Visite
Kom zit neer op de steen met de foto. Welaan dan, en treur om het gras onder je voeten op weg naar mijn rustplaats, waar ik op je wacht en bij je ben.
Ga niet verder en kijk naar hier, of naar ginds waar de zon nog peilt naar een wezen met tijd, voor wie niets meer in de weg kan lopen.
Want wie je ook ziet, die niet meer is, in de ruimte en tijd van je leven, bij hem of haar vind je mij terug, of niemand en iedereen samen.
Treur om het gras en de dode mier, geplet in de haast van je passen want zij hebben geen tijd of plaats om ons leven te integreren.
Wacht niet, want je hebt geen tijd, of plaats bij mij nog te verliezen. Alleen je richting telt nu nog na die steen om op te zitten.
Bekommer je niet om hoeveel dagen je mijn schaduw niet kunt zijn, maar wel hoe al je zwaarste vragen nutteloos en ijl vervagen .
27/10/2008
|