Verrassend snel werd het weer Kerstmis en loopt het jaar ten einde. We zijn opnieuw blij het te kunnen meemaken en te mogen vieren. Het licht wendt, de dagen lengen. Dat voelt goed aan en verwarmt het hart. In die sfeer wens ik alle bezoekers aan mijn blog een hoopvol kerstgevoel, een grote portie nieuwe elan, een korf creatieve ideeën om het jaar 2009 vol te stoppen met vreugde, liefde en onverwachte positieve krachtbronnen.
Soms bekruipt het me weer dat ik te moe ben voor enig geschrijf. Dan staart de wereld me aan als een ongestelde open vraag en vluchten de antwoorden in het achterland. Dan is het leeg en eenzaam bij het kijken naar de maan en de grijze lucht. Je voelt het komen. De drukte van de feesten en de aankondigingen bij de bakker en de slager. Ze zullen open zijn maar je hebt nog geen plannen en de liefde is onbestaand, zo verweesd als de zomerse kusten . de avond valt zwaar. De duiven wachten .tien opgehaalde schotbalken nog niemand durft het te denken of het woord te benoemen . Ver weg nog . De lente
Ik ben zo moe van leven Ik ben het leven moe dus vraag me niet te leven geen leven lacht me toe geef me een hand geef me een voet dan wandel ik door lanen dan leef ik dagen door en toe niets leidt, niets doet, leeg is mijn gemoed er is slechts idee even maar iets lief
