Roland 8 jaar oud, samen met opa (peter) Armand






Geschenk

Mijn peter is nu weer bij mij,
als zestig jaar geleden,
of is hij nooit weggeweest van mij,
behalve toen hij brood ging kopen
op maandag na de klok van negen?

Mijn vader zit weer naast mijn bed,
verhaaltjes te vertellen,
en elke maal dat hij naar huis wil gaan,
bied ik hem een nieuwe sigaar
die hij kreeg voor Vaderdag.

Mijn ogen zien hun vaders
en hun peters en hun moeders
en hun meters
en die van elke mens hier ooit geboren
en in een soort tijd verloren.

Mijn moeder heeft de Heer geholpen
bij de schepping van vaders
zoons en dochters zoals zij,
die moeders werden of ook niet,
maar schiepen zoals Hij.

Ze zijn jong en oud en samen
overal, en er zit een lint
rond onze levensadem,
die bruist en kolkt in de lust
van echo’s in de wolken.