20-10-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Rouwdag wegens begrafenis
  Wilfried Martens





Vergane kennis

Ouders, vriendjes, speelgoed en de weg naar huis,

ook familie, dicht en ver, de naam van plaatsen;

Fietsen, zwemmen soms computeren en schaatsen,

de werking van een zaklamp, fietsslot en een sluis.

Makkers op de school, het meisje aan de kassa,

je kent het allemaal, je kent haast iedereen,

de directeur, zijn zoon en dochters An en Leen,

je ziet ze en herkent ze, zo anders dan de massa.

Dingen en begrippen, mensen zo vertrouwd,

alles lijkt zo zeker, je controle is volkomen

en je leeft nu meer voorspelbaar dan je dromen

er is nog zo weinig waar je niet van houdt.

Dan komt de tijd, je ogen gaan al langzaam open,

Wat en wie je kent: het prentje krijgt al gaten

Als je dingen lossen moet en mensen jou verlaten

en je zelfs je eeuwig leven niet kan kopen.

17/10/2013 

17-10-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Vlieg

Vlam, deze vlieg zal nooit meer vliegen,

me beletten mijzelf in slaap te wiegen;

zalig zonder zoemen zondig soezen

van de ene roes naar nog meer roezen,

want insecten waren nooit mijn ding;

niet als ik eet, en evenmin wanneer ik zing.

Dat moet gevierd, ik maak het kond,

niet langer vette vliegen op ’t plafond!

Ik breng een toost, ik hef naïef het glas,

en zie dat het beest er in gevallen was.

14/10/2013 

14-10-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Depressie

 De dag toen mijn oma gestorven is,

werd zij een engeltje in de hemel.

Dat haar zaligheid verworven is,

smoorde mijn depressief gewemel.

 Engeltjes waren toen nog overal

en hier hadden ze nog veel werk.

Ze stonden mij bij bij bekoring

en waren vast met een duizendtal.

Ging je elke zondag naar de kerk,

dan kreeg je van hen een beloning.

De dag dat mijn zus gestorven is,

werd zij een sterretje aan de hemel.

Dat haar erfenis verworven is

bezorgt nog depressief gewemel.

13/10/2013

13-10-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Was ik maar

de zonnestraal die de glans brengt in je ogen,

de bries die de schaduw in je haren streelt,

de dranken die in je mondje mogen,

het lint waarmee je ranke handje speelt,

de schaduw die je net verlaten kan,

de schoenen die je voetjes vergezellen,

je favoriete dure inox koekenpan,

de verhalen die jij het beste kan vertellen,

de jurk die je alle andere doet vergeten,

de wasem die je ademt op je ijskoud glas,

de paella die je opwarmt eer je die gaat eten,

of de rimpels die je stappen stuwen in de plas,

het water van je douche dat je gans omgeeft,

je vaste trouwe plekje in de overvolle trein

alles wat je doet en ziet zolang je leeft,

zodat ik toch maar dicht bij jou mag zijn.

8/10/2013

08-10-2013 om 00:00 geschreven door Frankie