Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
15-07-2010
Astronaut
Soms astronaut
Soms is de hemel grijs en koud, ligt de aarde nat te hijgen valt de wind plots stil in 't woud en zie je nevels stijgen
Soms zijn mijn handen zwaar en klam zit mijn hoofd vol vreemde wensen wordt mijn blik doof en stram en herken ik nergens mensen
Soms vergeet ik mijn gedachten en voel ik ook noch warm noch koud, wil ik op geen onweer wachten en word ik weer astronaut
Er is een hoekje in mijn kast vol boeken waar nog wel wat plaats is voor een boekje meer Je moet er niet naar iets van Darwin zoeken of wat de wijsheid keldert van weleer
't Zit erg fout met gans die golf van overmoed die de ijdelheid van wetenschap aanbidt en ons aan God en Jezus twijf'len doet, alsof wij meester zijn van heel de rit !
Een wonder dat geen mens ooit zal verklaren en dat niemand nergens imiteren kan, dat niets zomaar materie kan gaan baren Nooit kennen wij een letter van Gods plan
Zo lang wij dood zijn voor en na het leven En wij leven met als enig doel de dood Met tussenin wat nemen en wat geven Blijft het antwoord dat van levend brood
Ik zet voor jou een kleine stap opzij. Dan, lieveling, doe jij een pas vooruit; houd nu mijn hand vast, kom heel dicht bij mij; ik vraag je ook, mijn schat, maak geen geluid
Ik toon je graag dat kleine sleutelgat waardoor je onze toekomst kan bezien, Die zingend wegvlucht over 't kronkelpad van melodieën zonder vast stramien
Wil je mij de gouden sleutel geven, Dan vertellen wij elkaar verhalen alle laatste dagen van ons leven wijl we samen heerlijk verder dwalen?
Tijd verlies je niet met lief te hebben zelfs al staat de klok dan stil Tijd verlies je niet met troosten ook al schreit je eigen hart ook mee Tijd verlies je niet met lachen als dat niemand bloeden doet
Tijd is iets dat je verliest
Wanneer je in de spiegel kijkt Tijd is iets dat je verliest Wanneer je naar de schaduw zoekt Tijd is iets dat je verliest Wanneer je weer de argwaan kiest.
En als je door je spiegel staart
En verblind bent door de zon Of een kinderhand naar moeder leidt Die tranen met een glimlach drogen kan Dan tikt de klok weer vrolijk door En slaat alleen gewonnen uren
Eens iets totaal anders, voor wie denkt dat dichten alleen rijmen is, en zich niet wil vermoeien met diepzinnige bedenkingen
Kalverliefdes
Mijn eerste liefde bleek niet echt te koop toen ik Silva zag in de bioscoop Maar ik viel op Lucia, haar vriendin, 't Meisje met een bruine wrat op haar kin Dus keek ik uit naar iemand met lang haar zoals die knappe zus van Leonaar Toen zij echter optrok met mijn vriend Fred werd ze zonder pardon op straat gezet. Na 't fietsen met de jongens uit de buurt heb ik voor iedereen een boot gehuurd Ook met Jenny, Britt en haar zus Françoise gingen we samen roeien op de Maas. Spoedig werd het een dolle zwempartij Eer ik 't wist was er één verliefd op mij Dat duurde tot het einde van het kamp. Haar vader kwam er achter, wat een ramp! Dus trok ik maar naar een jazzfestival, maar 't regende te hard en er was bal met Tiroler koor en veel trompetten Ik zag niet waar ik mijn fiets kon zetten Daar kwam een juf met gele bloes en short Ze kwam aan charmes zeker niets te kort We dronken gin tonic met een rietje en slowden samen op een Engels liedje Toen ze echter ernstig wou gaan praten Klonk haar stemgeluid wel meer op blaten. Dus heb ik de zoektocht opgegeven om als vrijgezel alleen te leven Al kan ik wel nog veel meer verzinnen En weer van voren af aan beginnen
Zoals een onweer op een zomerdag niet welkom is bij velen, Zoals het jammeren met zelfbeklag mij ook niet veel kan schelen,
Op die manier zijn zorgen in het leven als kruiden in de saus, doen tegenslagen je maar even beven tot je gaat voor het applaus.
Zoals verdriet je helpt om te genieten van vreugde die eens later komt Zoals het verkennen van je limieten je soms sprakeloos verstomt
Op die manier zijn tranen zoals voedsel dat je langs de weg van 't leven sleurt. En is ook elk verlies als winnend broedsel dat komt en gaat maar overal gebeurt
Ik ben het hoogste blad van alle bomen en ik hang nog stukken dichter bij de zon dan de vruchten die te voorschijn komen: als ik nu eens even lekker blozen kon!
Ik zie van hier het best de vogels vliegen, zelfs die rare met hun witte lijnen die zo brommend mensen slaapje wiegen en harder snorren dan de snelste treinen.
Ik word ooit het eerst vermoeid en bruin, dan vlieg ik ook op eigen krachten! Eerst bewonder ik een zomer lang die tuin: Ik wil nog even op dat vliegen wachten !
Een simpel versje voor een zomerdag met een glaasje koelte uit de tuin een schaaltje rijpe zonnestralen, veel verlangens naar wat komen mag: een wandeling langs strand en duin en naast de trap een ijsje halen
Een simpel versje voor een zomernacht, over hoe de bries dan welkom is Om het zachte zuchten te verlichten om te zien hoe jij de maan toelacht zo vol dat ik de harde zon niet mis Als ik zo simpel tracht te dichten
Ergens is een plaats die nergens ligt waar wij het kunnen zien en meten, verder dan spionnen kunnen spieden met hun camera's en telescopen, satellieten en zelfs laserstralen niet te betalen niet te vatten in verhalen
Naar deze plaats is 't spijtig speuren omdat het vinden voelbaar spannend is Zo dichtbij en grijpbaar broos voor onze instrumenten onze lenzen en radaren Niet te begrijpen niet te grijpen in computers
Er is veel plaats voor wie die vindt door bloemen zaaien alle dagen In de glimlach van elke hartslag Waar onze dode ogen falen Onze maten onmeetbaar zijn Niet te meten wel verliezen en vergeten
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
