| 
  
 
 
 
 Pauze
   De oktoberzon streelt mijn wangenen ik ontspan elke spier,
 mijn krant valt naast de ligstoel,
 de politiek geplooid
 over mijn bril.
 
 
 
 Mijn huid wordt vochtigen kleeft aan mijn kledij,
 ik draai me naar de wind
 en die sluimert mee
 in dromen
 met witte wolkjes.
 
 
 
 Geluidloos glijdt een zilvermeeuwover het kalme hemelblauw,
 met brede wieken
 naar de kruin van een den
 
 
 
 Mijn wimpers wuiven vruchtelooseenmalig naar de witte vogel
 die hoger dan de meeuw
 haar pad uitkrijt
 in een heelal
 van rust
 29/10/2010  
 |