|
Surf (altijd tijdsgebrek)
Lineair verheft zich de zee,
zichzelf herhalend,
steeds nader bij de kust.
Dreigend reikt het water naar de hemel
maar wordt tot overgave gedwongen
en kantelt schuimend over ander water.
de kracht slinkt weg zoals de jeugd
die haar dromen zelden realiseert
en uitdeint in groeiende berusting.
Ten slotte nog heel even
trekt de golf een lange lijn
op het eindeloze strand.
Mijn voetstappen verdwijnen
in de saus van vochtig zand,
en ook de vloedlijn is verschoven.
10/11/2020
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
