
Tederheid...
Een oogopslag bij het licht van een kaars verraadt een traan die glinstert van geluk. De muziek van stilte is echt iets raars en ik kom dichter met een zachte ruk.
Je zet je glas stil op de tafel neer, dan schuiven je pantoffels op de grond. Ik adem en de vlam wiegt heen en weer. Luie schaduwen dansen in het rond.
Mijn vingers glijden over die van jou en omklemmen je pols vol vertrouwen. Eventjes ril je, maar niet van de kou, wel door mijn streling binnen je mouwen.
Je haren filteren gouden kleuren die gauw mijn gedachten af doen dwalen. Dan ga ik op zoek naar warme geuren, heel behoedzaam, om toch niet te falen.
De poes rekt zich uit en spint fluisterzacht. Ze luistert graag mee naar wat je mij zegt, even heilzaam en broos was nooit de nacht wanneer je je hoofd op mijn schouder legt.
8/10/2009
|