| 
					
					 The Day After
  
 
 
  12 november 
   
Daar sta je dan, met een ruiker bloemen als de einder oplicht, rose en wit tot het dreunen van de stad je doof maakt voor het zingen van de spreeuwen 
 Daar ben je dan, 
met een ruiker rozen als de wolken dreigen, zwart en laag tot de plassen in het veld je doen trillen door het kleven van je natte mouwen 
 Daar zit je dan, 
met een bundel distels als het onweer hapert, blind en doof tot de haren in je ogen je bedaren door de koelte van een natte windstoot 
 Daar lig je dan, 
onder leliekransen als de toespraak eindigt, murw en leeg, tot de warmte in je aders je verstijft door de wanhoop op een langer leven
  12/11/2010 
					
 
					
					
					 |