Da joenk is daar weer...
Jan Van de Casteele 20-03-2009
'Ik verafschuw het nationalisme, dat helaas een Europese uitvinding is, en dat wij opgelegd hebben aan heel de wereld. Wij zijn gaan koloniseren en hebben daar die mensen een identiteit en nationaliteit opgedrongen... Ik wil alleen zeggen dat we in België een ongelofelijke troef hebben: we hebben onze meertaligheid en onze verschillende culturen en dankzij de Europese instellingen hebben we één van de meest kosmopolitische steden van Europa'...
Hierboven geen citaat van een student die omwille van die uitspraken een buis voor geschiedenis verdient, maar van de man die zijn eigen 'burger'-geschriften verloochent, die met paars in verwaandheid tenonder ging, die de werkloosheid op z'n eentje met tweehonderdduizend eenheden liet wegsmelten. Van de man die met zijn Europese ambties een blauwtje opliep en die nu - 'zoals Obama moet het toch ook kunnen' - in alle bescheidenheid weer aast op een trofee in het koninkrijk België.
Verhofstadt dus, die in de Vooruit in Gent en in de zetels van de VRT zijn rentree probeerde te verkopen. Dat hij enkele honderden scholieren als festivalgangers voor zijn publieke verrijzenis uitkoos, is niet bepaald een daad van heldenmoed. 'Pfoe, net een popster', liet VRT-journalist Rob Heirbaut zich ontvallen. Een thuismatch zonder tegenstander dus. Maar de lesvrije dag is aan de geselcteerde scholieren van harte gegund. Applaus! Leve de Guy, en hij mag er wezen.
Jan Leyers was de enige die een een 'nooit boeiend debat' de ex-premier intellectueel durfde uit te dagen, schrijft Wouter Verschelden in De Standaard, omwille van zijn wollig pleidooi tegen het 'wij-zij denken'.
Leyers vroeg waar dat 'ingebakken schuldbesef van het Westen toch vandaan komt' en merkte op dat 'in de Islam niemand zich ooit vragen heeft gesteld, laat staan verontschuldigd voor de veroveringsoorlogen die van het Midden-Oosten en Noord-Afrika islamitische regio's maakten'.
Identiteit, door Verhofstadt verketterd in zijn dromerij van een blauwe wereldorde, noemde Leyers 'zoals vriendschap of liefde: iedereen ervaart het anders, maar het bestaat wel'.
Kritiek was er ook van Carl Devos: 'Verhofstadt organiseert zijn eigen blijde intrede, met zorgvuldig uitgekozen optredens, waaruit hij tevoorschijn komt als cultuurliefhebber, als staatsman of als gewone mens'.
Wat zijn we desondanks toch blij met zijn optreden. Nu weten we dat de Chinezen onder dwang van het Westen Tibet annexeerden, dat Hutu's en Tutsi's driftkikkers zijn omdat wij hier het zo hebben gewild, dat Karel Martel de aanval van de medemensen uit het Midden-Oosten waarlijk heeft uitgelokt. Nu weten we dat alle indianen goed waren en de cowboys slecht, dat de Hunnen hier alleen patatten kwamen planten en de Turken met de koffie naar Wenen kwamen... Nu weten we - Vive le Roi! - dat het Belgisch nationalisme niet bestaat, evenmin als Belgisch kolonialisme...
De geschiedenisleraars doen op vraag van Zijne Majesteit beter de boeken toe.
Wellicht is het kapitalisme van blauwe Guy synoniem van pacifisme. Zonder slag of stoot 'opgelegd aan de hele wereld. Wij zijn gaan stelen in de hele wereld en hebben die mensen het geluk opgedrongen, inclusief een heel klein beetje financiële crisis en wat minimale bankfaillissementen'...
Ons Dierbaar België heeft inderdaad enorme troeven: de dartele 'meertaligheid' van alle francofonen in Brussel en de Rand bij voorbeeld, en de niet te stuiten paringsdans van de cultuurminnaars van noord en zuid. Waarom toch hadden we het nog niet opgemerkt, dat zinderende enthousiasme waarmee de Waalse PS de Guy straks weer zal omhelzen. Of die olijkheid van onze 'kosmopolitische hoofdstad', zingend op een geldberg en volledig vrij van sociale zorgen.
Ja, zo kunnen we het ook natuurlijk.
Wég eigenheid, wég identiteit, wég diversiteit? De rij- en volgnummers liggen klaar. Guy hangt ze met plezier rond onze nek in Zijn Hiernamaals.
Voor de dommigheden die hij uit zijn klak tovert, past alleen medelijden. Het zou ons verwonderen dat veel kiezers die blauwe missionaris nog gaan volgen.
Zondag 20 maart laat de Guy zijn licht nog schijnen in Lux op Canvas. En wees er maar zeker van, zijn volgelingen bij de VRT zijn talrijk genoeg om dat spelletje - geeuw - de volgende weken nog meermaals te herhalen.
|
