Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
21-09-2010
last tango
Last tango
Komt ooit de dag dat jij er niet meer bent, dan verlaat ik het huis dat we samen bouwden, dan is het uit met wie we samen hebben gekend en zo vrienden werden sinds we trouwden
Dan doof ik de zon en verjaag de sterren en gooi de glazen sleutel weg die je me gaf voor de poorten die de wegen versperren welke kunnen leiden voorbij je graf
Dan zing ik een lied met nieuwe woorden begeleid met pauken, yembe 's en cimbalen op een melodie welke we samen hoorden, toen we samen kaki's gingen halen
Dan kom je terug en vertel je over kleuren die witter zijn dan de smaak van mango's en als ze dampen gaan ze zoemend geuren tot je me meesleurt in eeuwige tango's
Ik wil voortaan 's avonds wakker worden Helder denkend over wat ik dan ga doen Misschien 't verwijderen van uithangborden of promoten van wat ouderwets fatsoen
Ik wil de ganse nacht weer slogans overwinnen die ons de ravijn van wanhoop doen vermijden Alsof we anders tragediën gaan beginnen en om de afgrond heen zouden willen rijden
Ik wil met tegenzin de dageraad verwachten Als het zonlicht elke schaduw draaien doet en zonder heisa blootlegt wat in lange nachten Verborgen werd omdat het ons weer dromen doet
Ik wil de dag verdragen, maar dan onbewust. Want alle dromen worden in de grond geboord Maar zijn vervangers van de ideale rust Die volgens oude slogans in het maanlicht hoort
Klagen is een kwaal en dus geen zegen want al lijkt het alledaags en saai Het betreft voortdurend zon of regen: wordt het weer ellendig slecht of fraai?
Klagen over ziekte, honger, pijn, werk en partner, voetbal, vriend en lief, alsof dat essentiëler dingen zijn dan weer eens een banale kettingbrief
Klagen over geld en and're mensen
maakt ons los van alle zelfkritiek. Tevredenheid wil ik ons wensen, gebrek daaraan alleen maakt ons zo ziek
Eerst tel je gretig elke trede van de trap tot binnen het bereik van de overloop, dan klim je lustig verder, telkens stap na stap gedreven door een wild verlangen, 't hart vol hoop
Treden kruipen nu en dan al in de kuiten, de toren lijkt je stilaan wel eindeloos hoog Nieuwsgierig gluur je vaker door de ruiten Gelukkig voor je zweet blijf je hier nog droog
Je hoort de stappen van de vroegverkenners boven de verdiepingen van dit raar gebouw De houwelen van snoodaards en grafschenners trillen schril en schel door elke kier en spouw
Je hebt opnieuw een overloop overschreden en kan geen enkele oude stap meer horen Soms gestrompel ergens helemaal beneden Daar is pas een nieuwe alpinist geboren
Je piekert meer bij elke trede die je wacht En vraagt je af hoe hoog je toren wel mag zijn Je verheugt je als je kleinkind naar je lacht Wenkt lief naar boven proevend van je laatste wijn
Ze bloosde als een appel na de zomer en de spots verdoezelden elke rimpel De presentator werd ineens een dromer, de microfoon de mast zonder wimpel
Ze kuchte bij de vraag omtrent haar vriendje maar de blikken vroegen meer dan wat muziek Geproduceerd door haar geheim machientje Voor eeuwig lieveling van het publiek
Ze streek haar vingers door haar haren aan de zijde van de camera die draaide Er zat verdriet in elk van haar gebaren: het vuur doofde zoals het vroeger laaide
Er zijn weinig appels over in de kelder als de winter haar een wollen hoedje koopt. Haar bedoelingen zijn niet echt helder als ze rustig naast een appelmade loopt
Een witte gloed die intrigeert na uren nacht die duister bracht Na lange reeksen rode lampen Een nieuwe dag die inviteert na routine ongeduld en jacht op nog wat troost doorheen de rampen
Een roze mist die me bedriegt, alleen geluk en rijkdom brengt geen zweem van overlast en zorgen, die illusies toch in slaap wiegt Met de hitte die mijn brein verzengt en snakken doet naar meer dan morgen
Achter muren vind je niet wat je weet want die muren houden niet van glas Maar zo'n muren kostten geld en zweet terwijl dat werk nu echt niet nodig was
Achter muren weet je niet wat je vindt, Daarom staan er altijd weer te veel die de band verbreken die ons bindt al verlies je op een dag je eigen deel
Bouw geen muren die je zelf verzint, poets je ramen en hang geen gordijnen 't Wordt hoog tijd dat ook jij begint eer de laatste zwaluw gaat verdwijnen
Vandaag flitst Frankrijk aan mijn oog voorbij Bordeaux Parijs Dakar zo lijkt het wel: Al die files auto's op een lange rij driedubbel soms, dan zit je in de knel
Een boterham, een waterslok, dan opeens wc, Pas op, een bus die kan daar niet voorbij met de vluchters van de Mediterrannee dicht achter zich zigzaggend op een rij
Nog tanken, want ik raak niet thuis Zet de muziek wat zachter in je oren Zeg papa, wat komt vanavond op de buis Zag je dat, dat was een hele hoge toren
Vanavond is vakantie weer een keer voorbij De grens van 't vaderland alweer eens niet gezien Straks weer naar school en wachten in de rij Nog even dromen van de zon misschien
Nooit tevoren zag ik blauwe luchten splijten tergend langzaam door de witte stalen vogel die een vluchtig lint van stuifmeel achter zich trekt Zoals macht en geldzucht levens openrijten die zonder angst voor bom, granaat of kogel doodsgevaar ondergaan dat elke oorlog wekt
Het afscheid van de vogel is als een zwart gat Waaruit zelden een soldaat zonder kleerscheuren Ontsnapt maar minstens alle onschuld achterlaat. Ooit komt de vogel hier net als een valse kat En spuwt gekwetste prooien uit haar deuren Naar geliefden met de zucht: nu is 't te laat
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!