Voor Marie-Rose Morel
Laat het eigen leven los en de levens die je maakte, je zoontjes en de hoop die je schonk.
Je sterft als moeder als vrouw en ook als mens, die alles lost wat zij gegrepen heeft, die het leven pas begrepen heeft toen het haar ontglipte.
Het is een moeder minder die rouwen kan om weer een moeder minder die vechten kan om weer een onrecht minder dat doven kan, voor weer een twistpunt minder.
Laat het eeuwig twisten los en de ruzies die je maakte, je streven en de hoop die je schonk.
Iemand ver van hier wordt voor haar eerste keer moeder om te leven moeder om te beminnen moeder om te strijden moeder om te respecteren.
10/2/2011
|