Argeloos
Ademloos bewonder ik het versmelten van je adem
met de mist van deze late maartse winterochtend,
roekeloos ploften mijn woorden in de broze plas
die je hartslag trillend spiegelden doorheen je emoties.
Sprakeloos zwollen de tranen achter de leden van je kijkers, gericht op vergane dromen.
Bodemloos verdriet welde op in je stem,
stuurloos stokkend zonder enig zweem van verweer
ondanks spijt over al mijn liefdeloze verwijten,
machteloos getuigend van mijn eindeloos verlangen.
Argeloos bewonder ik je vastberaden stappen
die me achterlaten, verweesd en radeloos.
3/3/2013
|