ronde perk(1917)

    15-06-2018 om 22:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    13-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avondromance

    Een gedicht van Adiraan van der Hoop 1802-1841

    Avondromance

    Het laatste geflonker
    Der zonne ging ter rust;
    De beek is door ’t donker
    In sluimring gekust;
    Maar ’t zwijgende duister
    Toont lieflijke pracht:
    Want de aard groet uw luister,
    Vorstinne der nacht!

    Geen nevelen betrekken
    Uw Goddelijk schoon;
    Geen schaduwen dekken
    ’t Azuur van uw troon.
    Vol glans zijn de blikken,
    Waarmee ge op ons staart,
    En ’t oog komt verkwikken,
    Vriendinne der aard!

    Doe lichtstralen wieglen,
    o Zilvren Planeet!
    Doe ’t stroomvocht weerspieglen
    De glans van uw kleed.
    Blink vrolijk: want de ogen
    Van haar, die ik min,
    Begroeten bewogen
    U, Nachtkoningin!

    Lente en Herfst (1842)

    13-06-2018 om 22:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wenen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Wenen

    Ha! beklaag hem, die gevangen
    Onder 't wegen van de pijn,
    Niet en kan een trane ontvangen,
    Wenen en gelukkig zijn!
    Arme schaap! hoe moet het lijden
    Door en door zijn herte snijden
    Daar het blijft in barensnood
    Van de bittre vrucht ontbloot!

    Tranen, bittre vrucht des lijdens,
    Drank die 't smachtend herte laaft,
    Zaad der vreugde en des verblijdens,
    Die God zelf verlichting gaaft,
    Toen, nog wandlende op de wereld,
    Menige uur, Zijne oog, bepereld
    En met droefheid overlaên,
    Stortte aanbiddelijk getraan.

    Tranen, als bij noenestonde
    't Blussend reegnen op het kruid,
    Als de perel die de wonde
    Van 't gekwetste pijnhout sluit,
    Als de frisse navondkoelte
    Na de hete zomerzoelte,
    Zoeter, ja, veel zoeter nog,
    Zijt gij, bittre tranen, toch!

    Dank o Heer, die mij ontsloten
    Hebt de bronne van 't getraan,
    Die 'k zo dikwijls heb genoten,
    Dikwijls er naar toe gegaan:
    Moet het krimpend alsemdrinken
    Vriend of vijand mij nog schinken,
    Geef mij, anders niet, o neen!
    Geef mij dat ik tranen ween.

    Stroom van droefheid, eedle tranen;
    Bittre beken des geweens,
    Hoe kunt gij de wegel banen
    Tot vertroosting, wat gemeens
    Hebt gij, dreuplen van de smerte,
    Met de honingdauw des herten?
    Waarom, als ik lijden moet,
    Zijt gij, tranen, toch zo zoet?

    God-zijn wegen zijn verholen,
    Als Hij zalfkruid wassen doet
    Waar de slange zit verscholen
    Die de wandlaar bijten moet:
    Dank aan Hem, aan Wie 't bekend is
    Of er mate in onze ellende is.
    Dank aan die 't geween daar van
    Met het wenen troosten kan!

    11-06-2018 om 21:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moord

    Een gedicht van Edgar du Perron  1899-1940

    De nieuwe moord van Raamsdonk

    Men had de man vermoord, hij was
    bezitter van een hoeve.
    En toen zijn jonge vrouw vermoord,
    die hulp had willen roepen.

    En toen hun dochtertje vermoord,
    van even zeven jaren.
    Haar bedje was doorweekt van bloed,
    haar peluwtje vol scheuren.

    Ten slotte nog de hond vermoord,
    de hond had scherpe tanden.
    Een groot portret van de andere drie
    stond schrap in alle kranten.

    De vrouw was ietwat krom, de man
    besnord, kaal, bruut van poten.
    Het meisje had de fronsblik van
    beginnende idioten.

    10-06-2018 om 21:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    IK BEN GEEN VADER EN IK HÈB GEEN ZOON

    Ik ben geen vader, en ik hèb geen zoon.
    Niets dan een sage is zijn zacht bestaan.
    Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan
    In grootte en glans en werd volwassen-schoon.

    Nevens mij, glorieus en monotoon,
    Verging de kringloop van zijn kort bestaan.
    Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan
    En langs het kloppend halsje van mijn zoon.

    Ik weet niet hoe hij werd en mij ontviel.
    Ik ken alleen de klare periode
    Van bloei die boven mijne schouder rees.
    Nog spiegelt zijn hel lachen in mijn ziel.

    God weet, wij hebben soms een droom van node,
    Maar doodsbedroefd is die de droom ontrees.

    -----------------------------------------------
    eerste gedicht uit de cyclus: De gedroomde zoon

    09-06-2018 om 16:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.muggendans

    Een gedicht van Johan Michiel Dautzenburg 1808-1869

    De muggendans

    Waar 't voetpad langs de heining vlucht
    Door beemd en weide heen,
    Daar zit ik soms in de avondlucht
    Gans stillekens alleen.

    De krekels zingen daar in 't gras
    Hun allerschelste toon,
    De muggen vinden wis de bas
    Dier zangren wonderschoon.

    Zij draaien, zwaaien blij vergaard
    In 't dalend hemellicht,
    Zij ruisen, kruisen dicht geschaard
    Voor mijn verrukt gezicht.

    En blijdschap hier, en vreugde daar,
    Men ziet het iedre dag;
    Des stem ik nimmer de eigen snaar
    Op somber wee en ach.

    En zingt en springt in 't zoel getij
    De krekel en de mug,
    Krioelt en woelt de schepping blij,
    Dan blijf ik niet terug;

    Dan vest ik buiten mijne woon
    In 's hemels bloemenhal,
    Dan zing ik ook mijn schelste toon
    Door 't eenzaam vreugdedal.

    08-06-2018 om 22:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    07-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.thuisreis

    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    Op de thuisreis

    In het stergedoofde Zuiden,
    In het vroeg ondiepe licht
    Bleekt een grote wassen maan,
    Als een droom niet meer te duiden,
    Een verduisterd zielsgezicht
    Door de dagen met ons gaan.

    Naar het Oosten reikt mijn reizen,
    Waar de diepe horizon
    Achter donkre heuvlen brandt:
    Van hun toppen zie ik rijzen
    Straks de stille gouden zon
    Over 't onbegrensde land.

    Weinig lange weken straalden
    Zon en maan voor oog en voet
    Vreemde paden schoon en licht -
    Nimmer week wat rees of daalde,
    Aan de kimmen van 't gemoed
    Weerglans van uw aangezicht.

    Eer een tweede zon zal stijgen,
    Nacht de komst der maan vermoedt,
    De eerste ster door 't donker bloedt,
    Zien mijn ogen weer ziels eigen
    Vaste zon, uw oog doorgloed
    Van het licht dat ebt noch vloedt!

    07-06-2018 om 21:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sterkste

    Een gedicht van J.J.A. Gouverneuer 1809-1898

     

    Het sterkste

    Sterk is-wie zal het tegenspreken?
    De Steen; doch ’t IJzer kan hem breken.

    Sterk is het Ijzer; maar het zwicht
    Toch voor de laaie Vuurgloed licht.

    Sterk is het Vuur; doch ’t moet bezwijken
    En voor de kracht des Waters wijken.

    Sterk is het Water; maar, hoe sterk,
    De Wolken trekken ’t op in ’t zwerk.

    Sterk zijn de Wolken; doch de vlagen
    Des Stormwinds kunnen haar verjagen.

    Sterk is de Storm; maar hoe hij woed’,
    De Man spot met zijn overmoed.

    Sterk is de Man; die wonderwerker;
    Maar toch is vaak de Wijn nog sterker.

    Sterk is de Wijn; maar, hoe vol kracht,
    De Slaap verwint hem door zijn macht.

    Dus moogt ge op Sterkte u niet verheffen;
    Iets anders kan u overtreffen.

    06-06-2018 om 23:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gevoel

    Een gedicht van Isaac Da Costa 1798-1860

    Gevoel

    O! wie beschrijft mij 'tgeen gij zijt,
    Gevoel van 't kloppend harte!
    Wiens werking vaak de ziel verblijdt,
    Maar meer nog klemt in smarte!

    Gij, mijner dichtkunst ziel en doel!
    Gij zijt de bron mijns levens!
    Maar, overweldigend gevoel!
    Die van mijn sterven tevens!

    Gij zijt de onwederstaanbre gloed,
    Die mij tot dichter maakte!
    Die in mijn rusteloos gemoed
    Sinds de eerste kindsheid blaakte!

    Gij zijt die min, wier zaal'ge smart
    Mijn eerste zuchten riepen,
    Toen in 't nog pas ontluikend hart
    Der driften stormen sliepen.

    Gij zijt die zucht naar hoger lust
    Dan van een nietige aarde,
    Waardoor 'k mij-zelve ben bewust
    Van een verheev'ner waarde!

    Gij zijt, 'tgeen mij verbindt met Hem
    Voor wie de Serafs knielen!
    Gij zijt de weergalm van Zijn stem
    In onze doffe zielen!

    Gelijk de poging van het kind,
    Dat zwikt bij iedre schrede,
    En ieder stond zich hulploos vindt!
    Zo is de kracht der Rede!

    Maar als gij onze stappen leidt,
    Gevoel, van God gegeven!
    Zo snellen wij ter zaligheid,
    Door 't stormen heen van 't leven!

    'k Wil op mijn Rede, zwak en koel,
    Mijns levens hoop niet bouwen!
    Mijn krachtig, brandend zielsgevoel!
    Op u wil ik vertrouwen!

    Hetzij gij vreugde brengt of smart,
    En sterven doet of leven,
    Aan uwe invloed wil mijn hart
    Zich eindloos overgeven!

    'k Wil naar uw toverend gebod
    Beminnen, zingen, loven!
    En 't oovrig van mijn levenslot
    Verblijve aan God hier boven!

    Doordring het stof, dat mij omkleedt!
    Dooradem en beziel het!
    Of, is uw ademgloed te heet,
    Ontzie niet, en verniel het!

    Te sterven op het veld van eer
    Is echte krijgsmansglorie!
    De dood heeft niets verschriklijks meer
    In de armen der victorie!

    Maar ook de priester van het schoon
    Laat zonder leed het leven,
    Wanneer hij in zijn laatste toon
    Zijn laatste zucht mag geven!

    05-06-2018 om 19:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vinkske

    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    Een vinkske

    Een vinkske! Een vinkske!
    Daar zit het, zwijg, -
    Een levend dingske,
    Op een dode twijg.

    Het borstje bibbert,
    Het keelke zwelt.
    Het bekske slibbert
    Van 't klankgeweld.

    't Zijn versjes, zere,
    Onvatbaar kort,
    In éne keer,
    Der-uit gestort.

    Tzit-tzit-tzit-dap-dapper,
    Dewingihee!
    Tzit-tzit-tzit-rap-rapper,
    De hele ree!

    Tzit-tzit-tzit, een ander!
    Nog één, nog één.
    Tzit-tzit-tzit, wie kan-der
    De voeten scheên?!

    Tzit-tzit-tzit, 't gesnebber
    wordt dom en dol.
    Tzit ... halt! Ik heb er
    Mijn oren vol!

    04-06-2018 om 22:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.noordenwind

    Een gedicht van Frederik van Eeden 1860-1932

    De Noordenwind

    De wind waait hoog en kent de mensen niet.

    Hoog wil ik stijgen met de Noordenwind,
    boven 't gerucht der stemmen - boven 't licht
    der volle straten. Weg! het warm gewoel,
    de weke druk van mensen om mij heen!

    Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij,
    dat er geen liefde en lachen om mij is,
    geen zoete stem, geen blik van vrienden-ogen
    geen weekheid en geen weemoed en geen lust.

    'k Wil eenzaam stijgen in de Noordenwind,
    die in de kille nacht gestadig waait
    groot en onwetend.

    Stijgend wil ik neerzien
    met koude blik en onbewogen mond
    op wat voor eeuwig wegzinkt onder mij.

    En als de passies, die 'k heb liefgehad,
    zich aan mijn kleedren hechten en 't gelaat
    met schreien heffen en mij angstig vragen,
    hen niet alleen te laten in de nacht ...

    dan zal ik zwijgend hun gekromde handen
    losmaken van mijn kleed, - en als zij vallen
    zal ik niet sidd'ren bij de doffe slag ...

    maar zingend rijzen in de koude nacht.

    03-06-2018 om 16:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stem

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1940

    IK HOORDE UW STEM

    Stemmen spraken tot mij,
    ik hoorde ze niet,
    ik hoorde uw stem
    als 'n lied, als 'n lied!

    Zoals 's avonds laat
    wen de wereld zwijgt
    over wateren, stil,
    'n boot ver tijgt.

    De wereld is stil
    de wereld is donker,
    alleen leeft de maan
    en wat stargeflonker 

    Haar stem is muziek
    in de stille oren,
    zo kan ik maar niet
    uw stemme horen.

    Mijn land ligt zo ver
    en uw stem is zo zacht,
    en geen enkele ster
    schijnt mij in mijn nacht.

    02-06-2018 om 22:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.broodje

    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    Ik ging eens om een broodje

    Ik ging eens om een broodje,
    De bakker was niet thuis,
    en toen de bakker niet thuis was,
    ging ik weer naar huis.

    Ik ging eens  naar de mensen
    en sprak ze allen aan,  
    al ken ik vele talen,  
    geen mens heeft mij verstaan.

    Ik ging naar alle deuren,  
    waar ’t venster was verlicht,
    zo hard kon ik niet kloppen, 
    of elke deur bleef dicht.

    Ik ging eens naar  een kamer,
    waar ik me welkom wist, 
    de deur bleef afgesloten, 
    ik had me dus vergist.

    Ik ging naar alle boeken   
    en vroeg ze alle raad,  
    maar geen dat mij kon zeggen,  
    wat niet geschreven staat.

    Ik ben toch eens geboren  
    en ga dus ook eens dood,  
    zolang ik nog moet leven, 
    ga ik maar steeds om brood.

    Is de poort open?

    02-06-2018 om 09:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!