Narcissenweelde
als zonnen op het kerkhof
naast  altijd stilte

Tulpen in een schaal
een hart vol  nieuwe  lente
een keerkring weemoed

treurwilgen botten
in twijgen van jeugdig groen
tussen de paden

Bij taxushagen
ook daar schiet het leven door
uit de naakte grond

Ingrid Lenaerts

Soms kuieren gedachten ver weg uit herinneringen
en drijven ze over zee naar de haven van bestemming
waar het vreemde beeld van een rustende wesp
dan nog met blote ribben uit zijn lijf op een bank rust

Hij ligt er eigenwijs en  languit te genieten, demonstratief
voor toeschouwers met veel vragen in het hoofd
naar de oorsprong van deze arrogante snuiter
met zijn holle kop in de wind achter brilleglazen

denken doet hij niet maar hij weet het zeker beter
hoe je hem moet begroeten, de wijsneus of
koning nietsnut die uitlacht, je in je hemd zet
Je zou hem....

Ingrid Lenaerts

We herhaalden onze zoektocht naar het opperhoofd
in heel veel omschrijvingen en vervormingen
een beetje ironie en chagrijn tussen straatstenen
wat regen tussendoor en wij maar niet vinden

Onze herinneringen in zijn voetsporen verloren
We stapten maar door of we cirkelden oneindig
over het pad van zoveel  rulle omwegen
Voor de rechte weg waren we totaal blind 

Ingrid Lenaerts

 

De Diederik Amazonestaat ligt weer eens ter operatie
Voor de zoveelste maal wordt haar buik geopend
als een zwaar zieke patiënt wordt ze ge-exploreerd
de draden en buisjes uit haar binneste aarde moeten vernieuwd.
weer eens maandenlange ellende alvorens ze beter wordt
Men kent geen eerbeid meer voor deze oude dame
Zij heeft nood aan een  ware rust zonder graven en boren
eer ze weer die goede oude vriendin voor wandelaars wordt
Moge zij van de ondergang gered, de Diederik Amazonestraat

Ingrid Lenaerts

In een kluwen van grauwe handen en  eeltige voeten
met oorverdovend geschreeuw trekken zweetlijven
elkaar aan stukken als roofdieren op rantsoen

Ze ontzien niemand en  beuken erop los in blinde woede
spijkeren de haat op de muren die barst van gestold bloed
bij de keel gegrepen als een varken voor de slacht

afgeknald als een struikrover die zijn prooi verscheurt
in het zand gestikt na een valpartij zonder mededogen
onteerd, verwoest en verminkt door deze razzia.

Ingrid Lenaerts

Of aan de rand de diepte met open vleugels
als een vogel wiekend over het dal van vrijheid
kan ook gewoon zomaar in het wilde weg
de dwang die vreet in een hoofd vol zorgen
die vlucht naar oneindig niet meer zo veraf

Of aan de rand van de kloof neerwaarts hellegat
alleen de wind die rond de oren zoemt in ijskoude velden
blokken wit in de ziel graniet in wijde ogen
waar een gier halfuit de veren haar dikke nek spant en
begint andere gedachten af te spelen....

Ingrid Lenaerts

Een landschap  als de meeste veranderlijke belevenis
bij het spel van de zon achter wolken  wit en wattig
bij het waaien van de wind door de hoge boomtoppen
blijft geen indruk op netvlies zoals het ooit is geweest

Dag en nacht vervloeien in een wild avontuur
van dageraad over bedauwde struiken en paden
een middagzon weerkaatsend in kreken en plassen
schaduwen die zich rekkebekken tot de schemering

de avondzon die zwelt tot een rode ballon
die zinkt diep achter de horizon van de wereld
in een bed van vuur waarop zij verder smeult
de maan die klimt als een toverbol in het avondblauw

een wereld die verbleekt bij donkere stilte
waar  nachtraven en uilen hun vleugelslag spreiden
waar  onder de lakens gezucht en gezwoegd wordt
intiem intern op leven en dood  als een éénmalig feit

het  meest veranderlijke moment  een landschap

Ingrid Lenaerts

In de ban van zijn woorden volgde ze slaafs
wat hij haar dicteerde was haar heilige wet

De wind is het meest jachtige hemelskind
Hij kan het stoeien met de stapelwolken niet laten
die hij hoogblauw voor hun spiegel brengt
hen verleidt met zijn zotte capriolen

Hen dan  omhelst als de veelvuldige minnaar
de Don Juan die ook het riet op het water verzoekt
en hen een wuivend ballet laat dansen
zijn geheimen laat hij los

Dan neemt hij  ook zijn adem in  zijn hand mee
en blaast door  alle gekte  heen rimpels over het water
nog kale bomen staan er wachtend op de lente
Ze zijn er de toeschouwers van nieuw leven.

Ingrid Lenaerts