Ruimtestof (stardust)

Kleine mens, neem me mee waar je heengaat,

waar het licht van de sterren in wolken versmelt,

waar de rook bevriest, en de tijd angstig stilstaat,

waar mijn vader nog leeft en mijn hartslag telt.

Kleine mens, geef me plaats in je nieuwste droom,

in de plannen voor wat nooit meer gebeuren kon,

in verhalen over hitte in ijs, parels en stoom,

over de afloop van een reis die nooit echt begon.

Kleine mens, toon me de grenzen van je gedachten

en hoe je liefde dat einde met passie verlegt,

hoe afgunst en oorlog die liefde verkrachten,

en hoe het kind negeert wat de vader hem zegt.

Kleine mens, verklap me wat je wenst te erven,

als het kasteel op de heuvel de slotgracht verlaat.

Vertrouw me toe wanneer ik ook ga sterven

en niemand nog over mijn prestaties praat...

Kleine mens, luister naar de regen van meteoren,

snuif de geur van alle smeulende seizoenen,

voel het ritme van verstarde engelenkoren

en zie hoe tijd en ruimte zich verzoenen.