Zonneklim








De klimop verwelkt niet
als de ochtendzon zich vastgrijpt
aan de klamme novembernevelslierten.
De wolken bieden weerwerk
maar koesteren de kille winterschijf,
schaduw van haar zomergloed
die de rijm meer aait
dan schroeit.

Ontmoedigd laag bij de daken,
ontmoedigend ver en kort
doorheen mijn raam
en mijn herfsttafereel
als een eindeloze tunnel
met een doffe vermoeide zaklamp.

20/11/2011

20-11-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Sneeuwpret

Tot aan je enkels in de sneeuw
tot aan je oortjes in de wol,
ren je achter mama aan,
draaf je naar je opa toe

De zon zingt vonkjes
in elk kristalletje dat flonkert
in de staart van de komeet
die je naar de hemel werpt.

In de sneeuw tot aan je enkels,
met je voetjes warm gelaarsd
met je lach tot aan je oortjes
schater je al je winterpret.

28/12/2010

Bijlagen:
Kopie van IMG00042~1.JPG (233.8 KB)   

Nieuwe kalender

Geschenkpapier verfrommeld in de hoek,
een stapel vuile vaat die wacht op water,
op het kleed verspreid: de kruimels taart en koek
in de kelder zijn de resten voor nog later

De kaartjes aan de muur, ze zijn van mensen
die ook nu niet konden komen op het feest
en daarom zonden ze per post hun wensen,
zo zijn ze hier op hun manier geweest

En als dan alle kaarsjes zijn gedoofd,
wanneer de laatste auto is vertrokken
dan zingt de radio 'God zij geloofd'
om weer meer herders naar de stal te lokken

Op de kast ligt al de lijst van volgend jaar
met blanco maanden vol met blanco dagen
voor zorgen, vreugde en ook tranen klaar
die antwoord geven op weer nieuwe vragen

27/12/2010

27-12-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Dooi tot nader order

Niet meer wit, maar wel nog koud,
minder hard, wel stilaan klam.
Zwetend langs hun vochtig hout
druipend langsheen de stijve stam

Paarlemoeren winterpracht
die bruin bederft voorbij de wegen
kringelt weg naar goot en gracht
komt geen hindernis meer tegen

't Voetpad boort zich door het wit
of wat er nog van overblijft;
een sneeuwman buigt totdat hij zit
en in de vriesnacht toch verstijft

23/12/2010

23-12-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Bezoeker

Nu weet ik waar je gelopen hebt,
en waarlangs je dan gaat jagen.
Ik hield de sneeuw voor ongerept
na al die lange wintervlagen.

Maar ik zie nu waar je slapen gaat
en dat mijn kippen daarmee leven;
je jaagt hun muizen 's avonds laat
en kan hun beet're nachtrust geven.

Ze noemen jou een wilde kater,
maar bent gelukkig wat je bent
zelfs al bevriest nu al het water
en ben je 't vriezen al gewend

Ik volg je sporen in de sneeuw
na elke vlaag van witte vlokken,
je voelt je vast een kleine leeuw
de trouwe klant van kippenhokken

21/12/2010

21-12-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Na de zondvloed

Neen, de zon kan ons niet troosten
want de mist houdt haar in bedwang.
Geen feest, geen reden om te toasten
geen optimisme van belang.

De regen stormde over onze steden
en bevloeide rijkelijk het land
Een ramp werd zelden echt vermeden
niemand had het in de hand

Met de winter ergens in 't verschiet
werkt men voort in huis en tuin
want wat er komt, dat weet men niet
dus ruimt men heel gelaten alle puin

18/11/2010

18-11-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Nazomer

Er zit een wijngaardslak op het raam
er raast een quad naar het westen
een airbus verdwijnt naar Spanje
opnieuw is het Kerstmis
en Pasen
en zomer

Het vriest in de serre,
Laarzen zijn weer mode
gefabriceerd in het oosten
Een quad wacht op de airbus
Ik vind een slak op de voordeur


24/9/2010

24-09-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Onzekerheid

Weer vorst,
weer bibberen
van angst en kou
van onrust en bezorgdheid

Weer zorgen
weer verzorgen
van anderen hier
en elders in dankbaarheid

Weer zuchten
weer verzuchten
dat het niet stoppen wil
zelfs niet voor sterfelijkheid

Weer stilte
Weer dat zwijgen
terwijl zo veel te zeggen is
dwars doorheen de oneindigheid

Weer hoop,
weer routine
en toch bibberen
wegens vage onduidelijkheid



9/2/2010

09-02-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

IJstijd

Als de duinen gletsjers worden
en de branding rillend sterft
waar de schelpen kwijnen
na vroeger leven,
dan spoelen schotsen
over de kaaien van de badstad.

Als de meeuwen zelfs vergeten
dat de wind ook luwen kan,
zodat het schuim spat
en niet keren wil,
dan jaagt de hagel
en verbroedert met het stuifzand.

Als de zwaarste schepen rillen
en de lichtste slapen gaan,
tot de storm capituleert
en iglo's tovert
waar hazen schuilden
onder het helmgras van de helling,

kan de hemel ons misschien vergeven
dat we eigen warmte kozen,
het beloofde land
trots negeerden,
wel goed beseffend
dat continenten duren tot de ochtend.



21/12/2009

21-12-2009 om 00:00 geschreven door Frankie