Ik ben
Ik ben een en woon in (VLAANDEREN .) en mijn beroep is Gepensioneerd..
Ik ben geboren op 09/02/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Raad eens ?.
In de Franstalige pers: Laat de kurken knallen, de N-VA stapt eruit ... (26 mei 2011)
De Wetstraat heeft een eigen plan B, althans de Franstaligen in de Wetstraat, de rue de la Loi dus. En dat plan bestaat erin - het is niets nieuws - de N-VA uit de onderhandelingen te werken. Hoe dat plan werkt wordt ook nog eens uit de doeken gedaan door de nooit afstandelijke journalist David Coppi van Le Soir. Dat is veelzeggend want Coppi is een gewezen perschef van de PS in de tijd van voorzitter Busquin en een absolute N-VA-hater. Het fantastische is dat Le Soir het voorstelt alsof dit het plan is van de N-VA om er zelf te kunnen uit stappen. Terwijl iedereen aan de elebogen voelt dat dit 'nieuws' regelrecht uit het PS-hoofdkwartier komt, zoals steeds bij Coppi.
La N-VA bientôt hors jeu? (Le Soir)
"Un plan B commence à prendre forme tout doucement, au cas où la N-VA quitterait les négociations".
Dit zinnetje staat op de voorpagina van Le Soir. En op blz. 4 wordt dit verder uitgewerkt.
...
Car un scénario court dans les milieux gouvernementaux, rue de la Loi : exit la N-VA, un temps au moins. On vous le livre
... Avant fin juin, il (Elio di Rupo) distribue une note de synthèse, en deux chapitres : la réforme de l'Etat et un programme de gouvernement. Les partis réagissent, cela s'agite, cela crise. Mais personne ne quitte la table. Personne, sinon la N-VA. Qui prétexte des résultats insuffisants pour la Flandre, beaucoup trop de temps perdu, la mauvaise volonté des francophones, etc. Timing idéal? Le 11 juillet, fête de la Communauté flamande, tribune propice aux propos musclés! Et puis quoi? On retombe sur un scénario proche de l'été 2008. Une crise, cela ne se mène pas au cur de l'été : le Parlement est en vacances, impossible de convoquer l'électeur sous quarantaine! Bref, la N-VA a un créneau pour se retirer des négociations, sans claquer la porte, se réservant, au fond, le droit de revenir si, d'aventure, la note finale, sur laquelle les autres partis continueront de plancher, les agrée. Idéal pour garder sa virginité flamande, sans récolter à coup sûr le valet noir. Le formateur, on l'a dit, poursuivrait alors sa mission. S'il échoue (l'hypothèse qui circule le plus, rue de la Loi), il sera encore temps, à la rentrée, de doper à nouveau le gouvernement Leterme, pour faire le budget 2012 et de lancer l'évaluation du Pacte des Générations
Et si, d'aventure, Elio Di Rupo réussit, ce sera grâce à la N-VA qui aurait alors estimé que là était son intérêt. Car, former un nouveau gouvernement sans la N-VA reste, à ce stable, inimaginable pour le CD&V. C'est à peu près la seule certitude du moment. Pour combien de temps encore?
Ondertekend: David Coppi en Véronique Lamquin.Bron:Doorbraak.
Waardevol en bewaren.
Minister Bourgeois geeft subsidie voor Rysselendemolen.
ARDOOIE - De Rysselendemolen, op de grens van Ardooie en Pittem, kan binnenkort weer draaien als vanouds. De eigenaar kreeg een fikse subsidie om te restaureren.
Vlaams minister voor Onroerend Erfgoed Geert Bourgeois (N-VA) ondertekende de goedkeuring voor de subsidie zaterdagnamiddag aan de voet van de Rysselendemolen. 'Aan de vooravond van de Vlaamse Molendag kan ik een restauratiepremie goedkeuren van 404.967 euro voor de Rysselendemolen', zei de minister. 'De gemeente, provincie en de eigenaar betalen de rest van de restauratie.'
De Rysselendemolen heeft een bewogen geschiedenis. De originele molen dateert van 1767. Hij werd heropgebouwd in 1855 en sinds 1993 is het gebouw beschermd. Eigenaar Paul Van Gierdegom kocht de molen in 1996 op, zonder enige molenervaring. 'Daarvoor was ik tien jaar restauranthouder in Diksmuide', zegt de eigenaar. 'Ik wou van de molen graag een tearoom maken, maar op dat moment was het nog een ruïne. We hebben vier jaar werk gehad om de molen in te richten.'
In 2000 begon de eerste restauratie en kreeg de molen een nieuwe romp, nieuwe wieken en een nieuw dak. 'Daarna was het tijd voor het tweede restauratiedossier, maar dat heeft aangesleept tot vandaag. Als de wieken weer draaien, gebruiken we de molen enkel voor toeristische en educatieve doeleinden. Dan kunnen scholen met technische richtingen eens komen kijken hoe een werkende machine er van binnenuit uitziet, zien ze machines vaak alleen van buiten.'
Om zich bij de restauratie niet in de lurven te laten leggen door aannemers, begon restaurateur Van Gierdegom aan een opleiding tot molenaar. 'Eigenlijk was het de bedoeling om enkel de theorie te leren, maar ik werd gebeten door het virus en volgde de volledige opleiding, inclusief praktijklessen.'
Als straks de wieken opnieuw draaien, wil Van Gierdegom met een nieuw project komen. 'Ik zou graag een generator in de molen plaatsen, zodat we elektriciteit kunnen maken. Maar ik weet niet of dit mag in een beschermd monument.' Bron: Het Nieuwsblad.
20-05-2011
Bespreekbaar,ja.
Amnestie zonder einde (19 mei)
Terwijl Elio Di Rupo aankondigt dat hij de zomer in alle rust formerend/informerend zal doorkomen, is alle aandacht van de Franstalige pers gericht op de amnestie. De inoverwegingneming van een wetsvoorstel van het Vlaams Belang in de Senaat was een kaakslag voor Francofonië. En die geteisterde kaak wordt nu al dagenlang getoond aan alle verontwaardigde Belgen en aan het rechtse Vlaanderen. De formatie zinkt daarbij in het niets. De hoofdredactrice van Le Soir, Béatrice Delvaux, schrijft in een editoriaal waarom er geen enkele reden kan zijn om zo'n voorstel in overweging te nemen. Vlaamse politici hebben dat willen uitleggen, maar ze zitten allemaal fout. Er zijn drie reden voor, zegt ze. Ten, eerste is het thema te zwaar beladen, te symbolisch. En het liep uit de hand door de verklaringen van de minister van Justitie. Ten tweede kwam het voorstel van het Vlaams Belang; En ten derde omdat het debat alleen maar olie op het communautaire vuur giet. Wie is eigenlijk al die olie aan het vergieten?
18-05-2011
Wanneer voor iedereen ?
Te bespreken bij de regeringsonderhandelingen ? Moet kunnen.
Bart let op uw ganzen.
In de Franstalige pers: Elio welkom en wie gaat er straks uit? (dinsdag 17 mei 2011)
Formateur Elio Di Rupo is uiteraard welkom voor de Franstalige pers, hoewel er bedenkingen zijn bij een risicovolle onderneming. Le Soir noemt het een mission impossible en de Sud Presse -kranten vinden dat Elio alles te verliezen heeft. Ook een andere francofone verzuchting blijft overeind, zeker nu Di Rupo met negen partijen kan gaan praten en er dus naar believen iemand kan afrijden. Dat wordt het duidelijkst verwoord door de commentator van La Dernière Heure. Di Rupo moet een andere metode toepassen om dat doel te bereiken. De eerste taak van Elio moet nu zijn Bart De Wever te dwingen zijn reële intenties duidelijk te maken. Met steeds dezelfde vragen: wil De Wever wel een compromis, wil hij de overleving van België of de verrotting? Het is wel zonneklaar wie de eerste geviseerde is. P.S: Bart laat U niet doen.Woord houden is de boodschap.
17-05-2011
V.V.B dag In Brugge.
Voor meer info even tikken op de banner.
Wij wensen U een aangename dag in het historisch Brugge.
15-05-2011
Breng een bezoekje.
Een boek of vlag of nog iets meer, zult je naar je gading zeker vinden.
Door een aankoop steun je de Vlaamse volksbeweging,koop je vlag tegen 11 juli.
13-05-2011
Een tijdje geleden.................
Nederlanders over splitsing van België Nederlanders praten graag overal over mee. Vandaar ook dat op 5 mei de vraag "Moet België gesplitst worden?" centraal stond in het radioprogramma StandpuntNL van de Nederlandse publieke omroep, waarin de bevolking zijn mening geeft over allerhande zaken. De studiogast was een politicus van een Vlaamse partij. De uitzending is hier nog terug te horen.
12-05-2011
Het been stijfhouden nu.
Vandaag in de Franstalige pers: Beke met zijn catalogus van Vlaamse eisen...(12 mei 2011)
De Franstalige pers wist al op voorhand dat het rapport van Wouter Beke niet kon worden aanvaard. Ze hebben geen enkel vertrouwen in de geschriften van de heer Beke, die in de Franstalige pers - zowel La Libre Belgique als Le Soir - wordt voorgesteld als een flamingant. Het grote horror-scenario voltrekt zich voor de Franstaligen. Le Soir schrijft zelfs dat Beke en de CD&V niet Elio Di Rupo maar wel Bart De Wever willen steunen als formateur. Er hoeft geen halve seconde aan worden getwijfeld dat de Franstalige partijen dat niet willen. En ze willen dat ook gaan vertellen in Laken. Help, ze halen er weer de koning bij. Bron:Doorbraak.
08-05-2011
De werkelijkheid.
Redacteur Paul Geudens, in Gazet Van Antwerpen,
Elio Di Rupo haalt op alle fronten zijn slag thuis. Hij hoeft daarvoor slechts één tactiek toe te passen: wachten, wachten en nog eens wachten tot de gebraden kippen hem als vanzelf in de mond vliegen ( ) Dat is zijn strategie. Blijven neen zeggen tegen een staatshervorming tot Leterme III automatisch een feit is.
06-05-2011
Een bezoekje waard.
Expo: Vlaamse migranten in Wallonië Ze zochten het geluk maar lang niet iedereen vond dat ook, van de Vlaamse werklozen die vanaf 1850 naar Wallonië trokken om er te werken in steenkoolmijnen, glasfabrieken en de metaalnijverheid in en rond steden als La Louvière, Charleroi en Liège. Daar ontstonden hele Vlaamse wijken en een Vlaams verenigingsleven. Na de Tweede Wereldoorlog trokken ook nog enkele duizenden Vlaamse boeren naar hier. Dat is tot 13 juni te zien op de expositie Vlaamse migranten in Wallonië in het Caermersklooster in Gent. Video VRT ● Bij de tentoonstelling verschijnt een gelijknamig boek. Historici brengen de migratie in kaart en analyseren hoe het de Vlamingen verging. En er zijn interviews met Vlaamse migranten en hun nakomelingen, door de Vlaamse Walloniëkenner Guido Fonteyn. 30 euro. Meer info en online bestellen
Ken de geschiedenis van Uw volk.
05-05-2011
Wat zal het zijn ?
Zaterdag 7 mei is het weer zover: een betoging van het groupuscule "niet in onze naam"
Zij noemen het geen betoging maar "een volkse massamobilisatie". Iets dat gegroeid is vanuit de onderbuik van de in de politiek o zo ontgoochelde burger. Tegen elke vorm van nationalisme (lees Vlaams-Nationalisme, want in Wallonië bestaat dat niet, in den belgiek nog minder), anders dan de SHAME-betoging, waar de nadruk gelegd werd op de eis voor een zo snel mogelijke regeringsvorming, welk compromis dan ook. Anders, maar toch zo gelijklopend. Eens te meer zal het feit dat dit onland nog steeds geen volwaardige regering heeft, aan de kaak gesteld worden (hoeveel dagen al?) (:o))))
Van een crisis gesproken dus. Karel Vinck (als crisismanager ofte "spécialist de la merde" een goed geplaatst persoon) is het niet eens met die "Shamers" en steekt de vinger loodrecht in de open wonde: "Ik hoor het woord compromis niet graag. Het doet me te veel denken aan de oude onderhandelingsstijl van geven en nemen. Dat leidt niet tot doorbraken. Ik vind het goed dat De Wever niet mee stapt in een loodgieterscenario". "De Franstalige politici hebben me enorm ontgoocheld. Ze willen het behoud van het consumptiefederalisme en ze willen niet horen van een responsabilisering van de deelstaten". "In de kern willen de Franstaligen vooral geld".
Guido Gezelle wordt geboren te Brugge op 1 mei 1830 in een tuindersgezin als zoon van Pieter-Jan en Monica Devriese. Na de lagere school studeert hij eerst van 1841 tot 1845 aan het bischoppelijk college te Brugge, daarna (1845-1849) aan het Klein Seminarie te Roeselare. Hier schrijft hij zijn eerste gedichten en maakt hij een aanvang met het verzamelen van woorden, zegswijzen, enz... uit de volkstaal. Hij krijgt zijn priesteropleiding aan het Groot Seminarie te Brugge. Op 10 juni 1854 wordt hij tot priester gewijd. Reeds van voor zijn wijding geeft hij te Roeselare les. Van 1857 tot 1859 is hij er leraar in de Poësis. Hij telt o.m. Hugo Verriest onder zijn studenten. Het zijn zijn zogenaamde "wonderjaren". Ondanks de intense beleving van zijn priesterschap komt zijn romantische dichterlijke bewustwording thans ten volle tot uiting, gekoppeld aan een groeiend Vlaams idealisme. Uit die periode dateren "Boodschap van de vogels en andere opgezette dieren" (1855), "Kerkhofblommen" (1858) en "Vlaamsche dichtoefeningen" (1858). Deze werken getuigen van een uitzonderlijke taalbehendigheid en verenigen zijn bewondering voor de natuur met zijn religieuze spiritualiteit (1). Zijn beroemdste gedichten "O 't ruischen van het ranke riet" en "Het schrijverke" zijn terug te vinden in de bundel "Vlaamsche dichtoefeningen". In 1860 wordt hij benoemd tot directeur van het nieuwe Engelse College te Brugge en leraar aan het Seminarum Anglo-Belgicum. In 1861 wordt hij vice-rector aan dit seminarie. In 1862 wordt, samen met oud-leerling Hugo Verriest, de bundel "Gedichten, gezangen en gebeden. Een schetsboek voor Vlaemsche studenten." uitgegeven. Ondertussen werkt hij mee aan flamingantische tijdschriften zoals "Hekel en luim", "Het Vlaemsche land" en "Reinaart de Vos". In 1865 wordt Guido Gezelle benoemd tot onderpastoor in de St.-Walburgisparochie te Brugge. Op aandringen van het bisdom publiceert hij thans anti-liberale artikelen, wat resulteert in gerechtelijke vervolgingen. Hij neemt tevens de redactie en het beheer waar van het weekblad "Rond den Heerd". Hierin verschijnen o.a. de uit het Engels vertaalde romans "De doolaards in Egypte en "Van den kleenen hertog". Omwille van allerlei moeilijkheden wordt Guido Gezelle in 1872 overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Het jaar daarop herneemt hij zijn journalistieke bedrijvigheid o.a. in "De Gazette van Kortrijk". In die periode krijgt hij eindelijk stilaan erkenning als journalist en als dichter. Vanaf 1878 begint hij, ook ditmaal met de hulp en steun van Hugo Verriest aan de uitgave van zijn volledige werken. In 1886 pulbiceert hij zijn bewerking van Longfellows "Song of Hiawatha". Datzelfde jaar wordt hij stichtend lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie. In 1887 krijgt hij de titel Doctor honoris causa van de Leuvense universiteit. In 1889 dan eindigt zijn carrière van onderpastoor en wordt hij rector in een klooster. Dit is hij tot 1893. Tot zijn laatste werk behoren o.a. "Tijdkrans" (1893) en "Rijmsnoer om en om het jaar" (1897). Enkele maanden voor zijn overlijden wordt hij nog benoemd tot geestelijk directeur van de Engelse kanunnikessen te Brugge. Guido Gezelle schreef ook nog onder het pseudoniem Spoker. Hij overlijdt te Brugge op 27 november 1899. Zijn geboortehuis is thans het Gezellemuseum.
30-04-2011
Geboortedag van E.H C.Verschaeve.
Cyriel Verschaeve
Cyriel Verschaeve werd geboren te Ardooie op 30 april 1874. Zijn middelbare studies doet hij in het Klein Seminarie te Roeselare waar hij in kontakt komt met de katholieke Vlaamse studentenbeweging en Albrecht Rodenbach. In de voetsporen van deze laatste en met eenzelfde heroïsche visie op de dichtkunst debuteerde hij in "De Vlaamsche Vlagge" en "Jong Dietschland" onder de pseudoniemen " I. Oorda" en "Zeemeeuwe". Aan het Groot Seminarie te Brugge werd hij opgeleid opgeleid tot priester. Na zijn priesterwijding in 1897 volgde hij nog bepaalde colleges aan de universiteiten van Jena en Marburg. Hier wordt de basis van zijn pan-Germanisme (1) gelegd. Van 1896 tot 1911 gaf hij les aan het college van Tielt. In 1911 publiceert hij "Zeesymphoniën" waarin zijn symbolische gedachtenlyriek, nl. de spanning tussen het aardse en het oneindige eeuwige en waartussen de mens krampachtig zijn weg zoekt, tot uiting komt. Datzelfde jaar schrijft hij het romantische toneelstuk "Jacob van Artevelde", gevolgd door "Ferdinand Verbiest" in 1912 en "Philips van Artevelde" in 1913. Van datzelfde jaar dateert het prozawerk "Passieverhaal". Hij verdedigt een cultuurpolitieke eenheid van Vlaanderen, Nederland en Zuid-Afrika. Na zijn leraarloopbaan wordt hij benoemd tot onderpastoor te Alveringem. Tijdens de eerste wereldoorlog werpt hij zich op als de geestelijke leider van de radicale Frontbeweging (2). Alveringem bevondt zich achter de frontlijn en zijn kapelanij wordt de ontmoetingsplaats bij uitstek van Vlaamsgezinde soldaten. Zijn nationalistische geschriften werden aan het front verspreid. Na de oorlog verdedigt hij verder zijn radicale anti-Belgische standpunten in redevoeringen en publicaties en steunt hij de Frontpartij bij meerdere verkiezingen ondanks de afkeuring van de kerkelijke overheid. Zijn extremisme vindt echter in ruime mate gehoor in de Vlaamsgezinde katholieke kringen. Ondertussen verschijnt het bijbelse drama "Judas" (1917). Op het eind van de jaren '20 zoekt hij toenadering tot Van Severen en zijn Verdinaso (3). Wanneer dit Verdinaso echter een ommezwaai maakt in belgicistische richting, keert hij het de rug toe. In 1939 ging hij op rust. Ondertussen was hem in 1936, samen met René de Clercq en Stijn Streuvels de Rembrandtprijs van de universiteit van Hamburg toegekend en had hij het jaar daarop het eredoctoraat in de letteren en wijsbegeerte van de Leuvense universiteit ontvangen. In 1940 verschijnt zijn monumentale "Jezus". Bij het uitbreken van Wereldoorlog II dacht Verschaeve dat "het" ogenblik voor Vlaanderen aangebroken was. Hij hoopte met de hulp van de Duitsers zijn iedeaal, nl. de eenheid van de Nederlanden in een geest van een Germaans christendom, te kunnen verwezenlijken. Hij wordt benoemd tot voorzitter van de Vlaamse Cultuurrad en verleent zijn morele steun aan de Oostfronters die het goddeloze kommunisme gingen uitroeien om de toekomst van het zelfstandige Vlaanderen in een nieuw Europa te verzekeren. In 1944 wordt hij nog gelauwerd als eredoctor aan de universiteiten van Jena en Keulen. In augustus 1944 vlucht hij naar Duitsland. Hij vindt tenslotte in 1945 een onderkomen in Solbad Hall in Oostenrijk. Op 11 december 1946 veroordeelt de Krijgsraad te Brugge hem bij verstek ter dood. Cyriel Verschaeve sterft in Solbad Hall op 8 november 1949. Zijn stoffelijk overschot wordt in 1973 door leden van de Vlaamse Militanten Orde opgegraven en naar Alveringem overgebracht. Hij schreef ook onder de pseudoniemen Droevaert, J.V.H., I. Oorda, Peisere en Zeemeeuwe. Het werk van Verschaeve straalt in zijn geheel een metafysische (4) onrust uit. Hij was een soort barokkunstenaar die een bijwijlen bombastiche retorische stijl hanteerde. Naast de reeds genoemde werken schreef hij nog talloze essays over belangrijke schrijvers, schilders, toondichters, enz..., en maakte hij nog beeldhouwwerk in dezelfde heroïsche stijl als zijn literair werk.
Niet de N-VA, maar de PS stelt zich tijdens de communautaire onderhandelingen separatistisch op. Dat zegt minister Brigitte Grouwels (CD&V). En CDH laat betijen. Het belgicisme van Milquet moet dringend ontmaskerd worden.
Minister Brigitte Grouwels (CD&V): Mijn partij zal nooit toegevingen doen op het statuut van Brussel. Bron:Nieuws uit Brussel.
29-04-2011
Wat een boeltje.
Vragen? Geen antwoorden De federale ministers (die overwerken tot er een nieuwe regering is), maken zich niet echt druk meer. Zo laten ze meer dan de helft van de vragen uit het parlement gewoon liggen. Premier Leterme heeft er zelfs niet één beantwoord. En minister Van Quickenborne schrijft zo'n 20 tweets per dag, maar heeft geen tijd voor de 93 parlementaire vragen aan hem die er al lange tijd liggen. Bron: Het Laatste Nieuws.
27-04-2011
Voor de gezondheid.
Een stukje natuur in Vlaanderen,de moeite waard om te bezoeken.
26-04-2011
In Ardooie.
Erfgoeddag tentoonstelling "Vlaggen en vaandels"
In de evenementenhal wordt op zondag 8 mei, in het kader van de jaarlijkse Erfgoeddag, een unieke verzameling van oude vlaggen en vaandels van verenigingen getoond.
Evenementenhal De Ark, Melkerijstraat 2/A, 9u-12u en van 14u-17u.
De toegang is GRATIS.
24-04-2011
Nederlands aan zee en in Vlaams Brabant.
Volgens een peiling uitgevoerd door de Brusselse haatkrant La Gazette des Milles Colinnes, is er een terugloop van Franstaligen aan de Vlaamse kust "dankzij" de politieke turbulenties van de laatste maanden.
Dat hebben ze kunnen vaststellen tijdens de eerste week van de paasvakantie. Wij hoopten althans van wel, maar niet zo volgens de toeristische diensten aan de kust. De haatkrant heeft rond dit onderwerp zelfs vijf artikels veil (1, 2, 3, 4, 5), op twee dagen tijd. Natuurlijk incluis de verse scheet in de fles betreffende de VIP's aan de Westkust. Wat ons betreft weeral gestokebrand van het Parochieblad. Zelfs het kersverse gedrocht Fédération Wallo-Brux laat van zich horen: de jeugdraad van de Fédération is "choquée", want "het zijn de francofonen die zullen worden geviseerd" (evenzo volgens DH).
Wie zouden er met dit VIP-debacle het meest tevreden zijn denk je? Niet in het minst die francofone hanggepensioneerden (jawel, diegene die al zo'n twintig jaar rondhangen aan de Vlaamse Kust zonder één woord Nederlands over de lippen te willen krijgen) die komen voor de rust van de kust.
In die marge kunnen we misschien stellen dat, eens de francofonen gaan beseffen dat ze in Vlaams-Brabant belastingen betalen aan Vlaanderen (ook al wonen ze in "leur périphérie"), dat ze dat ook gaan ervaren als een pesterij van Vlaamse kant. Misschien dat ze nu ook daar willen wegtrekken? Bron:T.A.K
23-04-2011
Wat met Groen ?
Is Wouter Van Besien bereid tot een compromis?
SP.a en Groen! gaan met alles akkoord, beweren kwatongen. Maar is dat ook zo?
Groen! stapt niet in een regering zonder kernuitstap, dixit Wouter Van Besien. Zijn de groenen ook des caractériels als het over hun themas gaat? Gaan ze de zaak hiervoor blokkeren? Zouden ze niet beter zoeken naar een compromis in deze economische troebele tijden? Wanneer nemen ze hun verantwoordelijkheid in plaats van hun hele programma te willen opdringen? Wil Van Besien wel een akkoord?
En bij SP.a is het al niet veel beter, zoals bleek uit een vraaggesprek met Johan Vande Lanotte in Knack op 23 februari 2011: Er zal in elk geval nooit een Vlaamse socialist zijn die de afschaffing van de indexkoppeling goedkeurt. En als we tijdens de lopende regeringsonderhandelingen ooit aan het sociaaleconomische luik toekomen, zal mijn partij sterk aandringen op de invoering van prijsbeperkingen. Dan zullen wij eens ambetant beginnen te doen. Bron:Doorbraak.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Redacteur Paul Geudens, in Gazet Van Antwerpen, 
Video VRT
● Bij de tentoonstelling verschijnt een gelijknamig boek. Historici brengen de migratie in kaart en analyseren hoe het de Vlamingen verging. En er zijn interviews met Vlaamse migranten en hun nakomelingen, door de Vlaamse Walloniëkenner Guido Fonteyn. 30 euro. 
Guido Gezelle wordt geboren te Brugge op 1 mei 1830 in een tuindersgezin als zoon van Pieter-Jan en Monica Devriese. Na de lagere school studeert hij eerst van 1841 tot 1845 aan het bischoppelijk college te Brugge, daarna (1845-1849) aan het Klein Seminarie te Roeselare. Hier schrijft hij zijn eerste gedichten en maakt hij een aanvang met het verzamelen van woorden, zegswijzen, enz... uit de volkstaal. Hij krijgt zijn priesteropleiding aan het Groot Seminarie te Brugge. Op 10 juni 1854 wordt hij tot priester gewijd. Reeds van voor zijn wijding geeft hij te Roeselare les. Van 1857 tot 1859 is hij er leraar in de Poësis. Hij telt o.m. 
"Reinaart de Vos". In 1865 wordt Guido Gezelle benoemd tot onderpastoor in de St.-Walburgisparochie te Brugge. Op aandringen van het bisdom publiceert hij thans anti-liberale artikelen, wat resulteert in gerechtelijke vervolgingen. Hij neemt tevens de redactie en het beheer waar van het weekblad "Rond den Heerd". Hierin verschijnen o.a. de uit het Engels vertaalde romans "De doolaards in Egypte en "Van den kleenen hertog". 
Cyriel Verschaeve werd geboren te Ardooie op 30 april 1874. Zijn middelbare studies doet hij in het Klein Seminarie te Roeselare waar hij in kontakt komt met de katholieke Vlaamse studentenbeweging en 
Verschaeve dat "het" ogenblik voor Vlaanderen aangebroken was. Hij hoopte met de hulp van de Duitsers zijn iedeaal, nl. de eenheid van de Nederlanden in een geest van een Germaans christendom, te kunnen verwezenlijken. Hij wordt benoemd tot voorzitter van de Vlaamse Cultuurrad en verleent zijn morele steun aan de Oostfronters die het goddeloze kommunisme gingen uitroeien om de toekomst van het zelfstandige Vlaanderen in een nieuw Europa te verzekeren. In 1944 wordt hij nog gelauwerd als eredoctor aan de universiteiten van Jena en Keulen. In augustus 1944 vlucht hij naar Duitsland. Hij vindt tenslotte in 1945 een onderkomen in Solbad Hall in Oostenrijk. Op 11 december 1946 veroordeelt de Krijgsraad te Brugge hem bij verstek ter dood. Cyriel Verschaeve sterft in Solbad Hall op 8 november 1949. Zijn stoffelijk overschot wordt in 1973 door leden van de Vlaamse Militanten Orde opgegraven en naar Alveringem overgebracht.
