| Hier blik ik terug op 1988, toen ik uit Chili terug naar België reisde, zonder mijn adoptiezoon, met wie ik 14 dagen geleefd had, maar die door een ultieme beslissing van de vrederechter (die aarzelde de wet toe te passen!) . Het werd een heel verdrietig jaar. heel regelmatig hielden we contact met de jongen van 5 jaar oud, die niet kon begrijpen waarom ik hem achtergelaten had. Gelukkig mocht hij een jaar later wel naar België komen. Nu is hij vader van twee van onze kleinkinderen, Arwen en Oscar. Santiago revisited
  
 
 
 Opnieuw weet ik wat het is, als je van iemand houdt die je niet bij je hebt.
 
 
 Weer eens besef ik hoe je kan smachten naar iemands aanwezigheid, die je niet missen wilt. 
 Alweer denk ik aan elke vader,
 en zie ik mijn peter voor mijn geest, en al die lieve bekenden die er ooit eens zijn geweest. Daar sta je machteloos tegenover, want ze zijn voor eeuwig afwezig.
 
 Toch nog maar weer een keer
 word ik geconfronteerd met die onzekerheid: zie ik dat kind nog terug? Liefhebben is niet genoeg als samen zijn niet mogelijk is.
 
 13/5/2009
 
 
 
 |