|
De Gelukscirkel
Het geluk heb ik nooit gezocht,
ik had het immers veel te druk.
Met al wat ik beleven mocht
leek zowat alles mogelijk.
Het licht bleef aan de horizon
zoals de ster in de Oriënt,
zodat ik ernaar streven kon
en de juiste weg heb gekend.
Als het eens stormde in mijn hart
of het onweer je verstrooide,
nooit was het om ons heen echt zwart.
Geen hinderpaal die echt niet plooide.
Net toen we het fruit zouden plukken
om te genieten van onze oogst,
brak ons verleden aan stukken
en stond het water op zijn hoogst.
Om de puzzel te herstellen
vroeg je me angstig om meer licht,
Ik zei: laat je nu niet kwellen:
we doen alleen maar onze plicht.
Zie, de zon schijnt weer daar boven
vanaf een nieuwe horizon
waar niemand ons kan beroven,
omdat die steeds opnieuw begon.
2/5/2009
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
