| 
 
 
 
 De redding
   Je ademt nogzoals de zucht van de bries
 doorheen de dadels boven ons hoofd,
 
 Je opent je ogen
 zoals het bodempje water
 dat ik win uit de put na de zomer
 
 Je grijpt mijn hand
 zoals een kind dat wankelt
 als het zijn eerste duin af durft
 
 Je pinkt een traan weg
 zoals die dag toen ik je zei
 dat ik naar Afrika ging varen
 
 Je kust mijn lippen
 Zoals die zelfde avond
 toen je me overtuigde te blijven
 
 Je laat me rillen
 zoals ik gehoopt had
 toen je me deed verlangen naar meer.
 
 26/2/2010
 
 |