Zoals ieder jaar op de tweede zondag van mei nam ik te voet deel aan de  bedevaart naar Dadizele (12km).

 Het was dit jaar even raden over de organisatie.
Een aankondiging als naar gewoonte in het parochieblad vond ik niet, anderzijds werd een bedevaart gepubliceerd  van de St.-Godelieveparochie met vertrek op hetzelfde uur en de mis om 10u. in plaats van normaal om 9u.

Wat was dat nu ?

Toch maar te 6u30 opgetrokken. Het bleek dat de St.Godelieve parochie een aparte groep vormde met een ander traject en een mis om 10u. Waarom deze versnippering en apartheid  en een oude traditie over boord gooien  met veronachtzaming van het vrijwilligerswerk sedert jaren van organisator Jacques Vanrobaeys. Foei,het was een enige gelegenheid geweest om de groep wat grote te maken.

Met ons 55tal waren er toch niet minder deelnemers dan anders.Wellicht was ik de oudste deelnemer. Vóór mij liep een jongen van ongeveer 12 jaar in gezelschap van zijn ouders (mooi zo, jong geleerd !), en een paar stoere dertigers sloten de groep.

Een lichte regen onderweg belette de intieme sfeer niet bij het bidden  van de rozenkrans rond de “blijde mysteries”. De paternoster in de morgenstilte door mevr. Hilda Cauwelier voorgebeden in de micro-wagen deed wellicht hier en daar een slaper omkeren  in zijn bed.

Bij het mysterie van de geboorte deden de lentetuintjes en het jeugdige groen langs de weg mij denken aan het nieuwe en vernieuwde leven en in dankbaarheid bidden voor de groei en bloei in mijn leven, voor de vruchten der aarde en zijn bewoners, evenzo van mijn doen en laten.

Bij het mysterie van de kroning van Maria in de hemel kwam de basiliek van Dadizele in zicht. Onze Lieve Vrouw van Dadizele ben ik genegen of zij mij ? Wellicht heeft zij voor mij in de hemel reeds herhaaldelijk geholpen. O.L.Vrouw van Dadizele leidde mij naar Lourdes.  In Dadizele of te Lourdes of in gelijk welk bedevaartsoord is het toch dezelfde Maria.

Afkomstig van de buurgemeente Geluwe trokken wij reeds van jongs af en regelmatig naar Dadizele zoals met de jaarlijkse meibedevaart, van 8 tot 17 september elke morgen per fiets naar de noveenmis, met school of jeugdbeweging of .. zo maar met de buren of de vrienden wanneer iemand zwaar ziek of in stervensnood was te zijner intentie zoals zij dit, bijna 60 jaar geleden met een groep van 75, voor mij deden. 
 

Eénmaal ben ik culinair beloond geweest. Het was als 11-12jarige op terugtocht van een bedevaart met de school. In de graskant zag ik een paar konijnenpoten liggen. Ik dacht dat het een goed projectiel zou zijn om te werpen naar een of ander kop in de rij jongens voor mij. En wat gebeurde er ? Aan de poten hing er een geslacht konijn in papier gewikkeld. Iemand had dit konijn verloren. Ik heb de poten met het konijn maar niet weggeworpen maar mee naar huis genomen als trofee van mijn bedevaart.

Gestoofd met pruimen in bruin bier op moeders wijze heeft het hemels gesmaakt.

Men zegt dat je niet mag bidden voor materiële gunsten, maar als deze voor je voeten liggen mag je ze ook niet wegschoppen en alleen maar Onze Lieve Vrouwke danken.

08-05-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

06-05-2006 om 18:17 geschreven door Germain Dierynck  

                 
JAWEL, GOD IS LIEFDE

Wellicht heb je het niet opgemerkt in de “Krant van West Vlaanderen”: een klein artikel in een vierkantje tussen de commerciële reclames en zoekertjes met als titel “ Jawel,God is Liefde”.

Iedere hoogdag met Kerstdag, Pasen, Sinksen, Half Oogst en Allerheiligen verschijnt er een merkwaardige tekst van een priester, mij bekend.

Geïnteresseerd ? Zoek dan maar tijdens de week met een hoogdag in het reclameblad.Ziehier de tekst.

JAWEL, GOD IS LIEFDE

Dat precies heeft paus Benedictus XVI uiteengezet in zijn encycliek Deus Caritas est, Gos is liefde. Niet dat hij over de miserie in de wereld heen kijkt: “Dagelijks zijn wij er ons van bewust hoeveel lijden er is in de wereld door zowel materiële als geestelijke ellende onder vele vormen. En dit niettegenstaande de grote vooruitgang op wetenschappelijk en technisch gebied” ( n30).

Naar aanleiding van de werelddag van de zieken op 11 februari heeft hij nog speciaal de aandacht gevraagd voor de psychisch zieken.

Toch herhaalt hij het woord van St.-Jan in zijn eerste brief: “God is liefde”. En wie in de liefde woont, woont in God en God woont in hem”  ( 1Jo,4,16). Hij weet het: het woord liefde is “vandaag een van de meest gebruikte en verkwanselde woorden geworden” (n2). Een reden te meer om dit delicate onderwerp niet te ontwijken. Hij citeert uit het evangelie van St.-Jan: “zozeer heeft God de wereld lief gehad dat hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat al wie in Hem gelooft… het eeuwige leven zal hebben” (Jo 3,16).

In Jezus is die liefde van God zichtbaar, tastbaar, ook als het lijden genadeloos toeslaat. Zelfs als Jezus van op het kruis roept: “Mijn God, mijn God, waarom hebt Ge mij verlaten ?” ( Mat 27,46). D e paus merkt op: “God verhindert ons niet het uit te schreeuwen (n38) Maar hij vraagt ons tegelijk op te kijken naar het kruis “waarin Hij zich wegschenkt om de mens te doen opstaan en te redden – liefde in haar meest radicale vorm “ (n12).

Paulus had het al door in zijn brief aan de christenen van Efese: “Christus heeft ons bemind en zich voor ons overgeleverd” (Ef 5,2)

Precies dit mysterie vieren wij met asen: Jezus die voor ons gestorven is aan het kruis. Maar de Vader heeft hem bij de hand genomen en uit het graf doen opstaan: een teken van hoop en van liefde.

Nu verstaan we beter Pater damiaan die vanuit Molokaï schreef aan zijn broer: “ Zonder het H.sakrament zou een situatie als de mijne onhoudbaar zijn. Maar doordat ik Onze Lieve Heer aan mijn zijde heb, blijf ik altijd blij en tevreden”.
ZALIGE HOOGDAG

16-04-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

Zeg het aan ieder dat Hij leeft,
en waarlijk opgestaan
te midden van de mensen leeft
om zo ons voor te gaan.

14-04-2006 om 16:06 geschreven door Germain Dierynck  

MARIA               BOODSCHAP                                             25 maart "Ziehier uw dienstmaagd des   Heeren"

Naar aanleiding van O.L.Vrouw boodschap organiseerden wij voor de zesde maal een bedevaart naar Oostakker. Momenteel zijn 65 deelnemers ingeschreven.
Zie hieronder bij deze gelegenheid een gebed tot O.L.Vr. van Oostakker.


Gebed tot O. L Vrouw van Oostakker

Heilige Maagd,
vergeet te midden van uw glorievolle dagen,
het ongeluk op aarde niet,
werp uw blik vol goedheid op hen die lijden,
op hen die strijden tegen moeilijkheden,
op hen die onophoudelijk enkel de bitterheid 
van dit leven smaken.

Heb medelijden met hen die elkaar beminnen en gescheiden werden.

Heb medelijden met de harten in eenzaamheid.

Heb medelijden met de wankelheid van ons geloof.

Heb medelijden met de voorwerpen 
van onze zoete liefde.

Heb medelijden met hen die wenen,
met hen die bidden, met hen, die beven.
Geef allen de ware hoop en de ware vrede.
Amen.

25-03-2006 om 16:57 geschreven door Germain Dierynck  

  NOG MAAR EENS ZAGEN....!


TIJDVERDRIJF 

’t Is weer een tijdje geleden dat ik nog tijd had om over mijn tijdverdrijf te schrijven.

Dacht je dat ik na de drukte van de ledenwerving en trekking bij de “Vrienden van Lourdes” in slaap gevallen was ?

Nee hoor. Bij mijn telefoon ligt de lijst met inschrijvingen voor onze jaarlijkse bedevaart naar Oostakker op 30 maart.

Ook zijn er de inschrijvingen van de winnaars van een Lourdesbeurs voor een of andere bedevaart in dit seizoen.

Op 26 maart houdt de Belgische Hospitaliteit die 17 ziekenbedevaarten organiseert zijn jaarlijkse Algemene Vergadering en moet het tweetalige Contactblad klaar zijn.

Met het oog op de tweejaarlijkse bijeenkomst van de besturen in oktober,ben ik bezig ,in opdracht van het Diocesaan Comité van de “Vrienden van Lourdes” , een handleiding te schrijven voor een goed functioneren van een plaatselijk bestuur.

En ik vergeet dan nog onze HBK-Seniorenclub. Zo pas is het Seniorencontactblad de deur uit met een uitnodiging voor de Statutaire Algemene Vergadering op 27 maart en moet nog een bezoek aan het Tabaksmuseum te Wervik op 4 mei georganiseerd worden.

Dan komt in mei nog de bedevaart naar Lourdes met de zieken. Wij zien er naar uit en de inschrijvingen  zijn al bezig.Er zijn habitués bij en weer enkele nieuwkomers met wie wij zullen kennismaken.

Enfin, we zijn in de week van het vrijwilligerswerk en er is protest in Brussel omdat de regering voor wat papieren rompslomp gezorgd heeft aan kleine verenigingen die hun leden willen verzekeren tegen mogelijke accidenten en hen nog  wat werk bij geeft.

Je hebt zo soorten van vrijwilligerswerk.
Pierke van de coiffeur werd in de catechismusles door zijn meester ondervraagt over de schepping van God en al zijn werken. Zegt de meester: “ God schiep de wereld in zeven dagen. Maar wat deed God de zevende dag ?” Pierke peinsde dat hij zweette. “ Peins ne keer goed, zei de meester, Wat doet uw vader de zevende dag van de weke ?”. Pierke die zijn vader al  dikwijls ne keer had horen pruttelen dat hij zich door de pastoor had laten over klappen om in de kerk wat te helpen kreeg plots een gelukkige inval en riep triomfantelijk: “ Rondgaan met de schaal in de mis.”

Ja, dat is ook een vorm van vrijwilligerswerk, onbetaald en wellicht onnodig om een ongevallenverzekering voor af te sluiten.

10-03-2006 om 20:55 geschreven door Germain Dierynck  

Een vastenrecept

Vandaag loopt de waterzuchtige februari teneinde terwijl dat het vanavond vastenavond is.

Na vandaag zou er niet zoveel vet meer in de soep mogen zijn en zouden we af en toe eens mogen denken om onszelf te ontvetten.

In een vroeger blog-artikel schreef ik over die goeie ouderwetse pap dat oma voor de kleinkinderen bereid had en hoe lekker dat dit was. Op vraag van enkele lezers en gezien dit met deze vastentijd wel eens zou kunnen van pas komen, ziehier het recept.

Karnemelkpap

Haal bij de boer die nog boter karnt 2 liter verse karnemelk ( botermelk)  voeg er 50 gr. bloem bij en breng dit op een goed vuur aan de kook met enkele appelschijven of rozijnen. Roer er een eierdooier en 100 gram suiker in. Het eiwit voeg je er bij nadat dit stijf geklopt is en nog eens flink roeren.

Wie de pap nog extra dik wil kan bij het koken er nog 75 gr. Havermout of rijst aan toevoegen. Maar dan zorgen dat die niet aanbrandt.

Ge moet nu ook niet overdrijven en alle bouillonblokjes, mergpijpen, koeienstaarten, varken-stongen en zwezerikken of vette darmen integraal van de menu schrappen, maar af en toe eens een gezondheidskuur kan voor sommige vette charels wel eens deugd doen.

Zo een exemplaar was Amedé van uit “de vette os” die om er wat te af te slanken naar een diëtiste ging. Als recept kreeg hij “ ’s nuchtens een klein sneetje brood met nieten er op; ’s noens een matig stukske vis of vlees ter grootte van vier vingers en een centuimeter dik, niet gebakken maar gekookt of geroosterd met groenten er bij. En ’s avonds een bord karnepap. Als troost mocht hij daarna nog een glas wijn drinken en om uit te zweten , zegde de diëtiste, nog een warm bad." Daarbij moest hij iedere week zijn gewicht optekenen en na vier weken terugkeren.

Na vier weken stond Amedée daar terug, twee kilo kwijt. “En hoe was het ” vroeg de diëtiste. “Tussen de twee, zei hij, mijn maag rammelde van de honger maar het slechtste was ’s avonds, ‘k heb dat bad nooit kunnen uitdrinken”.

Alaaf, Alaaf, Alaaf!

28-02-2006 om 16:49 geschreven door Germain Dierynck  

De bende van Wim

Voor mij doet het woordje “bende” steeds denken aan mijn collegejaren. Toen was ik enkele jaren  lid van een bende nl. “De bende van Geluwe”. Op het college noemden ze zo de groep Geluwnaren , met een tien- à twintigtal, die per fiets naar het college te Menen  reden.Zij verzamelden aan de café “De Leiestraat” - mijn vaders ouderlijk huis waar hij wekelijks bij zijn zuster ging kaarten. Wij reden in ploeg om er al dan niet, en méér niet dan wel, op tijd aan te komen, soms met getoeter en gebel. Wellicht werd onze groep om die en andere redenen als een “bende” betiteld en werd onze bende door een “surveillant in soutane” achterna gereden om te controleren of deze bende het niet al te bont maakte.

Een sympathiek trio met Michiel Hendrickx, Jean Blaute en Wim Opbrouck vormen de “bende van Wim”. Zij zijn een bende collegiaal op weg, soms ondeugend dan weer in  een romantisch of ernstig moment. Zij trekken  er op uit op zoek naar kennis en wetenschap en het ontdekken van de schone natuur. Gedurende enkele weken op vrijdagavond brengen zij op Canvas een mooi reisverhaal.
Het gaat van uit Zeebrugge, naar Engeland, Schotland, Ierland, Portugal, Spanje, Frankrijk.

Vrijdag laatstleden na een oponthoud op de Tourmalet kwamen zij aan te Lourdes.

Ik was benieuwd hoe het bezoek aan dit Heiligdom zou weergegeven worden. Van de media zijn we gewoon dat ze over het fenomeen Lourdes slechts het excentrieke, het commerciële buiten het Heiligdom met zijn winkeltjes en cafeetjes geven of  ergens een oud wijveke interpelleren, soms op een eerder spottende wijze.

Maar neen, chapeau ! Wij beleefden weer een beetje Lourdes. Wij zagen het trio in de kaarsjesprocessie, op de Esplanade, aan de Grot en bij de kaarsen nabij de baden. Hun interpellant die zij afwachtten aan het “Gekroonde Beeld” was onze vriend Pater Mark Kemseke die hen te woord stond. Er waren de intens biddende mensen aan de Grot, de brandende offerkaarsen van de bedevaartgroepen en de vele zieken. Op de vraag van Jean Blaute of de zieken nog naar Lourdes komen om te genezen verklaarde Pater Mark Kemseke dat er wel enkele zijn die met die gedachte komen maar dat de meeste zieken komen om sterkte te vragen om hun ziekte te dragen. Hij merkte op dat er naast de 67 door de Kerk miraculeus verklaarde genezen zieken er toch in al die jaren wel zes- à zevenduizend zieken  door de geneesheren “medisch onverklaarbaar” genezen zijn.

Hoe kort dit oponthoud ook was, het gaf een sereen beeld en geen kitscherig gedoe zoals wij van sommige reporters soms ervaren.

Weg van Lourdes kwamen zij aan bij de mooie kathedraal van Saintes. In de kerk gaven zij een subliem zang en muziekoptreden, Jean Blaute met de guitaar en Wim Opbrouck met de accordeon, begeleid door het "Collegium Vocale" van de kathedraal. Zoals altijd een mooi slot van de uitzending.

Misschien zien wij volgende keer ook nog méér de mooie kathedraal ?

Proficiat aan de bende en hun reportagemakers.

29-01-2006 om 10:21 geschreven door Germain Dierynck  

Als ik ’s morgens aan de ontbijttafel mijn laatste hap binnen heb doorloop ik even de krant:

de grote koppen over de bijzonderste artikels, de columns die mij aanspreken, meer en meer de overlijdensberichten of er geen bekende namen voorkomen ( bizarre bezigheid) en de … reclameaanbiedingen met “extraatjes” of  “gratis bonnen”.

Het verzilveren van die bonnetjes of een reclamekoop is anderzijds niet zo rendabel. Soms moet ik ervoor wat uit mijn weg rijden of is het gekochte niet steeds “al koek en ei”. Maar het pleziert mij om van iets, hoe gering ook, te kunnen profiteren. Publiciteitsmensen weten dat ik daarin niet alleen ben.

Vandaag kan je bij Euro Millions  146 miljoen rijker worden. Je hoeft alleen maar de juiste zeven cijfers in volgorde aan te kruisen maar………  die kans is slechts één op miljoenen en miljoenen mogelijkheden. Dát zie ik niet zitten.

De kans krijgen om er eens van te profiteren een reis naar Lourdes te ondernemen kan nu nog.

Je hoeft geen cijfercombinatie te raden, geen bonnetje te knippen, zelfs je niet te verplaatsen.

Dezer dagen komen de laatste lidkaarten binnen van de “Vrienden van Lourdes”.

De drieduizend worden bereikt en er komen er nog méér. Onder die lidkaarten worden op 12 februari minimum 35 Lourdesbeurzen ter waarde van 400 euro uitgeloot. Dit is één kans op min dan honderd !

Vrienden van Lourdes uit Roeselare en verre omstreken, het is nu de tijd om uw kans te grijpen. Per 4 euro dat je stort op de rekening 880-4652731-76 van de Vrienden van Lourdes kan je deelnemen en misschien wel winnen. En heb je gewonnen zonder dat die beurs zelf gebruikt, kan je een familielid, vriend of onfortuinlijke kennis  er mee plezieren.

Profiteer er van en zie onze website www.lourdesvrienden.be

27-01-2006 om 10:54 geschreven door Germain Dierynck  

Het begint weer.

Het kerststalletje met de herders en de drie koningen gaat weer voor een jaar op zolder en straks ga ik met de lege flessen naar de container. Zondag hebben we nog late nieuwjaarders aan tafel die de restanten van vorige menu’s die op asiel in de diepvries lagen zullen voorgeschoteld krijgen.

De dagen beginnen weer normaal te lopen. Het grote werk om Kerst- en Nieuwjaarswensen te zenden is voorbij. De lading enveloppen die de postbode binnenwerpt geraakt zeer uitgedund op enkele laatkomers na. We kunnen nu beter deze zien met een “ruitje” waarvan we al op voorhand weten dat ze onze geldbeugel plunderen die met al die nieuwjaarscadeautjes zo uitgedund is.

Met de E-kaarten die per computer verstuurd worden en waaraan ik mij ook bezondigd heb zou je denken dat de briefdragers of draagsters er niet meer krom van lopen nochtans is het ver over de middag als hij bij ons arriveert.

Zouden er toch nog mensen zijn die een fles staan hebben met nog een druppel er in of is moeten ze nu zo sleuren aan de soldenreclames ?

Het verenigingsleven begint weer op zijn toeren te draaien.

Vandaag gaat het krantje van de seniorenclub naar de post met een uitnodiging voor onze 6^e kegeldag in Antwerpen en een leuk verslag over onze quiznamiddag van november, morgen is er een nieuwjaarsbijeenkomst van het Diocesaan Comité, overmorgen Bureau van de seniorenclub in Turnhout en over-overmorgen Raad van de Belgische Hospitaliteit te Brussel.

Leve het seniorenticket van de Belgische Spoorwegen !

Met een nieuwjaarsbrief heb ik de 75 ijveraars van de Vrienden van Lourdes aangepord om tegen het eind van de maand hun verkochte lidkaarten binnen te brengen. De trekking van de Lourdesbeurzen op 12 februari is geregeld waarbij naast een optreden van het zangkoor uit Ardooie een Lourdesquiz voorzien wordt. Affiches zijn verspreid en de lokale pers ingelicht.

We zijn blij dat we nog leven en vooral gezond leven. Er wordt zoveel gezondheid gewenst en op de gezondheid geklonken in die dagen. Meer en meer echter in onze omgeving moeten wij wensen met “een goe beternisse!”.

De Gust ging in de kliniek zijn cafémaat bezoeken om te nieuwjaren en vroeg naar de staat van de laatste doktersconsultatie. “ Och, zei Kamiel, ’t is het een het ander. Er zitten stenen in mijn nieren, te veel kalk in mijn bloed en water in mijn knieën. Wat moeten ze daarmee doen ?”. “ Dat is niet moeilijk, antwoordde Kamiel, dat ze er beetje cement bij doen om er uw duivenkot mee te metsen”.

10-01-2006 om 15:04 geschreven door Germain Dierynck  

25-12-2005 om 10:42 geschreven door Germain Dierynck  

Powerpointvoorstelling over Lourdes

Ten gerieve van de afdelingen bij de “Vrienden van Lourdes” en andere belangstellenden werd een reeks van 49 dia’s op powerpoint geplaatst met als théma: “Lourdes beleven in zijn symbolen en rituelen”.

De voorstelling met Marialiederen toont de boodschap die Lourdes brengt in  afbeeldingen, glasramen , sfeertaferelen en heiligenbeelden uit het Heiligdom Lourdes nl. een rotsvast geloof, ons leven als een pelgrimstocht, de bron als teken van reiniging, de universele Kerk in de massa, de stad van het Licht in de wereld, de innerlijke genezing en caritas via de zieken…

Je kan deze voorstelling dowloaden  (50 Mb in 21 minuten) door te klikken op de foto met de basiliek, rechterzijkant van het blog.

Méér over de “Vrienden van Lourdes” vind je op de link www.vvlourdes.be waarop ook interessante links te vinden zijn naar Kerknet Vlaanderen, het Heiligdom Lourdes, Lourdesmagazine, Marypage en bovenvermelde diavoorstelling.

20-12-2005 om 18:12 geschreven door Germain Dierynck  

Het is weer zover. Wij komen in de donkere zes weken. Overal wordt licht gemaakt met schitterende kerstversieringen in de straten en aan de huizen.  Kerstbomen schieten uit de grond met slingers en blinkende ballen, wat kleiner dan die van het Atomium.

 Straks zal in de winkelstraten het “Suza Nina” en minder gepast muziek  weerklinken

De kerstmannetjes zijn geland in het land,. Je kan ze zien hangen in de bomen of uit de kamerramen, in de voortuin of in de kerstboom. Ze zijn te koop bij Blokker en andere warenhuizen voor een fluitje van een cent om ze op te blazen als een goedzakkige senior met een grijze baard van twee eeuwen en een met cadeautjes gevulde zak op zijn rug. 

Wat beroert er zoveel mensen met deze rage ? Is het een heimelijke nostalgie naar de tijd van de kaboutertjes ? Is het een verheerlijking van de nog fitte en welstellende senior die voor zijn kleinkinderen nog goed genoeg is om na Sinterklaas de vrijgevige opa te spelen ?

Het kerstmannetjes verdringt stilaan de heilige Sinterklaas.Of is het een uiting van een volks nihilisme,  een waardeloze verpauperde cultuur tegenover de beleving van een zinvol symbool en jaarlijks weerkerend ritueel van gelovige mensen ?

Van mensen die geloven in een kerstverhaal, méér dan tweeduizend jaar geleden gebeurd en nu nog steeds aan het gebeuren: mensen op de vlucht zonder onderdak, asielzoekers, nestwarmte in een eenvoudig onderkomen en van de geboorte van een kind vol verwachting en hoop.

Wij zoeken in stad tevergeefs naar kerststalletjes, nog zo raar te vinden. Van op de zolder halen wij ons zelfgemaakt kerststalletje naar beneden. En aan de kleinkinderen vertellen wij het verhaal van Maria, St.- Jozef, de zingende engeltjes, de herders en de drie wijzen die de ster volgden.Misschien zijn wij de wijzende ster aan het duistere firmament ?

Straks komen er de wenskaarten aan per zwaarbeladen postbode of mail die als een schicht onze mailbox binnenvliegen. Het zullen maar wensen zijn, de verwachting vullen wij zelf in, gelovend in een echte kerst zonder kerstmannetjes..

18-12-2005 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

Allemaal SAM

Het zijn weer van die dagen vol nostalgie naar het sociaal leven van vroeger. Oorzaak daartoe is mijn scheurkalender. Amper gaan er een paar dagen voorbij als daar geen heilige op staat die mij er aan herinnert. Was daar niet St.-Elooi die ons het gewijd brood op tafel bracht om ons te behoeden van kwade beten en razernij ? Dan hadden wij St.- Maarten  die ons op de vooravond  met een uitgeholde biet als lantaarn de baan op zond om in groep van deur tot deur te gaan zingen en allerlei snoep binnen te rijven. Waar zie je nog van die glanzende sexy- verjaardagskaarten die jonge snaken met het St.- Catharinafeest naar hun “katrijntje” stuurden om haar er aan te herinneren dat zij nog ongehuwd, en misschien door hem aan de haak te slaan was ? En de muzikanten en koorzangers zagen St.- Cecilia komen, de boeren en smeden namen hun tijd voor St.-Elooi en de pompiers bliezen met St.-Barbara op hun klaroenen terwijl hun lever ferm geblust werd.

Het was in de tijd dat kinderen nog lang geloofden in de goed heilige man die je niet in ieder groot en zelfs klein warenhuis zag maar die je af en toe maar eens als per mirakel tegen kwam.

Het was een tijd van dikke pannenkoeken, grote en mooi gevormde klaaskoeken zoals “mans te peerde”, van vieringen in de kerk waarbij de gezellige meute bleef hangen in het dorpscafé tot na de vespers, van smakelijke banketten met ossenstaartsoep, koeientong in madeirasaus en veel ander schuimend nat en als toetje een grote crème-au-beurre taart .

Aangespoord door deze SAM- heiligen waren het dagen van samenhorigheid en sociaal contact onder de gildeleden en dorpsgenoten lang vóór dat “TV één” en “Radio 2” het SAM- initiatief hadden uitgevonden.

06-12-2005 om 14:52 geschreven door Germain Dierynck  

              








            " Heeft Gheluwe 'nen plompen torre
              Al ware heel Vleaanderen een ei,
              Gheluwe ware toch de dorre (dooier) ! "
                                 Oud gezegde uit de jaren 1800

24-11-2005 om 21:27 geschreven door Germain Dierynck  

Reïncarnatie.

Met Allerzielen mijmeren velen wat over het hiernamaals. Niemand weet wat dat zal zijn. Sommigen geloven in een reïncarnatie. Zo zaten destijds Saten Bierbuyck en Dreeten Schinkelbeen in “Den Beiaard” na de Allerzielendienst nog een pint te pakken. Na de zesde pint zegt Dreeten “ Saten, veronderstel dat je in incarnatie gelooft, hoe zou je willen weerkeren : als een aap, een ezel of een kalf ?” – Saten denkt na, doet nog een slok aan zijn pint en zegt “ Als een ezel ”. “Maar Saten toch, zegt Dreeten, ge weet toch dat ge bij incarnatie nooit als dezelfden weerkeert ?”.

Maar incarnatie of niet, toch geloven wij in heiligen die ons na hun dood nog kunnen van dienst zijn. Zo ook de jagers en de echte dierenvrienden die met 3 november Sint Hubert aanroepen. Op het Sint Hubertusfeest zijn wij naar St.- Hubert geweest. In de grootse en mooie basiliek (je moet die zeker eens bezoeken!) namen we deel aan de plechtige “Jagersmis” met de zegening der dieren en de St.-Hubertusbroden. Jachthoonblazers in kleurrijke uniform en vergezeld van hun jachthonden luisterden de mis op.Het plein voor de basiliek stond vol met paarden, honden en katten en hun baasjes te wachten om gezegend te worden.Ik weet niet of die folklore echt veel met religie te maken heeft. Ik was meer getroffen door de zendingsboodschap van de bisschop van Luik die in het Frans, het Nederlands en het Duits een mooie homilie hield over de Kerk als minderheidskerk op vandaag met zijn houding tegenover de staat, het openbaar leven en de medemensen. Hij stelde dat wij niet meer in een tijd zijn van godsdienstoverheersing maar niettemin van godsdienstbeleving waarbij onze religie zonder pretentie maar eenvoudig mag vertoond en “aangeboden” worden aan andersdenkenden. Dit, als moderne missionering in het spoor van Sint Hubertus, de missionaris van Europa.

Een andere heilige die in de streek van Ieper concurrent is van Sinterklaas is Sint Maarten. Wij zagen hem in stoet op zijn paard met het muziek en de marionetten voorop, gevolgd door een schare kinderen met lantaarns. Voor de kinderen in die streek is deze heilige de geluksbrenger van snoep en speelgoed.
Ik herinner mijI dat in mijn kinderjaren te Geluw , met een lantaarn uit een uitgeholde biet gemaakt, van deur tot deur gingen aanbellen en bedeeld werden met snoep of wat zakgeld. Het was ook een avond waarop er pannenkoeken gebakken werd. Hij was symbolisch aanzien en vereerd als de weldoener der armen. Wij zongen;
Sinte Maarten’s avond
De torre gaat mee naar Gent
En als mijn moeder wafelkens bakt
Dan zitten wij er omtrent.
Waak vier, staak vier,
Sinte Maarten komt alhier
Met zijn bloten arme....

Want hij was de sint die zelfs zijn bisschopsmantel aan de armen wegschonk. Als kleermakerszoon herinner ik mij dat hij zo gepromoveerd werd als patroon van de kleermakers.

11.11.11. is ook de dag dat de deuren plat gelopen worden voor het goede doel.
In die dagen stop ik voor een paar dagen mijn ronde voor de lidkaarten van de “ Vrienden van Lourdes”. Als er vers geld bij mijn slachtoffers binnen gekomen is zet ik mijn ronde weer verder. Ik moet zo een 75 lidkaarten aan 4 euro aan huis ophalen. Dit vergt wel meer dan 100 bezoeken want het is geen sinecure om sommigen thuis te vinden. Met mij zijn er te Roeselare zo een 75 ijveraars de baan op om in het geheel een 3200 lidkaarten aan de man of de vrouw te brengen. Dus na Sint Maarten en voor Sint Niklaas is het weer vollen bak.

Zou de reïncarnatie misschien betekenen dat de geest van onze vereerde doden in ons herleeft ?

18-11-2005 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen


Er is een nieuw cultuurfenomeen gevonden om onze katholieke preutsheid en respect voor het sacrale in onze godsdienstbeleving geweld aan te doen.
Waarvoor zou anders de affiche van Union Suspecte voor de toneelopvoering "O.L.Vrouw van Vlaan-deren" door de KVS dienen met de fel ontblote borst van de Heilige Moeder Gods tenzij  als een oneerbiedig lokaas voor een opvoering die niets te maken heeft met onze Lieve Vrouw van Vlaanderen

Als deze voorstelling een overdreven preutsheid is dan vraag ik mij af wie dergelijke voorstelling van zijn vrouw of van zijn moeder zou appreciëren ?
Waarom dan onze hemelse Moeder en toevlucht van nog steeds zoveel Vlaamse Mariavereerders zo voorstellen ?
Zelfs ben ik niet akkoord met theoloog Robert Deburggraeve dat men de spot over onze religieuze
symbolen moet kunnen verdragen om niet uit onze maatschappij ( van lichte zeden !) gesloten te worden.
Zelfs in onze civiele maatschappij duldt men zelden dat men spot met een waardig symbool, een uniform, een vlag.
Trouwens Maria is voor ons geen symbool maar een werkelijkheid.

Dit beeld kan niet vergeleken worden met de voorstelling door onze Vlaamse Primitieven die paste in een "verhaal, een concept" zoals de Madonna van Rogier Van Der Weyden de perceptie in zich draagt van de "Moeder, voedster van Jezus en van de mensheid".
 Hier wordt dit gebruikt als chock-element en plat exhibitionisme. Oze middeleeuwse kunstenaars had-den méér feeling, talent en respect. Zie foto.

De uitzending gisteren op BRT Eén in Canvas bracht over het onderwerp niets bij. Het werd weer eens eenzijdig verdraaid rond een reportage over een ultra-rechts katholiek gezin en niet over de discussie wat wel en niet beledigend is voor christenen, inzonder met betrekking tot deze voorstelling van de Madonna.

Laten wij maar voor het misbruik van onze Mariale beleving in Vlaanderen eens onze Vlaamse tanden zien, zelfs al worden wij een minderheidskerk.

08-11-2005 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

31-10-2005 om 10:56 geschreven door Germain Dierynck