Fata Morgana





Midden in de woestijnxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

roep ik naar de maan

die niet de zon wil zijn

om daar omhoog te staan.

Het is verrassend koud,

stil en dorstig fris.

Ik voel me zo erg oud

omdat er niemand bij me is.

Ik roep wenend naar de fata

en wacht op het geluid,

dat lijkt op de morgana...

Is dit lied dan uit?

Alleen schaduwen in de oase

die geen vrienden zijn.

Is dit echt een fase

van stervend ziek te zijn?

De echo zwijgt te stil

om mijn hart te verwarmen

De woestijn wordt toch kil,

kom in mijn armen....