|
Gelieve hierbij drie sukken te vinden:
1. Een artikel over deze bijeenkomst dat deze namiddag al op de webpaginastek van De Standaard verscheen.
2. De toespraak van onze voorzitter Guido Moons
3. De huldiging van de afscheidnemende burgemeester van Lennik en BHV-voorman Willy De Waele.
Binnenland
Vlaamse uitval naar SP.A
zaterdag 15 januari 2011, 14u49Auteur: (g.teg.)
De SP.A lag zwaar onder vuur op een bijeenkomst van de Vlaams Volksbeweging.
Niet een rechtse gastspreker, maar Jean-Pierre Rondas, Klara-producer (sinds dit weekend met pensioen) en lid van de links-Vlaamse Gravensteengroep, schoot zaterdag met scherp op de SP.A op de nieuwjaarsbijeenkomst van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) in Antwerpen.
Hij ziet de SP.A als kern van de kleine maar effectieve neo-unionistische tegenbeweging in Vlaanderen. De neo-unionisten verloren de verkiezingen, maar hebben met de hulp van de groenen nu wel de leiding van de federale politieke onderhandelingen, waar de breed gedragen Vlaamse eisen kapotonderhandeld worden.
'Een Belg is iemand die van de Belgische sociale zekerheid geniet'
Volgens Rondas belijdt SP.A het klassiek Belgisch nationalisme en unitarisme niet: ze verheft het onder de Belgische sociale zekerheid vallen tot de kern van het Belg-zijn en het Belg-gevoel. Een Belg is iemand die van de Belgische sociale zekerheid geniet, dus. En die sociale zekerheid moet voor de SP.A ook Belgisch blijven. En wie iets anders durft beweren, wordt meteen neergesabeld door professor Bea Cantillon; die noemde het federaliseren van onderdelen van de sociale zekerheid een achteruitgang van de beschaving, zo ging Rondas verder. Van de SP.A mag er alleen onderhandeld worden over een eigen arbeidsmarktbeleid voor Vlaanderen.
Frank Vandenbroucke wordt gezien als degene die het gedachtegoed aanleverde met theorieën over de sociale staatshervorming.
Rondas zei nog: De enige periode dat de socialisten in Vlaanderen Vlaams waren, is de periode van Camille Huysmans en dat is al héél lang geleden. Er is nog even een opflakkering geweest toen Norbert De Batselier met Maurits Coppieters het Sienjaal opstartte, maar dat heeft niet lang geduurd.
Paars
Onze socialisten zijn niet travaillistisch meer maar paars, zei Rondas nog.
VVB-voorzitter Guido Moons zei dat aftredend Yves Leterme al ervaren had dat de limieten van het Belgisch overlegmodel zijn bereikt.
Laken blijft de ene na de andere politicus uitsturen om te bewijzen dat het overlegmodel nog wel werkt, maar ze rijden zich allemaal te pletter. Bart De Wever, haal de stekker eruit, zei hij. Een verspreking van Moons was nog de aanleiding van grapjes over Bart De Bever, die als een bever de Belgische constructie moet ondergraven.
TOESPRAAK GUIDO MOONS
Geachte medestanders, vrienden van en uit de Vlaamse Volksbeweging,
Geachte vrienden uit de Vlaamse Beweging,
Geachte genodigden,
Vandaag heeft de Vlaamse Volksbeweging u allen hier, in dit prachtig historisch kader van het Elzenveld, uitgenodigd voor de ondertussen traditie geworden nieuwjaarsreceptie van de VVB.
En goede tradities moeten onderhouden worden. Daarom: namens de VVB wens ik u en allen die u dierbaar zijn een zalig, gelukkig en voorspoedig 2011. Moge dit nieuwe jaar een jaar worden dat u op persoonlijk, familiaal en professioneel vlak mooie, waardevolle en hartverwarmende momenten zal bezorgen.
Waar het om ons engagement voor de Vlaamse natievorming gaat, wens ik iedere Vlaams beweger de nodige dosis doorzetting, strategisch inzicht, positieve dwarsheid en gezonde zelfrelativering. Enkele eigenschappen, die ieder van ons de komende dagen, weken en maanden zeer zeker zal kunnen gebruiken.
Na het stevig onderbouwde en scherpe referaat van Jean-Pierre Rondas, zou ik eerlijk gezegd liever stilletjes op mijn stoel blijven zitten en mijn mond houden. Of misschien nog beter: u allen maar onmiddellijk uitnodigen om het glas te heffen op het nieuwe jaar en op Vlaanderen. Hoe dan ook, zo gemakkelijk en goedkoop komen u en ik er echter niet vanaf want op de uitnodiging voor vandaag stond nu een maal gedrukt dat ook de VVB-voorzitter verondersteld wordt iets te zeggen. Welaan dan, met of zonder uw goesting zoals ze in Gent zeggen!
Mijnheer Rondas, één ding moet u de Belgische politiek toch durven nageven: saai wordt het nooit. Maar akkoord, ik geef toe dat men als een beetje aandachtig toeschouwer vlug in de gaten krijgt dat het steeds verschillende variaties zijn op hetzelfde thema: hoe ontwart men de Belgische knoop? Daar gaat het natuurlijk om.
Eigenlijk was het CD&V-boegbeeld Leterme die een zeer heldere vaststelling deed en het bovendien duidelijke verwoordde enkele jaren terug toen ook hij klem zat in het kluwen van regeringsonderhandelingen: Ik vrees dat we op de limieten zijn gestoten van het Belgische federale overlegmodel. Kan het nog het nog duidelijker verwoord worden?
Zelf heeft hij tot zijn eigen scha en schande moeten ondervinden wat het gevolg was wanneer men die limieten negeert.
Wat we nu de jongste dagen en weken meemaken is nog maar eens het feit dat een zoveelste
politieke kopstuk, in dit geval de professor staatsrecht Vande Lanotte, op die limieten is gestoten.
De vraag van 1000 000 is natuurlijk: hoeveel politici zullen, uitgestuurd door Laken, zich nog in de vernieling laten rijden om blijkbaar tegen beter weten in het bewijs te leveren dat het Belgische overlegmodel toch werkt?
U met het waanzinnige enthousiasme van een Japanese harakiri-piloot uit WO II te pletter vliegen op de limieten van een niet langer werkend Belgisch overlegmodel komt noch de burger in Vlaanderen, noch de burger in Wallonië ten goede, integendeel. Dit leidt uiteindelijk naar aversie tegenover politiek, naar afkeer tegenover democratische besluitvorming én naar een sociaal-economisch kerkhof. De belachelijke heisa en publieke hysterie rond de wilde baardgroei-actie van Benoît Poelvoorde en de Youtube- ontboezemingen van ene brave mijnheer Janssens zijn misschien begrijpelijk maar, neem me niet kwalijk, te zot voor woorden om dan nog maar te zwijgen over het beate gekir van CD&V-woordvoerder-steeds- van- dienst Mark Eyskens voor de camera: dat bewuste burgers eindelijk hun stem laten horen.
In feite had daarentegen dienstdoend buitenland minister Steven Van Ackere het gelijk aan zijn kant toen hij deze week voor de micro van Radio 1 verklaarde: De mensen hebben op 13 juni vorig jaar de politici niet enkel een signaal gegeven maar ook een opdracht! Van Ackere slaat spijkers met koppen: de meerderheid in Vlaanderen heeft op verkiezingszondag van 2010 gekozen voor verandering en die meerderheid verwacht terecht dat die verandering er komt. Met andere woorden wens ik klaar en duidelijk hier en nu te stellen: stop eindelijk het nefaste status quo, liever geen akkoord dan een slecht akkoord en dus: liever geen regering dan een slechte regering!
Want wat moet ik denken van de nota Vande Lanotte wanneer ik van de hand van Herman Matthijs, prof overheidsfinanciën aan de VUB en lid van de Hoge Raad van Financiën, volgende verklaringen lees: over de financiering van de gemeenschappen.
In het voorstel van Vande Lanotte wordt de financiering van de gemeenschappen (met onder andere onderwijs) bijgestuurd. Er wordt nog altijd geen responsabilisering ingevoerd en de fiscale draagkracht telt niet langer mee in de berekening van de enveloppe. Matthijs vervolgt: Vlaanderen krijgt hier geen geld bij, dit systeem zal Vlaanderen geld kosten. Toen Kris Peeters bij de bekendmaking van een vorige nota van Vande Lanotte verklaarde dat Vlaanderen 2 miljard euro extra moest besparen is hij nog vriendelijk geweest
Over de staatshervorming:
heeft prof Matthijs kritiek op het feit dat de nieuwe bevoegdheden zoals werk of de overheveling van de kinderbijslag weinig bewegingsruimte laat voor de deelstaten om een eigen beleid te voeren. Volgens Matthijs zitten we in een systeem waarbij gewoon enveloppes of dotaties worden toegekend en de prof omschrijft dat als niet efficiënt. Bovendien worden nieuwe bevoegdheden pas na 10 jaar in het nieuwe systeem opgenomen na een positieve evaluatie. Prof Matthijs vraagt zich, mijns inziens, terecht af of dit betekent dat er de komende 10 jaar niet meer over een staatshervorming mag gesproken worden.
Met deze enkele feiten voor ogen kan men moeilijk verklaren dat dat alles goedkope detailkritiek is van een zogenaamde ontevreden en bekrompen kaakslagflamingant.
Zo beland ik stilaan bij mijn ene goede voornemen voor het nieuwe jaar als VVB-voorzitter.
Dat de VVB in het nieuwe jaar voluit haar rol als volwaardige politieke drukkingsgroep kan, of liever, moet blijven spelen. De VVB moet inderdaad die ambitie blijven koesteren want de uitdagingen waar Vlaanderen de komende jaren voor staat, zijn immens.
Op communautair vlak moet de VVB in de politieke slijtageslag om de splitsing van B-H-V én van het gerechtelijk arrondissement het hoofd koel houden en nooit meestappen in welk scenario dan ook. De volksbeweging stelt daarom onveranderd: alle Vlaamse politieke partijen hebben dure en plechtige eden gezworen dat Vlaanderen geen prijs zal betalen voor de splitsing. Waar blijft vandaag de consequente naleving van de belofte van toen? En gebruik a. u. b. toch niet de decennialang moegetergde zes Vlaams-Brabantse faciliteitengemeenten als pasmunt. Op die manier blijft men de gebiedshonger van francofone annexatiepolitiek aanscherpen en stimuleren. Vlaanderen heeft akte genomen van de franstalige belangenconflicten, laat nu eindelijk het parlement stemmen.
Naast het communautaire dossier is daar het ruim even belangrijke sociaal-economische dossier. In deze barre crisistijden moet Vlaanderen over de nodige hefbomen kunnen beschikken om zich sociaal-economisch niet enkel op Europees maar ook op wereldvlak te kunnen handhaven. Vlaanderen moet zelf de krijtlijnen kunnen trekken voor een volwaardig sociaal-economisch beleid. Dus zonder betutteling van een Belgische schoonmoederpolitiek.
Bescheiden maar niet onderdanig, ten volle geëngageerd maar niet gebonden, op de achtergrond maar als het nodig is midden op het publieke forum, met stevige argumenten de slogans voorbij: zo moet in 2011 de VVB een volwaardige politieke drukkingsgroep blijven.
Een politieke drukkingsgroep die sinds 1991 durft te pleiten voor een realistisch en werkbaar plan B. De VVB ziet Vlaamse onafhankelijkheid niet als een fetisj, noch als een schimmig einddoel. De Vlaamse onafhankelijkheid is een functioneel gegeven, een werkbaar instrument in dienst van het land en zijn mensen: niets meer maar zeker ook niets minder.
Daarvoor staat de Vlaamse Volksbeweging, daarvoor werkt de Vlaamse Volksbeweging. Of zoals mijn voorganger het gevat uitdrukte: als het om de natie gaat, zijn wij één!
Ik dank u voor uw gewaardeerde aandacht.
Antwerpen, Elzenveld 15/01/11
HULDIGING WILLY DE WAELE
10 jaar zal hij burgemeester geweest zijn van zijn gemeente, zijn dierbare Lennik.
Misschien zeg ik wel beter, burgervader. Want dat klinkt warmer en zo komt hij ook over bij zijn mensen en zijn medestanders.
In totaal 40 jaar is hij gepokt en gemazeld, bezig geweest in de gemeentepolitiek van dat mooie stukje Vlaams-Brabant waarvan o.a. ook naast die 10 jaar burgemeester, 12 jaar als schepen.
Tevens is hij vijf jaar provincieraadslid geweest: en hij heeft het vanop de eerste rij mogen meemaken dat begin januari 1995 de unitaire provincie Brabant overging in de provincie Vlaams-Brabant.
Maar vooral hebben wij hem mogen leren kennen en waarderen als gedreven en gebeten voorman,wroeter, werkpaard, trekpaard, spreker met doorslaggevende argumenten én met een hart binnen de conferentie van de burgemeesters van Halle, Vilvoorde:
Willy De Waele.
Beste Willy,
Persoonlijk-en je mag me dat echt niet kwalijk nemen-zal ik gewezen minister van binnenladse zaken, MR-kopstuk Antoine Duquesnes dankbaar zijn.
Want door zijn hautaine lompigheid, om het zo maar uit te drukken hebben wij van de VVB jou leren kennen. Om precies te zijn naar aanleiding van de verkiezingen voor het Vlaams parlement en voor Europa dropte Duquesnes 11000 stemmen van Belgen in het buitenland, waarvan de hoofdmoot natuurlijk franstalige stemmen niet toevallig in het kanton Lennik.
Hij had het beter niet gedaan!
Van dan af ben je tot op de dag van vandaag de onvermoeibaar gebleven pleitbezorger geworden voor de splitsing van de tweetalige kieskring én van het gerechtelijk arrondissement. In hoeveel Vlaamse steden, gemeenten en dorpen ben je niet de problematiek van dat restant van la belgique de papa als een volleerd lesgever gaan uitleggen?
Jouw partij, de Open VLD, wist met dat engagement niet altijd goed raad. Je liet je niet de les lezen noch door De Gucht, noch door Verhofstadt, noch door Somers. En Decroo jr. zal het ondertussen wel weten dat jouw levensleuze is én blijft: voor Klauwaard en Geus!
Wanneer Geert Bourgeois, als minister van Vlaamse binnenlandse aangelegenheden, straks in maart of april zal instemmen met jouw vertrek als burgemeester gaan velen het toch niet kunnen noch willen laten om jou aan te spreken als burgemeester.
Willy, met of zonder die burgemeestersjerp, jouw engagement voor de splitsing van B-H-V en voor het onafhankelijke Vlaanderen zal blijven.
De Vlaamse Volksbeweging is én blijft er jou en jou lieve echtgenote dankbaar voor.
Als huldeblijk en als teken van dankbaarheid van ons voor jou dit bescheiden maar welgemeende geschenk.
Bijlagen:
http://www.vvb.org
|
(Belga) Een aantal Belgische kiezers stapt naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg met een klacht over de federale verkiezingen van juni vorig jaar. Ze vragen dat België veroordeeld wordt omdat de tweetalige kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV) bij de federale verkiezingen van vorig jaar nog niet was gesplitst, hoewel het Grondwettelijk Hof die kieskring zeven jaar eerder al ongrondwettelijk had verklaard. 
