Passage difficile

In België is werkelijk alles communautair tegenwoordig. Neem nu de Belliardtunnel in Brussel. Daar vinden dezer dagen werkzaamheden plaats die enige hinder veroorzaken voor het wegverkeer. Een infobord kondigt het ongemak aan voor de voorbijrijdende automobilisten (die op het moment van het voorbijrijden het ongemak doorgaans al proefondervindelijk hebben vastgesteld, maar daar gaat het nu even niet over). Maar, nu komt het, voor de Franstalige weggebruiker duurt de passage difficile van 20u tot 13 u. Voor Nederlandstaligen duurt de hinder van 20u tot… 14u30!

Hoe ze het klaarspelen is ons een raadsel. Voert men een selectie door onder de automobilisten? Zo ja, op basis waarvan, want we rijden toch met z’n allen met een Belgische al dan niet robijnrode nummerplaat? Of wordt Brussel door Vlamingen sowieso als meer hinderlijk ervaren dan door Franstaligen? Als u het weet, of u bent in de hoofdstad bevoegd of verantwoordelijk (twee heel verschillende dingen in Brussel) voor wegwerkzaamheden, laat het ons dan weten.

Daarom best nieuwe verkiezingen

Peter De Roover hoort geen valabele tegenargumenten

26-10-2010

De regeringsonderhandelingen geraken maar niet uit de startblokken. De pogingen worden steeds amechtiger.

Verduidelijker De Wever verliet zijn kamp, om te ontdekken dat hij verloren liep in een immens niemandsland waar met geen vergrootglas een Franstalige te bespeuren viel. Hij stelde gefrustreerd vast dat van hem verwacht wordt dat hij zijn verkiezingsprogramma door de papierversnipperaar haalt. Maar zijn ondergrens ligt dan weer ver boven Di Rupo's plafond. Pas wanneer een hoofdrolspeler manifest kiesbedrog pleegt, is een akkoord haalbaar. Het siert hen dat ze dat weigeren, maar is het dan geen tijd voor nieuwe verkiezingen?

Die zouden niets oplossen, omdat de winnaars van juni toch weer opnieuw aan zet komen. Impliciet leer je uit dat argument, dat verkiezingen wel heilzaam geacht worden als de N-VA een pak slaag zou krijgen. Technisch klopt dat ook, want de wijze waarop N-VA tot nu onderhandelde, wijkt af van wat we gewend zijn. In het verleden waren Vlaamse partijen sneller bereid tot een akkoord met de Franstaligen, omdat hun communautaire standpunten minder centraal stonden in hun programma. Die akkoorden droegen echter steevast de kern in zich van nieuwe en nog grotere moeilijkheden op een later tijdstip, met het gekende gevolg. De N-VA bleek tot nu niet bereid mee te stappen in een bric-à-bracoplossing én lijkt een stuk immuner voor de lokroep van ministerportefeuilles. De vrees dat die partij weer wint en dat het inhoudelijk communautaire debat dan het kernpunt van het debat blijft uitmaken, moet een erg laakbaar argument genoemd worden, want is het niet de kiezer die de inzet van onderhandelingen bepaalt? Actrice Clara Cleymans laat in Humo optekenen dat "het volk niet altijd in staat (is) zijn eigen belangen te verdedigen". Ze verwoordt wat we bij anderen impliciet terugvinden: "als de kiezer niet stemt zoals wij willen, dan schuif je die best terzijde".

Professor Deschouwer beweert zelfs dat de kiezer weliswaar stemt op partijen met een geprofileerd communautair standpunt, maar helemaal niet bedoelt dat die hun programma daarna ook best respecteren. Vreemd allemaal, want dat soort ideeën zet de hele idee van de democratie op de helling.

Het is een akelige vaststelling dat angst en minachting voor de kiezer een belangrijke rol spelen in het afwijzen van een nieuwe stembusslag. Sterker klinkt het argument dat we pas in juni onze stem hebben uitgebracht. Dat zou overtuigen, ware het niet dat de kaarten intussen heel anders liggen.

Ten eerste speculeren de Franstalige partijen erop dat de overwinning van de N-VA een accident de parcours was. Ze zouden liefst een regering vormen zonder die lastigaards. De Vlaamse partijen lijken daar minder van overtuigd en wijzen dat avontuur af. Nieuwe verkiezingen kunnen op dat vlak voor de nodige duidelijkheid zorgen.

Communautaire soepelheid

Bijkomend gegeven: de stembusgang van juni mag dan pas enkele maanden oud zijn, de inzet werd intussen achterhaald door de feiten. Zoals ook peilingen bevestigen, wilde een beslissende groep Vlaamse kiezers een stevige scheut meer autonomie voor de deelstaten, maar mét behoud van een Belgische koepel. Zoals het er nu uit ziet, lijkt dat product echter niet meer voorradig in de rekken van de Wetstraatwinkel. Ofwel gaan de Vlaamse partijen door de knieën voor het Franstalige verzet tegen de zogenaamde Copernicaanse omwenteling van onze instellingen, ofwel wordt stilaan werk gemaakt van het plan-B, dat de ontmanteling van de Belgische staat inhoudt. Maar geen van die twee opties kreeg in juni de steun van de burgers. Bij nieuwe verkiezingen moet de kiezer duidelijk gevraagd worden welke van de twee overblijvende opties hun steun krijgt. Verkiezen ze dat België niet verdwijnt, ook al moet Vlaanderen zijn ambities opbergen? Of willen ze niet dat België verdwijnt, tenzij dat ten koste gaat van de optie 'méér Vlaanderen'?

Keert de Vlaamse kiezer zijn kar en gaat hij voor partijen die de klassieke communautaire soepelheid aan de dag leggen? Dan ligt de weg open voor een klassiek Belgisch compromis dat ons de kans geeft verder fluitend door het donker te wandelen. Bevestigt of versterkt de kiezer de Vlaamse autonomiepartijen, dan moeten de Franstalige partijen hun keuze maken: een fundamentele staatshervorming aanvaarden of het Belgische feit opzeggen.

Of de vorige verkiezingen nu lang geleden zijn of niet, als de fundamentele vraag verandert, moet die aan de burger worden voorgelegd.

Peter De Roover in De Morgen

8ste Spokentocht

Griezelen in Ardooie langs donkere paadjes in een mooie omkadering. Versiering langs het parcours. Gratis schminkstand in de startzaal voor deelnemers. Verkleed deelnemen vergroot nog de sfeer. De jeneverbar zal niet ontbreken. Fluorescerende kledij + zaklamp aanbevolen. afstanden: 6-10 km clubnaam: de spartastappers ardooie

23 oktober - Evenementenhal De Ark - Ardooie vanaf 16 uur tot het donker is.

"Wat willen de Franstaligen?"
Het allereerste papieren stuk (PDF) over de staatshervorming, geschreven door de Vlaming De Wever, is goed ontvangen door zijn taalgenoten, maar afgewezen door de Franstalige gesprekpartners, waardoor de politieke crisis voortduurt. "Wordt het niet eens tijd," schrijft dagblad La Libre, "dat alle grote Franstalige partijen samen ook eens op papier zetten hoe zíj de toekomst van België zien?".
 Inmiddels heeft de Koning maar weer een nieuwe bemiddelaar aangesteld, dit keer de Vlaamse socialist Vande Lanotte.
 In een VTM-peiling zeggen 6 van de 10 deelnemende Vlaamse internetters dat zij Vlaanderen NIET onafhankelijk willen maken, maar tegelijk zeggen 7 van de 10 dat zij achter De Wever staan, die juist wel een onafhankelijk Vlaanderen wil.

Het werk van een drukkingsgroep

Guido Moons 21-10-2010

Met een stuitende hoogmoed (of is het overmoed?) veegden de Franstalige politici de nota van de koninklijk verduidelijker van tafel. De tekst was amper bezorgd of Di Rupo wist al dat de verfoeilijke Bart De Wever het slecht voor heeft met Wallonië, Brussel én België. Zo, dat weten we dan weer. De kloof tussen noord en zuid is inderdaad méér dan intergalactisch zoals prof. Herman Matthijs het in het duidingsprogramma Terzake gevat verwoordde. Het is duidelijk dat een vergelijk tussen Vlamingen en Franstaligen nu verder weg is dan ooit; dat vergelijk zoeken is zoeken naar de kwadratuur van de cirkel. De VVB stelt vast dat de N-VA in het zoeken naar een eerlijk compromis tot op het eigen tandvlees is gegaan. Méér zelfs: met deze tekst kwam er bloed uit het tandvlees. Een prijs betalen voor B-H-V; onvoorwaardelijk geld pompen in Brussel en stappen zetten naar volwaardige drieledigheid; slechts marginale deeltjes van de sociale zekerheid splitsen ... het zijn slechts enkele voorbeelden uit de nota die voor de VVB ver af liggen van de uitgangspunten van vóór de verkiezingen. Maar zelfs die verregaande tegemoetkomendheid kon niet baten en stootte op een arrogant ‘non’. De zaak is zo klaar als een klontje: het Belgische federale consensusmodel werkt niet meer! En nu?

Guido Moons,

Vlamingen en Walen delen negatief beeld over België

Goed nieuws voor alle belgofielen! Onderzoek heeft aangetoond dat Vlamingen en Franstaligen nog iets met elkaar gemeen hebben: een negatief beeld over België.

Het onderzoek werd uitgevoerd door het bureau Ipsos in 18 landen. Via een internetenquête werd de mensen gevraagd naar hun gevoelens ten aanzien van de gang van zaken in hun land. En blijkens dat onderzoek heerst een ‘diepe ontevredenheid’ in dit koninkrijk. We scoren daarmee ongeveer gelijk met landen als Hongarije, Mexico en Rusland. Een land waar de bevolking dan weer overloopt van de spontante vreugde over het regime is China.

Wat ons echter bijzonder interesseert is de vraag van Ipsos naar hoe wij onszelf identificeren. Daaruit blijkt dat er een grote kloof gaapt tussen Vlaanderen en Wallonië. In Wallonië voelt 55 procent van de mensen zich in de eerste plaats Belg, gevolgd door wereldburger (een nieuwe creatie van McDonalds?), Europeaan en dan pas Waal (9%). In Vlaanderen daarentegen noemen de meeste mensen zich eerst Vlaming (45%) en daarna Belg (37%). Europeanen en wereldburgers krijgen elk 8%.

U mag zelf de conclusies trekken.

Donderdag 21 oktober 2010 organiseert de Ardooise milieuraad, kortweg AMAR, een boeiende voordracht rond voeding en milieu.

Geïnteresseerd?

Dan ben je van harte welkom om 20u in zaal 't Hofland in Ardooie. Op fascinerende wijze belicht spreker van dienst Wim Tousseyn een aantal cruciale facetten van onze westerse voedingsgewoonten en gaat na welke de invloed er van is op het milieu. Hierbij heeft hij extra aandacht voor de impact van onze vleesconsumptie en kijkt hij samen met ons of we met een dagje veggie in de week het milieu een dienst kunnen bewijzen. Verwacht zeker geen saaie statistiek. Wim beperkt de cijfertjes tot een minimum en weet zijn boodschap vooral te brengen aan de hand van anekdotes, feiten, clichés en een snuifje humor. Samen met de gepaste hapjes en een lekker glaasje is deze voordracht hét recept voor een meer dan boeiende avond. Als toemaatje wordt onder de aanwezigen een mooi vegetarisch kookboek verloot! Een echte aanrader!

TaalAktieKomitee: "Dit is geen land meer"

Ex-burgemeester Voeren: "Alle Vlamingen zijn nationalist"

"Niet alle Vlamingen zijn flamingant, maar ze zijn allemaal nationalist". Dat zegt de Voerense oud-burgemeester Nico Droeven in de krant La Dernière Heure.

Lees letterlijk de compromistekst van Bart De Wever

Nadat het Vlaamse stemmenkanon in de voorbije werkweek de kopstukken van zeven politieke families op de koffie vroeg, heeft hij nu in een tekst van 48 pagina's een reeks ultieme voorstellen op papier gezet. Volgens De Wever zullen die voorstellen elke partij pijn doen, ook de N-VA.

In de tekst staat onder meer dat 45 procent van de personenbelasting naar de gewesten gaat. Hierdoor zou Vlaanderen 60 procent van zijn inkomsten zelf verkrijgen.

Ook is er sprake van een solidariteitsmechanisme voor gewesten die het financieel moeilijk hebben en wordt de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde gesplitst. Inwoners van de faciliteitgemeenten zouden wel de mogelijkheid hebben om op Brusselse kieslijsten te stemmen.

Na het antwoord van de zeven partijen zal De Wever maandag naar koning Albert II trekken zodat die hem van zijn verduidelijkingsopdracht kan verlossen.

Stybar ook onklopbaar in Ardooie

Wereldkampioen Zdenek Stybar heeft donderdag de Kermiscross in Ardooie op zijn naam geschreven. De Tsjech klopte Sven Nys en Klaas Vantornout in de sprint. Niels Albert moest de drie leiders vroegtijdig laten gaan. Stybar is dit seizoen bezig aan een indrukwekkende reeks: hij won alle vijf crossen waar hij aan de start kwam.

Het dorp staat nu reeds op stelten.

Doorbraak Televisie

Wart Van Schel 13-10-2010

Op http://www.doorbraak.org werd op woensdag 13 oktober "Doorbraak Televisie" gelanceerd. Via dit voor Doorbraak nieuwe medium hoopt Doorbraak een nieuw publiek aan te kunnen spreken.

In de eerste bijdrage, die nu online staat, breekt Peter De Roover zich het hoofd over de vraag of hij het niet wil of niet kan. Wie? Elio Di Rupo. Om te weten waarover het gaat, zal u moeten doorklikken naar Doorbraak Televisie.

Regelmatig zullen op deze pagina nieuwe filmpjes worden geplaatst. Veel kijkplezier!

Vlaamse Beweging wel klaar voor onafhankelijkheid.

Guido Moons, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging, reageert in een interview in De Standaard van 12 oktober 2010 op de diagnose van diezelfde krant als zou de Vlaamse Beweging niet klaar zijn voor onafhankelijkheid. Hieronder het volledige interview.

Het Vlaamse plan B

Een afgewerkt scenario voor de splitsing is er niet, maar de knowhow is er in Vlaanderen, zegt Guido Moons.

Guido Moons, de voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), is het niet eens met de diagnose van De Standaard dat 'de Vlaamse beweging' geen plan B klaar heeft. 'Ik heb inderdaad geen scenario op mijn computer dat zomaar kan worden uitgeprint. Dat heeft ook geen zin: een splitsing zal evenzeer onderhandeld worden als een staatshervorming. Maar de onderdelen liggen klaar. De knowhow is er.'

Moons is overigens blij: 'We hebben een nieuwe motor voor die gedachte in Vlaanderen: Elio Di Rupo. Hoe meer hij zegt dat Wallonië en Brussel klaar staan voor de scheiding, hoe meer hij zegt dat hij ons Brussel en de Vlaamse randgemeenten wil afnemen, hoe meer medestanders wij krijgen.'

'Waar die onderdelen klaarliggen? Allez, komt mij niet vertellen dat wij als enigen daarmee bezig zijn. Een aantal instellingen, ook unitair Belgische zoals de vakbonden en de ziekenfondsen, hebben scenario's klaar. Ze zouden dom zijn als ze die niet zouden hebben.'

'Instellingen vormen de eerste groep die een splitsing voorbereiden. Daarbij horen ook een reeks Vlaamse instituten: Zorgnet Vlaanderen en het kabinet van de Vlaamse minister-president reikten de knowhow aan voor een gedeeltelijke splitsing van de gezondheidszorg. De Vlaamse regering, Frank Vandenbroucke en de VDAB tekenden de scheiding van het arbeidsmarktbeleid uit.'

'Een tweede groep bestaat uit degenen die al jaren - soms op emotionele gronden, soms op rationele - pleiten voor (meer) Vlaamse onafhankelijkheid of zelfstandigheid. Mijn eigen organisatie is sinds zijn congres van Kortrijk in de jaren negentig begonnen met de opbouw van die knowhow, ook economisch. In het kielzog daarvan zat het economisch verankeringsdebat dat voormalig Vlaams minister-president Luc Van den Brande aanzwengelde. Een grote stap voorwaarts was ook het manifest van de Groep in de Warande dat in 2005 macro-economisch aantoonde dat een splitsing van België de meest economische oplossing was voor alle Belgen. We hebben het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid dat al jaren cijfers verzamelt en blauwdrukken maakt. Talloze academici en organisaties leverden bijdragen: Mathias Storme over de juridische implicaties. Organisaties als Pro Flandria en de Marnixring. Ik vergeet er tientallen. Tal van N-VA'ers brachten gegevens aan over hoe Spaanse deelstaten als Catalonië tewerk gaan. De knowhow die de studiediensten en parlementsleden van partijen als N-VA en Vlaams Belang aanbrachten, kan ook niet worden onderschat.'

'Recent is een nog een derde groep bijgekomen: de meer onafhankelijke studiecentra, zoals Vives in de KU Leuven dat objectief materiaal aanleverde over de financieringswet en over een eventuele splitsing van de staatsschuld. Er is ook de belangrijke studiedienst van de werkgeversorganisatie Voka.'

Studiewerk garandeert niet altijd succes, erkent Moons. Over de overdracht van ontwikkelingssamenwerking naar de deelstaten - waarover tien jaar geleden beslist is - waren er veel studies. Maar die overdracht is niet gelukt. 'Maar intussen staan we ook weer tien jaar verder', zegt Guido Moons.

De Standaard, 12 oktober 2010, p. 6 - Guy Tegenbos

150 jaar Sint-Vincentius.

BHV moet gesplitsts worden

Guido Moons - Peter De Roover 11-10-2010

Het nieuw verkozen parlement bezit de volheid van bevoegdheid, ook al is er nog geen regering. Het spreekt dan ook voor zich dat het zich kan - en volgens de Vlaamse Volksbeweging moet - buigen over de splitsing van BHV.

De volksvertegenwoordiging moet van de situatie gebruik maken om de kieswetgeving in overeenstemming te brengen met de grondwet. Het Vlaamse voorstel kan rekenen op een meerderheid in de kamer en zou in een normale democratie dan ook snel kunnen worden goedgekeurd en uitgevoerd. Meteen zou dan een zware hindernis voor het vormen van een nieuwe regering geruimd worden. Aangezien er geen akkoord gevonden werd bij de regeringsonderhandelingen over deze zaak, roept de Vlaamse Volksbeweging alle Vlaamse partijen op zo snel mogelijk over te gaan tot het behandelen van het Vlaamse voorstel en tot de goedkeuring er van.

Als de PS van mening is dat Vlaamse partijen zich niet te bemoeien hebben met de vraag welke Franstalige partijen mee mogen onderhandelen over een nieuwe regering, geeft het geen pas dat die partij zich nu bemoeit met de manier waarop Vlaamse partijen zich in het parlement gedragen in de zaak BHV. In een volwassen democratie beslist een meerderheid en chantage van de minderheid moet als ondemocratisch afgewezen worden.

Guido Moons

Peter De Roover

'Het is niet duidelijk wat verduidelijkt moet worden'

Pieter Bauwens 11-10-2010

Peter De Roover in De Zevende Dag

Politiek Secretaris en Erevoorzitter Peter De Roover geeft op De Zevende Dag op één duiding bij de communautaire actualiteit van de week. Kan Bart De Wever verduidelijken? En zo ja wat? Volgens Peter De Roover is de opdracht van Bart De Wever te vergelijken met palliatieve zorgen, zo kan het leven van de patiënt misschien een beetje verlengd worden...

het interview van Peter De Roover door Yvan De Vadder is te zien op:

http://www.deredactie.be/permalink/1.880742

Verwijzingen

• Peter De Roover in De Zevende Dag (10/10/2010) -

Dodelijk ongeval in Ardooie

• zondag 10 oktober 2010,

Laat die kans niet voorbij gaan.

Wielerbond Vlaanderen moet Vlaamse leeuw uit logo halen

Pieter Bauwens 08-10-2010

Verschenen in De Standaard op 5 oktober

Een zwarte piet… is er niet

Peter De Roover, Politiek secretaris Vlaamse Volksbeweging 05-10-2010

Bart De Wever heeft de stekker uit de formatie getrokken

Het is zo ver. De N-VA heeft de stekker uit de heilloze onderhandelingen getrokken. Het was al weken duidelijk dat hét momentum – als het al ooit bestond – voorbij was. Twee krantenkoppen ter illustratie. “Di Rupo klaar om N-VA ultiem aanbod te doen” (De Morgen, 21 augustus 2010); “N-VA werkt ‘finaal bod’ voor Di Rupo uit” (De Standaard, 13 september 2010). Omdat niemand de indruk durfde wekken tijd te willen verliezen, was iedereen druk doende tijd te verspelen.

De volgende dagen wordt de zwarte piet uitgedeeld. Kandidaat nummer 1 mét stip: Bart De Wever. Volgens het gros van het (ook Vlaamse) commentariaat rest slechts de vraag: “wil hij niet of kan hij niet?” De PS deed wél erg haar best en keek niet op een inspanning meer of minder.

De tweede vaststelling klopt, de eerste niet. De Wever had, in overeenstemming met zijn verkiezingsprogramma, naar de onderhandelingstafel kunnen komen en eisen dat a) alle bevoegdheden naar de deelstaten gaan, waarop die beslissen wat ze samen doen binnen de federatie; b) het Brussel gewest een ondergeschikt statuut krijgt ten opzichte van de twee andere gewesten; c) alle belastingen naar de deelstaten gaan, waarop die de Belgische overheid met dotaties financieren. Kortom, hij had een Copernicaanse omwenteling kunnen eisen.

Deed hij niet. De N-VA stapte mee in de logica van de klassieke staatshervormingen en beperkte haar ambitie tot het afdwingen van één van de betere uit de reeks. Wie onbevooroordeeld bekijkt wat er allemaal op tafel lag, weet dat de N-VA in haar zoektocht naar een compromis tot op het tandvlees is gegaan.

Ook de PS legde een stuk weg af en ging verder dan kon verwacht worden. Maar zelfs met twee uitermate soepele kopstukken, bleek het water veel te diep. De mythe dat een akkoord binnen handbereik lag, komt haast lachwekkend over. Welke financiering? Nieuwe bevoegdheden voor gewesten of gemeenschappen? Hoe(veel) Brussel herfinancieren? Wat houden de afgesproken bevoegdheidsoverdrachten echt in? Stuk voor stuk onbeantwoorde vragen. En dan voegt Paul Magnette daar in de weekeindkrant aan toe: “Het zal zeer, zeer moeilijk zijn om een vergelijk te vinden tussen de N-VA en de PS over een sanering van 22 miljard.” Dat kernprobleem werd zelfs nog niet aangesneden.

Dat de onderhandelingen mislukten, is een overwinning voor de democratie. De verkiezingsuitslag was inhoudelijk zo verschillend in noord en zuid dat een akkoord maar haalbaar was als één van de twee winnaars fundamenteel kiesbedrog zou plegen. Noch di Rupo, noch De Wever verdienen de zwarte piet. Ze hebben hun mandaat van de kiezer tot op de rand van het oorbare geïnterpreteerd en toch bleef de afstand onoverbrugbaar.

En nu?

We kunnen de verkiezingsuitslag natuurlijk voor het gemak hereininterpretieren in de stijl van: de N-VA-kiezer heeft geen boodschap aan het programma van die partij en wil liever een slecht akkoord (gemeten naar de maatstaven van de N-VA) dan geen akkoord. Men zou dat overigens ook kunnen zeggen voor de PS en die partij aanmanen om maar gewoon in het Vlaamse verhaal te stappen. Doen alsof de uitspraak van de kiezer naar goeddunken kan geïnterpreteerd worden, is vanuit democratisch oogpunt bijzonder onzindelijk, maar zorgt natuurlijk wel voor een doorbraak.

Er bestaat een meer fatsoenlijke oplossing, te weten nieuwe verkiezingen uitschrijven. De kaarten zoals ze nu liggen, bieden geen oplossing. De gecombineerde Belgische stembuswens uitvoeren is moeilijker dan de kwadratuur van een cirkel berekenen. Noch de verkiezingsbelofte van De Wever (méér Vlaanderen, met behoud van een stuk België), noch die van Di Rupo (het status quo in essentie bewaren) vinden een meerderheid. Een zwarte piet is er dus niet, of het zou de kiezer moeten zijn. Die heeft echter per definitie gelijk, al mag die wel van mening veranderen bij een nieuwe stembusslag.

Maar dan moeten aan de kiezer wel twee duidelijke vragen voorgelegd worden. In noord en zuid luiden ze identiek: a) moeten de deelstaten fundamenteel meer zelfbestuur krijgen (copernicaans, systemisch, ...), alleen als het kan binnen België of b) moet België behouden blijven tot elke prijs.

Kiezen ze beiden voor a) of beiden voor b), dan kan België zich redden (naargelang in een totaal nieuwe vorm of niet). Kiest Vlaanderen voor a) en Wallonië voor b) dan kan de nieuwe regering het confederale eisenpakket gewoon uitvoeren. Kiest Vlaanderen onverwacht voor b) en Wallonië voor a), dan vindt de Vlaamse kiezer zich in elke oplossing.

Zo eenvoudig kunnen we uit de impasse geraken; gewoon even “out of the box” denken.

Cultuurtrofee