|
De zwarte man
Zwart is de schacht
Zwarter dan de nacht
Als de taak is volbracht.
Alleen s zomers als de zon
Het land verwent
Ziet de zwarte man zijn kind
Zijn vrouw, zijn tuin.
Longen zo zwart
Zwoegend zo hard
Eer de rijkdom start.
Alleen s zondags als de Heer
Zijn volk vergaart
Wijkt het zwart voor gezang,
Wat kleur en veel licht.
Zwart is de nood
Verwarring zo groot,
Nog zwarter komt de dood
En alle gevoel voor ritme en regelmaat verzwindt in éénstemmige angst die schreit over het zwarte land waar alle lyriek en poëzie al lang geen kans meer kregen omdat de zwarte schaduw alom door haar dreigende aanwezigheid soms zo onbeholpen en niet te bespeuren maar toch onmiskenbaar daar!
DAAR!
Daar!
Waar?
Mijngas!
Waar?
Daar!
Wie?
Wie?
Zeg me wie en waar!
Zwart is het goud
Zwart is de dood
Zwart maakt ons benauwd want de zwarte man zoekt de zwarte man en de zwarte man schreit dat hij de zwarte man niet vinden kan
Zwart is het kazuifel van de bleke pastoor bij de zwarte vrouwen en de zwarte kinderen van de zwarte man.
De vrouwen en de kinderen van elke zwarte man
Van elke zwarte man die zwarter dan de nacht
Sneller dan verwacht
Zijn taak heeft volbracht.
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
