Dilemma
Ik gooide graag het anker uit in jouw gastvrije kleine haven, en ik schonk je elke schrale buit om weer je dorst naar zee te laven
Je anker hield me jaren koest zodra je me verliefd verleidde, totdat ik ooit wel stikken moest in 't net dat jij toen voor me breide.
Toen haalde ik het anker op, nog dromend van gescheurde netten die strak spanden met een strop, waar vissers nauwelijks op letten
De trossen werden losgegooid, de zeilen alle bijgezet zeemanstaken weer voltooid ten koste van het bruidsboeket
3/5/2011
|