Ik ben
Ik ben een en woon in (VLAANDEREN .) en mijn beroep is Gepensioneerd..
Ik ben geboren op 09/02/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Raad eens ?.
Vandaag donderdag 16 juni feestdag van de Patrones van Vlaanderen.
Heilige Lutgart van Tongeren.
Zij is patrones van Vlaanderen en van de stad Tongeren; van de Vlaamse Beweging (op grond van haar gebed geen Frans te hoeven leren!); en van Taal en Letteren; alsmede van blinden. Haar voorspraak wordt ingeroepen om een voorspoedige geboorte.
30-05-2016
Ommegang.
Avondmarkt Ardooie op zaterdag 4 juni
Ardooie Ommegang gaat dit jaar door op zaterdag 4 en zondag 5 juni.
Naast de vele kermisattracties en oliebollen is er op zaterdagavond 4 juni opnieuw een avondmarkt, vanaf 17u.
Voor de avondmarkt zijn reeds meer dan 30 marktkramers ingeschreven.
Vanaf 17u, in Ardooie centrum, van het Marktplein naar het 't Jaekensplein en O.-L-Vrouwstraat.
Vl@s aktiviteit Ardooie-Koolskamp.
Afdeling Ardooie-Koolskamp.
dinsdag 14 juni van 14:30u.
De media door Johan Velghe
Ardooie CC 't Hofland Oude Lichterveldsestraat 13
met Fons Lammertyn
Elke dag horen, zien en lezen we berichten en beelden uit de samenleving. Ze bereiken ons via de massamedia zoals de krant, tv, radio, boeken, film, muziek en niet te vergeten het internet. De invloed van de massamedia is enorm.
Wat kunnen en mogen we van onze media verwachten? Het is gepast over onze media te spreken, want wij betalen het feest, zij het grotendeels onvrijwillig want ongevraagd. Om diezelfde reden hebben we ook absoluut het recht om verwachtingen te formuleren. Dat mag dan al een recht zijn waarvoor we betaald hebben, het is blijkbaar allerminst een verworven recht.
Wij kunnen die verwachtingen op twee punten concentreren: informatie en duiding. We willen in de eerste plaats weten wat gebeurd is, en hoe. Dat is dan het luik ‘informatie’. Maar het interesseert ons ook waarom iets gebeurd is, welke mechanismen en samenhangen er achter steken, en wat dat nu voor de toekomst betekent. Dat laatste noemen we duiding. We krijgen geen van de twee. In de plaats daarvan wordt ons de lievelingsideologie van de journalist opgediend.
Johan Velghe is afkomstig van Kortrijk en oud-journalist.
Hij is sedert 2013 voorzitter van het Priester Daensfonds. Tevens is hij redactiesecretaris van het tijdschrift van Vlaamse actieve senioren.
Zoals elk jaar in april, en dit sinds 1977 zonder onderbreking, verzamelen de Frans-Vlamingen zich zwijgzaam op het slagveld aan de Peene, waar in 1677 het lot van Zuid-Vlaanderen bezegeld werd. Het despotische Franse gezag slaagde er toen in om, na 70 jaar van knevelarij en talrijke oorlogen, de voormalige Nederlanden te ontmantelen en ons welvarend en ontwikkeld vaderland te ontbinden en te veranderen in een « Nord Pas De Calais » zonder ziel, dat alle records breekt qua ellende, werkloosheid en lelijkheid, een ware anomalie in dit welvarende noordelijke Europa waar wij integraal deel van uitmaken.
Deze vreedzame en stille mars is een unieke gelegenheid voor de Frans-Vlamingen om eraan te herinneren, dat ze als volk bestaan en dat ze niet willen verdwijnen.
Terwijl Frankrijk een surrealistisch pseudodebat voert over zijn eigen identiteit, hebben wij, Vlamingen, geen enkele twijfel over de onze. Hieraan zal tijdens deze tocht herinnerd worden , aan de voet van de herdenkingszuil van deze brutale annexatie door Frankrijk.
Onze identiteit is geen ideologische zoals de Franse identiteit ! Wij Vlamingen zijn geen papieren, abstracte en onderling verwisselbare « burgers », maar vrije mensen, met hun wortels in een gemeenschappelijke geschiedenis, in een land en een volk ! De strijd van de Vlamingen is onderdeel van de universele strijd voor het VOLKERENRECHT, zonder hetwelke er geen « mensenrechten » bestaan.
VLAANDEREN IS ONZE IDENTITEIT ! LATEN WE DIE SAMEN VERDEDIGEN !
Samenkomst in NOORDPEENE
Zaterdag 23 april 2016 !
Verzamelen op het dorpsplein om 14u30 Mars van ongeveer 8 km door de Vlaamse velden tussen Noordpeene en Zuidpeene.
Na de zwijgende voettocht is er een samenzijn met zangstonde ( Auberge de la Peene in Noordpeene )
Het is de uitdaging om het aantal deelnemers elk jaar te verdubbelen ! Spreek erover in uw omgeving ! Kom in groten getale met uw gezin, uw vrienden en uw vlaggen ! Verspreid dit bericht via het internet ! Wij rekenen op u om deze manifestatie kenbaar te maken en mensen te mobiliseren ! Het is aan de Vlamingen om dit evenement te doen slagen !
_______________________________________________________________________________ AGENDA 2017 : Samenkomst in 2016 op 22 april te ZUIDPEENE Afspraak voor alle Vlamingen elke 4e zaterdag van april. De mars vertrekt afwisselend van Noordpeene (even jaren) en Zuidpeene (oneven jaren). De tocht eindigt op dezelfde plaats waar hij gestart is. Hij wordt georganiseerd door het Peenekomitee, dat in Noordpeene een museum geopend heeft dat gewijd is aan de slag van Kassel.
20-04-2016
VL@S Ardooie-Koolskamp.
Afdeling Ardooie-Koolskamp
dinsdag 10 mei van 14:30u.
Het gevangeniswezen door E.H. Antoon Vandeputte
Ardooie CC 't Hofland Oude Lichterveldsestraat 13
Antoon Vandeputte is al 26 jaar priester van het bisdom Brugge.
Na het Brugse Sint-Leocollege, de West-Vlaamse gehandicaptensector, het buitengewoon onderwijs en het Woon- en zorgcentrum in Ardooie,
begon hij vier jaar geleden als aalmoezenier in de gevangenis van Brugge.
Daar liet zijn voorganger, Chris Saelens hem een zinnetje na: "Een mens is meer dan wat hij gedaan heeft".
E.H. Antoon Vandeputte heeft er al een uitgebreide loopbaan in de welzijnssector opzitten.
Momenteel is hij aalmoezenier in het Penitentiair centrum te Brugge. In zijn spreekbeurt gaat hij dieper in op de menselijke gevolgen van het feit dat gedetineerden op een radicale manier hun vrijheid wordt ontnomen.
Hij vertelt op een menselijke manier over de ervaring van het opgepakt en veroordeeld worden.
Ook de knelpunten die een invrijheidstelling met zich meebrengt, komen aan bod.
E.H. Vandeputte deelt lief en leed van gevangenen en verwoordt zijn engagement als volgt: ‘Een mens is meer dan wat hij gedaan heeft!
Die zin kan ik op mijn hele loopbaan toepassen. Een mens is meer dan de punten die hij haalt op het examen, meer dan zijn handicap, meer dan zijn ouderdom.
Alles draait rond de mens, de mens is de sleutel.’
Niet iedere verandering is een verbetering , zoals de duif zei toen zij uit het net geraakte en in het pasteitje terecht kwam.
Charles haddon Spugeon
08-04-2016
V.V.B Kroniekprijs 2016
Dus… De VVB wordt dit jaar zestig! We hadden het er al kort over in een artikeltje. We lieten toen de deur op een kier om toch iets ‘speciaal’ te doen voor die bijzondere verjaardag. Een tiental rond maken, ‘zestig worden’ bijvoorbeeld, is steeds een mooie gelegenheid om terug te blikken. Tien jaar geleden lieten we uitgebreid de champagnekurken knallen in Wieze omdat we toen ontdekten waarvandaan de mosterd komt (van Abraham, die hem dan weer elders haalt). Een olijk feestje richten we zeker nog eens aan. Liefst op een oudstrijdersbal van nijveraars voor Vlaamse onafhankelijkheid (dan al lang een feit), dus wanneer we 75 kaarsjes mogen uitblazen. Of misschien eerder, we zien wel.
Voor onze zestigste verjaardag stellen we graag een prijs in voor studenten die ons helpen een beter beeld op het soms woelige en altijd politiek interessante verleden van onze vereniging te krijgen. We willen dus terugblikken, maar laten dat graag door studenten geschiedenis, filosofie, politieke wetenschappen of andere disciplines doen. Voor ons ligt er hier-en-nu, morgen en overmorgen genoeg ander werk op de plank.
Maar onze geschiedenis interesseert ons dus wel en daarom stellen we de ‘Grote Kroniekprijs van de VVB’ in. Wie met onderscheiding afstudeert met een eindverhandeling op masterniveau over een aspect van de geschiedenis van de Vlaamse Volksbeweging, waarbij de ganse zestig jaar in ogenschouw wordt genomen, kan kandideren voor de ‘Kroniekprijs’. Laureaten krijgen dan via ons de kans om hun thesis om te vormen tot een heuse monografie die via de VVB wordt uitgegeven.
Binnenkort vind je via onze webstek meer informatie over de oproep (‘call’ zeggen ze in het schoon Engels) en de manier waarop we graag met studenten (én hun professoren) willen samenwerken (de spelregels).
We zijn nu al beducht voor boze telefoons van rectoren en decanen die een aardverschuiving vrezen van studentenaantallen richting politieke wetenschappen en geschiedenis, ten nadele van ingenieursstudies en geneeskunde. We doen inderdaad een mooi aanbod. Maar de VVB heeft iets te vieren en doet dat deze keer met academische stijl! Zeg dat we het gezegd hebben!
07-04-2016
Wereldoorlog 1
ZIJ-kant van de oorlog"! Ontdek de spraakmakende expo vanaf 9 april
De Groote Oorlog was niet uitsluitend een mannelijke aangelegenheid. In het kader van de herdenking van de Eerste Wereldoorlog staat daarom in 2016 'De ZIJkant van de Oorlog’ op het programma in het noorden van de Westhoek.
Op voorstel van Toerisme Diksmuide werd samen met Toerisme Vlaanderen, de provincie West-Vlaanderen, Westtoer, hetMuseum aan de IJzer en de gemeenten De Panne, Veurne en Koekelare een activiteitenkalender ontwikkeld waarbij ‘Vrouwen als kracht voor Vrede’ centraal staat. In een reeks tentoonstellingen, begeleide fietstochten en theaterwandelingen presenteren verschillende iconische vrouwen hun persoonlijke verhaal en belevenissen. Alle initiatieven vind je terug op www.dezijkantvandeoorlog.be.
Opmerkelijke vrouwen in het hart van WOI, maak kennis met hen in het Museum aan de IJzer
Het Museum aan de IJzer vertelt de verhalen van vier sterke vrouwen die ten tijde van de Groote Oorlog aan het IJzerfront vertoefden: Madame Tack, Mietje Deboeuf, Elsie Knocker en Mairi Chisholm.
Twee vrijgevochten Britse dames, Elsie Knocker en Mairi Chisholm, trokken met de motor vanuit Engeland naar het IJzerfront om een hulppost op te richten vlakbij het front. Ze vestigden zich in kelders in Pervijze. De 78-jarige Madame Tack woonde bij het uitbreken van de oorlog met haar hond, papegaai en ezel in de Villa Marietta vlak naast de IJzer. Ze zorgde voor de vele frontsoldaten in de loopgrachten vlakbij haar huisje. Ze gaf hen soep en koffie en ging regelmatig met haar ezel wandelen langs de loopgrachten. Een andere dame, Mietje Deboeuf, ‘La Joconde’ genoemd, deed hetzelfde. Ze woonde in Oudekapelle, nabij de IJzer. Ze bewees de Franse en Belgische soldaten allerlei diensten van huishoudelijke aard, ze naaide en kookte voor hen.
Kom en ontdek vanaf 9 april deze unieke tentoonstelling met nooit eerder vertoonde archiefstukken.De toegang tot de tentoonstelling is inbegrepen in de prijs van je museumticket.
06-04-2016
VL@S aktiviteit.
Afdeling Ardooie-Koolskamp
dinsdag 12 april van 14:30u.
Reisadvies negatief door Ria Aneca
Ardooie CC 't Hofland Oude Ardooisestraat 13
met Fons Lammertyn
De titel 'reisadvies negatief' verwijst naar het advies dat Buitenlandse Zaken verstrekt.
Ondanks het feit dat de burgeroorlog in Angola sinds 2002 afgelopen is, raadt Buitenlandse Zaken nog altijd niet-essentiële reizen naar Angola af.
Na maandenlange omzwervingen in het Afrikaanse continent beslissen twee reizigers om minder voor de hand liggende landen te bereizen. De gevolgen blijven niet uit. Fysische en psychische uitputting slaan toe.
De reizigers dreigen onderuit te gaan en dan blijkt Angola de zwaarste uitdaging: dreiging van landmijnen, onberijdbare tracks, aanvallende zwermen tseetseevliegen, ebolagebied, tekort aan voeding en slinkend cash geld. Ze verliezen de controle en worden afhankelijk van de goodwill van anderen.
Het overkwam Ria Anyca. Gedurende twee jaar trok ze samen met haar man Eric Vandenbussche door het Afrikaanse continent.
Daar vond zij inspiratie om het onlangs verschenen reisverhaal ‘Reisadvies negatief – perikelen in Angola, DR Congo, Congo, Gabon, Kameroen’ te schrijven.
De gebeurtenissen spelen zich af in een periode van drie maanden die nodig zijn om de doorsteek van Angola tot en met Kameroen te maken.
HIJ wapperde in de wind en in de zon,de Ronde kleurde opnieuw geel en zwart.
02-04-2016
Mooie woorden.
Ik pleit voor Vlaams-bewuste partijen,ook als zij sociaal bewogen of ecologisch gemotiveerd zijn.
Ik mis Rode en Groene leeuwen.
Het mogen ook panda's zijn ,maar dan met een leeuwenhart.
Nelly Maes,
01-04-2016
Aktie voor Vlaanderen.
PERSMEDEDELING: De VVB kleurt de Ronde Van Vlaanderen geel en zwart
Zondag
Zondag 3 april vindt de 100ste Ronde Van Vlaanderen plaats. De Vlaamse Volksbeweging zal met behulp van honderden vrijwilligers duizenden Vlaamse vlaggetjes uitdelen.
Vlaamse Volksbeweging kleurt de Ronde Van Vlaanderen geel en zwart
Naar aanleiding van de 100ste Ronde van Vlaanderen organiseert de Vlaamse Volksbeweging ook dit jaar een grote bevlaggingsactie om Vlaanderen op de kaart te zetten. Van start tot aankomst zullen in elk gemeente, stad en op elke heuvel of strook, leeuwenvlagjes worden uitgedeeld. Verder zullen ook leeuwenvlaggen, zowel de officiële als bewegingsvlaggen, te koop worden aangeboden.
Dit jaar zal de start extra geaccentueerd worden.
Achteraf zijn alle ‘vlaggers’ welkom in het Parochiaal Centrum te Etikhove (Nederholbeekstraat) voor het traditionele vrijwilligersfeest.
Voor praktische info kan u terecht bij de logistieke supervisor Jo van Bever (stafmedewerker VVB) via jo.van.bever@vvb.org of 0494 41 10 53.
23-03-2016
De juiste vragen stellen.
Deze voormiddag zag een VVB-medewerker zich genoodzaakt de leden van het Kenniscentrum van de VVB te bellen om de vergadering in het Brusselse Vlaams Huis af te gelasten. Brussel is een afgegrendelde stad. De angst en het onbehagen beperken zich echter niet tot de hoofdstad. Het diepe Vlaanderen van weleer blijkt voor geen VVB’er nog veilig genoeg om vanavond wél te vergaderen. We voelen ons naakt en weerloos tegen de blinde terreur. We laten de rolluiken vanavond nog wat vroeger zakken. Vlaanderen lijkt overgeleverd aan het boze oog dat Brussel is geworden. Mensen worden het slachtoffer van Medusa en blijven dood of verminkt achter. Wij lijden mee. Al ons medeleven is hier op zijn plaats.
Dat boze oog Brussel heeft zelf wél een moeilijk peilbare diepte. Gettobuurten en achterkamertjes in Molenbeek en elders fungeerden drie maanden lang als uitvalsbasis voor volksvijand nummer één, Salah Abdeslam. Een salafistisch netwerk dat een bangelijke veerkracht toont, dekte al die tijd zijn gangen af. Al maanden is het land in de hoogste staat van paraatheid, maar de terroristen zijn in staat nieuwe aanslagen uit te voeren, al is het bij wijze van ‘vlucht vooruit’ na de gevangenneming van hun prijsbeest. Er is een basis, een draagvlak te Brussel voor hun denken en hun handelen.Als instinct oké, is angst niettemin een slechte raadgever wanneer het aankomt op maatregelen. België is één groot grendelmechanisme. Ons openbaar leven nog meer vergrendelen betekent meer verstarring en, paradoxaal genoeg, een grotere kwetsbaarheid voor nieuwe aanvallen op onze manier van leven. We mogen vooral geen angst hebben foute keuzes van het verleden radicaal in vraag te stellen. Hoe Vlaanderen is omgegaan met Brussel is zo’n kwestie. We hebben de eigen hoofdstad tot institutioneel monster van Frankenstein gemaakt. We plukken volop de zure vruchten. De kanker is in de stad geslagen en dreigt zich uit te zaaien.Het terrorisme en zijn basis met wortel en tak uitroeien vergt de erkenning dat zich een uitzonderingstoestand aandient. We mogen geen konijnen zijn die naar de lichtbak blijven staren. Alleen Vlaanderen heeft de weerbaarheid om de orde te willen herstellen. Eenvoudig omdat in Vlaanderen mensen wonen, leven, werken en kinderen opvoeden die geloven in de toekomst van hun gemeenschap, niet alleen in hun eigen individuele handel en wandel van alledag. Weinig Europese naties denken zo inclusief, warm en gastvrij als de Vlamingen. We moeten ons daarover niks laten wijsmaken. Het wordt tijd dat Vlaanderen zijn verantwoordelijkheid in Europa neemt en maatregelen neemt die Brussel herstel en hoop bieden.
Vlaanderen kan en moet de kwalijkheden die ons overkomen keren. Brussel veiligstellen is niet meer of minder dan een zending. We willen als Vlamingen met elkaar vergaderen waar we dat wensen. We willen naar het theater gaan waar en wanneer we dat wensen. We willen onbevangen een vliegtuig nemen wanneer ons dat zo uitkomt. We mogen ons nooit verwijten maken dat wij hebben geloofd en nog geloven in spontaan en sereen samenleven met mensen van goede wil.
20-03-2016
Vlaanderen vlagt verder.
Vlag mee op de 100ste editie van de Ronde Van Vlaanderen
op 3/4/2016 - 3/4/2016
Programma:
De VVB laat de 100e Ronde van Vlaanderen zeker niet ongemerkt voorbijgaan. Van start tot aankomst, in elke gemeente, in elke stad, op elke heuvel... overal zullen we massaal leeuwenvlagjes uitdelen en ons symbool, de fiere leeuw, laten wapperen. Zin om erbij te zijn en het (leeuwen)feest nog meer cachet te geven? Contacteer dan als de bliksem stafmedewerker Jo Van Bever via 0494 41 10 53 of jo.van.bever@vvb.org. Hij bezorgt je terstond alle nodige informatie. Tot 3 april, ergens in de Vlaamse Ardennen!
10-03-2016
Oproep tot betogen.
Ben je er ook bij ?
08-03-2016
Pamfletaktie aan grotestations.
Weg met de transfers.
06-03-2016
Niet te vergeten.
"70 jaar dynamitering IJzertoren" - Uitnodiging academische zitting op 16 maart (19u)
Na de Tweede Wereldoorlog werd de IJzertoren in twee fasen gedynamiteerd. Een eerste keer op 16 juni 1945. De toren vertoonde toen enkel een gat in de wand. Een tweede, doeltreffender poging vond plaats in de nacht van 15 op 16 maart 1946. De toren stortte volledig in.
Naar aanleiding van de 70ste verjaardag van deze dynamitering nodigen we u graag uit voor een academische zitting die plaatsvindt op woensdag 16 maart om 19u00 in het auditorium van het Museum aan de IJzer (IJzertoren).
P r o g r a m m a
Rik Van Cauwelaert - journalist Thema: De politieke sfeer van toen ... of hoe de Toren wel 'moest' en zou worden vernietigd.
Prof. dr. Frans-Jos Verdoodt Thema: De dynamitering ... uiteindelijk een 'goede' zaak!?
Prof. dr. Berber Bevernage Thema: Zin en onzin van de parlementaire onderzoekscommissie en aanverwanten.
Paul De Belder - voorzitter vzw Aan de IJzer Thema: Haat en geweld brengen nooit vrede.
Gelieve om praktische redenen vóór 14 maart a.s. uw aanwezigheid te bevestigen (info@aandeijzer.be - 051/50 02 86). De personen die ons reeds verwittigden moeten dit uiteraard geen tweede maal doen.
03-03-2016
V.V.B 60 JAAR JONG.
De VVB mag nu vrijdag 4 maart 60 kaarsjes uitblazen. Binnen de socio-culturele wereld - denk alleen al maar aan organisaties zoals het Davids- of Willemsfonds - wellicht geen unicum. Langs de andere kant zal ook onze meest fervente tegenstrever (ja, die bestaan ook!) toch ootmoedig moeten bekennen dat 60 jaar lang aan de communautaire kar trekken toch op zich al een prestatie is.
Tien jaar geleden werd het halfeeuwfeest van de VVB met grootse stijl in de Oktoberhallen van Wieze gevierd. Deze keer houden we het iets bescheidener. Tot een manifestatie met veel toeters, toespraken en bellen komt het alvast niet. Dat laat onze (politieke) agenda alvast niet toe. Boeken worden er evenmin uitgegeven. Laat ons ons dus maar beperken tot dit artikel. Het heeft alvast de verdienste om erop te wijzen dat de grootste Vlaamseonafhankelijkheidsbeweging al zo lang bestaat.
De voorbije 20 jaar heeft de VVB een ware metamorfose ondergaan: het eerder pad werd verlaten voor een meer rationele, pragmatische aanpak. Ook het aantal personeelsleden nam gestadig toe: van 1 naar 2, naar 4 tot de 7 die er in de loop van dit jaar werkzaam zullen zijn. Op een aantal vlakken heeft de VVB effectief bakens kunnen ver-/uitzetten. Denk in dit verband alleen al maar aan onze actie in het kader van de Ronde van Vlaanderen, aan het samenwerkingsverband tussen de verschillende Europese volkeren ICEC en aan het toegankelijk maken van de media voor het niet-partijpolitieke onafhankelijkheidsidee.
Ook op het terrein zelf merken we dagdagelijks dat we ernstig genomen worden. Men hoeft het niet met ons eens te zijn om rekening te houden met onze opinie. Relevantie, heet zoiets. Onze bijdragen in diverse week- en dagbladen en op al die verschillende internetfora zijn er het levende bewijs van.
We hebben dus, alleen al en vooral dankzij de tomeloze inzet van al die vrijwilligers, een lange weg afgelegd. Zijn we er al? Natuurlijk niet! Hebben we nog een weg te gaan? Wellicht! Is het makkelijk? Bijlange niet. Integendeel, maar moeilijk gaat ook. Of anders gesteld ‘No pain, no gain’ zoals men het zo mooi in het Engels verwoordt. Waar gehakt wordt, vallen spaanders (om van eieren en omeletten maar te zwijgen). We moeten blijvend inzetten op hedendaagse communicatie; telkens opnieuw moeten we ons afvragen op welke wijze we onze boodschap het beste aan de man/vrouw kunnen brengen. Maar zoals een parlementair van een van de V-partijen het ooit zo mooi stelde: “Zelfs al zouden we morgen onafhankelijk zijn, dan nog zou het doodjammer zijn als een vereniging als de VVB zou verdwijnen.” Waarvan akte!
En nu we er toch wat op hebben zitten broeden: misschien hebben we nog wel iets in de mouw om die 60 jaar VVB luister bij te zetten. Wordt vervolgd
